Το Σύστημα Αυτοάμυνας μας
Το Σύστημα Αυτοάμυνας Combatives μας ΔΕΝ είναι «υψηλή» τεχνική προσέγγιση μάχης.
Είναι, «βασική» τεχνική προσέγγιση.
Και εξηγώ… Κάποτε παλιότερα σε σεμινάριο στο πρώην ανατολικό μπλοκ ρωτήθηκα ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να χρησιμοποιηθεί το μαχαίρι (η ερώτηση έγινε προφανώς διότι ο άνθρωπος αναζητούσε κάποια εξωτική τεχνοτροπία). Η διδασκαλία του δεν ήταν μέρος του σεμιναρίου απλά ήταν εκτός χρόνου. Αν θυμάμαι καλά, η απάντησή μου ήταν:
«Στο σκοτάδι, από πίσω, χωρίς το θύμα να γνωρίζει ότι είστε εκεί».
Δεν νομίζω ότι το άτομο που ρώτησε ικανοποιήθηκε… που με φέρνει στην επόμενη παρατήρησή μου.
Οι άνθρωποι διψούν για τέλειες ή τουλάχιστον καθησυχαστικές απαντήσεις.
Η αβεβαιότητα του άγνωστου ή η μεταβλητή κατάσταση είναι πολύ δυσάρεστη για αυτούς. Είναι πολύ πιο καθησυχαστικό για τους ανθρώπους να έχουν μια οριστική απάντηση σε ένα πρόβλημα. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε όταν παρουσιάζονται περισσότερες από μία απαντήσεις οι οποίες είναι πολύ πιθανόν λειτουργικές, να προκαλεί «εγκεφαλική κράμπα».
Νομίζω ότι αυτό που οι άνθρωποι θέλουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο για αυτές τις περιπτώσεις, είναι να πιστεύουν ότι θα γνωρίζουν την μοναδική σωστή απάντηση σε μια δεδομένη κατάσταση, παρά να κινδυνεύουν να κάνουν λάθος επιλέγοντας από μια σειρά πιθανών σωστών απαντήσεων. Ή ακόμη, όπως ισχύει στην περίπτωση πολλών ανθρώπων, να αποφύγουν να αναγκαστούν να καταπιαστούν με τέτοιο πρόβλημα εξαρχής. Αυτό που οι άνθρωποι πρέπει να συνειδητοποιήσουν είναι ότι ΔΕΝ υπάρχει «μασημένη τροφή» σε χαοτικές συνθήκες.
Δυστυχώς, σε αγώνα για επιβίωση, όπου δεν υπάρχουν κανόνες, μπορεί επίσης να μην υπάρχουν παράμετροι και, κατ’ επέκταση, δεν υπάρχουν πραγματικά σωστές ή λάθος απαντήσεις.
Όταν σου μοιράζουν κακό χαρτί σε ένα παιχνίδι τζόγου, οι επιλογές είναι να βγεις, να πάς πάσο ή να παίξεις μέχρι να πάρεις ένα καλύτερο χαρτί.
Αυτό που λέω είναι ότι, είναι αυτό που είναι και, θα πρέπει ασχοληθείς με το θέμα όσο καλύτερα μπορείς, όσο σκατά και να ’ναι.
Τώρα, αν είσαι ΕΣΥ η μάνα και μοιράζεις ΕΣΥ τα χαρτιά, θα μπορούσες να στήσεις την τράπουλα ΥΠΕΡ ΣΟΥ. Αυτό είναι το πλεονέκτημα που έχεις ακολουθώντας τις ανορθόδοξες μεθόδους κατάρτισης που προσφέρονται σε ένα καλό Προπονητήριο Combatives. Να έχετε όμως κατά νου ότι ακόμα και τότε, λόγω του αβέβαιου χαρακτήρα της μάχης για επιβίωση, οι πιθανότητες ακόμη ΔΕΝ είναι 100% υπέρ σας. Απλά είναι πολύ καλύτερες από καθόλου.
Και σίγουρα έχει περάσει από το μυαλό του καθενός η σκέψη του,
«Τι γίνετε αν τραυματιστούμε σε μια τέτοια συμπλοκή;»
Μήπως περιμένει ο ασκούμενος Combatives να τραυματιστεί;
Είμαι βέβαιος ότι ΔΕΝ θα το προτιμούσε. Αλλά πιστεύω επίσης ότι ένας καλά εκπαιδευμένος, απευαισθητοποιημένος, ψυχικά και σωματικά εγκλιματισμένος ασκούμενος Combatives δεν ασχολείται τόσο με τον ΔΙΚΟ του τραυματισμό, όσο ασχολείται με το τι προτίθεται να κάνει να τραυματίσει τον επιτιθέμενο του.
