Ο Ιανουάριος του 1942 ήταν το πραγματικό σημείο καμπής τόσο για τον Σάικς (Sykes) όσο και για τον Φέρμπερν (Fairbairn). Το προσωπικό και οι Μυστικές Σχολές Κατάρτισης (S.T.C. – Special Training Centres) στο “Section D” (Τμήμα «Δ») είχαν συγχωνευθεί σε μία οργάνωση, την S.O.E. (Special Operations Executive) και οι ίδιοι βρίσκονταν υπεύθυνοι της κατάρτισης μάχης σώμα-με-σώμα στα μέλη της. Ωστόσο, η αποξένωση των δύο ήταν σκληρή, ο Συνταγματάρχης Άπλγκεϊτ (Applegate) που εκπαιδεύτηκε και από τους δύο άνδρες χωριστά, ανάφερε ότι κανείς τους δεν μιλούσε για τον άλλο.

Ήταν τυχερό, επομένως, ότι μόνο τρεις μήνες αργότερα (τον Μάρτιο του 1942) ο Φέρμπερν στάλθηκε στο S.T.S. 103 («Στρατόπεδο X» – “Camp X”) στην Oshawa του Καναδά να εκπαιδεύει προσωπικό. Λίγο αργότερα βρέθηκε σε συνεργασία με την O.S.S. (Office of Strategic Services – που αργότερα έγινε η C.I.A.) δεν επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο παρά μόνο μετά τη λήξη του πολέμου.

Αφού αφέθηκε πια μόνος του επικεφαλής, ο Σάικς ευημερούσε. Πολλοί από τους εκπαιδευμένους πράκτορες θυμόνταν πως «έμοιαζε με συνταξιούχο Επίσκοπο» και στη συνέχεια απέκτησε και το φιλικό παρατσούκλι «Bill» (από χαρακτήρα στο μυθιστόρημα Oliver Twist του Καρόλου Ντίκενς).

Ο Σάικς έγινε ο Γενικός Υπεύθυνος Εκπαίδευσης της S.O.E. στη μάχη σώμα-με-σώμα και, μέρος των καθηκόντων του ήταν να οργανώσει το πρόγραμμα εκμάθησης αυτού που ονομάστηκε, «Σιωπηλή Δολοφονία» (Silent Killing). Αυτό έμελλε να γίνει η τυπική εκπαίδευση που δόθηκε σε όλους τους παράγοντες που προσλαμβάνονταν στις Σχολές Κατάρτισης της S.O.E. (Special Operations Executive) σε όλο τον κόσμο.

Το πρόγραμμα ήταν σχεδιασμένο για να διδάξει προσωπικό πώς να μάχονται και να σκοτώσουν χωρίς πυροβόλα όπλα. Δεδομένου ότι το μάθημα περιλάμβανε τη χρήση του μαχαιριού, η περιγραφή «Μάχη Σώμα-με-Σώμα» δεν είναι απόλυτα σωστή. Μάλλον ο όρος «Σιωπηλή Δολοφονία» είναι η καταλληλότερη περιγραφή, δεδομένου και του τύπου της εργασίας που καλούντο να εκτελέσουν.

Το πρώτο σχέδιο του προγράμματος θεμάτων έγινε τον Ιούνιο του 1942. Συνεντεύξεις με πράκτορες που επέστρεφαν, αναβάθμιζαν διαρκώς το πρόγραμμα, το οποίο ο Σάικς μαζί με τους υφισταμένους του εκπαιδευτές, το δίδασκε στη συνέχεια στους εκπαιδευόμενους. Το (ένοπλο) πρόγραμμα «Σιωπηλής Δολοφονίας» σχεδιάστηκε, διδάχθηκε και τελειοποιήθηκε από τον Σάικς. Η τελευταία αναθεώρηση έγινε τον Δεκέμβριο του 1943, με ένα Νέο Συμπλήρωμα – «Πώς να επιτεθείς σε έναν φρουρό» (Attacking a Sentry) που διατέθηκε τον Φεβρουάριο του 1944.

