Εισαγωγή στην εκπαίδευση μάχης με μαχαίρι
(Μέρη αυτού του άρθρου είναι κλειδωμένα και προσβάσιμα μόνο με προσωπικό κωδικό.)
Η εκπαίδευση μάχης με μαχαίρι αποτελεί αγαπημένο θέμα πολλών ανθρώπων στις πολεμικές τέχνες.
Υπάρχει τέτοιο πράγμα;
Και αν υπάρχει, πόσο σύνθετες ή απλές πρέπει να είναι για να λειτουργήσοιυν όσα διδάσκονται από αυτούς τους αθλητές;
Έχουν γίνει παρατηρήσεις σχετικά με την ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑ μας να διδάξουμε δεξιότητες μαχαιριού όπως συνήθως κάνουν πολλοί αθλητικοί σύλλογοι. Συστήματα όπως το Φιλιππινέζικο Κali, Krav Maga και Systema να αναφέρουμε τα πιο προφανή.
Ένας βασικός λόγος γι’ αυτό, ανάμεσα σε πολλούς άλλους, είναι ότι γενικά ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ότι θα προκύψουν παρά ελάχιστες στιγμές ή ευκαιρίες στη ζωή όπου ο ΜΕΣΟΣ πολίτης, θα πιαστεί στα χέρια. Και μηδαμινές να βγάλει μαχαίρι για να αντιμετωπίσει έναν άλλο επιτιθέμενο με μαχαίρι.
Ρεαλιστικά για πολίτες, σε αντίθεση με τους επαγγελματίες (αστυνομικούς ή στρατιωτικούς σε πεδία μάχης) που ασχολούνται με τη βία διαρκώς, τέτοια περιστατικά σπανίζουν. Και μάλιστα, για τον ΜΕΣΟ Έλληνα πολίτη, είναι πραγματικά πέρα από εξαιρετικά σπάνιες και ως εκ τούτου, δεν δικαιολογούν την προσοχή μας στην κοινότητα του Combatives Group… ακόμα…
Αυτή η επιφυλακτικότητα από την πλευρά μας, δεν είναι τυχαία δεδομένου ότι δεν υποστηρίζουμε επίσης, τις πρακτικές που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο τους ασκούμενούς μας απέναντι στην Ελληνική νομοθεσία. Είναι γεγονός ότι ένας πολίτης απαγορεύεται να είναι οπλισμένος με οποιοδήποτε όπλο. Και, αυτό θέλει προσωχή διότι «οποιοδήποτε» σημαίνει είδη τα οποία ένας αστυνομικός μπορεί να κρίνει ότι είναι όπλο (αυτό για τους επίδοξους και φαντασμένους «μαχαιροβγάλτες» του είδους).
Για παράδειγμα, ένας μαθητής μου, τότε 42 ετών, οικογενειάρχης και πατέρας τριών, «δοκιμάστηκε» από 4 αστυνομικούς για ένα ξύλινο μπρελόκ που είχε στα κλειδιά του, παρουσία μου. Πρόκειται λοιπόν για ένα επίμαχο ζήτημα να διδάσκει κανείς αδιακρίτως τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν τόσο κραυγαλέο όπλο όσο ένα μαχαίρι. Με αυτή τη πράξη να φέρουν π.χ. μαχαίρι θα μπορούσε κανείς υποψιασμένος να εικάσει ότι έμμεσα τέτοια εκπαίδευση «ενθαρρύνει» τους ανθρώπους κιόλας να γίνουν «μαχαιροβγάλτες». Να μην πούμε να το ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ κιόλας. Ειδικά όταν η ΟΠΛΟΦΟΡΙΑ οποιουδήποτε όπλου βαραίνει με 4 μήνες ποινή φυλάκισης με αναβολή και, η χρήση ενός ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ, αναμφισβήτητα επιφέρει ποινή.
