Η λύση στη βία του δρόμου
Στο προηγούμενο άρθρο Αναστολές, Αμφιβολίες, Ανασφάλειες έχω αναφερθεί επίσης στην Λύση στη βία σε σχέση με την κατάσταση του μυαλού ενός ανθρώπου αναλύοντάς τα από τη δική μου άποψη.
Σύμφωνοι, δεν είμαι ψυχολόγος ανθρώπινης συμπεριφοράς ή επιστήμονας του είδους, αλλά μπορώ, με βάση την προσωπική εμπειρία, να κρίνω πότε μια κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Και, λόγο της προαναφερόμενης εμπειρίας, να προσφέρω κάποιες ΒΙΩΣΙΜΕΣ ΛΥΣΕΙΣ.
Το προφανές συμπέρασμα του άρθρου αυτού, ήταν ότι η λύση στις ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ, ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ και ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ που μπορεί ένας άνθρωπος να βιώσει όταν έρχεται αντιμέτωπος με έναν εξαγριωμένο και προφανώς απειλητικό άνθρωπο όπου δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγει, είναι:
ΝΑ ΔΡΑΣΕΙ!
Η δράση φυσικά ερμηνεύεται με διαφορετικούς τρόπους από διαφορετικούς ανθρώπους, αλλά για τους ασκούμενους Combatives μας, αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη να «λιώσουμε» στο ξύλο αμέσως έναν άνθρωπο.
Αυτό θα ήταν παράνομο!
Με το πέρας του χρόνου έχουμε δημιουργήσει ένα ΣΥΝΟΛΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΩΝ για την ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ περιπτώσεων της εν δυνάμει κλιμάκωσης της βίας. Επιμένουμε σε αυτά επειδή διατυπώνονται με ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΣΕΙΡΑ για να μας ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΝ. Ευτυχώς, μπορούν επίσης να προστατεύσουν και τον εν δυνάμει δράστη, τουλάχιστον, μέχρι το σημείο που είναι πρόθυμος να ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ και να ΑΠΕΧΕΙ από την βία κατά μας.
Υπό μια έννοια, ακολουθώντας τα πρωτόκολλα μας, μέσω αυτών, τους προστατεύουμε και εμείς από την βλακεία τους. Δεν χρειάζεται και να «πεθάνουν» επειδή είναι βλάκες… Αν τύχει εκείνη τη στιγμή να «πάσχουν από επίθεση βλακείας» (suffer a stupidity attack)…, έχουμε λύση και για αυτό…
Δεν πράττουμε ανάλογα επειδή θέλουμε μόνο να συμπεριφερθούμε «ανθρώπινα» αλλά, επειδή είμαστε νοήμονες. Στο κάτω-κάτω αυτοί είναι βλάκες! Εμείς, από την άλλη πλευρά, ως υπεύθυνοι άνθρωποι, δεν μπορούμε να δεχτούμε να πράττουμε ηλίθια ή να ενεργούμε βλακωδώς.
Υποθέτοντας ότι έχουμε κάνει ό, τι μπορούμε για να αποφύγουμε την προσφυγή στη βία και βλέποντας ξεκάθαρα ότι η επίθεση είναι επικείμενη…
Πρέπει να κατακτήσουμε τις αναστολές, τις αμφιβολίες και τις ανασφάλειες μας με ΔΡΑΣΗ.
Γιατί;
Επειδή η σωματική επίθεση που μάλλον θα ακολουθήσει, είναι η τελική επιβεβαίωση της πορείας που έχει λάβει η κατάσταση.
Αν δεν λάβουμε μέτρα ΠΡΙΝ εκδηλωθεί η σωματική επίθεση, η δράση του επιτιθέμενου μπορεί να είναι το τελευταίο πράγμα που θα δούμε.
Για να φτάσουμε στο σημείο να καταστεί η επιβίωση βιώσιμη, υπάρχει μια ολόκληρη ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ και ΣΩΜΑΤΙΚΗ διαδικασία, που εμείς στις Αίθουσες του Combatives Group συνεχώς εκπαιδευόμαστε, ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι και σε θέση να αναλάβουμε δράση. Αυτά είναι που θα συζητηθούν στις επόμενες ενότητες.
Αποφασισμένοι
Οι άνθρωποι (υποτίθεται τόσο οι εκπαιδευμένοι όσο και οι ανεκπαίδευτοι) συνήθως πιστεύουν ότι όταν τους βρίσκει το κακό, θα είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε αυτό. Αυτό συχνά αποδεικνύεται ευσεβείς πόθος, ειδικά όταν δεν έχουν εκπαιδευτεί ώστε να κατέχουν τα κατάλληλα εφόδια για αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Πόσο μάλλον απρόβλεπτες καταστάσεις δρόμου.
