Μερικές ωμές αλήθειες
(Μέρη αυτού του άρθρου είναι κλειδωμένα και προσβάσιμα μόνο με προσωπικό κωδικό.)
Φαίνεται ότι κατά το πέρας των τελευταίων 10 ετών, υπάρχουν όλο και περισσότεροι «ειδικοί» που διδάσκουν τεχνικές με μαχαίρι. Το βλέπουμε παντού στο διαδίκτυο και στις σχολές πολεμικών τεχνών. Σεμινάρια διαφημίζουν μάχη με μαχαίρι και αυτοάμυνα εναντίων του μαχαιριού. Πράγματι, έχει γίνει σχεδόν απαραίτητη προϋπόθεση του «πελάτη» να ρωτάει αν οι δεξιότητες αυτές διδάσκονται και πόσο καιρό παίρνει να τις μάθει. Έχουν θέση αυτή την ερώτηση πολλές φορές και σε εμάς.
Μπορεί να υποθέσει κανείς ότι αυτό έχει να κάνει με το φόβο μήπως μπλέξει κανείς σε καυγά ή γίνει θύμα επίθεσης από ληστή «μαχαιροβγάλτη». Βασίζεται ακόμη περισσότερο στην πεποίθηση ότι ο άνθρωπος που θα πέσει θύμα τέτοιας επίθεσης πρόκειται να τραβήξει το δικό του μαχαίρι, για να υπερασπιστεί τον εαυτό του εναντίων του επιτιθέμενού του.
Πιθανώς να πιστεύουν επίσης ότι το νομικό δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, αυτόματα τους δίνει το (άτυπα τυπικό) δικαίωμα να είναι παράνομα οπλισμένοι. Πώς αλλιώς δικαιολογείται;
Είναι σαφώς εντός των οικονομικών δυνατοτήτων κάθε ανθρώπου να αγοράσει ένα καλό μαχαίρι. Και πιθανά πολλοί άνθρωποι να το έχουν κάνει για να μάθουν στη συνέχεια να χρησιμοποιούν τις δεξιότητες τους στη «μάχη με μαχαίρι» (Ελληνιστί – νάιφ-φάιτινγκ).
Από τη δική μας άποψη στο Combatives Group, λίγη σκέψη θα μπορούσε να αποκαλύψει ότι δεν είναι ανάγκη να πέσουν στη παρανομία με μαχαίρι για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Υπάρχουν πολλά αντικείμενα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας άνθρωπος και είναι όλα νόμιμα.
Η χρήση ενός μαχαιριού εις βάρος ενός άλλου πολίτη έχει σοβαρές συνέπειες, ανεξάρτητα από το πόσο δικαιολογημένα να το πράξουν μπορεί να νομίζουν οι άνθρωποι ότι είναι.
Από την μια πλευρά, η πραγματικότητα του θέματος είναι ότι κανένας από αυτούς τους «ειδικούς» εκπαιδευτές δεν δίνει έμφαση στις ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ τέτοιας εξέλιξης στους επίδοξους «ειδικούς της μάχης με μαχαίρι». Το πιθανότερο για αυτούς είναι ότι όσα επιλέγουν να κάνουν οι μαθητές τους έξω από την σχολή τους, δεν αποτελεί ευθύνη του δασκάλου. Είναι απλώς ένα «σέξι» προϊόν να πουληθεί με γερό κέρδος, σε εύπιστους ανθρώπους που πιστεύουν ότι θα γίνουν οι ίδιοι «ειδικοί».
Από την άλλη, όμως, είναι νόμισμα διπλής όψης. Οι περισσότεροι μαθητές ίσως πιστεύουν ότι είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσουν το μαχαίρι βρίσκοντάς τα στα δικαστήρια αργότερα.
Αυτό αποτελεί μια επιλογή, ΔΕΝ είναι σοφή, αλλά είναι επιλογή.
