Εφαρμοσμένη γνώση
Στον κόσμο της πανεπιστημιακής μόρφωσης, όταν ένας άνθρωπος θέλει να αποκτήσει ένα δίπλωμα που δηλώνει ότι είναι γνώστης σε ένα συγκεκριμένο τομέα, επενδύει κάποια χρόνια (και πιθανά χρήματα) στην εκπαίδευση του. Αυτό το χρονικό διάστημα μπορεί να διαρκέσει από τρία έως τέσσερα χρόνια για ένα απλό δίπλωμα. Οι ώρες του είναι γεμάτες με καθημερινές διαλέξεις, εργαστήρια και μελέτη και, συχνά έχει μελέτη μέχρι αργά το βράδυ…, αν θέλει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Κατά μέσο όρο μεταξύ 5 και 10 ώρες καθημερινής προσήλωσης στο έργο του είναι απαραίτητη (διαλείμματα για καφέ, τάβλι και το κυνήγι γκόμενας/ου δεν αποτελούν προϋποθέσεις για το σκοπό αυτό). Μερικοί άνθρωποι επενδύουν ακόμη περισσότερες ώρες στη μελέτη και συνήθως αυτοί είναι στην κορυφή της τάξης ή σχολής τους. Για εκείνους που θέλουν ένα ανώτερο δίπλωμα ή διδακτορικό, η προσπάθεια είναι πολύ πιο απαιτητική και μπορεί να χρειαστεί επένδυση χρόνου διάρκειας έως ακόμα και 10 ετών!
Κοιτάξτε τους γιατρούς για παράδειγμα. Φανταστείτε το…, 10 χρόνια για να αναγορευτεί κανείς σε «ειδικό», σε ΕΝΑΝ μόνο κλάδο!! Όλα αυτά γίνονται για να αποκτήσει τα έγγραφα που επιβεβαιώνουν την «γενεαλογία» του στον επιλεγμένο τομέα της ειδικότητάς του, με βάση την γνώση και εμπειρία όλων εκείνων που συνέβαλαν σε αυτόν τον τομέα πριν από αυτόν. (Οι γιατροί ολοκληρώνουν ένα προπτυχιακό πρόγραμμα 4ετούς διάρκειας, περνούν 4 χρόνια στην ιατρική σχολή και στη συνέχεια ολοκληρώνουν 3-7 χρόνια πρακτικής εξάσκησης πριν να είναι επιλέξιμοι για ιατρική αδειοδότηση.)
Μετά αρχίζει η πραγματική εξειδίκευση στον κόσμο του Ιατρικού επιχειρείν, όπου εκεί με το πέρασμα του χρόνου και με κόπο, αποκτά την πραγματική και απαραίτητη προσωπική γνώση, για να αποκαλεστεί από τους ίδιους τους συναδέλφους του «ειδικός».
Σε αντίθεση με αυτή την πραγματικότητα, αυτό που είναι εκπληκτικό, είναι ο αριθμός των «ειδικών» που υπάρχουν στην βιομηχανία πολεμικών τεχνών. Είναι απίστευτο το πόσοι αυτοαποκαλούνται ως «ειδικοί στον τομέα» με μόνο ένα ή δύο χρόνια εβδομαδιαίων, προπονήσεων ΜΕΡΙΚΩΝ ΩΡΩΝ ΤΟ ΠΟΛΥ. Καθόλου εκπαιδευτικό “pedigree” εάν συγκρίνει κανείς το παραδοσιακό εκπαιδευτικό μοντέλο που αναφέρεται παραπάνω.