Εκτός από τη σκληρή, ΕΓΚΥΡΗ και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ εκπαίδευση που είναι απαραίτητη, κατά την ταπεινή γνώμη μου, αυτό που πρέπει επίσης να ελεγχθεί εδώ είναι:
- Το αν έχουμε ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ή όχι να κάνουμε ό, τι είναι απαραίτητο, ΠΡΙΝ η κατάσταση γίνει πραγματικά βίαιη
- Το ΕΠΙΠΕΔΟ της ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ που έχουμε ώστε να χειριστούμε την κατάσταση
Ορίστε και μια βασική αλήθεια…
Αν δεν είμαστε διανοητικά και πνευματικά έτοιμοι να κάνουμε ό, τι είναι απαραίτητο για να επιβιώσουμε, οι πιθανότητες είναι ότι ΔΕΝ θα τα καταφέρουμε.
Αυτό δεν είναι κάποια θεωρία. Αποτελεί γεγονός που έχει παρατηρηθεί σε αμέτρητες περιπτώσεις επιβίωσης. Περιπτώσεις όπου λιγότερο αποφασισμένοι άνθρωποι έχουν αποτύχει, ενώ αποφασισμένοι άνθρωποι έχουν θριαμβεύσει.
Ο λόγος που τόσα είναι εναντίον μας, είναι ότι ο επιτιθέμενος έχει έρθει ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΣ, ενώ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ.
Συνεπώς, τη στιγμή που θα δούμε την κατάσταση να εκφυλίζεται σε σημείο που η λογική έχει φύγει από το παράθυρο,
Στα Σεμινάρια Combatives μας έχουμε συγκεκριμένες φυσικές ενέργειες . Αποκαλούμε Μέρος αυτού είναι φυσικά Αφού έχει Σε περίπτωση που ο εν δυνάμει επιτιθέμενος μας δεν κάνει τίποτα, τότε ο καθένας πάει σπίτι του και δεν έχει προκληθεί ζημία. Αν όμως η κατάσταση πάει στην «άλλη» κατεύθυνση, τουλάχιστον είμαστε ψυχικά, πνευματικά και σωματικά έτοιμοι για το επόμενο βήμα. Το βήμα που απαιτεί πιο συγκεκριμένη δράση.
Αδίστακτοι
Αυτό αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τον ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟ!
Ο δισταγμός εκ μέρους του μπορεί κυριολεκτικά να τον σκοτώσει.
Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει η ρήση:
«Όποιος διστάζει χάνεται!» – Κάτων, Ρωμαίος γερουσιαστής
Η ευκαιρία για το ίδιο πράγμα είναι κάτι που σπάνια έρχεται δύο φορές. Τις περισσότερες φορές πέρα από τη προσπάθειά μας να κάνουμε τα πάντα όπως πρέπει, η ΤΥΧΗ αποφασίζει το τέλος.
Και μάλιστα, στην πραγματικότητα, στην αρχαία Ελλάδα το άγαλμα της Ευκαιρίας/Τύχης απεικονιζόταν με όμορφη γυναίκα που είχε μακριά μαλλιά να κρέμονται από μπροστά στο στήθος της, ενώ ήταν φαλακρή στο πίσω μέρος του κεφαλιού της. Το μήνυμα ήταν προφανές… Όταν τύχαινε η ευκαιρία να έρχεται προς το μέρος μας, ήταν η τέλεια στιγμή για να την αρπάξουμε από τα μαλλιά. Το φαλακρό κεφάλι από πίσω σήμαινε ότι, αν δεν την αρπάζαμε από τα μαλλιά καθώς εμφανιζόταν, δεν θα υπήρχε τίποτα να αρπάξουμε καθώς έφευγε…
Πώς δένει αυτό στο Σύστημα Αυτοάμυνας Combatives μας;
Η στιγμή που οι ασκούμενοι Combatives μας δουν την επίθεση να έρχεται κατά πάνω τους, έχουν και φυσική επιβεβαίωση αυτού που μόλις ήταν προηγουμένως ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ επίθεση! Αυτή είναι η στιγμή για την οποία που μπορεί να ακολουθήσουν.
Εδώ είναι όπου ο καλά εκπαιδευμένος ασκούμενος Combatives Η αποτυχία να το πράξουμε σωστά, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε πιθανό τραυματισμό, νοκ-άουτ ή θάνατο (οι συνέπειες που αναφέρθηκαν προηγουμένως), δίνοντας στον επιτιθέμενο τη δυνατότητα να κάνει σε εμάς ότι θέλει.