Σε αυτό το άρθρο θα διερευνήσουμε κάποιες αλήθειες σχετικά με αυτό το θέμα και θα φέρουμε στο φως μια άλλη άποψη η οποία μπορεί να πείσει ή μπορεί και να μη πείσει τους ανθρώπους διαφορετικά. Εμείς από την πλευρά μας ευελπιστούμε να τους κάνουμε τουλάχιστον να ΣΚΕΦΤΟΥΝ…
Γιατί το μαχαίρι;
Από την αρχή του ανθρώπου των σπηλαίων και ίσως ακόμη και πριν από αυτό, το ανθρώπινο είδος έχει έναν έρωτα διαρκείας με κοφτερά όπλα. Η ανακάλυψη της αιχμηρής άκρης μπορεί να έχει προέλθει μαζεύοντας ένα κοφτερό κομμάτι πέτρας που χωρίστηκε από την κοτρόνα που χρησιμοποιούσε, σε μια προσπάθεια να συνθλίψει ένα οστό ζώου, για να φτάσει στο μεδούλι. Όποια και αν είναι τα μέσα της ανακάλυψής της, η αιχμηρή άκρη έμεινε μαζί του από τότε και έχει βρει χρήση σε μυριάδες των καθημερινών καθηκόντων.
Το μαχαίρι χρησιμοποιείται για δύο κυρίως λόγους, ως ΕΡΓΑΛΕΙΟ ή ως ΟΠΛΟ. Είναι το δεύτερο που μας απασχολεί εδώ. Σήμερα, ακόμη και το πιο φθηνό μαχαίρι, είναι πολύ πιθανόν να είναι καλύτερης ποιότητας χάλυβας και να κρατάει καλύτερη κόψη απ’ ό, τι τα περισσότερα αιχμηρά όπλα πριν μερικές εκατοντάδες χρόνια. Πλέον η τεχνολογία πίσω από τη δημιουργία του χάλυβα και των διάφορων κραμάτων του, αποτελεί μια εξαιρετικά προηγμένη επιστήμη από μόνη της.
Γιατί όμως αυτός ο επίμονος έρωτας;
Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό που το μαχαίρι το όπλο της επιλογής για τους εγκληματίες και «επίδοξους ειδικούς» είναι:
- Η ευκολία στη διαθεσιμότητα (βρίσκονται παντού)
- Το χαμηλό κόστος (1€+)
- Η ευκολία κάλυψης (δεν έχει έντονο περίγραμμα)
- Το χαμηλό βάρος (μερικά γραμμάρια)
- Η απλότητα της χρήσης (δεν χρειάζεται εξήγηση εδώ)
- Η αποτελεσματικότητά του (ούτε εδώ χρειάζεται εξήγηση)
- Το ψυχολογικό αποτέλεσμα (στον εαυτό, στο θύμα/αντίπαλο)
Ο καθένας μπορεί να μπει σε ένα σούπερ μάρκετ και να αγοράσει ένα μαχαίρι στο τμήμα των μαγειρικών για λίγα ευρώ, με το οποίο μπορεί να σκοτώσει με ευκολία. Η συχνότερη επιλογή είναι ένα μαχαίρι μαγειρείου. Είναι αυτή η ευκολία και ο παραπάνω κατάλογος τα οποία το καθιστούν πρώτη επιλογή για οπλοφορία. Ειδικά για άτομα που επιθυμούν να οπλίσουν τον εαυτό τους γρήγορα και χωρίς κόπο και έξοδα.
Αυτό που πρέπει να έχουμε κατά νου, είτε είναι ένα ειδικά σχεδιασμένο όπλο (combat knife) είτε ένα «φτηνιάρικο», είναι ότι:
Αυτό πού αναζητά ένας χρήστης από το όπλο του είναι το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.
Ο λόγος που έχω «γειώσει» την αντίληψη ότι είναι καλύτερο να έχουμε ένα μαχαίρι που έχει σχεδιαστεί ειδικά για μάχη είναι επειδή, ακόμη και ένα καλά ακονισμένο μήκος κλαδιού μπορεί να σκοτώσει αν καρφωθεί στα κατάλληλα σημεία. Εξάλλου οι πρόγονοι μας πώς επιβιώσανε για δεκάδες χιλιάδες χρόνια; Μήπως είχαν ειδικά σχεδιασμένο και κατασκευασμένο «πολεμικό» μαχαίρι;
Ένα περιστατικό ακριβώς όπως αυτό που περιγράφεται παραπάνω, έλαβε χώρα μπροστά μου (10μ) σε ένα εμπορικό κέντρο στη Νότιο Αφρική πριν από 35 χρόνια περίπου. Ένας άνδρας μπήκε σε ένα πολυκατάστημα, αγόρασε ένα φθηνό και μέτριο σε μέγεθος μαχαίρι κουζίνας με ξύλινη λαβή και με συνοπτικές διαδικασίες, επιτέθηκε και εκτέλεσε έναν άλλον άνθρωπο μερικές στιγμές αργότερα μέσα στο εμπορικό κέντρο.
