Σε αυτό το άρθρο:
- Εισαγωγή
- Ισχυρισμοί και γεγονότα για τις πολεμικές τέχνες
- Πολεμικές τέχνες και πραγματικές συνθήκες μάχης
- Τι είναι πραγματικά απαραίτητο για την αυτοάμυνα ενός πολίτη
- Η προσέγγιση αυτοάμυνας μας
- Αυτο-επαγόμενη απελευθέρωση αδρεναλίνης
Αυτό το άρθρο και άλλα σίγουρα θα προκαλέσει αντιδράσεις από σχολές πολεμικών τεχνών. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι όλοι μας εξυπηρετούμαστε καλύτερα από την αλήθεια.
Συνειδητοποιούμε επίσης ότι κανείς (και σίγουρα όχι εμείς), σπάνια βλέπει ή γνωρίζει πάντα την ΠΛΗΡΗ ή ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ για οτιδήποτε. Ωστόσο, ακόμη και με αυτή την αποτυχία κατά νου, οι περισσότεροι προτιμούν απλώς να χρωματίζουν τα πράγματα σύμφωνα με την άποψή τους για χάρη της δικής τους «άνεσης».
Παρά ταύτα, καλούμε οποιονδήποτε να ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ τα ΑΝΤΙΘΕΤΑ όσων γράφονται, πραγματοποιώντας τα ΕΜΠΡΑΚΤΑ ή ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΩΝΤΑΣ μας αδιαμφισβήτητα ιστορικά στοιχεία αυτών.
Οι θέσεις μας βασίζονται σε δεκαετίες μελέτης, δοκιμών και διδασκαλίας πραγματικής, ιστορικά αποδεδειγμένης πολεμικής τέχνης. Τα τελευταία εικοσιπέντε από αυτά τα χρόνια ειδικά στην αυτοάμυνα εμείς ως κοινότητα έχουμε αλλάξει πολύ.
Πιστεύω ότι ωριμάσαμε ΑΠΟΣΠΩΜΕΝΟΙ από τα στερεότυπα νοήματα που αποδίδονται σε λέξεις και έννοιες. Έχουμε περάσει από τη διδασκαλία του παραδοσιακών μαχητικών δεξιοτήτων που σχεδιάστηκαν για το μεσαιωνικό πεδίο μάχης, σε ένα ιδιαίτερα ήπιο και επικεντρωμένο σύστημα αυτοάμυνας για πολίτες (ή για επαγγελματίες). Ένα που είναι και νομικά αποδεκτό. Μας ενθαρρύνει ότι αυτό το ιστορικό δοκιμών και σφαλμάτων που βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά, είναι αρκετό για να εκφράσουμε την εμπειρία μας. Με βάση αυτό, θαρρούμε ότι πρέπει να καταστήσουμε σαφές στο ευρύ κοινό ότι κατά την άποψή μας, μια τέτοια ιστορικά ΑΚΡΙΒΗΣ και ΣΧΕΤΙΚΗ εκπαίδευση πραγματικών τεχνών του πόλεμου στο πεδίο της μάχης, απέχει ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ (όσα πραγματικά χρειάζεται κανείς) εκπαίδευση αυτοάμυνας για τον μυνησιομανή σύγχρονο κόσμο μας. Πολύ απλά, είναι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ με όλη τη σημασία της λέξης.
Θαρρούμε ότι είναι αρκετό να εκφράσουμε την εμπειρία μας. Βάση αυτής, βρίσκουμε ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε με το κοινό γενικά ότι η εκπαίδευση σε πολεμικές τέχνες ΑΠΕΧΕΙ ΠΟΛΥ από την ΑΝΑΓΚΑΙΑ (όσα πραγματικά χρειάζεται κανείς) εκπαίδευση αυτοάμυνας για τον σύγχρονο κόσμο.
Ωστόσο, τούτο λεχθέντος, ειλικρινά ελπίζουμε ότι δεν θα παρεξηγηθούμε για την θέση μας. Ότι όσα πιστεύουμε ότι είναι πλέον μαχητικά αθλήματα (όχι αληθινή τέχνη του πολέμου) δεν αξίζουν τα χρόνια και αφοσίωση στη καλλιέργησή τους για τους σκοπούς της αυτοάμυνας. Ούτε και η αληθινή τέχνη του πολέμου είναι αναγκαία για τον πολίτη (δεν είμαστε σε πόλεμο με κανέναν ακόμη).
Έχουμε δεκαετίες επίσημα καταγεγραμμένο ιστορικό στρατιωτικής και αστυνομικής εκπαίδευσης στην ιστορία μας όπως και προσωπική ιστορία στον τομέα. Σε αντίθεση με τους πολίτες, για αυτές τις ομάδες επαγγελματιών, αυτές οι δεξιότητες ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΑ την ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ μελέτης (η αληθινή τέχνη του πολέμου). Αυτό διότι αντιμετωπίζουν κινδύνους και βία σχεδόν σε καθημερινή βάση (αστυνομικοί). Εκτός αυτού, είναι ένα πολύ καλύτερο μέσο για να διατηρούνται ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΙ για τις δυσκολίες και τις προκλήσεις του επαγγέλματός τους.