Ένας άλλος λόγος που ο δισταγμός δεν είναι καλός, είναι ότι Αυτό μπορεί να αποτραπεί αν έχουμε λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση. Όμως, αν δεν την έχουμε λάβει, γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι θα οδηγήσει στην ήττα μας.
Αδυσώπητοι
Όσο προφανής μπορεί να φαίνεται η επόμενη δήλωση, οι Εκπαιδευτές του Combatives Group έχουν διαπιστώσει ότι είναι σημαντικό να υπενθυμίζουν τους ανθρώπους ότι, όταν ένας εν δυνάμει επιτιθέμενος επιτίθεται σωματικά, η κατάσταση έχει ΠΕΡΑΣΕΙ τα πλαίσια της λογικής και της ευγένειας. Αυτή δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να σκεφτόμαστε ότι ΙΣΩΣ μπορούμε ακόμα να ΣΩΣΟΥΜΕ την κατάσταση, φέρνοντας τον ΛΟΓΟ και τη ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ και πάλι στο τραπέζι. Έχουμε πέσει πια στο λάκκο με τα φίδια και ως εκ τούτου, ΠΡΕΠΕΙ να αντιμετωπιστεί.
Το πρόβλημα είναι ότι όταν αδρεναλίνη ρέει στο αίμα οι αντοχές αλλάζουν ΠΟΛΥ αλλά για ΛΙΓΟ.
Με αδρεναλίνη στο αίμα, η ΔΥΝΑΜΗ ενός ανθρώπου ανεβαίνει στο ΤΡΙΠΛΑΣΙΟ και η ΑΝΤΟΧΗ του στον ΠΟΝΟ ανεβαίνει στο ΠΕΝΤΑΠΛΑΣΙΟ!
Αν είμαστε αντιμέτωποι με βιαστή, ληστή ή (στην σπανιότατη περίπτωση) με δολοφόνο που καραδοκεί, έχουμε επιπλέον το ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑ του στοιχείου της ΕΚΠΛΗΞΗΣ που έχει ο άλλος. (Για να μην συμβεί αυτό, φροντίστε να καλλιεργήστε τις ιδιότητες της αυτοπροστασίας.) Και όχι μόνο αυτό, η ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ του ΗΔΗ ρέει στις φλέβες του. Ό, τι κάνουμε από εκείνη τη στιγμή αναλογεί με το να μάχεσαι σε μια απότομη πλαγιά λόφου. Σύμφωνοι, η αδρεναλίνη μας θα εκτιναχτεί, αλλά θα εξακολουθούμε να παίζουμε το «τρεχάτε ποδαράκια μου».
Αν από την άλλη πλευρά έχουμε ΔΕΙ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ την κατάσταση να ξεφεύγει εκτός ελέγχου, είναι δυνατό να είμαστε προετοιμασμένοι ψυχικά, πνευματικά και σωματικά. Επομένως, καλούμαστε να χρησιμοποιήσουμε της τεχνικές ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ αδρεναλίνης στις οποίες έχουμε εκπαιδευτεί σε προπονήσεις Combatives μας.
Το θέμα είναι ότι μη μπορώντας να ξεφύγουμε, θα πρέπει να γίνουμε ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ και να Καλυφθούμε, να Κλείσουμε και να Αντεπιτεθούμε. Θα πρέπει να κάνουμε ό, τι είναι απαραίτητο για να σταματήσει ΑΜΕΣΑ η επίθεση. Αλλιώς, θα αποδεχθούμε τις συνέπειες της διστακτικότητάς μας, προς ανταπάντηση του επιτιθέμενου με διπλή δόση αυτού που μας «σερβίρει»! Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η αδρεναλίνη του έχει επίσης εκτιναχτεί και, ίσως να ΜΗΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ στα ερεθίσματα του πόνου που του προκαλούμε ώστε να σταματήσει την επίθεσή του.
Γι’ αυτό είναι σημαντικό να είμαστε ΑΔΥΣΩΠΗΤΟΙ ώστε να βεβαιωθούμε ότι το κάθαρμα αισθάνεται πραγματικό πόνο!
Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να επισημάνουμε και να θυμόμαστε, είναι ότι θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιούμε την ΗΘΙΚΗ «πυξίδα» μας και, να αντιμετωπιστούν τα επακόλουθα νομικά ζητήματα, γνωστά και ως «Συνέπειες».
Το μόλις αρκετό αρκεί!
