Η άσκηση βίας έχει συνέπειες
(Μέρη αυτού του άρθρου είναι κλειδωμένα και χρειάζονται κωδικό για να προβληθούν.)
Συχνά ο κόσμος αφήνει τον εγωισμό του να τον καθοδηγεί ανακαλύπτοντας στη συνέχεια ότι οι συνέπειες είναι ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ και ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΕΣ. Καλό είναι να γνωρίζουμε το θέμα.
Στο προηγούμενο άρθρο, συζητήσαμε την Διαχείριση Απειλής και την Σχέση Απειλής Βίας και όλα τα στάδια της καλύπτοντας το πρώτο μέρος της ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ. Σταματήσαμε στο στάδιο όπου αποφασίζουμε να
Αυτό το άρθρο είναι το δεύτερο ήμισυ του ευρύτερου σταδίου της Συμπλοκής.
Σε αυτό το σημείο, έχουμε και έχουμε εισέλθει στο στάδιο της βίας σε αυτοάμυνα. Είμαστε ουσιαστικά στην διεξαγωγή της απόφασής μας να εφαρμόσουμε τις ΣΚΛΗΡΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ μας. Εδώ είναι όπου έχουμε αποτύχει να
Τα πάντα έχουν τεθεί σε εφαρμογή στα προηγούμενα στάδια, και και από αυτή τη στιγμή το πρόβλημα μπορεί να λυθεί μόνο με το να αναγκάσουμε τον επιτιθέμενο να οπισθοχωρήσει!
Αυτή είναι η στιγμή για την οποία έχουμε ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙ και ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ.
Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ είναι στο οποίο σημείο το επόμενο βήμα θα συζητηθεί στο ακόλουθο άρθρο της σειράς. Της Νομικής Προστασίας στο
Από την αρχή μέχρι αυτό το σημείο όλα έλαβαν χώρα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα! Οι λεπτομέρειες του ΓΙΑΤΙ και ΠΩΣ εμείς στο Combatives Group ασχολούμαστε με δυνητικά επικίνδυνες φυσικές διαπροσωπικές συγκρούσεις και, με τον τρόπο που το κάνουμε έχουν μέχρι στιγμής αναλυθεί.
Περιθώρια έχουν δοθεί στα μέτρα που έχουν ληφθεί, δεδομένου ότι εξαιρέσεις μπορεί να λάβουν χώρα.
Πόση βία είναι αρκετή;
Είναι εύκολο για τους περισσότερους εκπαιδευτές αυτοάμυνας και τους Master πολεμικών τεχνών να πουλάνε την ιδέα σε αδαείς και εύπιστους του να τους «ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ!» και, οι ανεύθυνοι κάνουν ακριβώς αυτό.
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, έχω δει πολλές επιδείξεις και τεχνικές που διδάσκονται από ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Μετά από 45 χρόνια συν, είναι το συμπέρασμά μου ότι είναι πολύ σπάνιο να βρεθούν εκπαιδευτές που είναι ισορροπημένοι (με περισσότερους από έναν τρόπους).
Οι περισσότεροι πωλούν την πτυχή του «πνευματισμού», άλλοι της «τέχνης», άλλοι την άθληση. Αλλά, πολλοί δηλώνουν δημοσίως ότι διδάσκουν και Αυτοάμυνα, όταν στην πραγματικότητα διδάσκουν τους ανθρώπους να παίζουν «αρπαχτοκλοτσομπουνίδι» στους δρόμους. Άλλοι ακόμη, πωλούν μια μιλιταριστική εκδοχή μάχης σώμα-με-σώμα που είναι επικίνδυνα κοντά ή ακόμα και καθαρά ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ αν χρησιμοποιηθεί από ΠΟΛΙΤΗ.
Αλλά, η συντριπτική πλειοψηφία πωλούν «λίγο από όλα», εννοώντας τον πνευματισμό, την τέχνη, την παράδοση, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τη στρατιωτική μάχη σώμα-με-σώμα και αυτοάμυνα όλα μαζί υπό την ονομασία «Πολεμικές Τέχνες» (οι σοβαροί αθλητές ολυμπιακών αθλημάτων αποκλείονται, δεδομένου ότι δηλώνουν σαφώς ότι είναι αθλητές).
Ο κοινός παρονομαστής για όλους αυτούς είναι ότι συνήθως έχουν πλήρη άγνοια ή και αδιαφορία του νόμου.
