Το έχεις σκεφτεί σοβαρά αυτό ποτέ;

Πόσο αξίζει η ζωή σου;

Αναρωτήθηκες ποτέ πραγματικά;

Υπο φυσιολογικές καταστάσεις δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο και επιθυμητό από το να ζει κανείς μια καλή και μακράς διάρκειας ζωή.

Πως καταφέρνει κανείς να προστατέψει αυτό το πολύτιμο αγαθό;

Μερικές λογικές απαντήσεις είναι η άσκηση, η υγιεινή διατροφή, το καλό περιβάλλον διαβίωσης και εργασίας, σωστή ξεκούραση και αποφυγή κακών συνηθειών.

Αλλά πώς θα διασφαλίσουμε την υγεία και τη σωματική και ψυχική μας ακεραιότητα σε συνθήκες κοινωνικής αντιξοότητας;

Οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα γεννούν Έγκλημα, Νεύρα, Παράλογες συμπεριφορές και άλλες διάφορες μεταβλητές που ενδεχομένως μπορούν να μας βλάψουν.

Ως εκ τούτου, θεωρώ οτι για να διασφαλίσουμε την ζωή μας, εκτός από το να ΥΙΟΘΕΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΛΕΣ ΣΥΝΗΘΙΕΣ και να ΑΠΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΚΕΣ, οφείλουμε να μάθουμε, να εξασκήσουμε και να ΓΙΝΟΥΜΕ ΙΚΑΝΟΙ στις δεξιότητες, της προσωπικής ασφάλειας, της αυτοπροστασίας και αν χρειάζεται, της αυτοάμυνας.

Πριν από πολλά χρόνια, πίστευα ότι οι Πολεμικές Τέχνες ήταν η απάντηση. Σήμερα πιστεύω ότι στην ΚΑΛΛΙΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, αποτελούν μόνο ένα ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ ΜΕΡΟΣ της απάντησης.

Αλλά γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι Πολεμικές Τέχνες μπορούν να τους βοηθήσουν να ζήσουν μια μακρά ζωή με ασφάλεια;

Είναι όντως έτσι ή είναι και αυτός ένας μύθος που έχει πλαστεί από τον κινηματόγραφο και όποια άλλα στερεότυπα;

Αυτός ο δρόμος θεωρείται η πεπατημένη. Η διαδικασία του να εγγραφείς σε έναν Αθλητικό Σύλλογο Πολεμικών Τεχνών ώστε να παρακολουθήσεις ένα πρόγραμμα εκμάθησης κάποιων ετών μέχρι να αποκτήσεις την μαύρη ζώνη.

Σημειώστε ότι η μαύρη ζώνη είναι το επίπεδο που θεωρείται ότι έχεις μάθει ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ μιας «πολεμικής τέχνης». Δηλαδή, να περπατάς. Η πραγματική μάθηση ακολουθεί ΜΕΤΑ σε βάθος χρόνου.

Αν αποφασίσει κανείς να ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, μπορεί να επενδύσει περισσότερο ΧΡΗΜΑ, ΧΡΟΝΟ και ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, σε μια διαδικασία να κερδίσει περισσότερες ΓΝΩΣΕΙΣ και ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ. Το σύνολο της διαδικασίας μπορεί να κρατήσει ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ για κάποιους και, ΜΙΑ ΖΩΗ για άλλους.

Το βάθος του χρόνου και η ενεργή συμμετοχή σε αγώνες του είδους, φέρνουν και προαγωγές που υποτίθεται ότι αντανακλούν τις αυξημένες ικανότητες, το βάθος και εύρος των γνώσεων που αποκτήθηκαν σε αυτό το χρονικό διάστημα.

Τυπικά, όσο πιο ψηλός ο βαθμός, τόσο περισσότερες οι γνώσεις, η εμπειρία και μέχρι κάποια ηλικία, οι ικανότητες. Τουλάχιστον, χωρίς να θεοποιούνται κάποιοι σεβαστοί γέροντες, αυτή είναι η κανονική διαδικασία. Άλλοι έχουν καταστρατηγήσει την διαδικσία και ιεραρχία ισχυριζόμενοι ότι είναι και παντογνώστες σε πολύ μικρότερη ηλικία. Μια επιπλέον διαδικασία που αν θέλει κανείς να «κυνηγήσει» βαθμούς και τίτλους που θα του απονέμουν υποτίθεται ισάξιοι ή και καλύτεροί του, μπορεί κάλλιστα να χρειαστεί από 40 χρόνια, μέχρι και τα βαθιά γεράματα.