Αλλά αυτό είναι απλώς όσα πιστεύω εγώ…
Για να καταγραφεί και η θέση μας, είναι η πολιτική του Combatives Group ότι οι πολίτες ΔΕΝ πρέπει να διδάσκονται να χρησιμοποιούν μαχαίρι εναντίων τους συμπολίτες τους (στο κάτω κάτω, σιγά τις τεχνικές γνώσεις που χρειάζεται για να σκοτώσεις! Είπαμε, οι φυλακές του κόσμου είναι γεμάτες από φονιάδες που δεν γνωρίζουν τίποτα για ναιφ-φαιτινγκ!!). Εμείς, η κοινότητά μας, ΔΕΝ υποστηρίζουμε την παραβίαση του νόμου περί οπλοφορίας και ΔΕΝ βρισκόμαστε σε πόλεμο με κανέναν.
Και τι μαθαίνουν στο Combatives;
Εδώ το λέω ξεκάθαρα, διότι μετά από τέσσερεις δεκαετίες δεν έχω εντοπίσει κάτι διαφορετικό από αυτό που εύστοχα είπε ο W.E. Fairbairn…:
Στην περίπτωση που είσαι ΑΟΠΛΟΣ,
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ ΠΟΥ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙ…
Και για να σφραγίσουμε αυτό το συμπέρασμα, αναλογιστείτε και κάτι άλλο που συνδέεται με αυτό και έχει ενδιαφέρον.
Επιστημονικές κινησιολογικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι οι ταχύτητες εκτίναξης του οπλισμένου χεριού στην ευθεία προς τα εμπρός που προέρχεται από το ύψος της μέσης έχουν καταγραφεί να καλύπτουν 5.7 μέτρα έως 9.8 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Το χέρι φτάνει μέγιστη ταχύτητα λίγο πριν ο βραχίονας βρίσκεται σε πλήρη έκταση και, κινείται ταχύτερα στην επιστροφή από ό, τι προς την διαδρομή της έκτασης.
Με βάση τα παραπάνω, μπορεί να εκτιμηθεί ότι χρειάζεται ένα έκτο του δευτερολέπτου ή λιγότερο για να εκτελέσει κανείς ξαφνικό χτύπημα με μαχαίρι. Αυτό προϋποθέτει μια μέση (ανθρώπινη) ταχύτητα 9.7 μέτρα ανά δευτερόλεπτο σε μια απόσταση 1.57 μέτρων (συγκριτικά η Cobra επιτήθεται μόνο με 4.14 μέτρα ανά δευτερόλεπτο σε μια απόσταση 1.57 μέτρων).
Προσθέτουμε σε αυτό τον χρόνο αντίδρασης υπό στρες σε οποιοδήποτε ερέθισμα, που είναι περίπου το ένα πέμπτο του δευτερολέπτου… και εν ολίγοις…
ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ!!
Προσθέτουμε και σε αυτό τον χρόνο που μας επιβραδύνει το σοκ του τραυματισμού και, προκαλούμε ανοιχτά κάθε «ειδικό» να μας πείσει ότι θα ξεφύγει αλώβητος από λυσσαλέα και επαναλαμβανόμενη επίθεση από πολλαπλές κατευθύνσεις όπως επιτίθεται ένας έμπειρος ή εξωφρενών χρήστης…
Είναι για τους παραπάνω λόγους, μεταξύ άλλων, που επιμένουμε ότι:
Δεν υπάρχει ΣΙΓΟΥΡΟΣ τρόπος με τον οποίο άοπλος άνθρωπος μπορεί να υπερασπιστεί ενάντια σε έναν επιτιθέμενο με μαχαίρι σε κοντινή απόσταση.
Παρά ταύτα, πρέπει να αποδεχτούμε ότι μπορεί να υπάρξουν ατυχείς περιστάσεις υπό τις οποίες κάποιος δεν έχει άλλη επιλογή από το να κάνει μια προσπάθεια.
Αμαχητί δεν πάει κανένας ασκούμενος Combatives…
Αυτές οι δυσάρεστες περιπτώσεις, συνήθως διαδραματίζονται ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ. Δηλαδή χωρίς να είναι απόλυτο ότι θα δεχθεί επίθεση κανείς σε κάποιον συγκεκριμένο χώρο π.χ. στο αδιέξοδο ενός σκοτεινού δρόμου, σε ένα σοκάκι ή σε κάποιον στριμωγμένο χώρο κλπ.
Οι ακόλουθες κατευθυντήριες γραμμές μπορούν να έχουν κάποια μικρή αξία, αν δεν υπάρχει χώρος για να «την κάνουμε» και δεν υπάρχει μέρος για να κρυφτούμε:
Έχω μελετήσει το θέμα αυτό με τρομερή καταπόνηση για περισσότερο από τριάντα χρόνια. Σας διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει σχολή πολεμικών τεχνών ή τεχνική που μπορεί να προσφέρει έναν σίγουρο τρόπο άμυνας ενάντια σε μαχαίρι. Και, οι περισσότερες από τις τεχνικές και τις μεθόδους που βλέπει κανείς αποτελούν «αποστολές αυτοκτονίας» εναντίον ενός πραγματικά έμπειρου χρήστη με μαχαίρι. Πρέπει και πάλι να επισημάνω ότι…
«Ακόμη και ένας βλάκας με μαχαίρι, είναι ένας άκρως επικίνδυνος βλάκας!!» – Ζακ Καπανταϊδάκης