Εμείς στο C.G. έχουμε κάνει τεράστια προσπάθεια να αποστασιοποιηθούμε από όλα αυτά στα μάτια του κόσμου. Ακόμη και αν η μεθοδολογία και το ίδιο το σύστημα μας είναι ένα πραγματικό προϊόν των αστυνομικών και στρατιωτικών δραστηριοτήτων του παρελθόντος και του παρόντος. Εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους μας σε αυτό που ονομάζουμε Civilian Combatives με ιδιαίτερη προσοχή στην εκπαίδευση τους σχετικά με τις νομικές πτυχές και τις συνέπειες της βίας.
Μερικοί άνθρωποι επιθυμούν απερίσκεπτα να δηλώνουν ότι «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ» στο δρόμο και μπορεί να είναι έτσι από την ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟΨΗ. Αλλά το ΚΡΑΤΟΣ και η ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗ έχει μια πολύ διαφορετική άποψη και έχει σίγουρα κανόνες. Αποκαλούνται ΑΣΤΙΚΟ και ΠΟΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ (Δείτε – Άσκησε Πίεση με Ζήλο – κεφ. Με κοινή λογική και ορθή κρίση).
Και ο νόμος στην ουσία του, όσο αφορά ΠΟΛΙΤΕΣ και ΒΙΑ, ορίζει ότι:
«Το μόλις αρκετό αρκεί!»
Γιατί όταν υπερβούμε ό, τι ο νόμος ορίζει, ΠΑΥΕΙ να είναι ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ.
Συνεπώς, αυτοάμυνα δεν είναι αυτό που οι άνθρωποι ΝΟΜΙΖΟΥΝ, αλλά ό, τι ορίζει ο νόμος στη συνέχεια.
Σκληρές Δεξιότητες
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όταν πιθανά να βρισκόμαστε πολύ κοντά στην εκδοχή της άσκησης βίας.
Δυστυχώς, η επιβεβαίωση της επίθεσης θα γίνει την στιγμή που την νιώσουμε στο κορμί μας.
Την στιγμή που θα συμβεί αυτό, βρισκόμαστε σε σημείο που μας επιτρέπει η νομοθεσία να ασκήσουμε βία σε κατάσταση αυτοάμυνας. Αυτός είναι και ο λόγος που εξασκούμαστε επιμελώς στις Σκληρές Δεξιότητες του Combatives.
Κατά κανόνα η άσκηση των Σκληρών Δεξιοτήτων σημαίνει ότι ασκούμε βία σε διαφορετικούς βαθμούς κλιμάκωσης ανάλογα με την κατάσταση και περίσταση που μας παρουσιάζεται. Δηλαδή σε μια ΚΛΙΜΑΚΟΥΜΕΝΗ κατάσταση, η νομική απαίτηση είναι να ξεκινάμε με όση φυσική βία μας ασκεί ο επιτιθέμενος (για να του δοθεί η ευκαιρία να συνετιστεί).
Καθώς ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΤΑΙ η βία, ο νόμος μας επιτρέπει να αυξήσουμε στο ΑΝΑΛΟΓΟ ΜΕΤΡΟ το επίπεδο της βίας που μας ασκούν.
Στην περίπτωση της επίθεσης είτε από άοπλο είτε από ένοπλο με σκοπό την βαριά σωματική βλάβη, ο νόμος μας επιτρέπει μέχρι και την θανάτωση του επιτιθέμενου, ΜΟΝΟ αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αντιμετωπιστεί (Προσοχή! Πρέπει να μπορεί κανείς να το αποδείξει!).
Εδώ είναι που το σύστημα και η ειδική μεθοδολογία εκπαίδευσης του C.G. αποδεικνύεται σωτήρια σε σύγκριση με την αθλητική προσέγγιση που χρησιμοποιείται ΚΑΙ σαν αυτοάμυνα.
Αυτός ο διχασμένος τρόπος εκπαίδευσης της αντιμετώπισης της βίας που προωθείται από «ειδικούς στην αυτοάμυνα» που κατά νομικό προσδιορισμό είναι ΑΘΛΗΤΕΣ, δεν νοείται για ασκούμενο combatives.