Γεννιούνται πολλά ερωτηματικά για αυτήν την διαδικασία:

Γιατί να υποστούν οι άνθρωποι κάτι τέτοιο;

Το κάνουν για τον εαυτό τους;

Το κάνουν για την αναγνώριση που φέρουν ο τίτλοι;

Το κάνουν επειδή επηρεάστηκαν απο τον κινηματόγραφο;

Για να έχουν ένα δίπλωμα στο τοίχο να το βλέπουν οι φίλοι και γνωστοί;

Το κάνουν για τη δόξα και τα λεφτά;

Ίσως επειδή έχουν σκοπό να το κάνουν βιοποριστικά;

Ίσως το κάνουν επειδή κάποτε έπεσαν θύμα του bullying (όπως υποστηρίζουν πολλοί μετέπειτα);

Μήπως το κάνουν για να καλύψουν ή να κυριεύσουν τις ανασφάλειες και τις φοβίες τους;

Μπορεί να είναι επειδή ζουν σε εποχές ή σε περιβάλλον, που τους αναγκάζει να μάθουν κάποιες δεξιότητες, που θα τους βοηθήσουν να εξασφαλίσουν την υπεράσπιση του εαυτού τους ενάντια σε έναν επιτιθέμενο στην ώρα της ανάγκης τους;

Ίσως είναι κάτι πιο κοντά σε αυτό που οι Πολεμικές Τέχνες αρχικά είχαν σχεδιαστεί, το οποίο είναι η ένοπλη μάχη στήθος-με-στήθος;

Όλα αυτά και πολύ περισσότεροι είναι θεμιτοί λόγοι για τους ανθρώπους που ασχολούνται με τον τομέα αυτό. Δεδομένου ότι οι «πολεμικές τέχνες» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ στη λίστα προτεραιοτήτων για την πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού. Βασικά, ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ή το βλέπουν σαν κάτι «ξεχωριστό».

Στη κλίμακα του παγκόσμιου πληθυσμού, μόνο ένα ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ ΤΜΗΜΑ του ασχολείται με αυτή τη δραστηριότητα. Και πρόκειται για ΑΚΟΜΗ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ που αντέχει τον ΧΡΟΝΟ και την ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ που ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ για να γίνουν καλοί σε αυτό που έχουν επιλέξει να κάνουν.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Προσωπικά πιστεύω διότι ο κύριος πληθυσμός πιστεύει ότι δεν το έχει πραγματικά ανάγκη. Συνεπώς, μιας και δεν νιώθει αυτή την ανάγκη επιλέγουν δραστηριότητες που είναι της αρέσκειας τους. Τι πιο λογικο; Βέβαια, πολλοί άλλοι που ΑΠΕΤΥΧΑΝ σε τέτοια τίμια προσπάθεια, καταλήγουν ΑΝΩΡΙΜΟΙ ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΤΕΣ στο κάθε τι KEYBOARD WARRIORS, κάνοντας πικρόχολα σχόλια καλά κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία που τους προσφέρει το διαδίκτυο. Οι ανάξιοι πάντα έτσι είναι, έχουν γνώμη για τα πάντα.

Ξέχωρα από τον χρόνο, το χρήμα και προσπάθεια που είναι απαραίτητα για κάτι τέτοιο, υπάρχει και το πραγματικό ερώτημα:

Ποιος είναι στην πραγματικότητα ΙΚΑΝΟΣ να γίνει ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ σε θέματα ασφάλειας και επιβίωσης μιας ακραίας κατάστασης βίας χωρίς να αφιερώσει μια ζωή σε αυτό;

Πρακτικά, ο καθένας!

Άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένοι, έφηβοι ακόμα και παιδιά!

ΚΑΝΕΝΑΣ από αυτούς δεν χρειάζεται να κατέχει μαύρη ζώνη σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, ΑΝ μπορούν να ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ τη διαφορά μεταξύ της ΜΑΧΗΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ και των ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΝ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ, της Αυτοπροστασίας και της Αυτοάμυνας.