Τέτοια είναι η αποτελεσματικότητα ακόμη και της πιο φτηνής λεπίδας στην πράξη του φόνου, που εύκολα το καθιστά το όπλο επιλογής για τις μάζες. Είναι φθηνό, εύκολα διαθέσιμο, φορητό και αθόρυβο, ενισχύει την εμπιστοσύνη στον εαυτό, μπορεί να αποτελεί ισορροπιστής ή να προσφέρει το πλεονέκτημα και, μπορεί να χρησιμοποιηθεί χειρουργικά ή όχι. Έχει μείνει με την ανθρωπότητα για χιλιετίες και κατά πάσα πιθανότητα θα είναι μαζί του για χιλιετίες ακόμη.
Με το μαχαίρι ο καθένας γίνεται «ειδικός»
Σε αντίθεση με τις «μπουρδοθεωρίες» που προωθούνται από «ειδικούς» στη χρήση και τις τεχνικές «άμυνας» με μαχαίρι, ΔΕΝ χρειάζεται να έχει κανείς «ειδικές» γνώσεις ούτε να είναι «ειδικός» για να σκοτώσει με μαχαίρι.
«Οι φυλακές του κόσμου είναι γεμάτες από δολοφόνους που χρησιμοποίησαν μαχαίρι και δεν ξέρουν ΤΙΠΟΤΑ από πολεμικές τέχνες ούτε είναι «μάστερ» του μαχαιριού.» – Ζακ Καπανταϊδάκης
Όμως σημαίνει αυτό ότι δεν χρειάζεται κανείς να ξέρει πώς να κάνει οποιοδήποτε από τα δύο για να σώσει τη ζωή του;
Η σύντομη απάντηση είναι «ΊΣΩΣ…».
Ο λόγος που το λέω αυτό είναι επειδή υπάρχουν τόσες πολλές περιπτώσεις ερασιτεχνών/αμάχων, οι οποίοι ΕΧΟΥΝ ή και που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ χρησιμοποιήσει ένα μαχαίρι να υπερασπιστούν τη ζωή τους ενάντια σε ένοπλο ή άοπλο με ΕΠΙΤΥΧΙΑ, που ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί ποτέ πραγματικά να είναι ΣΙΓΟΥΡΟΣ.
Εν ολίγοις, υπάρχουν αμέτρητες μεταβλητές που έχουν συμβάλλει και στις ΔΥΟ περιπτώσεις.
Για εκείνους που αμφιβάλλουν για τη θέση μου, μια επίσκεψη στο YouTube™ κάτω από «πραγματικές επιθέσεις με μαχαίρι» (real knife attacks) ή παρόμοιους τίτλους ή στο κανάλι μας στο YouTube™ (So you think you can… και So you STILL think you can…) θα το επιβεβαιώσει αυτό. Όπως και να ’χει, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι…
«Aκόμη και ένας άτεχνος βλάκας με μαχαίρι παραμένει ένας ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ άτεχνος βλάκας.» – Ζακ Καπανταϊδάκης
Βάσει εμπειρίας δεκαετιών, η προσωπική γνώμη μου είναι ότι δεν υπάρχει καμία σύγκριση μεταξύ ΕΝΟΠΛΟΥ και ΑΟΠΛΟΥ ανθρώπου, ο ένοπλος άνθρωπος έχει ΠΑΝΤΑ το πάνω χέρι. Όμως, δεν είναι ΟΥΤΕ το ΟΠΛΟ που τον κάνει επικίνδυνο ΟΥΤΕ η ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ του με αυτό.
«Αυτό που κάνει τον κάθε άνθρωπο εν δυνάμει θανάσιμα επικίνδυνο είναι η ΠΡΟΘΕΣΗ!»– Ζακ Καπανταϊδάκης
Όπως έχουμε ήδη επισημάνει με παράδειγμα παραπάνω με πραγματικό συμβάν, κάποιος μπορεί πάντα να οπλίσει τον εαυτό του…
Έχοντας πει αυτά και, έχοντας επίσης κατά νου ότι πάντα θα υπάρχουν οι ευκολόπιστοι:
Πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή από πού ένας άνθρωπος παίρνει τις πληροφορίες του.
