Ξέρεις ποιός είμαι!
Οι άνθρωποι πιστεύουν ό, τι ΘΕΛΟΥΝ να πιστεύουν, αυτή είναι η ανθρώπινη φύση.
Έχει γίνει αυτόματη αντίδραση να βοηθώ όσους είναι ΠΡΟΘΥΜΟΙ να δουν τα πράγματα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ και ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ, να αισθάνονται λιγότερο απομονωμένοι από όσους έχουν την τάση να συρρέουν σε μύθους, ιδέες και έννοιες που αψηφούν τη λογική και την πραγματικότητα. Όλοι εσείς οι ρεαλιστές εκεί έξω, πάρτε θάρρος, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα λάθος με το να είμαστε «ρεαλιστής», να μετριάζουμε τις σκέψεις και τις ενέργειές μας με σύνεση, κοινή λογική και σωστή κρίση…
Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει την έλευση πολλών ειδών συστημάτων πολεμικών τεχνών και όπλα να διδάσκονται σε πολίτες. Ήταν μια χρυσή εποχή για την ανταλλαγή πληροφοριών σε όλα σχεδόν τα επίπεδα και, δεν έχει τελειώσει!! Οι καλοί, οι κακοί και οι τσαρλατάνοι αφθονούν παντού. Ένα νέο «είδος» πολεμικής τέχνης ή μαχητικού αθλήματος πρωτοστατεί περίπου κάθε 10 χρόνια ενώ βλέπουμε μια σταθερή αύξηση των επιπέδων της κοινωνικής βίας να αντικατοπτρίζεται την τελευταία δεκαετία στο «είδος» του ΜΜΑ. Κατά τα τελευταία 5 χρόνια περίπου, βλέπουμε ένα ακόμη νεότερο «είδος» να εμφανίζεται, αυτό του παραστρατιωτικού είδους, με συνοδεία τα όπλα του.
Το Air-soft βοήθησε την άμαχο πολίτη να ζει τις φαντασιώσεις «κομάντο» του, ακόμη περισσότερο από ό, τι έχει με το paintball. Με αντίγραφα στρατιωτικών όπλων και πιστολιών και ενδυμασία και εξαρτήσεις που τους επιτρέπει να ντύνονται το ρόλο για να κυνηγήσουν τους «κακούς». Η συνολική σκηνή του Air-soft είναι αβλαβείς σε αυτό το επίπεδο. Παρέχει μια καλή φυσική άσκηση, περίσσια διασκέδαση και καλόκαρδο κέφι με μια μπύρα και παϊδάκια μετά. Φυσικά, πολύ οικονομικό και σοβαρό τακτικό έργο CQB μπορεί να επιτευχθεί με εξοπλισμό Air-soft, αρκεί όμως να διατηρούμε την σωστή προοπτική. Φυσικά, υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι αυτό αποτελεί και είδος εκπαίδευσης για παραστρατιωτικούς τύπους και το παρακολουθούν επιφυλακτικά για τέτοιες ενδείξεις.
Το άλλο όπλο που έχει κάνει την εμφάνισή του, δυναμικά αυτή τη φορά, είναι το μαχαίρι «μάχης» και οι τεχνικές χρήσης του. Αυτό είναι πραγματικά κάτι για το οποίο όντως πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί. Ένας λόγος που κάποιος πρέπει να είναι δύσπιστος όσον αφορά το όλο σκηνικό, είναι ότι τα μαχαίρια είναι διαθέσιμα παντού, ενώ τα τυφέκια στρατιωτικών προδιαγραφών δεν είναι.