Τίθονται σοβαρές αμφιβολίες και απορίες από πλευράς μας αν πραγματικά διδάσκονται σε Αθλητικούς Συλλόγους, όπου η ευγενής άμιλλα είναι κυρίαρχο στοιχείο (έχουμε ξαναρωτηθεί, αν ήταν πραγματικά πολεμικές, δεν θα ‘πρεπε να υπάγονται στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης;).

Οι «προσγειωμένοι» και ώριμοι άνθρωποι δεν ασχολούνται με το πόσο καλά μπορούν να «παίξουν ξύλο», αλλά με ΠΟΛΥ σημαντικότερα ζητήματα π.χ.:

«Μπορεί αυτό που μαθαίνω ή ασκώ να με κρατήσει ΑΣΦΑΛΗ σε πραγματικές συνθήκες ζωής και θανάτου;»

«Πως μπορώ να είμαι σίγουρος για αυτό αν δεν το έχω δοκιμάσει σε συνθήκες που προσομοιάζουν την πραγματική βία του δρόμου;»

«Αρκούν η αθλητική εκπαίδευση και η ευγενή άμιλλα να σιγουρευτώ για αυτά;»

Και εδώ, δυστυχώς, οι άνθρωποι βρίσκονται σε σύγχυση μεταξύ του ΤΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ, του ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ, του ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ και του ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ.

Πόσο αξίζει η ζωή σου;

Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν με τι ασχολούμαι, απαντώ:

«Διδάσκω δεξιότητες αυτοπροστασίας και αυτοάμυνας σε ανθρώπους που έχουν την ανάγκη να νιώθουν και να είναι ασφαλείς.»

Κατόπιν περαιτέρω ανάκρισης (που είναι σχετικά συχνό φαινόμενο), εξηγώ:

«Συμβουλεύω όσους θέλουν ή χρειάζονται να μάθουν να επιβιώσουν μέσα από δύσκολες και μερικές φορές απειλητικές για τη ζωή τους, καταστάσεις.»

Δε μιλάμε για το ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ κανείς να «κάνει» όλα όσα περιγράφουμε. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ μπορεί, ΑΝ ακολουθήσει την ΣΩΣΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ για τις ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΕΙ. (Ελάχιστό ποσοστό του πληθυσμού δεν μπορεί αν διαθέτει τα μέσα.)

Τακτική μας δεν είναι μόνο να παράγουμε ΙΚΑΝΟΥΣ ΑΣΚΟΥΜΕΝΟΥΣ, αλλά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ του Συστήματος Αυτοάμυνάς μας! (Και αυτό ΧΩΡΙΣ να προϋποθέτει ότι θα ασχοληθεί παραπέρα με την εκπαίδευση ο ίδιος.)

Συνεπώς, δεν είναι τόσο απλό όσο να γραφτεί κανείς για μερικά χρονιά σε έναν αθλητικό σύλλογο πολεμικών τεχνών υπό την καθοδήγηση ενός αθλητή που έγινε δάσκαλος με 21 υπογραφές και έλαβε άδεια προπονητού από άλλους ΟΜΟΪΔΕΑΤΕΣ ΑΘΛΗΤΕΣ.

Η ΙΚΑΝΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ προϋποθέτει ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ από το να συλλέξει κανείς πληροφορίες για λίγα χρόνια και να μαζέψει υπογραφές για να ιδρύσει δικό του Αθλητικό Σύλλογο.

Πρόκειται για ένα σύνολο ικανοτήτων που απαιτεί ένα τεράστιο κεφάλαιο και υπόβαθρο ΓΝΩΣΕΩΝ, ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ και ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ. Ειδικά αν έχουμε κατά νου το γεγονός ότι μερικοί άνθρωποι στους οποίους διδάσκουμε την μεθοδολογία και το Σύστημα Αυτοάμυνας Combatives του C.G., όντως εμπλέκονται σε απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις!

Είναι σαφές ότι έχουν ΚΑΘΕ λόγο να ΘΕΛΟΥΝ να παραμείνουν ζωντανοί, ιδίως δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι οικογενειάρχες. Ορισμένοι από αυτούς κάνουν εξαιρετικά επικίνδυνες εργασίες.

