Οι 5 στόχοι της συμπλοκής
Η λύση του Combatives ξεκινάει με την προϋπόθεση ότι έχει ΦΡΑΓΗ η δίοδος εξόδου μας. Αλλιώς, δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ λόγος να μπούμε σε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ διαμάχη.
Ως άοπλοι πολίτες στην αντιμετώπιση ενός δράστη που κρατά μαχαίρι, η καλύτερη λύση στην οποία έχουμε καταφέρει να καταλήξουμε μετά από πολλές επώδυνες δοκιμές και λάθη, είναι ο κύκλος των εξής βημάτων:
Περιττό να πούμε ότι, η ΑΠΟΔΡΑΣΗ είναι πρώτη επιλογή μας. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτός ο κύκλος έχει σχεδιαστεί για να είναι μέρος μιας σειράς πρωτόκολλων που συζητήθηκαν σε προηγούμενα «κλειδωμένα» άρθρα, γι’ αυτό η ΑΠΟΦΥΓΗ και η ΑΠΟΥΣΙΑ παίζουν επίσης τον ρόλο τους (πρόληψη!!).
Μήπως αυτή η μέθοδος λειτουργεί 100%;
Όχι!
Δεν μπορούμε να το ισχυριστούμε αυτό, ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί! Αλλά φαίνεται να αυξάνει σημαντικά την ΕΥΚΑΙΡΙΑ να ΟΠΛΙΣΤΕΙ κανείς ή να καθιστά δυνατή κάποια ευκαιρία που θα σώσει τη ζωή μας.
1.
Σε περίπτωση που ένας αποφασισμένος άνθρωπος μας κάνει επίθεση με μαχαίρι, έχουμε κάθε δικαίωμα να τον σκοτώσουμε αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το αποφύγουμε, δεδομένου ότι αποτελεί επίθεση με θανάσιμο όπλο. (Προσοχή! Πρέπει να μπορούμε να το αποδείξουμε στον εισαγγελέα!!) Ωστόσο, δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό έχοντας ΑΦΟΠΛΙΣΕΙ τον δράστη και στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας το όπλο του εναντίων του (αυτό λέγετε φόνος ή τουλάχιστον ανθρωποκτονία).
Στην πραγματικότητα, οι στατιστικές και η «ψυχολογία του δρόμου» έχει δείξει ότι αν Φυσικά, εμείς ως καλοί και συνεπείς πολίτες, πρέπει να αναφέρουμε το περιστατικό στην αστυνομία. Ο λόγος είναι ότι τους βάζει σε επιφυλακή για αυτό το πρόσωπο και δημιουργεί προηγούμενο εναντίον του.
Η Αλλά, όπως αναφέρθηκε πριν…,
Ένας άνθρωπος που έχει την ΠΡΟΘΕΣΗ να χρησιμοποιήσει μαχαίρι απλά θα το κάνει, είτε ΑΜΕΣΑ, είτε μέσω της ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ. Και, οι πιθανότητες είναι ότι ΔΕΝ θα είμαστε σε θέση να κάνουμε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ουσιαστικό γι’ αυτό, πέρα απλώς από το να ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ από ΕΝΣΤΙΚΤΟ.
Αυτές είναι κοινώς γνωστές στην κοινότητά μας ως στιγμές “Oh fuck!” ή πιο κόσμια, Αιφνιδιαστική επίθεση ή Ενέδρα. Δηλαδή η στιγμή που η επιβίωση γίνεται ΞΑΦΝΙΚΑ το κυριότερο θέμα της ζωής μας, η επόμενη ανάσα γίνεται ότι πιο σημαντικό! (Π.χ. σε ληστείες, βιασμοί ή δολοφονίες).
Αυτός είναι ο λόγος που στο Combatives Group υποστηρίζουμε σταθερά την ΕΠΙΓΝΩΣΗ του περιβάλλοντος και την ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ. Καθώς και τον άμεσο καθορισμό της ΠΕΡΙΜΕΤΡΟΥ ασφαλείας μας και την τήρηση των ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΩΝ μας.
Άλλα παραδείγματα μπορεί να είναι μια κατάσταση που ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΤΑΙ. Εκεί όπου ο επιτιθέμενος τραβάει και χρησιμοποιεί το μαχαίρι για να μας ΑΠΕΙΛΗΣΕΙ. Οι λόγοι μπορεί να είναι αυτοί της αλλοιωμένης νοητικής κατάστασης (ναρκωτικά, αλκοόλ), θυμού, φόβου, εγωισμού ή για να μας αναγκάσει να υποχωρήσουμε ή να του δώσουμε κάτι που θέλει. (Δηλαδή υλικό ή και «σεβασμό».) Αυτό το είδος της επίθεσης δεν αποτελεί καθαρή «ενέδρα» όπως την αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι, παραμένει όμως εξαιρετικά επικίνδυνη λόγω της δυναμικής της κατάστασης.