Οι άλλοι λόγοι είναι:
ΠΟΙΟΙ είναι που διδάσκουν τη χρήση του όπλου; (Οι δάσκαλοι αθλητικών και πολιτιστικών συλλόγων;)
ΤΙ είναι αυτό που διδάσκουν; (Πόσο ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο είναι στην πραγματικότητα;)
ΠΩΣ το έμαθαν; (Με άλλους αθλητές;)
ΠΟΥ το χρησιμοποίησαν για να τεκμηριωθεί; (Χωρίς να το μάθουν οι αρχές και να έχει λόγο ο εισαγγελέας;)
0-1
Ο δάσκαλός μου ο Mickey Davidow είναι ένας άνθρωπος που αγαπά τα σπορ επαφής και συνήθιζε να μου λέει:
«Το καλό πράγμα με την πυγμαχία είναι ότι είσαι νοκ άουτ ή δεν είσαι, δεν υπάρχουν αμφιβολίες!» – Mickey Davidow
Μου αρέσει επίσης αυτή την προσέγγιση για τα μαχητικά αθλήματα. Υπάρχει μια δυαδική (0-1) αξία εδώ, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτά είναι σπορ, σκληρά μεν αλλά… Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό του να αντιμετωπίσει το Combatives ή το Ju Jutsu που είχε διδαχθεί ως αθλήματα, για τον Mick αυτά έχουν αυστηρά δυαδικό χαρακτήρα. Είναι μόνο για σοβαρή χρήση.
Έλεγε:
«Ο λόγος για αυτό, είναι ότι αν διαισθανθούμε ή δούμε ότι πρόκειται να εμπλακούμε σε μια κατάσταση η οποία δικαιολογεί τη χρήση τους ή την «κάνουμε» ή κάνουμε ζημιά.» – Mickey Davidow (Παραδόξως, αυτά είναι σχεδόν ακριβώς τα λόγια του Φέρμπερν)
Όταν οι ίδιες δυαδικές αρχές εφαρμόζονται χρησιμοποιώντας μαχαίρι, αυτό σημαίνει ότι έχουμε απουσιάσει, αποφύγει ή αποδράσει από το πρόβλημα ή κάποιος είναι σοβαρά τραυματισμένος, ανάπηρος ή νεκρός.
Αυτό δεν είναι παιχνίδι Air-soft ούτε σκληρή άθληση.
Σε αυτό το πνεύμα, είναι εύκολο να ισχυριστεί κανείς ότι είναι «ειδικός» στη «μάχη με μαχαίρι» επειδή κανένας «ειδικός μαστερ ή αλλιώς» δεν είναι πρόθυμος να κοπεί ή να μαχαιρωθεί με το πραγματικό αντικείμενο για να δοκιμαστεί η αξίωση ή οι ισχυρισμοί του. Αυτό εξηγεί γιατί υπάρχουν τόσοι «ειδικοί και μάστερ» που κάνουν αυτόν τον ισχυρισμό.
Δεν είναι περίεργο ότι σε περιόδους σχετικής ειρήνης, ο καθένας πειραματίζεται με ιδέες, σε σημείο που οι ιδέες του θεωρούνται αυτονόητα ως πραγματικότητα;
Αυτό ή το άλλο σύστημα ή τεχνική που αποτελεί «το καλύτερο, πιο έγκυρο, σίγουρη και ασφαλής μέθοδος» επικυρωμένο από… το μαντέψατε… τις Ειδικές Δυνάμεις που είχαν εκπαιδευτεί από τον master… έλα…, ναι το ξέρετε… Fu-Ma-Ra! Εδώ είναι όπου γεννιούνται οι μύθοι της «παπάτζας».
Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να συζητηθούν, προκειμένου να δοθεί πλήρη κατανόηση του τι είναι αυτός ο μύθος «παπάτζας» του «Ειδικού Μαχητή με Μαχαίρι».
Η ανάλυση του τίτλου «Ειδικός Μαχητής με Μαχαίρι»
Ο Μύθος
Η λέξη «μύθος» είναι βέβαια ελληνική και έχει μια συγκεκριμένη έννοια, είναι:
«Μια παραδοσιακή ή θρυλική ιστορία, συνήθως σχετικά με κάποιο ον ή ήρωα ή γεγονός, με ή χωρίς προσδιορίσιμες βάσεις, γεγονότα ή φυσική εξήγηση».
Επειδή οι έννοιες και οι γλώσσες έχουν την τάση να αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου, ορίστε και άλλη:
«Μια αναπόδεικτη ή ψευδή συλλογική πεποίθηση που χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει ένα κοινωνικό καθεστώς».
Για τους σκοπούς μας, η δεύτερη εξήγηση ταιριάζει καλύτερα (η αντίληψη του καθενός είναι η πραγματικότητα του).
Έχουμε γεμίσει με αυτοαποκαλούμενους «ειδικούς» και «μάστερ» του μακελιού και της συμφοράς οι οποίοι διαιωνίζονται από άλλους ανθρώπους ομοίους τους που έχουν άγνοια των γεγονότων, αλλά παραμένουν ακλόνητοι στις πεποιθήσεις.