Εάν, ωστόσο, κάποιος ενδιαφέρεται για το στοιχείο του ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ, της ΤΕΧΝΗΣ και της ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ που προσφέρουν οι σημερινές «πολεμικές τέχνες» όπως τις αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι, τότε αυτά (τέχνη και άθληση) είναι μια όμορφη και πολύ ικανοποιητική δέσμευση, αλλά δεν πρέπει να ταυτίζονται με τα παραπάνω.
Οι πολεμικές τέχνες (τέχνη και άθληση), όπως τις εκλαμβάνεται ο κόσμος ευρύτερα, έχουν κάνει πολλά για πολλούς στη ζωή τους. Η αφοσιωμένη εκπαίδευση των πολεμικών τεχνών έχει πραγματικά τόσα πολλά οφέλη για την υγεία, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, που είναι δύσκολο να αγνοηθούν.
Αλλά, μέχρι εκεί…
Σημείωση: Αυτό που λέμε εδώ ισχύει για τους περισσότερους ανθρώπους. Η κλασική εκπαίδευση πολεμικών τεχνών στη μορφή μαχητικής άθλησης, ΣΠΑΝΙΑ θα ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ τις ΑΝΑΓΚΕΣ της αυτοάμυνας σε μια ΚΡΙΣΗ. Πιστεύουμε ότι μόνο κάποιος που έχει προπονηθεί για ΠΟΛΛΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ και έχει ζήσει μια ζωή «του πεζοδρομίου» έχει την εμπειρία που απαιτείται για να τα χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά αποβάλλοντας ταυτόχρονα τις «ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ» και «ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ» πτυχές και νοοτροπία όταν χρειάζεται. Όμως, επειδή συγκριτικά ΛΙΓΟΙ άνθρωποι ζουν μια τέτοια ζωή αφοσιωμένη στην τέχνη ή το άθλημά τους ενώ βιώνουν ταυτόχρονα πολλή βία στο δρόμο την ίδια στιγμή, ΔΕΝ είναι ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ για τον ΜΕΣΟ ΠΟΛΙΤΗ που ΔΕΝ το ΕΠΙΘΥΜΕΙ και αποφεύγει και τα δύο.
Ισχυρισμοί και γεγονότα για τις πολεμικές τέχνες
Για την οικονομία και τη σαφήνεια της επικοινωνίας, εδώ θα εξετάσουμε σύντομα κάποιους ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥΣ που γίνονται συχνά για τις πολεμικές τέχνες.
Θα ακολουθήσουν οι ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΕΙΣ του κάθε ισχυρισμού:
Ισχυρισμός
Οι Πολεμικές Τέχνες είναι αποτέλεσμα χιλιάδων χρόνων ανάπτυξης και οι τεχνικές που διδάσκονται σ’ αυτές είναι αυτές που αποδείχτηκαν απ’ όσους επιβίωσαν στο πεδίο της μάχης.
Γεγονός
Πολύ γενικός και λάθος ισχυρισμός σε σχεδόν κάθε σημείο. Οι ΑΟΠΛΕΣ πολεμικές τέχνες όπως τις γνωρίζουμε σήμερα είναι μια πολύ πρόσφατη ιστορική εξέλιξη. Το Καράτε ήταν άγνωστο στην Ιαπωνία μέχρι το 1920. Το Tae Kwon Do εδραιώθηκε ως σύστημα το 1950, το Αϊκίντο το 1952 κλπ.
Μετάφραση και ετοιμολογία (Karate – άδειο χέρι), (Tae Kwon Do – Tae, να κλοτσήσει ή να πηδήξει – Kwon, γροθιά ή χέρι – και Do, τρόπος), (Aikido – Ai, αρμονία – ki, πνεύμα ή ενέργεια – do, το μονοπάτι, το σύστημα ή τον τρόπο. Το Αϊκίντο είναι ο τρόπος του πνεύματος της αρμονίας.)
Όπως τον προϊστορικό άνθρωπο, ο σύγχρονος άνθρωπος είναι κατ’ εξοχήν ΧΡΗΣΤΗΣ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ και, αν μπορεί να το αποφύγει, ΜΑΧΕΤΑΙ ΜΕ ΟΠΛΑ και ΣΠΑΝΙΑ ΑΟΠΛΟΣ (με γυμνά χέρια και πόδια). Καμία λεγόμενη πολεμική τέχνη πλην ελάχιστων (π.χ. Ζίου Ζίτσου –Τζου Τζούτσου) δεν έχει κανένα πραγματικό ιστορικό στοιχείο ή αποδεδειγμένη εμπειρία σε κανένα πεδίο μάχης.
Ισχυρισμός
Οι Ασιατικές πολεμικές τέχνες παρέχουν ένα πλήρες σύστημα αυτοάμυνας το οποίο, όταν έχει μαθευτεί, επαρκεί για τις ανάγκες αυτοάμυνας στις περισσότερες περιπτώσεις.