Είναι πολύ εύκολο να παρακολουθήσει κανείς μαθήματα επί χρόνια ή ένα σεμινάριο του Σαββατοκύριακου με θέμα την «μάχη με μαχαίρι και τεχνικές αυτοάμυνας ενάντια στο μαχαίρι» στο σεμινάριο πολεμικών τεχνών των Greek Ninja Commando του ΜΑΣΤΕΡ Fu-Ma-Ra. Και, στη συνέχεια, να ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίσουν ή να χρησιμοποιήσουν το μαχαίρι, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση… Και μάλιστα, να είναι πια ειδικός και να το διδάξει… Τα ερωτήματα είναι:
- ΠΟΙΟΣ διδάσκει;
- ΤΙ διδάσκει;
- ΠΩΣ το έμαθε;
- ΠΟΥ το χρησιμοποίησε;
- ΓΙΑΤΙ δεν το πήρε είδηση ο νόμος;
Έχει καταστεί προφανές ότι οι άνθρωποι αρέσκονται στο να ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ όσα ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ πραγματικά, αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ πραγματικά.
Ένας εκπαιδευτής μπορεί να ΛΕΕΙ ότι είναι «ειδικός» ή «Μάστερ» ή το πιο ακραίο, ότι ήταν μέλος κάποιων μυστικών Ειδικών Δυνάμεων που είναι τόσο μυστικές που ούτε η κυβέρνηση δεν γνωρίζει την ύπαρξή της. Έλαβε μέρος σε μυστικές αποστολές δολοφονίας ή ΔΙΔΑΧΘΗΚΕ από κάποιο μέλος τέτοιων μυστικών Ειδικών Δυνάμεων (κυκλοφορούν ΚΑΙ τέτοια από μερικούς φαντασμένους). Και, επειδή ακούγεται έγκυρο και ντύνεται τον ρόλο ή πιο σημαντικά… επειδή οι άνθρωποι ΘΕΛΟΥΝ να το πιστεύουν, τότε πρέπει να είναι αλήθεια!!
Παραμένει απορία μου αν τους έκλεινε κανείς σε ένα δωμάτιο με αποφασισμένο και παρόμια οπλισμένο δοκιμασμένο εγκληματία επιτιθέμενο, κατά πόσο θα έπρατταν όλες αυτές τις περίπλοκες «αριστοτεχνίες» τους όπως τις διδάσκουν…;
Σε κάθε λογικό και αντικειμενικό άνθρωπο, είναι προφανές ότι δεν έχουν βιώσει οι ίδιοι ποτέ την αγριότητα μιας τέτοιας επίθεσης. Διότι αν βίωναν τις πραγματικές διαστάσεις τέτοιας ωμής επίθεσης, η πιθανότερη έκβαση θα ήταν ότι μάλλον θα έτρεχαν τριγύρω τσιρίζοντας σαν πανικόβλητα κοριτσάκια προσπαθώντας να τον αποφύγουν.
Βέβαια, για την ώρα, όλοι τους στηρίζονται και επαναπαύονται στο γεγονός ότι κανείς δεν ασχολείται μαζί τους, διότι θα υπάρξουν σοβαρότατες νομικές συνέπιες σε τέτοιο ενδεχόμενο. Για αυτό τον λόγο εξακολουθούν να διδάσκουν τις μπουρδοθεωρίες τους σε αφελείς ανθρώπους χωρίς να ιδρώνει το αφτί τους και αυτοαποκαλούνται «Μάστερ».
Η αντίληψη αποτελεί πραγματικότητα
Όλο και περισσότερο, πιστεύω ότι η απάντηση βρίσκεται στις ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ του κάθε ανθρώπου.
Οι αντιλήψεις των ανθρώπων δημιουργούν την πραγματικότητά τους.
Για παράδειγμα, αν είμαστε μέρος μιας κοινότητας που είναι σκληροπυρηνική κοινότητα «επιβίωσης» (survivalists – “preppers”), θα επέλθει αλλαγή στις σκέψεις μας, στις ενέργειές μας και ακόμη και στη γλώσσα μας. Αυτά θα τα κάνουμε ώστε να ταιριάξουμε ή να συμμορφωθούμε με το περιβάλλον της κοινότητας.
Το ίδιο μπορεί να ισχύει για μια ομάδα που συμμετέχει σε πολεμική τέχνη ή οποιαδήποτε άλλη κοινότητα, ακόμη και μαγειρικής.
