Κατά την διάρκεια της καριέρας του με τη Δ.Α.Σ. (Δημοτική Αστυνομία της Σαγκάη – S.M.P. Shanghai Municipal Police), η οποία διήρκεσε πάνω από τριάντα χρόνια, ο Ουίλιαμ Φέρμπερν (William Fairbairn) όχι μόνο έκανε μελέτες σε βάθος σε σχεδόν κάθε γνωστή σε αυτόν μορφή μάχης σώμα-με-σώμα, αλλά επίσης, δοκίμασε στην πράξη αυτές τις μεθόδους εναντίον αποφασισμένων, συχνά ενόπλων εγκληματιών. Απελπισμένων ανθρώπων που θα σκότωναν έναν αστυνομικό προκειμένου να αποφύγουν την σύλληψη και να αντιμετωπίσουν σχεδόν βέβαια εκτέλεση (Οι σκληρές εποχές απαιτούσαν σκληρή νομοθεσία).

Είναι προφανές ότι για τον Φέρμπερν ήταν επιβεβλημένο, μετά την οδυνηρή εμπειρία που τον έφερε κοντά στο θάνατο, αλλά και λόγω του βίαιου περιβάλλοντός του, να αναπτύξει μια αποτελεσματική και πρακτική μέθοδο άοπλης και ένοπλης μάχης σώμα-με-σώμα, όχι με την νοοτροπία της αυτοπροστασίας αλλά, λόγω των εξαιρετικών περιστάσεων, για την ίδια την επιβίωση!

Δημοτική Αστυνομία Shanghai

Καθώς ο Φέρμπερν αναρριχήθηκε μέσα από τις τάξεις της Δ.Α.Σ., του ανατέθηκε το καθήκον να διδάξει την χρήση πυροβόλων όπλων και τη μάχη σώμα-με-σώμα. Το δεύτερο, χωρίς αμφιβολία, λόγω της προφανούς του πλέον εμπειρίας. Μαζί με τον φίλο του, ειδικό στα πυροβόλα όπλα και πωλητή όπλων Eric Anthony Sykes (Έρικ Άντονι Σάικς), αναθεώρησε πλήρως τις μεθόδους κατάρτισης στα πυροβόλα όπλα που είχαν χρησιμοποιηθεί προηγουμένως και καθιέρωσε μια νέα μέθοδο, η οποία αντανακλά τις πραγματικές συνθήκες πυρών που βασίζονται σε πραγματικές εμπειρίες από τη ζωή τους (Διαβάστε – “Shooting to Live” – W. E. Fairbairn, E. A. Sykes).

«Βρώμικος» ή ηττημένος;

Μια πιο προσεκτική ματιά στην έρευνα του Φέρμπερν δείχνει ότι είχε μελετήσει προσεκτικά ή δοκίμασε ή εξέτασε όλα τα συστήματα μάχης σώμα με σώμα της Ανατολής που είχε στη διάθεσή του εκείνη την περίοδο. Διέθεσε το χρόνο να σπουδάσει όποια από αυτά θεωρούσε «υποψήφια για τους κινδύνους της εργασίας του» συστήματα, που θα μπορούσαν επίσης να διευρύνουν τις γνώσεις του. Στη συνέχεια, πρόσθεσε τακτικές που είχε ίσως ακούσει, βιώσει ή δει να εφαρμόζονται από οδομαχίες, διαπληκτισμούς, καθώς και άλλες που μερικοί θα χαρακτήριζαν ως «βρώμικες» τακτικές και τεχνικές. «Οπλισμένος» πια με όλα αυτά, τα δοκίμαζε σε πραγματικές καταστάσεις στο «δρόμο» υπό συνθήκες πίεσης (συχνά με κίνδυνο της ζωής του), ώστε να ξέρει ακριβώς τι λειτουργούσε και τι όχι.

Η συμπύκνωση του προγράμματος

Μετά από λεπτομερή έλεγχο και δοκιμή σε όλες τις τεχνικές εφαρμογές για μεγάλο χρονικό διάστημα, ήρθε στο συμπέρασμα που όλοι οι έμπειροι και σοβαροί μελετητές και ασκούμενοι της μάχης σώμα-με-σώμα τελικά φθάνουν. Την ανάγκη να απορρίψει τα περιττά από αυτά που είχε διδαχθεί (καθιστώντας έτσι πιο σαφή την εφαρμογή).

Η διαδικασία της συμπίεσης του προγράμματος σπουδών σε μερικές βασικές τεχνικές έγινε υψίστης σημασίας και το θεμέλιο του Combatives, όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Παρέμειναν μόνο αυτές που λειτουργούν σε πραγματικές συνθήκες όπου οι καταστάσεις προκαλούν το στρες του φόβου, τον αποπροσανατολισμό και τη σύγχυση.