Γεγονός
Αυτό είναι μέγα λάθος. Οι ΑΟΠΛΕΣ ασιατικές πολεμικές τέχνες εξελίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τις τεχνικές όπλων και μαχητών με πανοπλία (αυτό ίσχυε και στην Ευρώπη). Στην Ιαπωνία, για παράδειγμα, αυτό έγινε πολύ καιρό μετά το τέλος των περίπου 400 ετών εμφυλίου πολέμου. Αυτά τα ΑΟΠΛΑ συστήματα δεν αναπτύχθηκαν για σκοπούς αυτοάμυνας. Αναπτύχθηκαν ως ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ «τέχνες κληρονομιάς» σε κλειστές σχολές που αργότερα κατέληξαν ως «μαχητικά αθλήματα» (Η εξέλιξή τους ήταν από “Jutsu” σε “Do” π.χ. Ken jutsu > Kendo, Ju Jutsu > Judo κλπ.). Το ευρωπαϊκό αντίστοιχο αυτών είναι τα HEMA – Historical European martial arts (όλα αυτά εξακολουθούν να ασκούνται οπλισμένα).
Η δημιουργία τους (ειδικά των Ιαπωνικών συστημάτων Τζου Τζούτσου και σπαθιού) ήταν μερικές φορές ένας τρόπος για ορισμένες «οικογένειες πολεμικής κληρονομιάς» που αρχικά υπηρετούσαν φεουδάρχες φατριών, να συνεχίσουν να ευημερούν μέσω της διδασκαλίας αυτών. Κάποιες ονομάστηκαν «πολιτιστικοί θησαυροί». Με αυτόν τον τρόπο, αυτές οι οικογένειες διατήρησαν επίσης τις πολεμικές τους παραδόσεις διότι η οπλοφορία (π.χ. με σπαθί), απαγορεύτηκε. Η τάξη των Σαμουράι διαλύθηκε νομικά στην Ιαπωνία στο τελευταίο μέρος του δέκατου ένατου αιώνα. Τα περισσότερα από τα συστήματα που διδάσκονται σήμερα ως παραδοσιακά ιαπωνικά συστήματα πολεμικών τεχνών ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Άλλες χώρες ανέπτυξαν τα συστήματά τους βασισμένα σε κινεζικά και ιαπωνικά συστήματα. Π.χ. η I.T.F. (International Taekwondo Federation) διδάσκει και προωθεί μια κορεατική μορφή ιαπωνικού καράτε, βασισμένο σε μεγάλο βαθμό στο ιαπωνικό Shotokan. (Οκιναβέζικο για την ακρίβεια – η Οκινάβα προσαρτήθηκε βίαια στη Ιαπωνία.)
Ο Κορεάτης στρατηγός Choi, ο βασικός ιδρυτής και υποστηρικτής του TKD, θεώρησε ότι μια γηγενή κορεατική μορφή «καράτε» θα ήταν επωφελής για την αναγέννηση της κορεατικής εθνικής υπερηφάνειας μετά την ήττα των Ιαπώνων κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιαπωνική κατοχή της Κορέας ήταν βάρβαρη και σχεδιάστηκε για να εξαλείψει ολόκληρο τον κορεατικό πολιτισμό και να το υποκαταστήσει με την ιαπωνική κουλτούρα.
Ο στρατηγός Choi είδε τους Ιάπωνες να ασκούν καράτε κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής κατοχής τους στην Κορέα. Άλλαξε τις φόρμες (Κατα), έτσι ώστε το TKD να ΕΚΛΗΦΘΕΙ ΟΠΤΙΚΑ ΣΑΦΕΣ ως ΚΟΡΕΑΤΙΚΗ μορφή τέχνης. Δηλαδή σαφώς «ΜΗ ΙΑΠΩΝΙΚΟ».
Αργότερα, όταν έγινε ολυμπιακό άθλημα, η εκπαίδευση ακολούθησε περισσότερο τους κανόνες και το πνεύμα του Ολυμπιακού αθλητισμού. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι αθλητές που αναδείχθηκαν από τα σχολεία TKD, αλλά όπως οι περισσότερες «πολεμικές τέχνες» αυτό είναι πολύ περισσότερο το αποτέλεσμα της ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ τους παρά η μέθοδος εκπαίδευσης στο TKD (ή άλλο) ως σύστημα αυτοάμυνας.
Επιπλέον, ένα «πλήρες» σύστημα αυτοάμυνας πρέπει βεβαίως να περιλαμβάνει ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ από μόνο τις ΤΕΧΝΙΚΕΣ και την ΜΗΧΑΝΙΚΗ τους. Δηλαδή, το ΠΩΣ να κλοτσήσει ή να χτυπήσει κανείς κλπ. Μόλις μια κατάσταση φτάσει σε αυτό το σημείο φυσικής συμπλοκής στον δρόμο, έχετε μια ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ όπου μπορεί να συμβεί ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ανεξάρτητα από τις «πολεμικές» δεξιότητες του καθενός.
Ισχυρισμός
Οι ιδρυτές αυτών των τεχνών ήταν αποδεδειγμένοι «μάστερ» αυτοάμυνας και γνώριζαν ακριβώς τι έκαναν όταν δημιούργησαν τις τεχνικές και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της τέχνης τους.