Οι ΣΤΟΧΟΙ, το ΠΝΕΥΜΑ, το ΣΥΣΤΗΜΑ και η ειδική ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ εκπαίδευσης αντιμετώπισης της βίας του Combatives, ΔΕΝ έχει αλλοιωθεί από τότε που δημιουργήθηκε και, στηρίζεται ΜΟΝΟ σε Βαριές Μηχανικές Κινήσεις που φέρνουν ΑΜΕΣΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
5 με 10 τεχνικές
Στο προηγούμενο άρθρο σταματήσαμε στο στάδιο και, δεδομένου ότι έχουμε καθιερώσει σαφώς τους λόγους γι’ αυτό, πρέπει να θέσουμε το ερώτημα:
«Πόσες τεχνικές μπορεί κανείς να κάνει στο χρονικό διάστημα μερικών δευτερολέπτων που γίνεται η όποια συμπλοκή;»
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιοφυΐα για να επισημάνει ότι ο χρόνος που απαιτείται για να δημιουργήσει κανείς μια ευκαιρία ώστε να πραγματοποιήσει μια γρήγορη απόδραση δεν είναι και πολύς. Ως εκ τούτου, ο αριθμός των τεχνικών που θεωρείται απαραίτητος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να είναι λιγότερος από 1 ή ρεαλιστικά, περισσότερος από 10.
Το ερώτημα τότε που πρέπει να κάνει κανείς είναι:
«Εάν μόνο δευτερόλεπτα είναι διαθέσιμα, γιατί τότε είναι απαραίτητο να μάθουν άνθρωποι τις εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες τεχνικές μερικά συστήματα πολεμικών τεχνών ισχυρίζονται ότι διδάσκουν;»
Η απάντηση κοινής λογικής, φυσικά, είναι:
«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!!»
Όμως, όπως έχουμε επισημάνει στο παρελθόν, η κοινή λογική δεν είναι ΤΟΣΟ κοινή.
Εδώ είναι όπου οι άνθρωποι συγχέουν την πτυχή της «τέχνης» των Πολεμικών Τεχνών με την πραγματικότητα μιας σύντομης, απελπισμένης και βίαιης συμπλοκής για χάρη της υγείας ή της επιβίωσης. Η πτυχή της «τέχνης» μπορεί να εξωραϊστεί ΕΠ’ ΑΟΡΙΣΤΟΝ. Προσθέτοντας τεχνική μετά την τεχνική για να πει κανείς ότι θα ασχοληθεί με τη ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ αντιμετώπισης ΕΙΔΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα.
Πόσες καταστάσεις ΕΙΝΑΙ πιθανές;
Η απάντηση είναι ΑΠΕΙΡΕΣ!
Αυτό μας φέρνει αντιμέτωπους με το πρόβλημα της αντιμετώπισης του νόμου Hick-Hyman με το οποίο οι κ.κ. William Edmund Hick και Ray Hyman, περιγράφουν το ΧΡΟΝΟ που χρειάζεται για ένα άτομο να λάβει μια ΑΠΟΦΑΣΗ, ως ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ των ΠΙΘΑΝΩΝ επιλογών αυτός ή αυτή έχει. Περιληπτικά αυτό που λέει είναι ότι:
«Η αύξηση του αριθμού των επιλογών θα αυξήσει το χρόνο λήψης απόφασης λογαριθμικά.»
Λήψης όχι μόνο ΕΠΙΛΟΓΗΣ αντίδρασης, αλλά και καθυστέρηση σε ότι άλλο ακολουθεί! Δηλαδή, της ίδιας της ΔΡΑΣΗΣ αυξάνοντας τον χρόνο που ο αντίπαλος έχει να κάνει το κακό!
Είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να χρησιμοποιήσουμε μεταξύ λίγες τεχνικές που γνωρίζουμε καλά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Και μάλιστα, ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΣ την δυνατότητα της επιλογής εκατοντάδων ή χιλιάδων διαθέσιμων τεχνικών, μπορούμε επίσης να μειώσουμε δραστικά το χρόνο αντίδρασής μας!
Λόγο αυτών, εμείς στο C.G. είμαστε της γνώμης ότι είναι πολύ καλύτερο να γνωρίζουμε ΜΕΡΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ πολύ καλά. Να γίνουμε ειδικοί εξασκώντας τις χιλιάδες φορές τη κάθε μια υπό πίεση, σε βαθμό αυτοματοποίησης. Αυτό επιδιώκουμε αντί να γνωρίζουμε χιλιάδες τεχνικές, εξασκώντας τες συγκριτικά λίγες φορές τη κάθε μια.
Μας αρέσει η προσέγγιση του πυγμάχου, αυτοί ασκούν μερικές τεχνικές με τις οποίες μπορούν να παίξουν μια συμφωνία πάνω στον αντίπαλό τους.
Η Combatives προσέγγισή μας είναι:
ΛΙΓΑ = ΠΟΛΛΑ
Απλό, Άμεσο, Αποτελεσματικό
Αυτό είναι το δόγμα της κοινότητας του C.G.