Ο Ειδικός
Ο όρος «ειδικός» ορίζεται από τη Wikipedia ως:
«Ιστορικά, ένας εμπειρογνώμονας που αναφέρεται και ως «Σοφός». Άνθρωπος που ήταν συνήθως βαθύς στοχαστής που διακρίνετο για τη σοφία και την ορθή κρίση του».
Άλλος ορισμός:
«Ένα πρόσωπο που έχει μια ολοκληρωμένη και έγκυρη γνώση ή εμπειρία σε συγκεκριμένο θέμα».
Ο τελευταίος αυτός ορισμός είναι πιο κοντά σε αυτό που οι άνθρωποι εννοούν σήμερα, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να αναλυθεί λίγο περισσότερο, εδώ είναι λοιπόν και η δική μου εξήγηση για το πώς το αντιλαμβάνομαι. Ας έχουμε κατά νου, ωστόσο, ότι στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για πολίτες «δήθεν εμπειρογνώμονες σε μαχαίρι μάχης».
Εκπαιδευτής μου Mickey Davidow συνήθιζε να μου λέει:
«Αν θέλεις να μάθεις μια τεχνική θα χρειαστείς 1.000 επαναλήψεις, αν θέλεις να την κάνεις καλά, θα χρειαστείς 10.000 επαναλήψεις.» – Mickey Davidow
Αυτός ήταν ο χαρακτηριστικά λακωνικός τρόπος του να απαντήσει στις αδιάκοπες ερωτήσεις με τις οποίες τον έπρηζα.
Αυτό ήταν τότε…
Mετά από περισσότερο από 4 δεκαετίες μελέτης, άσκησης και δοκιμών, νομίζω ότι αυτό που εννοούσε ήταν ακόμη «βαθύτερο».
Σήμερα είναι ευρέως αποδεκτό ότι για να αποκαλεστεί κανείς Εμπειρογνώμον σε οποιαδήποτε δεξιότητα, απαιτεί 10.000 ώρες Σκόπιμης Επιστημονικής Ενασχόλησης σε συγκεκριμένο τομέα. (Δεν είμαι απόλυτα σύμφωνος με αυτό, διότι μπορεί να είναι και λάθος εφαρμογή/δραστηριότητα/προσέγγιση για το είδος, αλλά για χάρη της συζήτησης γιατί αλλού θέλω να εστιάσω…)
Η έμφαση δίνεται στις λέξεις: ΣΚΟΠΙΜΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ.
Γιατί;
Διότι να δαπανεί κανείς απλά 10.000 ώρες κάνοντας «ΚΑΤΙ» δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μας κάνει και εμπειρογνώμονες.
Δεν με πιστεύετε;
Ρωτήστε τη μητέρα σας. Τις περασμένες δεκαετίες έχει ασχοληθεί τουλάχιστον 10.000 ώρες με το μαγείρεμα στην κουζίνα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι πιστοποιημένη «Σεφ» 5 αστέρων.
Οι τελευταίες έρευνες Επιστημόνων Συμπεριφοράς δείχνουν ότι ο πραγματικός αριθμός να αναπτύξει κάποιος το απαιτούμενο επίπεδο ειδικών κινητικών δεξιοτήτων (expert motor skills), είναι στην πραγματικότητα πιο κοντά στις εκατοντάδες χιλιάδες επαναλήψεις. Βάλτε με το νου σας τώρα, ο κάθε «μάστερ» να έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 100,000 φορές την κάθε τεχνική από τις π.χ. 5,000 που υποτίθεται ότι γνωρίζει και φθάνουμε αισίως τις 500,000,000 επαναλήψεις. ΚΟΥΡΟΦΕΞΑΛΑ!!
Όταν μιλάμε για «Σκόπιμη Επιστημονική Ενασχόληση», υποδεικνύει ότι υπάρχει και ελάχιστη απαίτηση επιστημονικής:
Κατεύθυνσης – Εκπαίδευση από πρόσωπο που έχει πραγματοποιήσει αυτό που κηρύττει – Δηλαδή για τον «ειδικό μαχαιροβγάλτη», έχει χρησιμοποιήσει στην πραγματικότητα ένα μαχαίρι για να σκοτώσει ανθρώπους.