Λαμβάνω τη δέσμευση της εκπαίδευσης των δεξιοτήτων αυτών σε πολίτες και επαγγελματίες στα σοβαρά; Πιστεύω όσοι έχουν και είχαν επαφή μαζί μου θα έλεγαν «ΑΠΟΛΥΤΩΣ!»

Γιατί είναι έτσι;

Δεν έχει μόνο να κάνει με το να είσαι καλός ή επαγγελματίας σε αυτό που κάνεις… Είναι ΠΟΛΥ ΒΑΘΥΤΕΡΟ από αυτό.

Ρωτήστε οποιονδήποτε φυσιολογικό άνθρωπο τι πιστεύει ότι αξίζει η ζωή του και, η απάντηση θα ήταν σίγουρα:

«ΤΑ ΠΑΝΤΑ!»

Ο καθένας μπορεί να το καταλάβει αυτό, δεδομένου ότι όλοι μπορούμε να εκτιμήσουμε το γεγονός ότι, εάν, για οποιονδήποτε λόγο, μας την αφαιρέσουν, θα έχουμε χάσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ που έχουν πραγματική αξία για εμάς. Και, δεν μιλάμε για υλικό πλούτο εδώ.

Πώς μπορώ λοιπόν να μην πάρω το ρόλο μου στα σοβαρά ή να δείξω απόλυτη δέσμευση σ’ αυτόν;

Ομοίως, όσοι έρχονται σε μας και ΜΕΝΟΥΝ μαζί μας για όλη τη διάρκεια του προγράμματός μας, ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ σε ΣΥΓΧΥΣΗ για το τι ΚΑΝΟΥΜΕ. Ούτε έχουν ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ για το ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ θεωρούμε ότι είναι η ζωή τους.

Αυτός (μαζί με το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα) είναι και ο λόγος που καταφέρνουμε ΠΟΛΥ περισσότερα ΠΟΛΥ ταχύτερα. Και αυτό, είναι σε αντίθεση με αυτό που οι άνθρωποι συγχέουν ως Πολεμική Τέχνη που είναι επίσης Άθληση, Μαχητικό Άθλημα, Πνευματικός δρόμος και Αυτοάμυνα.

Γιατί;

Διότι εμείς ΔΕΝ ΣΥΓΧΕΟΥΜΕ το θέμα.

Το να μάθεις να παίζεις ξύλο, δεν είναι το ίδιο με το να μάθεις ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ (να επιβιώνεις).

Το να «παίζεις ξύλο» σας βάζει στο δρόμο της βλάβης. Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ σας διδάσκει να ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΤΕ, να ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ και να ΑΠΟΔΡΑΣΕΤΕ διατηρώντας έτσι την ασφάλειά σας. Πολίτες είμαστε, δεν χρειάζεται να κάνουμε ούτε τους αστυνομικούς ούτε τα κομάντο. Άλλη εκπαίδευση λαμβάνουν αυτοί.

Είμαι βέβαιος ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού προτιμά αυτό, παρά το να βάζει τον εαυτό του σωματικά σε κίνδυνο παίζοντας ρώσικη ρουλέτα με τη ζωή τους! Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που το σύστημα εκπαίδευσής μας διαφέρει τόσο από άλλα. Εμεις εκπαιδεύουμε τον κόσμο μας ΠΡΩΤΑ να ΖΕΙ ΑΜΥΝΤΙΚΑ. Αφού το μάθουν αυτό και έχουμε σιγουρευτεί ότι το έχουν εμπεδώσει καλά, τους μαθαίνουμε τακτικές και τεχνικές καταστολής.

Ο #1 Κανόνας του Combatives Group είναι να φθάσουμε σπίτι μας στο τέλος της ημέρας ζωντανοί και άθικτοι. – Ζακ Καπανταϊδάκης

Είναι η ΓΝΩΣΗ και η ΦΥΣΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ σε τυχόν συγκρούσεις απαραίτητη δεξιότητα;

Ναι! Αν ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να ΑΠΟΥΣΙΑΣΕΤΕ, να ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ και να ΑΠΟΔΡΑΣΕΤΕ. (Σπάνιο στη πραγματικότητα, αλλά δυστυχώς, ο κόσμος επιτρέπει στον εγωισμό του να κυριαρχήσει.)

