Μέχρι το σημείο όπου επιτυγχάνεται ο στόχος της επιβίωσης, όταν έχουμε κάνει ό, τι έχουμε μάθει να λειτουργεί υπό συνθήκες ΠΙΕΣΗΣ, ΣΥΓΧΥΣΗΣ και ΕΚΠΛΗΞΗΣ μιας ΣΘΕΝΑΡΗΣ επίθεσης, όλα είναι απλώς προπόνηση. Όμως, όλα όσα έχουν γίνει για να ενισχυθεί η ψυχή το μυαλό και το σώμα έχουν πραγματοποιηθεί με έναν στόχο κατά νου, να επιβιώσουμε από την επίθεση που ίσως να αντιμετωπίσουμε ή ήδη διεξάγεται (εννοείται ότι έχει ΑΠΟΤΥΧΕΙ η ΠΡΟΛΗΨΗ αν έχουμε φθάσει εδώ).
Από τη σκοπιά του Combatives Group, για τον πολίτη, αλλά κυρίως για αστυνομικούς, στρατιωτικούς όμοιων υπηρεσιών, ό, τι πράττουν άοπλοι, πρέπει να γίνεται μόνο για να δοθεί αρκετός χρόνος για να πιάσουν το όπλο τους (για τον πολίτη, πρέπει να θυμόμαστε τα προηγούμενα άρθρα σχετικά με το θέμα (Ασκητής combatives 360° και Άοπλος ή Ένοπλος).
Μιλώντας αντικειμενικά, τα όπλα είναι χρήσιμα, διότι σε έναν κόσμο χωρίς αυτά, η λέξη που περιγράφει για τον θηρευτή η έλλειψη αυτών είναι «θήραμα».
Αυτό το συναίσθημα του να είσαι «θήραμα» είναι κατάσταση που σχεδόν όλες οι γυναίκες και μικρόσωμοι άνδρες αισθάνονται καθημερινά. Ειδικά από τη σκοπιά ενός θηλυκού, κάθε αρσενικό, ακόμη και ένας μικρόσωμος άνδρας 65kg, θα μπορούσε να εξουδετερώσει τις περισσότερες γυναίκες με δύναμη και ωμή βία (μη ξεχνάμε ότι στον σύλλογο/σχολή και με συνεργάσιμο αντίπαλο, ΟΛΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ!). Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο αν είναι οπλισμένος έστω και με μικρό σουγιά. Ρωτήστε μια γυναίκα που έχει υποστεί βία ή ακόμα και την απειλή της βίας, αν τη φοβάται. Ρωτήστε την επίσης αν συμφωνεί ότι πρέπει δια νόμου να είναι άοπλη… Θαρρώ πως η πιθανότερη απάντηση θα είναι «Όχι!!».
Γιατί;
Επειδή αν ήταν ΕΝΟΠΛΗ, θα αισθανόταν ότι θα μπορούσε τουλάχιστον να ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ για να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Κανείς δεν θέλει να είναι θύμα.
Αυτό που οι νόμοι για τα όπλα και τον γενικότερο έλεγχο των εξοπλισμών πραγματικά στοχεύουν, είναι σε μια κοινωνία ΧΩΡΙΣ ΒΙΑ.
Δυστυχώς, αυτό δεν εμποδίζει τα αρπακτικά μιας κοινωνίας ούτε να ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ όπλα, ούτε τους αποκλείει να κάνουν ΒΙΑΙΗ ΧΡΗΣΗ αυτών των όπλων. Οι άνθρωποι που υποστηρίζουν αυτές τις απόψεις είναι οι ιδεολογικοί απόγονοι των συντακτών του Συμφώνου Kellogg-Briand που υπεγράφη στις 27 Αυγούστου του 1928. Συμφωνία η οποία προσπάθησε να θέσει εκτός νόμου τον πόλεμο. Ακολούθησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Βέβαια, η ιστορία μας έχει δείξει ότι πάντα θα υπάρχει ένα ποσοστό της ανθρωπότητας που θα παραμείνει αρπακτικό. Τελικά, ως είδος φαινόμαστε απλά ανίκανοι να ζήσουμε ειρηνικά. Φαίνεται ότι δεν μπορούμε να έχουμε έναν κόσμο χωρίς βία. Λόγω αυτού είναι η πεποίθηση μας στο Combatives Group ότι:
Για τους αδύναμους και ειδικά τα ΘΗΛΥΚΑ του είδους μας, ένας κόσμος ΜΕ ΒΙΑ αλλά ΧΩΡΙΣ ΟΠΛΑ, είναι ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΟΛΩΝ των δυνατών κόσμων.
Για να κάνουμε «ίσο» το πεδίο, τα «θηράματα» θα πρέπει να καταστήσουν τους εν δυνάμει δράστες να ανησυχούν ότι ΙΣΩΣ είναι ΟΠΛΙΣΜΕΝΑ. Και μάλιστα, σε θέση να ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ το όπλο τους. Προωθώντας έτσι τον ΦΟΒΟ στο αρπακτικό ότι η βία εναντίον τους θα μπορούσε να τους προκαλέσει σοβαρό τραυματισμό ή θάνατο.
