γνήσιος απόγονος του πραγματικού (παραδοσιακού) Ju-Jitsu
Τo Combatives είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, ένας γνήσιος απόγονος του πραγματικού (παραδοσιακού) Ju-Jitsu, πριν αυτό εκφυλιστεί και εξευγενιστεί (για λόγους που δεν είναι σκόπιμο να αναλυθούν στο παρόν κείμενο Διαβάστε – Ιστορία)
Ως γνήσιος απόγονος του Ju-Jitsu, πέρα από το ότι χρησιμοποιεί όλες τις τεχνικές και τις γνήσιες αρχές του, φροντίζει να μεταβάλει τη ψυχολογική και νοητική προσέγγιση του εκπαιδευόμενου.
Ο φόβος, ο πόνος και ο δισταγμός είναι φυσικά συναισθήματα και σκέψεις. Ακόμη και τα αγριότερα των ζώων φοβούνται, πονούν και συχνά διστάζουν να επιτεθούν, ειδικά εάν δε βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση.
Θα ήταν λοιπόν τουλάχιστον αφελές να ισχυρίζεται κανείς πως ξεπερνάει τα παραπάνω συναισθήματα, μπορεί όμως να μάθει (ως ένα βαθμό) να τα διαχειρίζεται και να τα απομυθοποιεί.
Το Σύστημα Αυτοάμυνας Combatives του Combatives Group διδάσκεται με προοδευτικά αυξανόμενη και ελεγχόμενη επαφή.
Δεν είναι τίποτε άλλο από απλή λογική. Εάν ο εκπαιδευόμενος δε νοιώσει το αποτέλεσμα ενός χτυπήματος, δε θα μάθει ποτέ να το αντέχει και να μη το φοβάται ή, σωστότερα να το φοβάται όσο πρέπει. Εάν δεν πέσει, δεν θα σταματήσει ποτέ να φοβάται μήπως πέσει.
Ο εκπαιδευόμενος μαθαίνει με αυτόν τον τρόπο να απομυθοποιεί και να διαχειρίζεται τον πόνο και κατά συνέπεια να ελέγχει το φόβο. Η δε προοδευτικότητα της επαφής κάνει το μαθητή να ανεβαίνει επίπεδα αντοχής και αυτοελέγχου.
Με αυτόν τον τρόπο, ο εκπαιδευόμενος μαθαίνει να ελέγχει και να αντέχει τον πόνο και να συνεχίζει. Η επίγνωση της αντοχής έχει ως άμεσο αποτέλεσμα τη διαχείριση του φόβου και τον έλεγχο του δισταγμού.
Το Σύστημα Αυτοάμυναςτου Combatives Group διδάσκεται ως ενεργητική αυτοπροστασία.
Ένα ασφαλές αυτοκίνητο δεν είναι αυτό που σε μία πιθανή σύγκρουση μπορεί να γίνει φυσαρμόνικα αφήνοντας ανέγγιχτη την καμπίνα των επιβατών. Είναι αυτό που επιπροσθέτως προσφέρει δυνατότητα ελιγμών, καλό φρενάρισμα και επιτάχυνση για να αποφευχθεί η σύγκρουση. Εν ολίγοις, να παρέχει και ενεργητική ασφάλεια.
Κατ’ αντιστοιχία, σε περίπτωση εμπλοκής, η συνεχής παθητική στάση με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στο νοσοκομείο (ή στο νεκροτομείο).
Είναι αυτονόητο λοιπόν, πως είναι προτιμότερο (αν και ως ένα βαθμό αντιφατικό), να χτυπήσεις πρώτος τον επιτιθέμενο. Το πώς, το πόσο και το πότε, διδάσκονται στις αίθουσες πρακτικής Combatives. Παράλληλα, ως αποτέλεσμα της εξάσκησης, εκπαιδεύεται και το μυαλό να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο και να αποβάλλει την επίκτητη ή φυσική παθητικότητα, που είναι συχνότατο φαινόμενο.
Εάν κάποιος πιστεύει πως θα ανταπεξέλθει σε συνθήκες εμπλοκής επειδή έχει χτυπήσει τον αέρα 10000 φορές και νίκησε 100 σάκους, θα μάθει την αλήθεια όταν δεχτεί το πρώτο πραγματικό χτύπημα. Μόνο που τότε θα είναι μάλλον αργά για να καταλάβει πως αυταπατάται. Γιατί ο σάκος ποτέ δεν αντεπιτίθεται!
Η αποτελεσματικότητα είναι κατ’ εξοχήν λόγος δισταγμού και δεν μετριέται χτυπώντας τον αέρα.
Είναι άραγε δυνατό να σταματήσει κανείς τον αντίπαλο με μία κλωτσιά ή με μία γροθιά;
Ο αέρας και ο σάκος δε θα μπορέσουν ποτέ να απαντήσουν.