Όμως, είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να μάθετε μια σειρά από συστήματα «πολεμικών τεχνών» ώστε να είστε σε θέση να το πράξετε;

Κατά τη γνώμη μου, ΟΧΙ!

Όχι τουλάχιστον για λόγους ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ (και Ναι! Είμαι σίγουρος για αυτή τη θέση διότι είμαι πολύ έμπειρος σε συστήματα μάχης σώμα-με-σώμα – Προσωπική ιστορία).

Πόσο αξίζει η ζωή σου;

Πόσο πραγματικά αξίζει η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ζωή;

Αν θέλετε μια απάντηση που θα σας κάνει να νιώσετε όμορφα, ρωτήστε τους γονείς σας αυτό το ερώτημα (ακόμη καλύτερα, ρωτήστε τα παιδιά σας). Αναμφίβολα θα σας πουν ότι αξίζετε τα πάντα σε αυτούς. Αυτό τους καθιστά ίδιους με κάθε υπεύθυνο γονέα που φροντίζει για τη ζωή που έφερε στον κόσμο. Είστε σημαντικοί για αυτούς, επειδή αποτελείτε μια επένδυση ζωής, όπως ακριβώς επενδύετε εσείς και ο/η σύζυγός σας στα παιδιά σας.

Μιας και τα αγαπημένα σας πρόσωπα αισθάνονται τόσο έντονα γι’ αυτό, δεν θα ήταν κοινή λογική να καταβάλετε κάθε δυνατή προσπάθεια για να διασφαλίσετε ότι θα είστε προετοιμασμένοι για την αντιμετώπιση καταστάσεων που απειλούν τη ευημερία και ζωή σας;

Επειδή την ευημερία σας πιθανά να την έχετε ήδη εξασφαλίσει με κάποια εργασία ή επιχείρηση, προτείνουμε να ξεκινήσετε με την εκμάθηση του πώς να ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΤΕ, να ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ και να ΑΠΟΔΡΑΣΕΤΕ από καταστάσεις που απειλούν την ζωή σας.

Είναι κανονικό μάθημα αυτό;

Θα εκπλαγείτε για το πόσα διδάσκουμε πάνω σε αυτά τα θέματα και πόσα λάθη θα εντοπίσετε να κάνετε γινόμενοι εν δυνάμει θύματα…

Θα είναι απαραίτητο να μάθετε μερικές φυσικές δεξιότητες που θα σας βοηθήσουν σε καταστάσεις φυσικής συμπλοκής;

Ναι!

Αλλά επειδή το επίκεντρο της πρακτικής μας στο Combatives Group ΔΕΝ είναι η ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ τεχνικών, όπως στον καυγά ή στο «αρπαχτοκλοτσομπουνίδι» στο δρόμο, θα χρειαστείτε να επενδύσετε μόνο 9-24 μήνες για να ολοκληρώσετε όσα είναι απαραίτητα.

Κατά την εκτίμηση μου, όσον αφορά το ΧΡΟΝΟ και τα ΧΡΗΜΑΤΑ που πρόκειται να ΕΠΕΝΔΥΣΕΤΕ στον εαυτό σας, αυτή αποτελεί ΤΡΕΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ! Μία από τις μικρότερες επενδύσεις που θα δαπανήσετε ποτέ για να βελτιώσετε τις πιθανότητές σας να μείνετε ζωντανοί σε μια απειλητική για την υγεία και ζωή κατάσταση. Σκεφτείτε τις προεκτάσεις τέτοιας εκπαίδευσης στις συμβουλές και γνώσεις που θα είστε σε θέση να δώσετε στα παιδιά σας…

Μήπως περιλαμβάνει το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης του Combatives Group και επιπλέον την εκμάθηση μάχης σώμα-με-σώμα για την πιθανότητα που χρειαστείτε ΚΑΙ τέτοιες δεξιότητες;

Αν το ΘΕΛΕΤΕ και το ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ πραγματικά…, ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙ!