Γιατί;
Επειδή η απειλεί με όπλο δεν αποκλείει και την ξαφνική επίθεση λόγω της επιφυλακτικότητας μας ή του δισταγμού μας να συμμορφωθούμε με τις απαιτήσεις του επιτιθέμενου (αυτό συμβαίνει συχνά με στυγνό εγκληματία). Μπορεί επίσης να έρθει ως αποτέλεσμα της αυτοπεποίθησης του δράστη, λόγω του ότι είναι οπλισμένος.
2.
Αλλά, είναι σίγουρα καλύτερο από το να καρφωθούμε και να κοπούμε κατ’ επανάληψη, καθώς προσπαθούμε να υπερασπίσουμε τον εαυτό μας.Σε αντίθεση με την μέθοδο του «κρεμάμενου χεριού», το κάρφωμα ή το κόψιμο όπως το διδάσκουν και το μαθαίνουν οι άνθρωποι των πολεμικών τεχνών, στην πραγματικότητα…
Ο χρήστης του μαχαιριού θα το αποτραβήξει και θα επιτεθεί επανειλημμένα σε πολλαπλές κατευθύνσεις σε έναν παροξυσμό οργής.
Όποιος βιώνει αυτό το είδος της επίθεσης, έστω στο ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟ περιβάλλον μιας σχολής, γρήγορα συνειδητοποιεί ότι η αποτελεσματική άμυνα ενάντια σε τέτοια ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ επίθεση είναι στην καλύτερη περίπτωση ΜΗΔΑΜΙΝΗ.
Η επίθεση του δρόμου είναι ΠΟΛΥ χειρότερη.
Αυτά καλούνται να αντιμετωπίσουν οι ασκούμενοι Combatives με κάποιο ποσοστό επιτυχίας γιατί αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ σχετικά με επιθέσεις με μαχαίρι. Επίσης, τέτοιες επιθέσεις αποτελούν αποτελεσματικό τρόπο για να αποδειχθεί μια προφανής ανοησία. Την ανοησία του να προσπαθούν να ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ τον ένοπλο για να ΝΙΚΗΣΟΥΝ, όταν θα έπρεπε να πασχίζουν να ΔΙΑΦΥΓΟΥΝ πάση θυσία για να ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ!
3.
Πολλές σχολές της πρακτικής του «κρεμάμενου χεριού» σε αυτό το σημείο, προσπαθούν να κρατήσουν το χέρι του δράστη υπό έλεγχο, ενώ ταυτόχρονα κτυπούν από απόσταση δοκιμάζοντας να αφοπλίσουν τον αντίπαλο με τη χρήση λαβής ή τεχνική απόσπασης (stripping). Αυτό βέβαια δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι ένας δράστης που κρατά μαχαίρι δεν επιτίθεται μια και μόνο φορά, αλλά με πληθώρα εκτυφλωτικά γρήγορων επιθέσεων από ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ κατευθύνσεις. Επίσης, δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι ο δράστης έχει ΕΛΕΥΘΕΡΑ άκρα με τα οποία μπορεί να χτυπήσει ταυτόχρονα για να αποτραπεί το κλείσιμο της απόστασης του αμυνόμενου και… μάλλον αυτό θα κάνει!
4.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με οποιεσδήποτε βαριές τεχνικές στο ρεπερτόριο του Combatives.Ο στόχος του κάθε πολίτη είναι να βρεθεί όσο το δυνατόν ταχύτερα ΜΑΚΡΙΑ από τον κίνδυνο. Όχι να κάνει “sparring” 3 με 15 γύρους. Είναι λοιπόν ζωτικής σημασίας να κάνουμε ό, τι είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ για να ΑΠΟΥΣΙΑΣΟΥΜΕ, να ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ και να ΑΠΟΔΡΑΣΟΥΜΕ ή να ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ την επίθεση και να την «κάνουμε».
«Ο αγώνας για την επιβίωση δεν είναι άθλημα. Ούτε μπορεί να προσεγγιστεί με αθλητική νοοτροπία ή αθλητικές τεχνικές.» – Ζακ Καπανταϊδάκης
5. Απέδρασε
Η ΑΠΟΔΡΑΣΗ από μια επικίνδυνη κατάσταση είναι αυτό που ένας άνθρωπος θα πρέπει να αναζητά ενεργά από την ΑΡΧΗ. Δηλαδή, ο ΣΤΟΧΟΣ της ΑΡΧΗΣ και του ΤΕΛΟΥΣ μιας ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ, θα πρέπει να είναι η ΑΠΟΔΡΑΣΗ προς την ΑΣΦΑΛΕΙΑ (πλήθη, ελεγχόμενο χώρο κτλ.) όσο το δυνατόν ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΑ.
Κατά τη γνώμη μας, δεν υπάρχει ντροπή στο να θέλει να ζήσει κανείς μια μακρά και καρποφόρα ζωή. Αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει ενεργά να προσπαθεί να απουσιάζει, να αποφεύγει και να αποδράττει από τον κίνδυνο, τόσο το καλύτερο.