Πολλές έρευνες έχουν διεξαχθεί σε συνεντεύξεις εγκληματιών σε φυλακές υψίστης ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτές οι συνεντεύξεις έχουν επιβεβαιώσει το φανερό σημείο που οι εγκληματίες είναι ΑΠΡΟΘΥΜΟΙ να επιτεθούν. (Μια τέτοια μελέτη είναι η μελέτη Greyson/Stein.)
Και ποιό είναι αυτό που καθιστά τους εν δυνάμει θηρευτές απρόθυμους;
Το «θύμα» που είναι ΠΡΟΘΥΜΟ να ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΣΘΕΝΑΡΑ και μπορεί ακόμη και ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΞΕΙ ΕΝΟΠΛΑ.
Πολλές χώρες με φαινομενικά χαμηλά ποσοστά εγκληματικότητας και ισχυρούς νόμους ελέγχου οπλοκατοχής πυροβόλου όπλου, όπως η Αυστραλία, η Ολλανδία, η Βρετανία και η Ελλάδα μεταξύ τους, έχουν περισσότερες διαρρήξεις σπιτιών κατά κεφαλήν ενώ βρίσκονται ΕΝΤΟΣ οι ένοικοι, από τις Ηνωμένες Πολιτείες! Στην πραγματικότητα, κατά την τελευταία καταμέτρηση, το ποσοστό διάρρηξης ανά κάτοικο στην Ελλάδα, κατά την διάρκεια σύνταξης αυτού του άρθρου, είναι πάνω από ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ από τις βαριά οπλισμένες ΗΠΑ!! (Εδώ ακούω ανθρώπους να λένε «Διάρρηξη κάνουν, δεν προσπαθούν να σε βιάσουν ή σκοτώσουν!!» Και ρωτάω «Ποιος το εγγυάται αυτό;;;») Στη παρόμοια άοπλη Βρετανία, το ποσοστό δολοφονιών είναι χαμηλότερο από εκείνο των ΗΠΑ, αλλά ο αριθμός των βίαιων επιθέσεων, βιασμών και ληστειών, είναι όλα σημαντικά ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ από ό, τι στις ΗΠΑ!
Σχετικά με το θέμα των πυροβόλων όπλων, ο Καναδάς έχει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ όπλα κατά κεφαλή από ό, τι στις ΗΠΑ, αλλά έχει και πολύ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟ ποσοστό ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. Μήπως είναι επειδή ένας καλά ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ και ΗΠΙΟΣ μέσος άνθρωπος, με ΣΟΒΑΡΟ ΚΡΑΤΟΣ να τον υποστηρίζει προσφέροντας και καλές παροχές, δεν έχει ανάγκη για βίαιο έγκλημα;;
Περιέργως ο Καναδάς έχει επίσης περισσότερες διαρρήξεις σπιτιών με ενοίκους εντός κατά κεφαλήν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και πολύ ΛΙΓΟΤΕΡΟΥΣ θανάτους που σχετίζονται με τη βία!
Στη Νότιo Αφρική, όπου μεγάλωσα και υπηρέτησα λέγανε:
«Μια ένοπλη κοινωνία είναι μια ευγενική κοινωνία!»
Τείνω να συμφωνώ! Αν ξέρεις εσύ και ξέρει και ο άλλος ότι υπάρχει καλή πιθανότητα να πέσει μπιστολίδι σε απάντηση απρόκλητης βίας, όλοι είναι πιο «φρόνιμοι».
Προσωπικά δεν είμαι αντίθετος στην οπλοφορία αν τηρηθούν αυστηρά και πολύ σοβαρά κάποιες προϋποθέσεις:
- Ψυχολογικές εξετάσεις (Ψυχοτέστ) καταλληλότητας.
- Νομική ενημέρωση για υποχρεώσεις και συνέπειες της χρήσης όπλου.
- Να εκπαιδευτούν στην χρήση του όπλου από εξειδικευμένο αστυνομικό προσωπικό.
- Υποχρεωτική επίσκεψη σε πεδίο βολής 2 φορές τον μήνα με 100 βολές έκαστη επίσκεψη.
- Υποχρεωτική ετήσια επανεξέταση από εξειδικευμένο αστυνομικό προσωπικό.
- Να κρατηθούν από τις αρχές δείγματα χρησιμοποιημένων βλημάτων και φυσιγγίων του κάθε όπλου.
Με αυτά τα κριτήρια γρήγορα φαίνεται ποιος πραγματικά χρειάζεται όπλο και είναι πρόθυμος και υπεύθυνος στην ιδιοκτησία και χρήση του. Και με τέτοια εκπαίδευση, ακόμη και ο παράνομα οπλισμένος θα έχει λόγο να ανησυχεί μη πέσει σε τέτοιο άτομο.