Γεγονός
Όπως και σήμερα που διάφοροι αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται «μάστερ», λίγοι, έως ελάχιστοι από τους δημιουργούς ή ιδρυτές των άοπλων πολεμικών συστημάτων είχαν ποτέ εμπλακεί σε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΛΟΚΗ στο δρόμο ή σε πεδίο μάχης σε όλη τους τη ζωή.
Οι περισσότεροι από αυτούς τους ιδρυτές «μάστερ» λάμβαναν μέρος σε «διαγωνισμούς» με άλλους δάσκαλους για να δείξουν την υπεροχή του δικού τους συστήματος σε σχέση με του άλλου «μάστερ» (Δείτε Motobu vs Funakoshi).
Με αυτόν τον τρόπο φιλοδοξούσαν να προσηλυτίσουν νέους μαθητές για το δικό τους σύστημα και σχολή.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι καμία «συναινετική αναμέτρηση» και ιδιαίτερα κανένας «συναινετικός αθλητικός αγώνας» δεν αποτελεί ουσιαστικό τρόπο αυτοάμυνας. Αυτό είναι σαν να ισχυριζόμαστε ότι ένας αγώνας πυγμαχίας, αγώνας καράτε, αγώνας TKD είναι στη πραγματικότητα «αγώνας» αυτοάμυνας. Έχουν χρησιμοποιηθεί από κάποιους σε αυτοάμυνα με τραυματισμούς και αίμα με επιτυχία; Ναί! Αλλά ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΙ και σε μεγάλο βαθμό εκπαιδευμένοι για ολόκληρες δεκαετίες.
Ισχυρισμός
Είναι αναμφισβήτητο ότι η εκπαίδευση σε πολεμικές τέχνες δημιουργεί εξαιρετικά αποτελεσματικούς μαχητές, οι οποίοι θα «διέλυαν» τον μέσο κακοποιό στη πράξη.
Γεγονός
Υπάρχουν κάποια ελάχιστα αποδεδειγμένα περιστατικά για αυτόν τον ισχυρισμό, αλλά συγκριτικά με το σύνολο του κόσμου που έχει λάβει κάποια τέτοια εκπαίδευση, είναι η εξαίρεση.
Αστυνομικές αρχές παγκοσμίως καταγράφουν βίαια περιστατικά τουλάχιστον 2 αιώνες και μάλιστα, τέτοια «ειδικά» περιστατικά συμπλοκών δεκαετίες ολόκληρες. Οι στατιστικές αυτών των συμπλοκών αποδεικνύουν ότι οι πολεμικές τέχνες ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ για τους περισσότερους ανθρώπους. Παρότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν λάβει εκπαίδευση για πολλά χρόνια, δεν ήταν σε θέση να την εφαρμόσουν σε μια πραγματική επίθεση επιτυχώς. (Δείτε τους λόγους που έχουμε αναφέρει στη Σημείωση: στην Εισαγωγή.)
Έμπειροι άνθρωποι που έχουν συχνή επαφή με τη βία (π.χ. αστυνομικοί), υποστηρίζουν ότι είναι σε μεγάλο βαθμό η σωστή ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ και οι προσωπικές ΦΥΣΙΟΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ που τους επιτρέπουν να κάνουν την εκπαίδευσή τους αποτελεσματική σε μια πραγματική κατάσταση αυτοάμυνας. Με την ΣΩΣΤΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ εννοούμε ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ, ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ και συχνά ΑΔΥΣΩΠΗΤΟΙ.
Εδώ πρέπει να αποσαφηνίσουμε ότι, ο κακοποιός του δρόμου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟΣ ΟΥΤΕ ΑΔΟΚΙΜΑΣΤΟΣ. Έχει μάθει όσα γνωρίζει και τα εφαρμόζει με αποτελεσματικότητα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ΟΣΟ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΜΠΟΡΕΙ. Και αυτός είναι «κάνοντας έμπρακτα» σε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΥΜΑΤΑ. Αυτό τον κάνει πολύ έμπειρο και πρόθυμο να διαπράξει το έγκλημά του. Ο εκάστοτε «σκληρός» κακοποιός του δρόμου, πολύ σπάνια βρίσκεται στην πρώτη του πραγματική συμπλοκή όταν επιτίθεται σε κάποιον. Ωστόσο, σε τέτοιο περιστατικό, όταν επιτεθεί σε άτομο εκπαιδευμένο σε πολεμικές τέχνες, είναι πολύ πιθανότερο ότι αυτή η συμπλοκή θα είναι η πρώτη πραγματική εμπειρία του ασκητή των «πολεμικών τεχνών».
Πολεμικές τέχνες και πραγματικές συνθήκες μάχης
Ποιο είναι το ουσιαστικό πρόβλημα στην αποτελεσματική εφαρμογή των πολεμικών τεχνών σε πραγματική κατάσταση αυτοάμυνας;
Το πρώτο είναι:
ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ, ΣΤΟΧΟΣ, ΠΡΟΘΕΣΗ.