Ήταν σημαντικό ο ασκούμενος του Συστήματος Combatives που είχε δημιουργήσει να αποκτήσει «Άκρως επιθετική νοοτροπία!» όπως έλεγε ο ίδιος. Είναι προφανές ότι δεν ήταν υπέρμαχος της σχολής με νοοτροπία «αυτοάμυνας», παρά το γεγονός ότι προωθούσε ουσιαστικά την χρήση του Συστήματος Combatives του για αστυνομικούς και πολίτες.

Αυτό που είναι πραγματικά αξιοσημείωτο είναι ότι τα συμπεράσματα αυτά επιβεβαιώθηκαν από την πραγματική ζωή στο πεδίο της «μάχης στους δρόμους» εναντίον παράνομων κάτω από εξαιρετικά βίαιες και πολλές φορές θανατηφόρες συνθήκες.

Δεν υπήρχε το αποστειρωμένο περιβάλλον του Αθλητικού Συλλόγου Πολεμικής Τέχνης ή Ντότζο (dojo) ή Ρινγκ, σε αγώνες με κανόνες και διαιτητές για να δοκιμάσει τις θεωρίες του υπό την προστασία τους.

Αντιθέτως λόγω των συνθηκών που αντιμετώπιζε, πίστευε ακράδαντα ότι η έλλειψη ρεαλισμού είναι ο κύριος λόγος που η νοοτροπία της άμυνας αποτυγχάνει στα περισσότερα πραγματικά συμβάντα.

Η πρώτη περίοδος στις Η.Π.Α.

Το 1920 (την εποχή της ποτοαπαγόρευσης των ΗΠΑ), ο Φέρμπερν πήρε μια παρατεταμένη άδεια από τη Δ.Α.Σ. (Δημοτική Αστυνομία της Σαγκάη – S.M.P.), διάστημα κατά το οποίο αποσπάστηκε στο Αστυνομικό Τμήμα της Νέας Υόρκης (N.Y.P.D. – New York Police Department) των Η.Π.Α. με βαθμό Αστυνόμου για μια περίοδο «παρατήρησης» 10 εβδομάδων. Χωρίς αμφιβολία, αυτό είχε κανονιστεί από τους ανωτέρους του, ίσως κατόπιν αίτησής του. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και, με σκοπό να «απορροφήσει» όσα μπορούσε, συμμετείχε στα πάντα, από καθήκοντα περιπόλου ρουτίνας, σε μεγάλες επιδρομές σε παράνομα τυχερά παιχνίδια και ποτοποιεία. Εδώ για άλλη μια φορά έδειξε το βάθος και εύρος της εμπειρίας του.

Ό κατάλογος των καινοτομικών του επιτευγμάτων πριν από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο στην άοπλη και ένοπλη μάχη σώμα-με-σώμα είναι τεράστιος!

Αυτές οι δεξιότητες διδάχτηκαν στους:

• Εννέα χιλιάδες (9000) αστυνομικούς της αστυνομικής δύναμης της Σαγκάη.
• Το φημισμένο 4ο σύνταγμα πεζοναυτών γνωστό ως «Πεζοναύτες της Κίνας» (China Marines).
• Την νεοσύστατη Ομάδα Καταστολής Ταραχών «Μ.Α.Τ.» της Σαγκάη (Shanghai Riot Squad) που ονομάστηκε Μονάδα Εφέδρων. (Reserve Unit – Αυτή ήταν η πρώτη μονάδα παγκοσμίως εξειδικευμένη σε Ειδικά Όπλα και Τακτικές – S.W.A.T. Special Weapons And Tactics – και ήταν ένα πρωτότυπο για τα S.R.T. – Special Reaction Team – σήμερα.) Ιδρύθηκαν και αναπτύχθηκαν από τον ίδιο και τον Σαϊκς (Sykes), της οποίας ηγήθηκαν και εκπαίδευσαν τα μέλη.

Αργότερα, μαζί με τον τότε φίλο και συνάδελφό του, τον Έρικ Άντονι Σάικς και τον τότε υπολοχαγό Σαμουίλ Γιτον (Samuel Yeaton του Σώματος Αμερικανών Πεζοναυτών – U.S.M.C.), ο Φερμπερν άρχισε τις εργασίες σχετικά με τα πρότυπα σχέδια αυτού που θα γινόταν το πιο διάσημο μαχαίρι μάχης στον κόσμο, το “Fairbairn/Sykes combat knife”. Το μαχαίρι μπήκε στη μαζική παραγωγή το 1941 στο Σέφιλντ (Sheffield) της Αγγλίας και πολλά σχέδια που έχουν ακολουθήσει έκτοτε αντιγράφουν τις βασικές αρχές σχεδιασμού του.