Η τελευταία προσθήκη στην αναθεώρηση έγινε από αναφορές πρακτόρων που σημείωσαν ότι οι Γερμανοί φρουροί είχαν μάθει για τις οδηγίες του στο συμπλήρωμα «Πώς να επιτεθείς σε έναν φρουρό», και είχαν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο κρατούσαν το όπλο τους όταν έκαναν περιπολία (το φορούσαν χιαστή στη πλάτη με την κάνη να εξέχει από την δεξιά πλευρά). Δυστυχώς για τα θύματα που ακολούθησαν, η αλλαγή σημειώθηκε και διεκπεραιώθηκε και πάλι από τον Σάικς.

Εκτός του ότι ήταν ο Γενικός Υπεύθυνος Εκπαίδευσης της S.Ο.Ε., ο Σάικς ήταν επιφορτισμένος και με την εκπόνηση ενός προγράμματος κατάρτισης ειδικευμένων μάχης, οι οποίοι έγιναν γνωστοί ως οι «Ομάδες Τζέντμπουργκ» (Jedburgh Teams).

Το 1943 οι διοικητές της Συμμαχίας συνειδητοποίησαν ότι ο στόχος τους να επιστρέψουν για την απελευθέρωση της κατεχόμενης Ευρώπης ερχόταν όλο και πιο κοντά. Για να στηριχθούν στις προσεχείς αποβάσεις, αποφασίστηκε ότι παραστρατιωτικές ομάδες θα έπεφταν σε κατεχόμενο έδαφος για να δημιουργήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες διαταραχές. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να στερηθεί ο Άξονας εκ νέου πολεμοφόδια και θα ανάγκαζε τη δέσμευση τον τόσο αναγκαίων ανδρών και όπλων σε μια εποχή κρίσιμη.

Αυτή ήταν μια κοινή προσπάθεια Βρετανίας και Ηνωμένων Πολιτειών. Οι ομάδες θα δημιουργούσαν χάος πίσω από τις γραμμές μέχρις ότου (και αν ποτέ) τους προσπερνούσαν τα συμμαχικά στρατεύματα, οι πιθανότητες μιας ασφαλούς επιστροφής δεν θεωρείτο καθόλου υψηλή.

Ο Σάικς έγραψε αυτό που στη συνέχεια κλήθηκε «Το εγχειρίδιο Τζέντμπουργκ» (The Jedburgh manual) τον Μάιο του 1943, χωρίς να γνωρίζει ότι θα επιφορτιστεί με την διοίκηση όλης της εκπαίδευσης όλων των Jedburgh στην έδρα τους στο Μιλτον Χολ (Milton Hall) στο Northants.

Ίσως το πιο γνωστό απόσπασμα για τον Σάικς από την περίοδο αυτή είναι από το βιβλίο «Αποστολή SOE» (“SOE Assignment”) του Ντόναλντ Χάμιλτον Χολ (Donald Hamilton Hall).

«Δίδαξε άοπλη μάχη και γρήγορες αντιδράσεις πυροβολισμού, όπως πώς να σκοτώνεις τέσσερα άτομα σε ένα δωμάτιο, καθώς έπεφτες κάτω στο έδαφος κοντά στη κάσα της πόρτας ώστε να είσαι δύσκολος στόχος. Οι μέθοδοί της άοπλης μάχης και της σιωπηλής δολοφονίας, ήταν τέτοιες που πολλοί ήταν σε θέση, στα επόμενα χρόνια, να σώσουν τους εαυτούς τους εντελώς λόγω των οδηγιών του».

Είναι αλήθεια ότι ο Σάικς χαιρόταν μεγάλη εκτίμηση στην S.O.E., είχε αναρριχηθεί από το βαθμό του Λοχαγού στο βαθμό του Ταγματάρχη κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του. Ηγήθηκε επίσης όλες τις εκπαιδεύσεις μάχης σώμα-με-σώμα στην άοπλη μάχη, στο μαχαίρι, στο ραβδί και στα πυροβόλα όπλα στη S.O.E. στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και στην εκπαίδευση των Τζέντμπουργκ.

Ήταν στη S.O.E. (Special Operations Executive) που ο Σάικς (Sykes) έφθασε στο απόγειο της καριέρας του, φάνηκε ότι όλα πήγαιναν καλά, αλλά κανένας δεν ήξερε πόσο γρήγορα τελείωνε ο χρόνος του.