Αλλά μόνο όταν ένας ασκούμενος μας ΠΡΩΤΑ έχει μάθει μια τίμια, απλή, άμεση και αποτελεσματική μέθοδος να «Ζεί Αμυντικά», με τη μορφή της Ασφάλειας και της Αυτοπροστασίας και μόνο αν δεν μπορεί να τα εφαρμόσει αυτά, της Αυτοάμυνας. Τότε, του δίνεται η επιλογή της μάθησης πραγματικά βάναυσων ικανοτήτων μάχης σώμα-με-σώμα που δημιουργήθηκε και δοκιμάστηκε σε πεδία μάχης του μεσαίωνα.

Πρέπει να τονίσουμε ότι αυτά ΔΕΝ αποτελούν αυτοάμυνα, αλλά μάχη σώμα με σώμα για πάνοπλους και οπλισμένους με τα όπλα της εποχής τους στρατιώτες.

Επειδή η ζωή σας αξίζει τόσο πολύ, είμαστε της γνώμης ότι όσο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ είστε εκτεθειμένοι στους κινδύνους της σύγκρουσης με τεχνικές ανταλλαγής «πυρών» (μάχη/πάλη), τόσο ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος τραυματισμού ή και θανάτου.

Τι πιστεύουν άλλοι ότι αξίζει η ζωή σου

Μέχρι τώρα θα πρέπει να αναρωτιέστε, που οδηγούν όλα αυτά που λέμε και πως σχετίζονται;

Σκεφτείτε την επένδυση που έχει γίνει σε σας από τους γονείς σας… Πόσο σημαντικό είναι για αυτούς να πετύχετε στη ζωή σας ώστε να διαδίδετε και εσείς τις συσσωρευμένες γνώσεις και εμπειρίες τους με τη σειρά σας. Πόσο σημαντική είναι η ζωή σας σε σας και ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ από αυτήν.

Τα ΟΝΕΙΡΑ και τις ΕΛΠΙΔΕΣ σας…

Τώρα συλλογιστείτε τα επόμενα σενάρια:

Σενάριο 1

Μόλις τελείωσες ένα «αρπαχτοκλοτσομπονίδι» με έναν άντρα στο δρόμο με αφορμή κάποια διαφωνία. Ο άλλος τύπος είναι ξαπλωμένος στο πεζοδρόμιο καθώς εσύ απομακρύνεσαι. Σηκώνεται, περπατάει μέχρι το μηχανάκι του και βγάζει μια ξιφολόγχη και έρχεται τρέχοντας καταπάνω σου.

Τον ακούς και γυρίζεις να τον αντιμετωπίσεις. Με τύχη αποφεύγεις τον τραυματισμό καθώς προσπαθεί να σε κόψει και να σε καρφώσει μετά μανίας. Με κάθε προσπάθεια να μη τραυματιστείς, κλείνεις την απόσταση μεταξύ σας και μη γνωρίζοντας τι ακριβώς να κάνεις, τον πιάνεις κεφαλοκλείδωμα για να τον ελέγξεις σε μια απελπισμένη προσπάθεια, γιατί είσαι δυνατότερος από ό, τι είναι αυτός. Το ξέρεις γιατί έχεις παίξει ξύλο στο παρελθόν μαζί του για την ίδια παρεξήγηση και τον έχεις ξυλοκοπήσει. Έτσι, είσαι σίγουρος ότι μπορείς να τον νικήσεις, ακόμα κι’ αν έχει ένα θανατηφόρο όπλο στο χέρι του.

Αντιστέκεται και καθώς είναι σκυμμένος, σε καρφώνει μία φορά στο μηρό και καθώς τον αφήνεις σκύβοντας να πιάσεις την πληγή στο πόδι σου, ξεφεύγει και σε καρφώνει δύο φορές στη πλάτη. Απομακρύνετε τρέχοντας, καβαλάει στην μοτοσικλέτα του και φεύγει, καθώς εσύ αιμορραγώντας και σπαρταρώντας από το σοκ πεθαίνεις στο δρόμο. (Αυτό το γεγονός έλαβε πράγματι χώρα εδώ στην Ελλάδα και το πρόσωπο που πέθανε ήταν μαθητής μου 17 ετών. Αγνόησε τα πρωτόκολλα που είχε διδαχθεί από την αρχή της μάθησής του, επειδή νόμιζε ότι ήξερε καλύτερα από κάποιον που έχει επιβιώσει χειρότερα από αυτό.)