Το επιχείρημα, βέβαια, που αναφέρουν πολλοί αθλητικοί σύλλογοι πολεμικών τεχνών και μαχητικών αθλημάτων που υποτίθεται διδάσκουν το θέμα είναι:
«Τι κάνουμε αν ο άλλος τύπος είναι οπλισμένος;»
Μάλλον τραβηγμένη υπόθεση μιας και συγκριτικά ελάχιστοι έλληνες πολίτες έχουν αντιμετωπίσει τέτοια κατάσταση. Επιπλέον, η προώθηση της τρομολαγνείας είναι ο εύκολος τρόπος να δικαιολογήσει κανείς την επιτακτική ανάγκη να μάθει κάποιος να φέρει και να χειρίζεται ένα μαχαίρι. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι αυτό ΙΣΩΣ είναι ένα ενδεχόμενο, ακόμη και συνεχώς ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΟ ενδεχόμενο.
Όμως παραμένει η απορία μας, τι δουλειά έχει ένας ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ Σύλλογος Πολεμικών Τεχνών ή και μαχητικών αθλημάτων να διδάσκει κάτι τέτοιο;
Πριν μπούμε στο θέμα για τα καλά, θέλουμε να επισημάνουμε ότι σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ότι είναι ΑΝΑΓΚΑΙΟ να μάθει κανείς να χρησιμοποιεί μαχαίρι. Πέρα από τους ατελείωτους ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ και ΑΣΤΑΘΜΗΤΟΥΣ παράγοντες μιας συμπλοκής στον δρόμο, υπάρχουν και οι ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ ΝΟΜΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ που ακολουθούν.
Πόσο αναγκαίο είναι να μάθει κανείς να μάχεται με μαχαίρι;
Αν επιθυμεί να πειραματιστεί με τακτικές και τεχνικές για προσωπικούς λόγους ή για «τέχνη», καλό θα είναι να λάβει όλα τα μέτρα ασφάλειας και υγείας. Έπειτα, να ασκηθεί ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΕΤΑΙ, έχοντας κατά νου ότι οι πιθανότητες να χρησιμοποιήσει όσα μάθει στην πραγματικότητα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του είναι σχεδόν μηδαμινές.
Εμείς στο C.G., όντας κοινότητα που ασχολείται με ενημέρωση και εκπαίδευση σε θέματα αυτοπροστασίας και αυτοάμυνας, σίγουρα ΔΕΝ βλέπουμε τον λόγο να παρέχουμε μαθήματα και σεμινάρια δεξιοτεχνίας θανατηφόρων όπλων σε ΑΠΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ. Στο κάτω-κάτω, στυλοβάτης μας για τους πολίτες είναι το Civilian Combatives, πρόγραμμα που παρέχει και τις δύο, άοπλες και ένοπλες δεξιότητες (με καθημερινά αντικείμενα που ουσιαστικά αποτελούν όπλα ευκαιρίας/πρόσφορα).
Είναι μόνο το Street Combatives πρόγραμμα (για επαγγελματίες), που αρχίζει να ασχολείται με συγκεκριμένα όπλα και μόνο οι επαγγελματίες που τα διδάσκονται κατόπιν αίτησης.
Σίγουρα παρέχουμε δοκιμασμένες άοπλες αμυντικές δεξιότητες κατά του μαχαιριού (αυξάνοντας τις πιθανότητες -αλλά χωρίς εγγυήσεις- επιβίωσης). Αλλά, δεν εκπαιδεύουμε άγνωστους σε εμάς ανθρώπους, να σφάζουν τους συμπολίτες τους στους δρόμους με ένα μαχαίρι, γιατί είναι «σέξι» ή «μυστική τέχνη» ή ακόμα και κερδοφόρο.
Οι εκπαιδευμένοι και δοκιμασμένοι από εμάς μαθητές έχουν περάσει από «κόσκινο» και σίγουρα δεν τρέφουν αυταπάτες ούτε στα πρακτικά θέματα της αυτοάμυνας αλλά ούτε και στα νομικά θέματα περί αυτής.
Επιπλέον διαβεβαιώνουμε τον αναγνώστη ότι δεν υπάρχει τίποτα σέξι σχετικά με το να σκοτώνει κανείς ανθρώπους (εκτός αν είναι κανείς ψυχοπαθής). Ούτε υπάρχουν «μυστικά» στην τεχνοτροπία, δεδομένου ότι όλα έχουν διδαχθεί στο παρελθόν και αποτελούν πια κοινή γνώση.