Mindset, Objective, Intent | ENG Subs | CG
Αυτά είναι το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΘΕΜΑ με τους ανθρώπους είτε εκπαιδευμένους είτε όχι. Οι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως εκπαιδευμένους σε πολεμικές τέχνες ή μαχητικά αθλήματα τείνουν να ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ και να ΔΡΑΤΤΟΥΝ με τις ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ της ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ τους. Εάν αυτές οι εκπαιδευτικές εμπειρίες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ και έχουν ΑΣΑΦΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ, ΣΤΟΧΟ και ΠΡΟΘΕΣΗ, να κάνουν σοβαρό κακό αντί για «αγώνα/ξυλοδαρμό», θα βρίσκονται σε εξίσου σοβαρό ΚΙΝΔΥΝΟ.
Οι άνθρωποι πρέπει να διαθέτουν μέσα εκπαίδευσης σε αυτά για σκοπούς πραγματικής βίας, όχι τέχνη ή αθλητικό πνεύμα.
Το δεύτερο είναι:
ΕΚΚΡΙΞΕΙΣ ΕΠΙΝΕΦΡΙΔΙΩΝ
Είναι η ΕΚΚΡΙΣΗ των ΕΠΙΝΕΦΡΙΔΙΩΝ που προκαλούνται από την ισχυρή αντίδραση στο ΣΤΡΕΣ. Κοινός η ΕΚΚΡΙΣΗ ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗΣ.
Πρόκειται για το μοναδικό πράγμα στο οποίο μπορεί κανείς να βασιστεί σε κάθε πραγματική κατάσταση αυτοάμυνας διότι είναι έμφυτη.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι, ωστόσο, είναι πώς να λειτουργούν αποτελεσματικά ενώ την βιώνουν.
Οι προπονήσεις των πολεμικών τεχνών λαμβάνουν μέρος σχεδόν πάντοτε υπό ΜΗ ΣΤΡΕΣΟΓΟΝΕΣ συνθήκες. Οι παλμοί βρίσκονται μεταξύ 115-145 παλμούς ανά λεπτό. Αυτό περιλαμβάνει SPARRING και ειδικά ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥΡΝΟΥΑ. Μιας και δεν υπάρχει θανατηφόρος κίνδυνος και όλοι το γνωρίζουν, ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ αυτή η ακραία έκκριση αδρεναλίνης. Μια αίθουσα εκπαίδευσης σε έναν αθλητικό σύλλογο πολεμικών τεχνών αποτελεί τόπος ΣΕΒΑΣΜΟΥ και ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ και ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ και πολύ «ΣΟΟΥ» στο δεύτερο (ΜΜΑ, Πυγμαχία…) ΟΧΙ ΩΜΗ ΒΙΑ.
Ο πραγματικός κόσμος της ΒΙΑΣ και των ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΑΡΠΑΚΤΙΚΩΝ σίγουρα δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με ΑΥΤΕΣ τις καλές ή διασκεδαστικές ιδιότητες.
Ακόμη και τα πιο απαιτητικά τουρνουά και αγώνες πλήρους φυσικής επαφής, ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΥΝ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΣΤΡΕΣ που η πραγματική μάχη επιβίωσης (ίσως και οπλισμένη) αναγκάζει έναν άνθρωπο.
Η επανειλημμένα παρατηρηθείς πραγματικότητα για μας είναι ότι η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ του ΕΠΙΝΕΦΡΙΔΙΑΚΟΥ ΣΤΡΕΣ (σε όσους δεν έχουν προηγουμένως βιώσει κάτι τέτοιο) θα προκαλέσει μια ΑΜΕΣΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΙΝΗΤΗΡΙΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ. Ιδιαίτερα τις ΛΕΠΤΕΣ και ΣΥΝΘΕΤΕΣ μηχανικές κινήσεις που απαιτούν τόσες πολλές τεχνικές πολεμικών τεχνών και μαχητικών αθλημάτων. Αυτή η κατάσταση λαμβάνει μέρος μεταξύ 145-155 παλμούς ανά λεπτό.
Αυτός ο αριθμός μεταξύ 145-155 παλμών ανά λεπτό επιτυγχάνεται σχεδόν αμέσως σε ένα σκληρό αγώνα ή αθλητική αναμέτρηση, ή μάλιστα στο ΠΡΩΙΜΟ στάδιο της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ. Πάνω από 175 π.α.λ. συμβαίνουν σε πραγματική συμπλοκή στον δρόμο και σε μάχη στο πεδίο. Εδώ δεν λειτουργεί αποτελεσματικά ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ εκτός από το ΒΑΡΙΕΣ ΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ. Εξ ου και η προσέγγιση που ακολουθεί ο εκάστοτε στρατός στην ατελείωτη και υπό πίεση εκπαίδευση με επαναλαμβανόμενες ΒΑΡΙΕΣ μηχανικές δεξιότητες, κυρίως ενάντια στο ρολόι και μερικές φορές υπό ζωντανά πυρά. Αυτός είναι και ο τρόπος με τον οποίο το Combatives Group εκπαιδεύει την κοινότητά της, κυρίως με βαριά φυσικό-ψυχολογικής πίεσης και κάποιο βαθμό πόνου.
Σήμερα, αυτά είναι κλινικά αποδεδειγμένα γεγονότα, και το ίδιο παρατηρείται εδώ και αιώνες σε συγκρούσεις στους δρόμους και στρατιωτικές μάχες. Είναι ένα ΜΕΙΖΟΝ ΣΗΜΕΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ στη ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ για τους σκοπούς μιας εξίσου ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΥΜΥΝΑΣ. Υπάρχουν επίσης κάποια άλλα χαρακτηριστικά που έχουν ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ με τέτοιου είδους εκπαίδευση.
