Το Τελικό Αποτέλεσμα
Αυτό το είδος της εκπαίδευσης γίνεται κυρίως ΕΚΤΟΣ της αίθουσας εκπαίδευσης, εκτός αν η αίθουσα είναι κατάλληλα διαμορφωμένη.
Η επίθεση μπορεί να γίνει κυριολεκτικά οπουδήποτε. Η φυσική τοποθεσία μιας τέτοιας επίθεσης έχει και άμεση σχέση Το στήσιμο σεναρίων αποτελεί το τελευταίο 10% από το σύνολο του συστήματος εκμάθησης του Combatives όπου και ολοκληρώνεται το 100%.
Κάνοντας πρακτική σε διάφορα μέρη αποτελεί χρήσιμο εργαλείο που βοηθά τους ασκούμενους να δουν και να βιώσουν τις δυσκολίες που πιθανά να αντιμετωπίσουν σε κάθε είδους τοποθεσία.
Μια κάσκα, ένα «σπασουάρ» στη βουβωνική χώρα, περικνήμια καθώς και προστατευτικά γονάτων και αγκώνων για την προστασία των αρθρώσεων είναι απαραίτητα.
Μπορεί να σκεφτούμε ότι είναι καλό να φτάσει η αστυνομία στη σκηνή για σκοπούς διαφήμισης, αλλά στους αστυνομικούς αυτό μπορεί εύκολα να παρερμηνευθεί ως «Διατάραξη της τάξης των πραγμάτων».
Πρέπει να θυμόμαστε ότι οι αστυνομικοί σπάνια γνωρίζουν ακριβώς ποιά είναι η κατάσταση στην οποία πρόκειται να «μπλέξουν». Αυτό δικαίως τους κάνει νευρικούς και ψυχολογικά έτοιμους να περιμένουν τα χειρότερα.
Ως εκ τούτου οι αντιδράσεις τους μπορεί να είναι αρκετά απρόοπτες, εκτός εάν μπορούν να σιγουρευτούν ότι όλα όσα γίνονται δεν είναι παρά μία απλή προπόνηση.
Πώς θα γίνει αυτό;
Τώρα, όσο για την ένταση των χτυπημάτων, ακολουθούνται τα ίδια πρότυπα με αυτά της Προσομοίωσης.
Υπάρχουν αθλητικοί σύλλογοι πολεμικών τεχνών που ισχυρίζονται ότι διδάσκουν στους ανθρώπους πώς να χειριστούν επιτιθέμενο με πιστόλι, μαχαίρι ή κλομπ. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι, κατά κανόνα, αυτό διδάσκεται και εκτελείται με μεγάλη προσοχή ώστε να μη τραυματιστεί κανείς. (Εμείς στο C.G. αμφισβητούμε παντελώς την εγκυρότητα αυτών των διδαχών.)
Ο τραυματισμός γενικά είναι κακός αλλά είναι ακόμη χειρότερος για αθλητικό σύλλογο. Ναι μεν παρέχεται η ΑΙΣΘΗΣΗ ίσως και να ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ότι μπορούν πραγματικά να αντιμετωπίσουν έναν κίνδυνο, αλλά μην ξεχνάμε ότι οι επιθέσεις είναι ΕΝΝΟΜΕΣ και ΕΛEΓΧΟΜΕΝΕΣ και οι άνθρωποι είναι ΑΘΛΗΤΕΣ. Καθόλου μεμπτό αν θέλει κανείς απλώς να αθλείται. Καλό είναι όμως να μη ξεχνάει ότι αυτή η προσέγγιση δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική δόλια, απρόβλεπτη και αχαλίνωτη βία. Δυστυχώς όμως, συχνά αυτό είναι δευτερεύουσας αξίας μπροστά σε αυτό που οι άνθρωποι θέλουν να πιστεύουν. Άσχετο λοιπόν το αν είναι όντως σε θέση να το πράξουν ή όχι.
Το άλλο κακό βέβαια είναι ότι οι ανίδεοι εντυπωσιάζονται βλέποντας τους «μυημένους» να κάνουν τον «κακό» τουλούμι στο ξύλο, πιστεύοντας, λανθασμένα φυσικά, ότι όσα βλέπουν λειτουργούν και στη πραγματικότητα.
Για εμάς, στο Combatives Group, αυτή η προσέγγιση είναι εν δυνάμει θανατηφόρα για τον εκάστοτε ενδιαφερόμενο της ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ (σημειώστε παρακαλώ ότι δεν είπαμε Πολεμικές Τέχνες).
Γιατί;
Διότι στερούνται τον ρεαλισμό!
Για τους ανθρώπους που μπορούν να κατανοήσουν το γεγονός ότι οι πραγματικές επιθέσεις είναι εξαιρετικά δόλιες, απότομες, βίαιες και εντελώς απρόβλεπτες, η αθλητική κατάρτιση, παρ’ όλες τις καλές προθέσεις και σκοπούς της, ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ διότι είναι «στείρα».
Εξηγούμε: Αυτό σημαίνει ότι ο επιτιθέμενος βρίσκεται σε μια «βολική» απόσταση χειραγώγησης με ένα πυροβόλο όπλο ή «καρφώνει» μόνο μία φορά ή χτυπάει με κλομπ με πολύ λίγη ένταση και πρόθεση σε προκαθορισμένο σημείο και οι «αντίπαλοι» συνεργάζονται μεταξύ τους για να βοηθήσουν την τεχνική να λειτουργήσει κ.ο.κ.
Τα ΠΑΝΤΑ λειτουργούν όταν οι «αντίπαλοι» ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ…– Ζακ Καπανταϊδάκης
Αυτό το είδος της εκπαίδευσης δεν βρίσκεται, ούτε παρατηρείται, ούτε ασκείται ΠΟΤΕ με τέτοιο «στείρο» τρόπο στις Αίθουσες Combatives μας. Οι στόχοι μας είναι να προσομοιώσουμε τις πραγματικά βίαιες καταστάσεις επίθεσης με βαριά επαφή για να βοηθήσουμε τους μαθητές μας να σκληραγωγηθούν και να συνηθίσουν όσο γίνεται τις αρνητικές ψυχολογικές επιπτώσεις και την βία που μπορεί να κληθούν να αντιμετωπίσουν και να είναι ΣΙΓΟΥΡΟΙ ότι μπορούν.