Μόνο μέσα από την εκπαίδευσή του μπορεί κανείς να πάρει τις απαντήσεις, αρκεί φυσικά να υπάρχει ελεγχόμενη επαφή και να εκτελεί πιστά τις οδηγίες του εκπαιδευτή. Τότε και μόνο θα κατανοήσει σε βάθος και θα έχει το μέτρο της αποτελεσματικότητάς του, οπότε και θα μπορεί να αντιδρά και να λειτουργεί αντίστοιχα.
Οι συνθήκες πίεσης σαν βασικό χαρακτηριστικό της εκπαίδευσης στο Σύστημα Αυτοάμυνας του Combatives Group.
Είναι πασίγνωστο πως σε συνθήκες πίεσης και πανικού γίνονται τα μεγαλύτερα και πλέον ολέθρια λάθη. Στην εκπαίδευση του Combatives, από την αρχή, ο εκπαιδευόμενος είτε δέχεται μία σειρά διαφορετικών τεχνικών επίθεσης, είτε επιτίθεται με μία σειρά «τεχνικών». Και στις δύο περιπτώσεις λειτουργεί υπό πίεση δεδομένου ότι υπάρχει πρόθεση και επαφή. Ο μέσος πολίτης δεν είναι συνηθισμένος σε τέτοιου είδους πίεση.
Η συνεχής εξάσκηση υπό πίεση είναι το μοναδικό μέσο να εκπαιδευτεί το μυαλό να αποβάλλει τον ενδεχόμενο αρχικό πανικό και να λειτουργήσει με «αποδοτικό» τρόπο.
Φτάνουμε έτσι σε ένα ιδιαιτέρως σημαντικό σημείο, που είναι η πεμπτουσία της μάθησης.
Είναι δικαίωμα του καθένα να απορρίψει, σωστά ή λανθασμένα, ένα σύστημα ή ένα δάσκαλο. Όσο όμως είναι στην σχολή ενός δασκάλου οφείλει να τον σέβεται και να τον ακούει, για έναν πολύ απλό λόγο. Αν κάνει το αντίθετο, δεν θα μάθει τίποτε και θα αποσυντονίζει τους υπολοίπους.
Αν κάποιος δεν ακούει το δάσκαλο, αν δεν κάνει αυτά που του υποδεικνύει, αν νομίζει ότι ξέρει καλύτερα από το δάσκαλο, αν πιστεύει πως ο δικός του τρόπος είναι καλύτερος… τότε ας κάνει τη δική του σχολή και ας ιδρύσει το δικό του σύστημα.
Στα πλαίσια της εκπαίδευσης στα Combatives, ο εκπαιδευόμενος βλέπει τα αποτελέσματα της ανυπακοής του γιατί έχει άμεση επίπτωση στην αποτελεσματικότητα του. Στην πράξη (σαν παράδειγμα) δε θα καταφέρει ποτέ να ρίξει τον αντίπαλο του εάν δεν εκτελέσει με ακρίβεια τις οδηγίες του δασκάλου. Και αυτό ισχύει σε όλα τα επίπεδα μάθησης. Τόσο απλό!
Η θέληση για μάθηση, ο έλεγχος του φόβου, του δισταγμού και των αντιδράσεών του καθώς και η διαχείριση του πόνου είναι αναπόσπαστα μέρη της εκπαίδευσης στο Combatives. Οι μάχες δεν κερδίζονται μόνο με το μυαλό αλλά ούτε μόνο με το σώμα.
Η σύγχρονη ψυχολογία μιλάει για bullying & anti bullying.
Απίστευτα ποσά δαπανώνται για έλεγχο του bullying, για ψυχολογική υποστήριξη των θυμάτων, των εν δυνάμει θυμάτων & για τη μεταστροφή των «ενόχων».
Ίσως θα έπρεπε να υπάρξει combatives προσαρμοσμένο για παιδιά.
Κανείς που σας αγαπάει δεν θα θέλει να είστε αδύναμοι. – Rory Miller
Σαν πατέρας πιστεύω πως όταν ένα παιδί καταφέρει να κάνει ένα συνειδητό βήμα μπροστά, στην κατεύθυνση που εκδηλώνεται μία επίθεση (βασική αρχή στο combatives) θα έχει αποκτήσει τόση αυτοπεποίθηση και αυτοέλεγχο, που ποτέ δε θα μπορούσαν να αποκτηθούν σε μία σχολική αίθουσα ή στον καναπέ ενός ψυχολόγου.
Έχω την άποψη πως το Combatives ορίζεται ως ενεργητική αυτοπροστασία και σε αυτό έγκειται η μοναδικότητα του. Παράλληλα όμως με την ανάπτυξη μαχητικών δεξιοτήτων, το μυαλό και το πνεύμα εκπαιδεύονται να λειτουργούν σε αυτήν την κατεύθυνση, μέσα από ένα συγκροτημένο και καλά μελετημένο πρόγραμμα εκπαίδευσης, με βασικό χαρακτηριστικό την προσομοίωση σε πραγματικές συνθήκες.
Ίσως μάλιστα τα δύο πιο επικίνδυνα στοιχεία μίας εμπλοκής είναι να πιστεύει κανείς λανθασμένα πως μπορεί να ανταπεξέλθει ή να κυριευτεί από ανεξέλεγκτα συναισθήματα.