Αλληλεπίδρασης – Έχει κάνει πραγματικά ότι έχει διδαχθεί – Τουλάχιστον να έχει συμμετάσχει σε μια πραγματική «μάχη με μαχαίρι». Αναφέρομαι βέβαια στον «ειδικό μάστερ μαχαιροβγάλτη».
Ανάλυσης – Να αναλύσει λεπτομερώς τις ενέργειές του – Αν όχι ως επαγγελματίας ο ίδιος, τουλάχιστον με άλλους επαγγελματίες. Δηλαδή στρατιωτικούς, κακοποιούς κλπ., ως πολίτης, πολύ πιθανόν ως κρατούμενος ειδικά για τον «ειδικό μάστερ μαχαιροβγάλτη».
Έρευνας – Ενεργής συζήτησης και δοκιμής δράσεων και θεωριών με άλλους ομοϊδεάτες ανθρώπους που έχουν πραγματοποιήσει τέτοιες ενέργειες – Αν όχι ως επαγγελματίας ο ίδιος, τουλάχιστον με άλλους επαγγελματίες, δηλαδή στρατιωτικούς, κακοποιούς κλπ, επίσης πολύ πιθανόν ως κρατούμενος και πάλι αναφέρομαι στον πολίτη «ειδικό μάστερ μαχαιροβγάλτη».
Το σύνολο αυτής της περιγραφής σημαίνει ότι σε αυτό το επίπεδο «εξειδίκευσης» με μαχαίρι (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα σήμερα), η ΜΑΧΗ με μαχαίρι θα πρέπει να ανατεθεί σε υποσύνολο των παραδοσιακών πολεμικών τεχνών (π.χ. Ιαπωνικό Tanto Jutsu – το οποίο στη σημερινή πραγματικότητα δεν έχει τίποτα να κάνει με το σύγχρονο στρατιωτικό κατεστημένο).
Το «αν υπάρχει σήμερα» αναφέρεται σε εποχή διότι σε αντίθεση με τον μεσαίωνα όπου οι γνώσεις επί του μαχαιριού ήταν πολύ πιο διαδεδομένες, οι πολίτες των περισσότερων χωρών του πλανήτη σήμερα κυκλοφορούν άοπλοι μη έχοντας την ανάγκη να είναι οπλισμένοι. Συνεπώς, είναι μόνο οι κακοποιοί και οι παραπλανημένοι και φαντασμένοι παράνομοι πολίτες που το πράττουν.
Έτσι λοιπόν, έχουμε διαπιστώσει ότι τα άτομα αυτά είναι ειδικοί και στα δύο και τις Πολεμικές Τέχνες και την Μάχη με Μαχαίρι. Δηλαδή ΙΣΗ με την περιγραφή της Σκόπιμης Επιστημονικής Ενασχόλησης παραπάνω.
Αναλογιστείτε λοιπόν για μια στιγμή…, οι περισσότεροι κλάδοι παραδοσιακών πολεμικών τεχνών είναι εξαιρετικά μεγάλοι για να αποκτήσει κάποιος το επίπεδο του «ειδικού ή μάστερ» σε όλους τους τομείς. Εδώ η κοινή λογική και μόνο θα πρέπει να κάνει τους ανθρώπους να αναρωτιούνται:
«Πώς είναι δυνατόν για αυτούς τους, κατά τα άλλα, εμπειρογνώμονες μάστερ, που κατονομάζονται ή αυτοονομάζονται έτσι σε μερικές ή περισσότερες παραδοσιακές πολεμικές τέχνες, στην ώριμη ηλικία των 40;;;»
Λαμβανομένων υπόψη των απαιτήσεων, ακόμη και στην ηλικία των 85 είναι ακατόρθωτο.
Πότε πρόλαβε ο εκάστοτε «μάστερ» ανάμεσα σε όλα αυτά και έγινε ΚΑΙ ειδικός μαχαιροβγάλτης;
Γι’ αυτό είναι σημαντικό να αναρωτηθούμε ΠΟΙΟΣ είναι πραγματικά «ειδικός» ή «μάστερ.» (;;)
Σε ένα παράλληλο παράδειγμα, αιώνες εδραιωμένων και αναγνωρισμένων πανεπιστημίων έχουν ειδικότητες ακόμη και στον κάθε τομέα του κάθε πεδίου ώστε να διατηρηθεί η εστίαση στο πεδίο έρευνας και ανάπτυξής τους και να αποφευχθεί το φαινόμενο το «ειδικού στα πάντα» αλλά πρακτικά «γνώστης κανενός».