Σε ορισμένες θλιβερές περιπτώσεις, η πρακτική αυτή μπορεί να γίνει τόσο ακραία, ώστε να κάνει τους πέριξ να αναρωτιούνται ή να κουνάνε το κεφάλι τους σιωπηλά.
Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος μπορεί να σκάψει την αυλή του και να κατασκευάσει πυρηνικό καταφύγιο για τον Αρμαγεδδών. Ή… να υποστηρίζει ότι είναι ειδικός στην μάχη με μαχαίρι, χωρίς ποτέ να έχει βρεθεί σε μια πραγματικά απειλητική για τη ζωή του κατάσταση ή τουλάχιστον να έχει παίξει έστω και λίγο ξύλο…
Εδώ γεννιούνται κάποια ερωτηματικά για τον εν δυνάμει «πελάτη».
Ρωτήστε τον εαυτό σας αντικειμενικά:
«Ποιες είναι οι πιθανότητες να μου επιτεθούν με μαχαίρι;»
Εάν ζείτε ή συχνάζετε σε μια γειτονιά, όπου ο φορέας μαχαιριού είναι ευρέως διαδεδομένος, τα στατιστικά στοιχεία είναι υψηλότερα από εκείνα όπου οι άνθρωποι ζουν σε μια ήσυχη γειτονιά.
Ωστόσο, αυτό εξακολουθεί να μην προϋποθέτει ότι θα σας επιτεθούν με μαχαίρι. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα που μπορεί κανείς να παραθέσει. Αλλά η ουσία του θέματος, είναι να είμαστε ΡΕΑΛΙΣΤΕΣ και να μην μπουρδουκλωθούμε σε έναν φανταστικό κόσμο όπου ο καθένας προσπαθεί να μας «φάει».
Έχει γοητεία ο ρομαντισμός, όμως, ένας πολίτης ο οποίος χρησιμοποιεί ένα μαχαίρι σε ένα άλλο, ακόμη και σε αυτοάμυνα, θα έχει τρεχάματα με το νόμο.
Η Ελληνική πραγματικότητα
Κατά κανόνα, οι ελληνικές αρχές δεν θέλουν ένοπλους πολίτες να τριγυρνούν στους δρόμους. Είναι παράνομο να φέρει κανείς όπλο (όσο γνωρίζω, το πρώτο αδίκημα επιφέρει ποινή 4 μηνών). Ωστόσο, βλέπουμε αυτοαποκαλούμενους «ειδικούς» εκπαιδευτές να κερδίζουν σεβαστά χρηματικά ποσά, υποτίθεται διδάσκοντας αφελείς ανθρώπους πώς να σκοτώνουν τους συνανθρώπους τους με μαχαίρι. Ακούστηκε ακόμη και ότι υπάρχει στην Ελλάδα νεοσύστατη αθλητική οργάνωση που διεξάγει αγώνες ναιφ-φαιτινγκ!
Ειλικρινά αναρωτιέμαι…; Πόσο ηλίθιος μπορεί κανείς να είναι τελικά;
Φαντάζομαι ότι αυτοί οι άνθρωποι αποκτούν επίσης πιστοποιητικά επάρκειας από σεμινάρια ή διπλώματα φοίτησης από τις διάφορους Αθλητικούς Συλλόγους Πολεμικών Τεχνών ή αντίστοιχους (και καλά) Πολιτιστικούς Συλλόγους.
Έχουν άραγε πραγματικό αντίκρισμα;
Και αν ναι, από ποια αρχή, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ελλήνων Μαχαιροβγάλτων;.
Αυτοί οι νεοεκπαιδευμένοι «εμπειρογνώμονες άμυνας και επίθεσης με μαχαίρι» στη συνέχεια, διδάσκουν τις ίδιες μπούρδες σε δικά τους σεμινάρια…
Ένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί πόσοι από αυτούς τους ειδικούς εμπειρογνώμονες χρησιμοποίησαν τις δεξιότητες τους «ναϊφ-φαϊτινγκ» σε πραγματικές απειλητικές καταστάσεις κατά της ζωής;;
«Στον καθρέπτη, τον αέρα και τον πρόθυμο συνεργάτη, ΟΛΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ.» – Ζακ Καπανταϊδάκης
Κάθε λογικός άνθρωπος πρέπει να αναρωτηθεί:
«Είναι αυτοί οι άνθρωποι σώας τας φρένας;»
Η πρόταση και μόνο, ότι άμαχοι πολίτες «εκπαιδεύονται» από δήθεν «ειδικούς-μάστερ» στο να αλληλοσκοτώνονται στους δρόμους της πόλης οπλισμένοι με μαχαίρια είναι για τα υστερικά γέλια. Μιλάμε για ανθρώπους και στις δύο πλευρές (εκπαιδευτές και μαθητές) που είναι αρκετά αφελείς να πιστεύουν ότι αυτό έχει πραγματικό αντίκρισμα πέρα από το να τσεπώνουν λεφτά κάποιοι επιτήδειοι.