Μόλις οι συνθήκες μίας εξομοιωμένης κατάστασης αυτοάμυνας αντιγραφεί πιστά από τον εκπαιδευτή σε ένα σενάριο, ο νους δεν γνωρίζει τη «διαφορά». Το αποτέλεσμα είναι να βλέπουμε αυτές τις επινεφριδικές επιδράσεις να εμφανίζονται ΚΑΘΕ φορά. Δηλαδή η επιθετική στάση του σώματος, η λεκτική επίθεση και γενικότερα η ακραία προσομοίωση πραγματικά κακόβουλης πρόθεσης κ.ο.κ., «μπλοκάρουν» όλες τις λεπτές και σύνθετες τεχνικές παύουν να λειτουργούν.
Οι πιλότοι αεροσκαφών διατηρούν τις δυνατότητές τους και συχνά δοκιμάζονται σε προσομοιωτές αεροσκαφών. Το ίδιο κάνουν οι πυροσβέστες, οι νοσοκόμες των επειγόντων περιστατικών κ.λπ.
Video Combatives – Eddie vs Everyone #10
Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, ότι αυτή η μεθοδολογία εκπαίδευσης προσομοίωσης είναι ΑΝΩΤΕΡΗ όταν εφαρμόζεται σε άοπλη εκπαίδευση αυτοάμυνας. Η ΕΝΠΛΑΣΤΙΚΗ μάχη σώμα με σώμα διδάσκεται ευρέως με αυτή τη μέθοδο και στους επαγγελματίες στρατούς και στην αστυνομία. Στην πραγματικότητα, περισσότερο από κάθε εναλλακτική μεθοδολογία.
Ότι είναι πραγματικά απαραίτητο για την αυτοάμυνα ενός πολίτη
Ένα «πλήρες» σύστημα αυτοάμυνας για πολίτες πρέπει φυσικά να περιλαμβάνει ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από ΑΠΛΩΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ και τη ΜΗΧΑΝΙΚΗ τους (δηλαδή την κινησιολογία). Δηλαδή ΠΩΣ να κλοτσάς ή να γρονθοκοπήσεις κτλ. Μόλις φτάσει μια κατάσταση σε αυτό το σημείο ΦΥΣΙΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ στο δρόμο, έχουμε μια ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ όπου ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μπορεί να συμβεί ανεξάρτητα από τις «πολεμικές» ικανότητες κάποιου.
Αυτός ο στόχος για τη κοινότητά μας είναι ξεκάθαρα ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ (η πρόληψη έρχεται πρώτη), και επιτυγχάνεται καλύτερα με την ΑΠΟΦΥΓΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ, η οποία γίνεται πολύ πιο εφικτή γνωρίζοντας τους «τρόπους» των ανθρώπινων αρπακτικών. Πως ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ, πως ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ, πως ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ τα θύματά τους και πώς τα πιθανά θύματα μπορεί να ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΗ ΕΛΚΥΣΤΙΚΑ και ιδανικά ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ θύματα γι’ αυτούς.
Η εκπαίδευση αυτοάμυνας θα πρέπει επίσης να ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ και ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣΣ, ΑΠΟΦΥΓΗΣ και ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ της ΒΙΑΣ καθώς και ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ, ΑΠΟΚΛΙΜΑΚΩΣΗ και ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ και ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ μιας κατάστασης.
Οι ασιατικές «πολεμικές τέχνες», όπως διδάσκονται και προωθούνται, ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ την ανάγκη ή την ύπαρξη οποιασδήποτε από αυτές τις κρίσιμες δεξιότητες επιβίωσης αυτοάμυνας. Αντίθετα, οι σημερινές ασιατικές πολεμικές τέχνες ακολουθούν ένα πρόγραμμα σπουδών που είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου αφιερωμένο μόνο στην εξάσκηση της ΦΥΣΙΚΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ και ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ. Το ίδιο ισχύει και για τα δυτικά μαχητικά αθλήματα.
Η πλειονότητα αυτής της προσέγγισης είναι εντελώς ΑΔΥΝΑΤΗ για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στην κοινωνία να την εφαρμόσει αποτελεσματικά σε μια πραγματική κατάσταση αυτοάμυνας.
Η Προσέγγιση Αυτοάμυνας μας
Έχοντας κατακτήσει τις ΜΑΛΑΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ που αναφέρονται στη σημείωση της προηγούμενης ενότητας, προχωράμε στις ΣΚΛΗΡΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ που αναφέρθηκαν επίσης.