Όλες οι τακτικές και τεχνικές εκτελούνται με Βαριές Μηχανικές Κινήσεις.
Ο λόγος για αυτό τεκμηριώνεται σε επισταμένες μελέτες που έχουν γίνει για πάνω από 200 χρόνια μελετώντας το ανθρώπινο μυαλό και τις αντιδράσεις του σώματος κάτω από την ακραία πίεση της μάχης.
Τι αποφάνθηκαν οι μελέτες αυτές;
Σε συνθήκες στρες, όπου η μάχη είναι για τη σωματική ακεραιότητα και την επιβίωση, οι ΛΕΠΤΕΣ και ΣΥΝΘΕΤΕΣ κινητικές δεξιότητες ΑΝΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ από το σώμα και, αντικαθίσταται ΜΟΝΟ από Βαριές Κινητικές Δεξιότητες.
Ως εκ τούτου, αποτελεί αμφισβητήσιμο σημείο να συζητήσουμε τεχνικές που απαιτούν ΛΕΠΤΕΣ και ΣΥΝΘΕΤΕΣ κινητικές δεξιότητες για τους σκοπούς εκπαίδευσης ΠΟΛΙΤΩΝ (ή οποιουδήποτε). Ειδικά για τον μέσο πολίτη, ένα πρακτικό, εφαρμόσιμο και κυρίως αποτελεσματικό σύστημα ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ απαιτεί μόνο μήνες διαλείπουσας εκπαίδευσης να μαθευτεί (2-3 φορές την εβδομάδα).
Πραγματικοί επαγγελματίες που ασχολούνται με τη βία καθημερινά επιλέγουν απλές και «σίγουρες» τακτικές και τεχνικές. Τακτικές και τεχνικές που πρέπει να πιάνουν αμέσως.
Ένα άλλο σημαντικό σημείο που έχουμε βρει, είναι ότι οι άνθρωποι βαλτώνουν στη «λεπτομερίτιδα».
Γίνονται θύματα του «Κι’ αν…;»
«Κι’ αν γίνει/κάνει/συμβεί …;»
Αυτή πρόκειται για μια κατάσταση ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ, ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ, ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ και ΦΟΒΟΙ που μαστίζει τους ανθρώπους.
Προσφέροντας σε ανθρώπους που ζουν με αυτή την κατάσταση πολύπλοκες λύσεις που υποτίθεται λειτουργούν, ισούται με να τους διδάσκεις να αποτύχουν. Τακτικές και τεχνικές απαιτούν ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση να γίνουν “masters” των πολεμικών τεχνών, αλλά θέλουν να αισθάνονται ΑΣΦΑΛΕΙΣ. Αυτή είναι μόνο μία από τις ομάδες των ανθρώπων που καλύπτουμε στο Combatives Group, αν και αποτελεί μια κοινή ανθρώπινη ανησυχία. Έπ’ αυτού, έχουμε επίσης φθάσει στο συμπέρασμα ότι:
Όταν οι άνθρωποι είναι υπό βαρύ φυσιο-ψυχολογικό στρες, ΠΕΦΤΟΥΝ στο επίπεδο της εκπαίδευσής τους.
Συνεπώς, αν για παράδειγμα λακίζουν στην προπόνηση αποδίδοντας στο 40% των δυνατοτήτων τους, τότε, σε συνθήκες πραγματικής ψυχοσωματικής πίεσης θα «πέσουν» σε αυτό το επίπεδο ή και ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟ λόγο ΣΤΡΕΣ.
Επίσης, αν στην εκπαίδευσή τους ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ οι πραγματικότητες της βίας στο δρόμο και τα μέσα για την αντιμετώπιση των φυσικών αντιδράσεων του ανθρώπου σε αυτή αποτελεσματικά, η αποτυχία είναι σχεδόν εγγυημένη.
Τακτικές και τεχνικές πρέπει να είναι ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ!
«Ένας άνθρωπος που βρίσκεται υπό συνθήκες στρες ζωής και θανάτου, θα επιμένει σε αυτό που έχει εκπαιδευτεί καλά.» – Zak Kapantaidakis
Πρέπει η εκπαίδευσή τους να πραγματοποιούνται υπό ψυχοσωματική πίεση για να «δοκιμαστούν», διότι τότε, δεν θα έχουν κανένα λόγο να ανησυχούν για το «πόσο χαμηλά πέφτουν» λόγο του επίπεδου της εκπαίδευσής τους.