Είναι λοιπόν σαφές ότι, όταν ένα αρπακτικό ξέρει ότι μπορεί να πεθάνει στη προσπάθεια να διαπράξει ένα βίαιο έγκλημα σε «θύμα», είναι βέβαιο ότι θα σκεφτεί προσεκτικά ΠΡΙΝ το κάνει. Οι πιθανότητες είναι ότι θα αρχίσει να ψάχνει για ένα ΑΟΠΛΟ «πρόβατο» να «φάει».
Στην Ελλάδα, όπου ζω τώρα, τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά στο μέτωπο της εγκληματικότητας τα τελευταία 30 με 40 χρόνια. Υπάρχουν και πολλοί γεωπολιτικοί παράγοντες που συμβάλλουν στις τοπικές προκλήσεις μας. Τα ποσοστά εγκληματικότητας μας έχουν εκτοξευθεί αυτές τις τελευταίες δεκαετίες και το πιο θλιβερό είναι ότι τα εγκληματικά στοιχεία είναι πολύ πιο βίαια και ανελέητα απ’ ό, τι ήταν.
Δεν μπορώ να πιστέψω ούτε να δεχθώ ότι οι πολιτικοί μας είναι αναίσθητοι στις ιδιότητες πρόληψης του εγκλήματος με πυροβόλα όπλα. Εξ’ άλλου οι ίδιοι απολαμβάνουν αρκετά βαριά προστασία εξαιτίας των. (Ούτε οι Αμερικάνοι γερουσιαστές δεν χαίρουν τέτοια προστασία!)
Να θυμηθούμε ότι οι Έλληνες πολίτες ήταν οπλισμένοι όταν πήραν πίσω τη πατρίδα τους από την Οθωμανική αυτοκρατορία και με την εξαίρεση του παρεμβαίνοντος Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου, πολλοί παρέμειναν οπλισμένοι έως το τέλος του εμφύλιου πόλεμου.
«Οι νόμοι που απαγορεύουν την οπλοφορία… αφοπλίζουν μόνο όσους δεν έχουν ούτε την κλίση ούτε είναι αποφασισμένοι να διαπράττουν εγκλήματα… Τέτοιοι νόμοι κάνουν τα πράγματα χειρότερα για το θύμα της επίθεσης και καλύτερα για τους δράστες, εξυπηρετούν μάλλον να ενθαρρύνουν παρά να αποτρέψουν ανθρωποκτονίες, διότι μπορεί κανείς να επιτεθεί σε έναν άοπλο άνθρωπο με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη από έναν ένοπλο». – Cesare Beccaria, ο ιδρυτής της επιστήμης της εγκληματολογίας
Οι παραπάνω σκέψεις και δηλώσεις αποτελούν βέβαια μόνο μια άποψη, μια από πολλές, είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν και εκείνοι που διαφωνούν. Όποια και αν είναι η περίπτωση, είμαστε Έλληνες πολίτες και θα πρέπει να υπακούσουμε στους νόμους που διέπουν σήμερα τη χώρα. Ωστόσο, δεν υπάρχει νόμος που να μας αρνείται τη χρήση των αντικείμενων καθημερινής χρήσης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα στην άμυνα μας. Ειδικά εφόσον δεν είναι ούτε τροποποιημένα ούτε ειδικά σχεδιασμένα σαν όπλα.
Θα ελεγχθεί προσεκτικά η χρήση τους από τον εκάστοτε εισαγγελέα;
Σίγουρα ναι! Αλλά τέτοια προσεκτική εξέταση θα είναι πάντα στα πλαίσια του γιατί, που, πώς και σε ποιο βαθμό χρησιμοποιήθηκαν. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να κατανοήσουμε τη «Σχέση Απειλής Βίας» (Απειλή:Βία) για την οποία μιλάμε συνέχεια στα Σεμινάρια Combatives μας.
Η «Σχέση Απειλής Βίας» με απλά λόγια, σημαίνει ότι δεν μπορούμε να πράξουμε περισσότερη βία σε έναν επιτιθέμενο απ’ ό, τι είναι απαραίτητο για να σταματήσει να πράττει βία σε μας (ή ανήμπορο τρίτο). Πρέπει η βία να είναι ΑΝΑΛΟΓΗ. Εάν κάνουμε περισσότερα από ό, τι είναι απαραίτητο, τότε θεωρούμαστε εμείς ο θύτης και θα τιμωρηθούμε από το νόμο. Με απλά λόγια, αν ένας άνθρωπος μας χαστουκίσει, μπορούμε και εμείς να τον χαστουκίσουμε για να τον σταματήσουμε, αλλά τίποτα περισσότερο. Εάν κάνουμε περισσότερα, είμαστε ένοχοι υπερβάλλοντα βίας και υπεύθυνοι απέναντι του νόμου.
Το θέμα της χρήσης «νόμιμων» όπλων έχει καλυφθεί λεπτομερώς σε άλλο άρθρο (Ασκητής Combatives 360°) αλλά προς το παρόν, να έχουμε κατά νου ότι, ως Έλληνες πολίτες, η χρήση των όπλων είναι αντίθετη προς το νόμο και οποιαδήποτε χρήση αυτών θα ελεγχτεί προσεκτικά.