Μόλις οι ΣΥΝΘΗΚΕΣ και οι ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ μιας προσομοιωμένης κατάστασης αυτοάμυνας αντιγραφούν και ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΝ ΠΙΣΤΑ από τους «επιτιθέμενους» σε ένα σενάριο, το μυαλό ΔΕΝ διακρίνει τη «διαφορά» όταν ο ασκούμενος «ζει/συμμετέχει» στην εμπειρία (βλ. οραματισμός). Το αποτέλεσμα είναι ότι βλέπουμε αυτές τις επινεφριδιακές επιδράσεις να εμφανίζονται ΚΑΘΕ φορά. Δηλαδή, η ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ του σώματος, η ΛΕΚΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ και γενικά η ακραία προσομοίωση ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΚΗΣ ΠΡΟΘΕΣΗΣ, η ΑΓΡΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ, το ΞΕΦΡΕΝΟ ΜΑΧΑΙΡΩΜΑ κ.ο.κ.
Όλα αυτά τείνουν να εμποδίζουν ή ακόμα και να «μπλοκάρουν» όλες τις ΛΕΠΤΕΣ και ΣΥΝΘΕΤΕΣ τεχνικές που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι μπορούν να εφαρμόσουν ΥΠΟ ΠΙΕΣΗ. Απλώς ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ δίνοντας θέση ΜΟΝΟ στις ΒΑΡΙΕΣ ΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ.
Σχετικά με την οπτικοποίηση:
Σχετικά με την προπόνηση:
Όταν ο εκπαιδευτής «δοκιμάζει» τον ασκούμενο για τη διαχείριση του επινεφριδιακού στρες, προσποιείται τα ίδια φυσιολογικά στοιχεία του πραγματικού ανθρώπινου αρπακτικού. Το καθήκον του είναι να σταματήσει τον «αμυνόμενο» από το να ακούει τι «ΛΕΕΙ» ο άλλος και την αισθητηριακή υπερφόρτωση που αντιμετωπίζει και να παρακολουθεί προσεκτικά τι ΚΑΝΕΙ ο επιτιθέμενος.
Ο πραγματικός ΣΤΟΧΟΣ της ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ είναι να ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ και να ΑΠΟΦΥΓΕΙ κανείς τον σοβαρό ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ ή ΘΑΝΑΤΟ από μια επίθεση.
Κάθε αρχάριος ΧΩΡΙΣ ιστορικό βίας ή τουλάχιστον ΠΛΗΡΟΥΣ ΕΠΑΦΗΣ έχει «κωλύσει» και «πνιγεί» όταν ήρθε σε επαφή με αυτήν την εκπαίδευση την πρώτη φορά. Χρειάστηκαν κατά μέσο όρο 3 μήνες για να μείνουν ανεπηρέαστοι από την πολύ πειστική προοπτική μας με ανελέητη βία. Μόνο τα άτομα που είχαν εκπαιδευτεί σε συστήματα ΠΛΗΡΟΥΣ ΕΠΑΦΗΣ τα πήγαν ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. Όμως, όπως ήταν αναμενόμενο, έτειναν να θέλουν να ΔΩΣΟΥΝ ΜΑΧΗ αντί να ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ μέσω της ΚΛΙΜΑΚΟΥΜΕΝΗΣ ΒΙΑΣ και της ΝΟΜΙΚΑ ΔΟΜΗΜΕΝΗΣ προσέγγισής μας.
Δεν υπάρχει τίποτα κακό με την έννοια της φυσικής αντίστασης, αλλά υπάρχει μια ΣΩΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΣΥΝΘΗΚΗ, ΧΡΟΝΟΣ και ΤΟΠΟΣ για αυτό που ΔΕΝ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ στη ζωή μας. Η εκμάθηση μόνο ΕΝΟΣ ΤΡΟΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ενός προβλήματος προκαλεί πολλά άλλα προβλήματα που συχνά είναι πολύ χειρότερα.
«Αν το μόνο εργαλείο που έχεις είναι ένα σφυρί, έχεις την τάση να βλέπεις κάθε πρόβλημα σαν καρφί».
– Αβραάμ Μάσλοου –
Αυτά μπορεί να ακούγονται ξένα για τον μέσο άνθρωπο και σίγουρα ΠΕΡΙΤΤΑ για έναν των πολεμικών τεχνών ή αθλητή, αλλά είναι ζωτικής σημασίας για τη ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ της υγείας και της ζωής και μάλιστα της ελευθερίας κάποιου. Γνωρίζουμε ΣΙΓΟΥΡΑ ότι η προσέγγισή μας έχει σώσει τους ανθρώπους μας πολλές φορές σε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ χωρίς επεισόδια στις περισσότερες περιπτώσεις και χωρίς νομικές επιπτώσεις σε άλλες.
Οι μέσοι αθλητές πολεμικών τεχνών ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ και ανειδίκευτοι δεν ξεχώρισαν στις επιδόσεις τους σε αυτές τις πολύ ρεαλιστικές επιθέσεις. Έτειναν να θέλουν να «παλέψουν», αλλά δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ ΦΥΣΗ και τις ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ ΑΓΡΙΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ του επιτιθέμενου τους και όλοι κατέφευγαν σε μάχες στο έδαφος ή σε εξαιρετικά στενή επαφή προσπαθώντας να ΑΠΟΔΡΑΣΟΥΝ μόνο ΑΦΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑΝ ότι είχαν πρόβλημα.