Και το πιο ξεκαρδιστικό, χωρίς να έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ τέτοιες δεξιότητες σε πραγματικές καταστάσεις!!
Πέρα από το γεγονός ότι:
- Η Οπλοκατοχή
- Η Οπλοφορία
- Η Οπλοχρησία
είναι παράνομες πράξεις που επιφέρουν ποινή (και λιγότερο σημαντικό, αλλά εξίσου επικίνδυνο). Επειδή προωθείται ως δήθεν μυστική τέχνη, Ισραηλινή, Φιλιππινέζικη, Ρώσσικη ή οποιοδήποτε άλλο σύστημα του εκάστοτε Master ή και καλά, Ειδικών Δυνάμεων, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να «ποντάρετε» την υγεία και τη ζωή σας σε αυτό.
Οι συνέπειες ακολουθούν…
«Η Δικαιοσύνη μπορεί να είναι τυφλή, όμως δεν είναι χαζή!!» – Ζακ Καπανταϊδακης
Οι νόμοι περί όπλων στην Ελλάδα είναι πολύ σαφής. Με απλά λόγια, αν αρπάξετε την κροτάλα του μωρού σας και την μπήξετε στο μάτι ενός επιτιθέμενου που σας χαστούκισε, θα βρεθείτε σίγουρα στο δικαστήριο και πιθανά να «φάτε» και ποινή για οπλοχρησία και πρόκληση σοβαρών σωματικών βλαβών. Δεν έχει σημασία το γεγονός ότι δεν είναι κάποιο ειδικά σχεδιασμένο όπλο, διότι στην πραγματικότητα σχεδόν ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο.
Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι, παρόλο που εσείς δεν θα χρεωθείτε με ΚΑΤΟΧΗ ή ΟΠΛΟΦΟΡΙΑ, πιθανά να χρεωθείτε με την ΧΡΗΣΗ ενός αντικειμένου ως όπλο (οπλοχρησία). Θα υπάρξουν και ελαφρυντικά για το περιστατικό, όμως είναι καλό να θυμόμαστε ότι οι νόμοι συχνά ερμηνεύονται με τη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου.
Για παράδειγμα, εάν επρόκειτο να χρησιμοποιήσετε ένα φακό 6D-cell Maglite™ στην υπεράσπισή σας μέρα μεσημέρι, ο εισαγγελέας μάλλον θα ασκήσει δίωξη και το δικαστήριο θα επιβάλλει ποινή.
Αν όμως χρησιμοποιούσαμε τη μεγάλη, στιβαρή ομπρέλα μας, την οποία έτυχε να κρατάμε μια βροχερή ή ηλιόλουστη μέρα, θα είναι πιο πιθανό να το «δεχτούν». Και αυτό, εφόσον κριθεί ότι όντως ήταν πραγματικά αυτοάμυνα και δείξαμε έστω και ψήγμα τύψης για τη ζημία που μπορεί να έχουμε κάνει (Ναι, ΚΑΙ αυτό έχει όριο).
Για να συνοψίσουμε: Αν υπερασπίσουμε τον εαυτό μας με μαχαίρι στους δρόμους, θα αντιμετωπίσουμε κατηγορίες για:
- Οπλοκατοχή
- Οπλοφορία
- Οπλοχρησία
Εάν το περιστατικό είχε ως αποτέλεσμα τραυματισμό ή θάνατο, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα υπάρξουν πιο σοβαρές συνέπειες. Οι επιπτώσεις αυτής της πράξης θα απαιτήσουν μεγάλα χρηματικά ποσά για αμοιβές νομικών συμβούλων, η οποία θα επηρεάσει σίγουρα ΚΑΘΕ πτυχή της ζωής μας και της οικογένειάς μας.
Ιδού νηφάλια σκέψη και γεύση της πραγματικότητας.
