Σκληρή προπόνηση ναι! Ανεύθυνη όχι!
Το μεγαλύτερο μέρος του συστήματος πρακτικής εκμάθησης του Combatives Group αποτελείται από βαριά χτυπήματα, συνολικά το 70%. Αυτά εκτελούνται σε κάθε μορφής επιφάνεια κρούσης, ασπίδες, στόχους, σάκους κ.λπ. Αυτό βέβαια μας αφήνει με το υπόλοιπο 30% το οποίο έχει να κάνει με την εφαρμογή αυτών των χτυπημάτων στη πράξη και τις δεξιότητες αποκλιμάκωσης, ώστε να χρησιμοποιείται το κατάλληλο εργαλείο για την εκπλήρωση του «στόχου».
Ο «συνεπείς» ασκούμενος Combatives θα επιδιώκει πάντοτε να εκπαιδευτεί όσο το δυνατόν εγγύτερα προς το επίπεδο της έντασης που περιμένει να αντιμετωπίσει στις πραγματικές καταστάσεις που αναμένεται να συναντήσει. Αυτοί είναι ελάχιστοι σε αριθμό συγκριτικά με την ευρύτερη κοινότητα των «πολεμικών τεχνών», άσχετα αν πολλοί θέλουν να φαντάζονται ότι αυτό κάνουν.
Όταν η προπόνηση γίνεται χωρίς βαριά προστατευτικά αλλά με βαριά χτυπήματα (πράγμα που δεν συνιστούμε), ο ασκούμενος διατρέχει και την πιθανότητα να υποστεί και μερικούς, κυρίως επιφανειακού χαρακτήρα, τραυματισμούς. Μώλωπες, εκχυμώσεις, το περιστασιακό γδάρσιμο (ειδικά στα άκρα, γύρω από το μάτι και τη μύτη) και σε ορισμένες σπανιότατες περιπτώσεις, ελαφρά διάσειση. Δηλαδή αυτά στα οποία υπόκεινται οι επαγγελματίες αθλητές Πυγμάχοι, οι kick boxer ή οι αθλητές του MMA με τα οποία είναι όλοι εξοικειωμένοι. Δεν είναι σοβαροί τραυματισμοί αυτοί, απλά ακαλαίσθητοι και ίσως άβολοι. Όμως, κακά τα ψέματα, αυτά χρησιμεύουν για να «σκληρύνουν» έναν άνθρωπο.
Δεν υπάρχει καμία σύγκριση ανάμεσα σε σκληραγωγημένο και ΜΗ σκληραγωγημένο άνθρωπο. Ο σκληραγωγημένος ΠΑΝΤΑ θα έχει το πάνω χέρι. – Ζακ Καπανταϊδάκης
Αυτό φυσικά ΔΕΝ είναι πολύ βολικό για ανθρώπους που έχουν να εμφανιστούν στην δουλειά τους την επόμενη μέρα, ειδικά όταν έχουν επαφή με το κοινό. Δεν μπορούν όλοι να είναι «επαγγελματίες» του είδους, απλοί πολίτες είναι οι περισσότεροι. Η σκληρή επαφή στο σώμα και το κεφάλι σε συχνές προπονήσεις είναι απαγορευτική λόγω των κινδύνων που εμπεριέχει αυτή η πρακτική. Πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα ώστε οι ασκούμενοι να μην «το παρακάνουν». Για παράδειγμα, το να σε χτυπούν στα γεννητικά όργανα μέχρι να ξεράσεις σε κάθε προπόνηση (η σε οποιοδήποτε άλλο ευαίσθητο σημείο) δεν είναι κάτι στο οποίο πρόθυμα υποβάλει κάποιος τον εαυτό του, ανεξάρτητα πόσο σκληρός είναι.
Στις προπονήσεις Αυτοάμυνας του Combatives Group, όσα χτυπήματα πραγματοποιούνται σε Στόχους, Ασπίδες και Σάκους γίνονται με πλήρη επαφή. Όμως, για να ελαχιστοποιηθεί το ενδεχόμενο τραυματισμού σε ελεύθερες ασκήσεις μεταξύ ασκούμενων, χρησιμοποιούνται μετρημένης ισχύος χτυπήματα πάνω στα προστατευτικά χωρίς να χαλάμε την τεχνική ή την «πρόθεσή» της.
Η χρήση βασικών ελαφρών προστατευτικών όπως προστατευτικό βουβωνικής χώρας (σπασουάρ), προστατευτικό δοντιών (μασέλα) και προστατευτικό κεφαλής (κάσκα), αποτελούν μέτρα στοιχειώδους προφύλαξης (και είναι υποχρεωτικά από την πρώτη κιόλας μέρα).
Όσο και να προσπαθούμε, όταν υπάρχει ζωντανή προπόνηση με πολλή ενέργεια, ακόμα και ανάμεσα σε ασκούμενους που επιδεικνύουν αλληλοσεβασμό κατά την διάρκεια της προπόνησης, «μία στο τόσο» ξεπροβάλει μία ελάχιστη υπενθύμιση, σχετικά με το πόσο βίαιη και οδυνηρή μπορεί να γίνει η ρεαλιστική προπόνηση. Όσο συμβαίνουν αυτά χωρίς κακή πρόθεση είναι αποδεκτό μέρος της προετοιμασίας για πραγματική βία και δεν είναι παρεξηγίσιμο.
Φανταστείτε πόσο μάλλον περισσότερη ασκείται στη πραγματική βία…
Κατ’ επέκταση αυτού, καλό είναι να πούμε και δύο λόγια για τον έλεγχο της κατάστασης.
ΠΡΟΣΟΧΗ!: Οποιαδήποτε ανάρμοστη συμπεριφορά μπορεί να δημιουργήσει εντάσεις και τριβές ανάβοντας τα πνεύματα και δημιουργώντας επικίνδυνες καταστάσεις για την υγεία των ασκούμενων. Για τον έλεγχο αυτού, πρέπει να καλλιεργείται το «πνεύμα» κατανόησης.
