Σύντομο προσωπικό Ιστορικό
Ονομάζομαι Ζαχαρίας Καπανταϊδάκης και η πρώτη μου επαφή με την τέχνη του πολέμου ήταν το 1974, στην ηλικία των δέκα, στην Νότιο Αφρική όπου ζούσα. Από τότε έχω έναν έρωτα που έχει διαρκέσει μέχρι και σήμερα και όπως φαίνεται δεν θα σβήσει ποτέ. Όλα ξεκίνησαν με το Τζούντο (Judo) και το Αϊκίντο (Aikido).
Όμως, και σε πολύ πρώιμο στάδιο, ανακάλυψα ότι αυτά τα δύο συστήματα ήταν περισσότερο «αθλητικό» και «πνευματικό» αντίστοιχα και πολύ λιγότερο μαχητικό, τουλάχιστον με τα δικά μου κριτήρια. Είδα γρήγορα ότι δεν κάλυπταν τις ανάγκες μου, που προέκυψαν λόγω της έντονης σχολικής και εξωσχολικής βίας. Δεν είχα την ανάγκη να αθληθώ. Αυτή την ανάγκη άλλωστε την κάλυπτε το ποδόσφαιρο και ο στίβος (η συστηματική άθληση ήταν υποχρεωτική στα σχολεία της Νοτίου Αφρικής). Χρειαζόμουν περισσότερα! Κατά την εκτίμησή μου, δεν ήταν αρκετά για να εξασφαλίσουν μια ζωή με ασφάλεια στη Νότιο Αφρική εκείνα τα χρόνια. Το bullying ήταν ήδη πολύ ανεπτυγμένο και οι ειδήσεις μιλάγανε συνέχεια για βία και εγκλήματα. Κατά συνέπεια, μετά από λίγα χρόνια, άλλαξα μόνιμα τάξεις στην σχολή πολεμικών τεχνών που είχα επιλέξει και καταστάλαξα στο Ju Jutsu (Ζίου Ζίτσου – Ελληνιστί). Οκτώ χρόνια αργότερα κέρδισα την μαύρη ζώνη μου (Shodan – το πρώτο Νταν).
Το 1988 μετανάστευσα στην Ελλάδα όπου υπηρέτησα στον στρατό ως Έλληνας πολίτης και συνέχισα τις σπουδές Ju Jutsu (Τζου Τζούτσου – Ζίου Ζίτσου) στην Ευρώπη με διεθνούς φήμης εκπαιδευτές στις παλαιότερες και πιο σημαντικές οργανώσεις Ju Jutsu, την Nippon Seibukan της Ιαπωνίας, το Dai Nippon Butokukan, την Διεθνή Ομοσπονδία Ju Jitsu (IJJF) και την Ευρωπαϊκή Ένωση Ju Jitsu (EJJU), η οποία είναι μέλος της UNESCO (United Nations Education Science and Culture Organization – Οργανισμός Παιδείας, Επιστημών και Πολιτισμού των Ηνωμένων Εθνών – μέλος Β151-3).
Το 1989, αφού με κάλεσαν να διδάξω στο Sports Institute της Βιέννης και έλεγξαν την «γενεαλογία» μου στο Ju Jutsu, η κεντρική διοίκηση του Ju Jutsu με κάλεσε να τους εκπροσωπεύσω στην Ελλάδα in statu nascendi (εν ζωή – Λατινικά). Ήμουν ο νεότερος εκπρόσωπος που προσκλήθηκε ποτέ (25 ετών). Ήταν μεγάλη τιμή και αξίωμα και εγώ φυσικά το αποδέχτηκα. Την ίδια ακριβώς χρονιά εξετάστηκα για το δεύτερο Νταν μου (Nidan), διότι ο Αρχηγός Τεχνικός Διευθυντής (Chief Technical Director) της EJJU και ο Πρόεδρος της IJJF αισθάνθηκαν ότι θα ήταν καλλίτερο να έχουν έναν εκπρόσωπο «κάποιας υπόστασης και βαθμού».
Στα χρόνια που ακολούθησαν δίδαξα και διδάχθηκα πολλές φορές σε διεθνείς συναντήσεις και διοργανώσεις αυτών των οργανισμών σε πολλές χώρες της Ανατολικής, Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Μέσης Ανατολής.
Το 1993 για άλλη μια φορά κλήθηκα να υποβληθώ σε εξετάσεις, αυτή τη φορά για το τρίτο Νταν (San Dan), στο Ισραήλ, βαθμός ο οποίος αμέσως επίσης εγκρίθηκε από τις EJJU και IJJF. Βασικά, επειδή με είχαν καλέσει να εξεταστώ μερικές φορές στα χρόνια που μεσολάβησαν και έκανα την «πάπια», πιστεύω ότι μου την έστησαν γνωρίζοντας ότι θα βρισκόμουν εκεί. Εδώ (ανεξάρτητα από την εκπαίδευσή μου στο τρίτο Νταν) έλαβα επιπλέον εξειδικευμένη εκπαίδευση, σε μια εγκατάσταση στη μέση του πουθενά, από ισραηλινό εκπαιδευτή σε πυροβόλα όπλα χειρός και οπλοπολυβόλο. Αυτά τα είχα ζητήσει από τον δάσκαλό μου στη Νότιο Αφρική, ο οποίος μεσολάβησε ώστε να λάβω επιπλέον εκπαίδευση ως πολίτης σε ένα καθαρά Ισραηλινό στρατιωτικό περιβάλλον, πράγμα που απαγορευόταν αυστηρά την εποχή εκείνη. Έτσι, έλαβα την προαναφερόμενη Ισραηλινή στρατιωτική εκπαίδευση μέσω του στενού φίλου και μαθητή του στο Ισραήλ, Dennis Hanover (ιδρυτής και αρχηγός του συστήματος Hisardut, που σημαίνει «Επιβίωση», μια Ισραηλινή εκδοχή Combatives). Η εκπαίδευση είχε σκοπό την προστασία VIP (φύλαξη προσώπων), γεγονός που ενίσχυσε τις γνώσεις και τις ικανότητες που απέκτησα στον Νοτιοαφρικανικό Στρατό.
Μέχρι το 1996, έχοντας δει και ζήσει τη διαμάχη να λαμβάνει χώρα στους δύο οργανισμούς (EJJU – IJJF) και την σύγκρουση στην παγκόσμια σκηνή του Ju Jutsu, ήρθα σε ένα αδιέξοδο. Είχα επενδύσει αρκετό χρόνο στην παρατήρηση του «κυκλώματος» των Πολεμικών Τεχνών και στις Πολεμικές Τέχνες γενικότερα και είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είχα απομακρυνθεί πολύ από τις ρίζες μου στην καθαρή πολεμική τέχνη (τέχνη του πολέμου), δηλαδή στο Combatives (τα της μάχης).
Ο ρόλος ενός αυθεντικού μαχητή είναι να απλοποιήσει και να μειώσει, όχι να περιπλέξει και να προσθέσει
Έτσι άρχισα να κάνω ακριβώς αυτό.
In statu nascendi
Ο Ζαχαρίας Καπανταϊδάκης, εν ζωή αντιπρόσωπος της EJJU στην Ελλάδα (29 Οκτ. 1991).