Τι είναι αυτό που πραγματικά καθορίζει τη λέξη «ειδικός»;
Μερικοί λένε ότι 10.000 ώρες δραστηριότητας σε μια δεξιότητα σας κάνει ειδικό. Προσωπικά διαφωνώ. Η μητέρα μου πέρασε πολύ περισσότερο χρόνο στην κουζίνα μας μαγειρεύοντας καλά, υγιεινά, και γευστικά γεύματα και αυτή δεν είναι «ειδικός». Εγγυώμαι ότι ούτε οι περισσότερες μητέρες δεν είναι, έτσι αποκλείεται και η θεωρία της δραστηριότητας 10.000 ωρών.
Αυτό που λέω, είναι ότι μπορείτε να είστε ενεργοί για μια ζωή σε κάτι σαν τις πολεμικές τέχνες και τα μαχητικά αθλήματα και να φθάσετε να ΝΟΜΙΖΕΤΕ ή ακόμη, να ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ότι είστε ένας ειδικός στην ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ και ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ. Αλλά… στην πραγματικότητα προσεγγίζετε το θέμα της πραγματικής βίας στους δρόμους με λάθος τρόπο (πόσο μάλλον σε επιχειρησιακό επίπεδο).
Ουσιαστικά αυτό που έχετε αποκτήσει, είναι μια δεξιότητα σε ΛΑΘΟΣ ΤΟΜΕΑ.
Είστε μεν ειδικοί στην «τέχνη» της επιλογής σας και, ειλικρινά, μπράβο σας για τον χρόνο και κόπο που επενδύσατε!
Αλλά με ποία έννοια είστε ειδικοί στην αυτοπροστασία ή αυτοάμυνα αφού δεν εκπαιδευτήκατε ποτέ για επίθεση με «κανόνες» δρόμου; (υπάρχουν τέτοιοι;)
Και αυτό, από συνασκούμενο οπλισμένο ή μη με πρόθεση να σας πιέσει ΑΦΟΡΗΤΑ!
Πόσο ακόμη σε πραγματικές συνθήκες να σας κάνει το ΧΕΙΡΙΣΤΟ κακό;
Επιτρέψτε μου να πιέσω τη θέση αυτή περαιτέρω. Εάν δεν ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ τουλάχιστον το επίπεδο της επάρκειας προσωπικής εμπειρίας σας, η οποία πρέπει να βασίζεται το ΛΙΓΟΤΕΡΟ σε ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ προσομοιώσεις δρόμου και, εμπειρίες σε ΒΙΑΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΥΨΗΛΗΣ ΠΙΕΣΗΣ, τότε τα διαπιστευτήριά σας δεν πληρούν ρεαλιστικές προϋποθέσεις να διδάσκετε ούτε Αυτοπροστασία, ούτε Αυτοάμυνα.
Ποια διαπιστευτήρια είναι αυτά;
Ενδεχομένως, τις γνώσεις και εμπειρίες αποκτημένες από συνθήκες που βιώσατε τέτοιες καταστάσεις ή χύθηκε και αίμα… Συνεπώς, αυτό σημαίνει ότι ΣΚΑΤΑ ΞΕΡΕΙΣ! Και επιπλέον, εφόσον δεν έχεις λάβει μέρος τουλάχιστον σε κάποια ρεαλιστική κατάσταση υψηλής πίεσης αντιμετωπίζοντας λυσσαλέα επίθεση όπου δοκιμάστηκες πραγματικά χρησιμοποιώντας τις ικανότητές σου με επιτυχία, απλά ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι ξέρεις…
Σκληρά λόγια;
ΈΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ!
Οι συνέπειες της ωμής πραγματικότητας είναι ΠΟΛΥ σκληρότερες!!
Κατά τη γνώμη μου, περισσότερα γνωρίζει ένας αστυνομικός της πρώτης γραμμής που έχει βιώσει συνθήκες δρόμου με ένοπλους, παρά ο εκάστοτε αυτοαποκαλούμενος ΜΑΣΤΕΡ του μακελιού με μαχαίρι του ντοτζο. Τουλάχιστον με μερικές τέτοιες εμπειρίες στο ενεργητικό του σίγουρα εκτιμά τους κινδύνους περισσότερο από τον κάθε «ειδικό» της παπάτζας.