Ακόμη και οι καλά εκπαιδευμένοι «μαυροζωνάδες» συχνά αποδεικνύονται αναποτελεσματικοί. Σπάνια εκτελούν οποιοδήποτε αποτελεσματικό χτύπημα. Ειδικά αν δεν έχουν εκπαιδευτεί να χτυπούν με ΠΛΗΡΗ ΙΣΧΥ στην εκπαίδευση. Πραγματικά ελάχιστοι υπερασπίζονται τον εαυτό τους ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ στο πρώτο τους σενάριο πρσοομοίωσης συμπλοκής ενάντια σε θωρακισμένο επιτιθέμενο. Έναν βαριά προστατευμένο ασκούμενο φέροντας κατάλληλα σχεδιασμένη και παρασκευασμένη στολή (Δείτε – τον Eddie και Redman, Bulletman). Βάση αυτής της απόδοσης και, σε κατάσταση που ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΑΝΑΣΙΜΑ, θαρρούμε ότι αυτή θα ήταν η απόδοσή τους και στην πρώτη «πραγματική» επίθεση κατά τους από έναν σκληραγωγημένο εγκληματία «του δρόμου».
Μπορείτε να αναρωτιέστε πώς μπορεί ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ απλώς το «ρόλο» ενός πραγματικού επιτιθέμενου, να επηρεάσει αυτές τις δυσλειτουργικές επινεφριδικές αντιδράσεις στον εκάστοτε ασκούμενο.
Η σύντομη απάντηση είναι τόσο ΑΠΛΗ όσο και ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ.
Αυτο-επαγόμενη απελευθέρωση των επινεφριδίων
Η αυτο-επαγόμενη απελευθέρωση αδρεναλίνης δεν είναι ΕΚΟΥΣΙΑ παρά μόνο με ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ. Κατά κανόνα, είναι ΑΚΟΥΣΙΑ, δηλαδή ΑΥΤΟΜΑΤΗ αντίδραση στις ενδείξεις κινδύνου. Επομένως, εάν ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΤΕ ΠΕΙΣΤΙΚΑ αυτά τα ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ, τότε θα ΠΡΟΚΛΗΘΕΙ η έκκριση αδρεναλίνης.
Δεν έχει διαπιστωθεί να ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΕΙ αυτή η φυσικότατη αντίδραση ΠΟΤΕ.
Η διαφορά, φυσικά, είναι ο ΤΡΟΠΟΣ με τον οποίο ο ασκούμενος χειρίζεται και διαχειρίζεται αυτή την έκκριση αδρεναλίνης. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε συνηθισμένοι ή έμπειροι με τις καταστάσεις «ζωής και θανάτου» και την επινεφριδική έκκριση, η συντριπτική πλειοψηφία μας ΥΠΟΚΥΠΤΟΥΜΕ σε αυτή. Με αυτό, εννοούμε ότι οι άνθρωποι «ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ» ή «ΠΑΓΩΝΟΥΝ» και δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν την πολεμική τέχνη ή μαχητική άθληση που έχουν μάθει επειδή έχουν μαθητεύσει υπό ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ που τώρα αντιμετωπίζουν. Αυτό περιλαμβάνει ιδιαίτερα την αντιμετώπιση ΤΑΚΤΙΚΗΣ με άοπλους και οπλισμένους ΠΟΛΛΑΠΛΟΥΣ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟΥΣ.
Ποιες είναι αυτές;
Πέρα από την ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΩΝ και ΤΑΚΤΙΚΩΝ ικανοτήτων, αυτές που ΔΕΝ τονίζουν την ΑΥΤΟ-ΕΠΑΓΩΓΗ έκκρισης των επινεφριδίων συχνά στην προπόνηση (Αυτοεπαγωγή).
Υπάρχουν εξαιρέσεις;
Ναι, υπάρχουν ΣΑΦΩΣ εξαιρέσεις.
Έχουμε βρει ότι αν ένας μαθητής εκτελέσει αποτελεσματικά το ΠΡΩΤΟ του σενάριο υπό επινεφριδιακό στρες, ΕΝΑΣ μόνο είναι σχεδόν πάντα ο ΛΟΓΟΣ. Αυτός ο λόγος είναι ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΛΟΚΗ ΥΠΟ ΕΠΙΝΕΦΡΙΔΙΑΚΟ ΣΤΡΕΣ. Έχει ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΛΟΚΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ (ή και μερικών), έστω και «ΑΡΠΑΧΤΟΚΛΟΤΣΟΜΠΟΥΝΙΔΙ» και τις επινεφριδιακές εκκρίσεις που προκαλούν.
Πιστεύουμε ότι αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την εκπαίδευση και την προετοιμασία για πραγματικές καταστάσεις και κάνουμε ότι ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ για να ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ αυτήν την κατάσταση. Αυτό που θέλουμε να πετύχουμε προσομοιώνοντας μια ρεαλιστική «αναμέτρηση» με έναν «θωρακισμένο» επιτιθέμενο, είναι να προσφέρουμε αυτή τη «βιοχημική εμπειρία» συχνά, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ να είμαστε σε μια πραγματικά θανατηφόρα επίθεση!
Φαντάζει τρομακτική… αλλά την συνιστούμε ανεπιφύλακτα διότι φέρνει μετρήσιμα βελτιωμένα αποτελέσματα.