Απρόθυμοι ή Ανίκανοι
Έχοντας κατά νου ότι συζητάμε για ΠΟΛΙΤΕΣ, είναι συγκριτικά σπάνιο να φθάνουν στο σημείο που είναι ΠΡΟΘΥΜΟΙ να κάνουν σοβαρή σωματική ζημιά σε τρίτους. Σίγουρα, θα έρθουν σε σύγκρουση, επειδή το «εγώ» τους έχει προσβληθεί ή τουλάχιστον, έτσι πιστεύουν. Αλλά, ακόμη και όσοι θα ασκήσουν βία, εξαιρετικά ΛΙΓΟΙ από αυτούς σε σχέση με το συνολικό πληθυσμό θα φθάσει τόσο μακριά ώστε να ΣΚΟΤΩΣΕΙ.
Αυτό το γεγονός ώθησε τη Κοινότητα του C.G. να επιδιώξει ενεργά δρόμους που βρίσκονται εντός των ορίων του νόμου και όχι την προώθηση της λύσης (λογικής;) του «ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ!». Αυτό ισχύει από πλευρά μας ακόμα και για τους ανθρώπους που δεν έχουν κανέναν σεβασμό για το νόμο.
Κάποιοι μπορεί να πουν:
«Αλλά αυτό είναι προφανές! Δεν σκοτώνουμε ανθρώπους όταν μπορούμε να τους ξυλοκοπήσουμε!»
Αλίμονο, αλλά ακόμη και αυτό δεν αντικατοπτρίζει όσα πολλοί διδάσκουν. Αλλά πέρα από αυτό, αναλογιστείτε επίσης ότι το «να ξυλοκοπήσεις» κάποιον έχει ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ. Ειδικά εάν θα μπορούσατε απλά να τους ΣΤΕΡΗΣΕΤΕ τη ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ διενέργειας κάθε ίχνους επίθεσης από την αρχή.
Και ας το παραδεχτούμε…
Ο μέσος πολίτης σχεδόν ποτέ δε θα τοποθετηθεί σε μια κατάσταση όπου θα πρέπει να σκοτώσει κάποιον κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ανεξάρτητα από το τι υπαινίσσονται διδάσκοντας όσα διδάσκουν οι διάφοροι «μάστερ».
Εμείς στο C.G. πάμε και ένα βήμα παραπέρα διδάσκοντας τους ανθρώπους μας να
Η διαφορά είναι, φυσικά, ότι δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε να είμαστε στην παρουσία του κινδύνου.
Αυτή είναι η στιγμή που εγκαταλείπουμε τη σκηνή κατευθυνόμενοι βιαστικά προς ασφάλεια!
Μήπως αυτή η αντί-κλιμάκωση σημαίνει ότι δεν θα αντιμετωπίσει κανείς ΠΟΤΕ μια κατάσταση που μπορεί να απαιτήσει τη θανάτωση ενός επιτιθέμενου; Το «Φυλαχτό» (Διαβάστε – Διαχείριση Φόβου ή Διαχείριση Κινδύνου; – Φόβος και Παράνοια – Φόβος για πραγματικό κίνδυνο) των εμπόρων του φόβου, είναι «Ίσως!» Αλλά η ειλικρινής απάντηση είναι:
«Αν εξασκήσουμε κοινή λογική, σε συνδυασμό με τα πρωτόκολλα που διδάσκουμε τους πολίτες στο C.G., ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ!»
Ωστόσο, για όσους επιθυμούν να πιέσουν με το ερώτημα,
«Ναι, αλλά κι’ αν…;»
Βεβαίως υπάρχουν και εξαιρέσεις στον κανόνα, αλλά, ευτυχώς, είναι λίγες και απέχουν πολύ από τον μέσο πολίτη. Ναι, είναι μια αμυδρή πιθανότητα, αλλά ΟΛΑ εξαρτώνται από την ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ και την ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.
Συμπέρασμα
Γενικά η βία στα μάτια του νόμου είναι ΣΠΑΝΙΑ μια κατάσταση ζωής και θανάτου (και κατά την κοινή λογική επίσης – η οποία, όπως έχουμε επισημάνει, δεν είναι ΤΟΣΟ κοινή).
Σκληρές ερωτήσεις θα γίνουν κατόπιν του γεγονότος από πολύ έμπειρους ανακριτές, εισαγγελείς και δικαστές και θα πρέπει να τους απαντήσετε ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ και με ΠΕΙΣΤΙΚΟ τρόπο ώστε να τους ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΤΕ. Η αποτυχία να το πράξετε, ΣΙΓΟΥΡΑ θα επιφέρει ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ.
