Επαγρύπνηση!
Είτε άοπλοι ή οπλισμένοι, η Επίγνωση της Κατάστασης είναι δεδομένη αφού το Σύστημα Combatives του Combatives Group ορίζεται από κοινά χαρακτηριστικά σε φυσιο-ψυχολογικό επίπεδο. Δηλαδή, Η «ανατομία» της επίθεσης είναι η ίδια είτε άοπλη ή οπλισμένη με την έννοια ότι μια βίαιη αντιπαράθεση λαμβάνει χώρα με έναν από 2 τρόπους:
- Απειλή
- Ενέδρα
Μια κατάσταση «απειλής» ορίζεται κυρίως από ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ. Αυτό συνήθως αρχίζει από μια ΓΝΩΣΤΗ πηγή με οπτική αντιπαράθεση, κλιμακώνεται σε φωνητική και σωματική αντιπαράθεση. Ένας άλλος τύπος κατάστασης «απειλής» μπορεί να είναι κάποιος που στέκεται κάπου ΑΣΚΟΠΑ σαν να ΧΑΣΟΜΕΡΑ χωρίς ΛΟΓΟ. Ακόμη και κάποιος που είναι παρόν ΧΩΡΙΣ ΟΡΑΤΗ ή συγκεκριμένη ΕΡΓΑΣΙΑ ή κάποιος που ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ.
Μια κατάσταση «ενέδρας» είναι αυτή που ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ είτε από μια ΑΓΝΩΣΤΗ πηγή (χτυπιέται εξαπίνης ή από την «τυφλή» πλευρά, ενώ σε μια κατάσταση απειλής) ή ΑΓΝΩΣΤΗ πηγή (επίθεση, ενώ η εγρήγορση και επίγνωση δεν λειτουργούν για οποιονδήποτε λόγο).
Οι καταστάσεις γίνονται πολύ επικίνδυνες, αν Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να είναι δυνατή μια κατάσταση όπως αυτή για έναν έμπειρο ασκούμενο Combatives. Ένας έμπειρος ασκούμενος, επίσης, δεν θα επιτρέψει σε κάποιον
Κάθε κατάσταση που αισθάνεται απειλητική θα αντιμετωπιστεί καλύτερα με την απουσία, την αποφυγή ή την απόδραση. Και στην περίπτωση που ΑΠΟΤΥΧΟΥΝ να το πράξουν,
Ένα άτομο που έχει περάσει από αυτή τη διαδικασία μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι έχει ΕΠΙΛΕΓΕΙ (ως θύμα), θα πρέπει εν ώρα ή κατόπιν επίθεσης.
Το το δικό του.
Ένας άλλος καλός λόγος για αυτό είναι ότι το άγχος μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργίες στη σειρά κινήσεων:
Ιδιαίτερα όταν πιανόμαστε εξαπίνης (αν και όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει με ένα έμπειρο ασκούμενο combatives).
Ως εκ τούτου, η εκπαίδευση θα πρέπει να περιλαμβάνει:
Υποθέτοντας ότι δεν εξασκούμαστε σε αυτά και δεχόμαστε επίθεση, ενώ κάτω από την επίθεση. Με την προϋπόθεση ότι ο επιτιθέμενος είναι ήδη οπλισμένος και εμείς δεν είμαστε, αλλάζει τα πάντα στην προηγούμενη ακολουθία:
Η οποία βρίσκεται πια στο ανώτατο επίπεδο στρες άρα και εμείς, οι αμυνόμενοι, στα σκατά!
Είναι απίθανο ο επιτιθέμενος να επιτρέψει έναν αμυνόμενο να τραβήξει το μαχαίρι του ή να κάνει οποιαδήποτε κίνηση που ενδεχομένως θα του επιτρέψει να οπλίσει ή ακόμη και να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αυτός είναι και ο λόγος που στο C.G. δεν πιστεύουμε σε πολύπλοκες τεχνικές άμυνας με λαβές, περάσματα και αφολπισμούς.
Βάση στατιστικής έρευνας ευρέως φάσματος επιθέσεων, εικάζουμε ότι αυτό είναι αλήθεια επειδή εμείς, ως ασκούμενοι Combatives, σίγουρα δεν θα το επιτρέπαμε. Είναι επίσης ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟ ότι ένας επιτιθέμενος
Υπό τέτοιες συνθήκες, προφανώς τα επίπεδα του στρες εκτοξεύονται! Αυτό το επίπεδο στρες θα πρέπει να δοκιμαστεί επιμελώς στην εκπαίδευση, αλλά η καλύτερη επιλογή, με μεγάλη διαφορά, παραμένει να διατηρηθεί ένας υψηλός βαθμός εγρήγορσης, παρατήρισης και ετοιμότητας άρα και επίγνωσης της κατάστασης.
Λέγεται ότι ο W.E. Fairbairn είχε εξετάσει ακόμη και μαγικά κόλπα για να τελειοποιήσει τεχνικές τεχνάσματος και παραπλάνησης με τα χέρια. Εμείς στο C.G. δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για αυτή τη πληροφορία μέχρι να τη διασταυρώσουμε, αλλά φαίνεται διόλου πιθανό για ένα άτομο τόσο αφοσιωμένο στην «τέχνη» του.
Μια κατάσταση «ενέδρας» είναι μια επίθεση όπου η εγρήγορση άρα και η επίγνωση του περιβάλλοντος έχει αποτύχει και ο επιτιθέμενος βρίσκεται πάνω στον αμυνόμενο στην πιο ευάλωτη στιγμή του. Η ανάγκη για την εκπαίδευση με ασκήσεις που έχουν σχεδιαστεί για πετυχημένη άμυνα, άμεση αντίδραση (riposte) και τεχνικές αντεπίθεσης για να ανακτηθεί η δεσπόζουσα θέση, έτσι ώστε να είναι κανείς σε θέση να αναπτύξει το μαχαίρι γίνεται προφανής.