Ο Μαχητής
Το ρήμα «μάχη» περιγράφεται ως εξής:
«Η συμμετοχή σε έναν βίαιο αγώνα που περιλαμβάνει την ανταλλαγή των φυσικών χτυπημάτων ή τη χρήση των όπλων».
Μια πιο κωμική περιγραφή παρέχεται από το “Urban Dictionary”:
«Συνήθως, μια γελοία διαφωνία μεταξύ δύο ή περισσότερους ανθρώπους υπό την επήρεια του οινοπνεύματος που αλλάζει γρήγορα σε μια φιλονικία. Οι λόγοι μπορεί να ποικίλλουν, αλλά οτιδήποτε μπορεί να είναι προσβλητικό για ένα μυαλό μειωμένο από το οινόπνευμα».
Για να ανταποκριθούμε καταλλήλως σε ένα τόσο σοβαρό θέμα, θα πάρουμε το πρώτο παράδειγμα και θα ήθελα να επισημάνω τη λέξη «ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ». Αυτό σημαίνει ότι ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΑΤΟΜΑ φέρουν μαχαίρι (που σας υπενθυμίζω είναι παράνομο και επιφέρει ποινή).
Η δεύτερη φράση πού θα ήθελα να επισημάνω είναι:
«Η Συμμετοχή σε έναν βίαιο αγώνα…».
Είναι ακριβώς αυτό που οι άνθρωποι αδυνατούν να κατανοήσουν. Δεν είναι απλά «αρπαχτοκλωτσομπουνίδι» του δρόμου, αλλά ένας επίμονος, απελπισμένος αγώνας για την επιβίωση που λαμβάνει χώρα κατά πάσα πιθανότητα με όπλα μέχρι θανάτου!!
Ο νικητής είναι ζωντανός (αντιμετωπίζει κατηγορίες για οπλοκατοχή, οπλοφορία και οπλοχρησία, όλα τα οποία επιφέρουν ξεχωριστή ποινή η οποία θα αποφασιστεί με βάσει την ερμηνεία πιθανών ή μη ελαφρυντικών σημείων).
Kαι ο ηττημένος…;
Ποιος ξέρει…;
Αλλά εδώ παραθέτουμε και έναν προβληματισμό…
Kαι αν είσαι ΕΣΥ ο ηττημένος…;
Ψοφάμε να πάμε στον παράδεισο!
«Όλοι θέλουν να πάνε στον παράδεισο, αλλά κανείς δεν θέλει να πεθάνει!» – Loretta Lynn 1965
Θα ήταν άσκοπο να ερευνήσουμε πόσο επικίνδυνο θα ήταν σωματικά ή πόσο θα άλλαζε τη ζωή μας σε μια τέτοια αντιπαράθεση με μαχαίρια. Εμείς στο Combatives Group το αποκαλούμε «ΜΠΛΕΝΤΕΡ» (φανταστείτε μόνο το χέρι σας πιασμένο σε ένα τέτοιο μηχάνημα…). Ένας τραυματισμός με μαχαίρι είναι σπάνια μια γρατσουνιά όπως τα «κομάντο του καναπέ» θα ήθελαν να πιστεύουν.
Στην πραγματικότητα, μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε, από μικροχειρουργική επέμβαση νεύρων για να σωθεί η λειτουργία ενός άκρου ή χειρουργική επέμβαση για να συνδεθούν τένοντες, φλέβες και αρτηρίες. Μπορεί να σημαίνει επίσης μόνιμη παράλυση ή παραμόρφωση, μακρά νοσηλεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας η οποία ίσως ακολουθείται από επιπλοκές της διά βίου υγείας και πολύ πιθανόν ακόμη και θάνατο επί τόπου.
Λίγοι εκπαιδευτές το αναφέρουν αυτό σε ένα σεμινάριο «Νάιφ Φαιτιγκ Κόμπατ» του Σαββατοκύριακου. Ακόμη λιγότεροι αναφέρουν τις Νομικές Προεκτάσεις.