Σήμερα συχνά θεωρείται ότι μια επίσημη εκπαίδευση σε «παραδοσιακές πολεμικές τέχνες» (από αυτούς που έχουν ΑΓΝΟΙΑ ), είναι η καθιερωμένη διαδρομή για να γίνει κανείς «Ειδικός στην Αυτοάμυνα».
Στην πραγματικότητα είναι η εμπειρία πραγματικών συμβάντων της καθημερινότητας και η ανάλογη προπόνηση που βασίζεται στον ρεαλισμό, η οποία οδηγεί σε πολύ πιο γρήγορη και αποτελεσματική εξέλιξη.
Δηλαδή, δεν υπάρχει τρόπος να κρύβεσαι από το γεγονός ότι τα 30 δευτερόλεπτα στο δρόμο σε πραγματικά απειλητικές για τη ζωή συνθήκες, ισούται με τρία χρόνια στο Dojo.
Έτσι, την επόμενη φορά που θα συναντήσετε ένα «Ειδικό στην Αυτοάμυνα» με ή χωρίς μαχαίρι αναρωτηθείτε πώς είναι δυνατόν για ένα άτομο να έχει τόσα πολλά διπλώματα σε τόσες πολεμικές τέχνες, «ειδικός μαστερ» σε όλες και κάντε του μερικές πραγματικά δύσκολες ερωτήσεις όπως:
- ΠΟΙΟΣ του τις έμαθε; (Αναζητήστε σε βάθος το ιστορικό του – χαρτιά σε κορνίζες μπορεί να δείχνει ο καθένας και αυτοί δείχνουν πολλά)
- ΤΙ εμπειρία είχε αυτός; (Πιθανά να είναι ΚΑΙ ο δάσκαλος του ίδιου ειδικού προϊόν του Ντοτζο)
- ΠΩΣ το έμαθε ο ίδιος; (Υπο συνθήκες ακραίας ψυχοσωματικής πίεσης και πόνου ή με πνεύμα συνεργασίας, ροής και στημένα ντριλλάκια;)
- ΠΟΥ το χρησιμοποίησε; (Σε ποιά περιστατικά έβαλε σε εφαρμογή τις γνώσεις και ικανότητές του σε συνθήκες δρόμου;)
- ΓΙΑΤΙ δεν το πήρε είδηση ο νόμος; (Αν είχε κάνει το προηγούμενο είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα υπήρχαν και νομικές συνέπειες.)
Η εμπειρία που βασίζεται στην πραγματική ζωή δεν είναι το μόνο που είναι αναγκαίο για την επίτευξη του επιπέδου του “Expert” στην εξέλιξη του Combatives. Ο τίτλος του «ειδικού» στον τομέα των Combatives έρχεται με συνεχώς εξελισσόμενες τακτικές και «κομμένες και ραμμένες» πρακτικές που σκόπιμα εφαρμόζονται υπό υψηλή πίεση και βίαιη συμπλοκή σε καταστάσεις που προκαλούν υψηλό επίπεδο στρες.
Όλες αυτές οι βασικές αρχές πρέπει να υπόκεινται, να ακολουθούν και να εφαρμόζονται στα ακόλουθα:
- Κατεύθυνση
- Αλληλεπίδραση
- Ανάλυση
- Έρευνα
Οι τέσσερις αυτές προϋποθέσεις είναι ζωτικής σημασίας στον τομέα της εξέλιξης στην μάχη για την επιβίωση και μάλιστα, σε οποιαδήποτε σοβαρή αξιοκρατική μελέτη. Αν αυτό που θέλετε είναι αληθινές δεξιότητες Combatives, τότε αυτά είναι που πρέπει να επιδιώκετε με εξειδικευμένους ανθρώπους και όχι «ειδικούς και μάστερ» στα ΠΑΝΤΑ.