Το πραγματικό ζήτημα είναι:
Έχει κανείς ένα ΕΓΚΥΡΟ σύνολο ικανοτήτων και τα «ΚΑΡΥΔΙΑ» για να κάνει ό, τι χρειάζεται;! (Διαβάστε δοκιμασμένο και αποδεδειγμένο σε μεγάλο ποσοστό υπό συνθήκες πίεσης.)
Τι είδος εκπαίδευσης χρειάζεται κανείς στη πραγματικότητα;
Το σύνολο δεξιοτήτων μπορεί να αποκτηθεί με τη σωστή μεθοδολογία ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ. Αλλά, τα «ΚΑΡΥΔΙΑ» για να κάνει ό, τι είναι απαραίτητο στην πράξη, είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Ειδικά όταν είστε αντιμέτωποι με αποφασισμένο και ένοπλο επιτιθέμενο.
Μιας και έχουμε θίξει το θέμα γενικότερα, θα εμβαθύνουμε σε αυτό λιγάκι καθαρά σαν υποθετική άσκηση.
Για να επινοήσουμε ένα πρόγραμμα μάχης μαχαιριού π.χ., θα ξεκινήσουμε, όπως κάθε επαγγελματίας θα έκανε, εκτελώντας πρώτα μια ανάλυση των σχετικών παραγόντων που αντιμετωπίζει ο «ασκητής» (πολίτης κατά κανόνα) καθημερινά.
Ο τρόπος ζωής του, το περιβάλλον του, την εργασία του, τα ρούχα του κλπ. Όλα αξιολογούνται ΠΡΙΝ αποφασίσουμε σε ένα συγκεκριμένο ΤΥΠΟ μαχαιριού και θέση να το φέρουμε.
Πέρα από αυτά τα βασικά κριτήρια, θα αξιολογήσουμε επίσης τις ΣΥΝΘΗΚΕΣ υπό τις οποίες ένα μαχαίρι είναι πιθανό να χρησιμοποιηθεί και, πώς ταιριάζει με ΑΛΛΕΣ επιλογές Άσκησης Δύναμης (force options – ένας επαγγελματίας μπορεί να χρειαστεί να επιλέξει από μια ποικιλία όπλων). Δηλαδή, ποιές είναι οι ανάγκες και συνθήκες βίου και εργασίας του.
Αφού γίνει αυτό, μπορούν στη συνέχεια να συμμετάσχουν στη προσανατολισμένη προς το έργο εκπαίδευση (task-orientated training), να αναπτύξουν τις βαριές κινητικές δεξιότητες που απαιτούνται και στην συνέχεια, την εκτέλεση τους ΥΠΟ ΠΙΕΣΗ.
Θα θίξουμε φευγαλέα κάποιες ΣΚΕΨΕΙΣ και ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ που χρησιμοποιούμε στο C.G. σχετικά με το θέμα της εκπαίδευσης μαχαιριού, καθώς και τα ΕΙΔΗ των μαχαιριών και των διαθέσιμων μαχαιριών εκπαίδευσης.
Φυσικά, γνωρίζουμε ότι συγκεκριμένες καταστάσεις εξυπηρετούνται καλύτερα με «εξειδικευμένα εργαλεία» και εκπαιδεύσεις. Αλλά, αυτό το άρθρο είναι γενικό και υποθετικό. Και, είναι κανόνας της Κοινότητας Combatives μας, ότι οι προσωπικές συμβουλές είναι καλύτερο να πραγματοποιούνται σε βάση ένας-προς-έναν, λόγω των ειδικών αναγκών των ανθρώπων. Ειδικά για την επιλογή του οποιουδήποτε όπλου και της εκπαίδευσης επ’ αυτού.
Ένας στρατιωτικός των ειδικών δυνάμεων έχει διαφορετικές ανάγκες από εκείνες ενός αστυνομικού, ο οποίος έχει διαφορετικές ανάγκες με εκείνες ενός σωματοφύλακα, ο οποίος έχει διαφορετικές ανάγκες με εκείνες ενός πολίτη. Οι βασικές ασκήσεις είναι ίδιες, αλλά ειδικές τακτικές χρειάζονται και τις ανάλογες διαφορετικές ασκήσεις εκπαίδευσης που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για μια δεδομένη κατάσταση.