Σενάριο 2

Έχεις το δικαίωμα του δρόμου, σε μια βόλτα που κάνεις με το αυτοκίνητό σου. Είναι σκοτεινά και καθώς μπαίνεις σε ένα σταυροδρόμι, ένα αυτοκίνητο από την δεξιά παραβιάζει το STOP. Πατάς απότομα τα φρένα να το αποφύγεις και το άλλο αυτοκίνητο σταματάει στην πόρτα σου. Βγαίνεις από το αυτοκίνητο για να πεις του μαλάκα δυο λόγια.

Καθώς πλησιάζεις ο άλλος κατεβάζει το παράθυρο και στο σκοτάδι δεν μπορείς να δεις καθαρά την άκρη ενός δίκαννου κυνηγετικού όπλου στο άνοιγμα. Συνεχίζεις «φορτωμένος» βρίζοντας μέχρι που ξαφνικά αναγνωρίσεις τι είναι αυτό που βλέπεις. Πολύ αργά… σε κόβει στα δύο ένα χαλάζι από σκάγια.

Το μόνο που βλέπεις τις τελευταίες σου στιγμές καθώς πεθαίνεις είναι το αυτοκίνητο να κάνει πίσω και να επιταχύνεται, καθώς σιγά-σιγά «σβήνεις». (Αυτό το γεγονός παρά λίγο να λάβει χώρα (ευτυχώς) εδώ στην Ελλάδα, και το πρόσωπο που το απέφυγε ήταν ένας άλλος μαθητής μου. Αγνόησε τα πρωτόκολλα που είχε διδαχθεί και, επειδή ήταν σωματικά πολύ δυνατό παλικάρι, νόμιζε ότι ήξερε καλύτερα από κάποιον που έχει επιζήσει της «οδικής οργής» (road rage) της Νοτίου Αφρικής όπου ο κόσμος ήταν κατά κανόνα οπλισμένος.)

Σενάριο 3

Καθώς οδηγείς στον αυτοκινητόδρομο, ένας τύπος κόβει μπροστά σου σχεδόν προκαλώντας ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα και πιθανόν χειρότερα. Πλακώνεις το φρένο και αποφασίζεις ότι αξίζει ο μαλάκας μια γεύση από τα ίδια. Στην επόμενη ευκαιρία που βρίσκεις, του μπαίνεις κόβοντάς τον εξίσου επικίνδυνα. Αυτός αποφασίζει ότι είσαι περισσότερο μαλάκας από ό, τι είναι ο ίδιος και σε κόβει και πάλι!

Οι δύο σας αρχίζετε να παίζετε αυτό το παιχνίδι μέχρι που τελικά, και οι δύο βγαίνετε στο πλάι του αυτοκινητόδρομου τυφλωμένοι με οργή. Βγαίνεις από το αυτοκίνητο και βλέπεις ότι και ο άλλος επίσης έχει βγει από το δικό του και, έχει Πιστόλι στο χέρι του!

Oh Shit!! Oh Fuck!!

Τραβάς και εσύ το όπλο σου και ξαφνικά αρχίζετε και πυροβολείτε ο ένας τον άλλο!! Σκοτώνεις τον τύπο και τραυματίζεσαι θανάσιμα εσύ από αυτόν. Πεθαίνεις μέσα στο ασθενοφόρο στο δρόμο για το νοσοκομείο. (Αυτό το γεγονός πράγματι έλαβε χώρα στη Νότιο Αφρική, το περιστατικό αναφέρθηκε στην εφημερίδα και το πρόσωπο που πέθανε ήταν ο θείος ενός μαθητή μου. Ο Θεός ας αναπαύσει την ηλίθια ψυχή του. Κατά τη γνώμη μου και οι δύο αυτοί οι τύποι ήταν ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΓΩΙΣΤΕΣ και έθεσαν σε κίνδυνο ένα σωρό άλλους περαστικούς οδηγούς, ΑΘΩΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!!)

Σενάριο 4

Οδηγάς και καθώς περνάς διασταύρωση με φανάρια, ένας άλλος οδηγός περνάει το κόκκινο φανάρι και πατάς το φρένο σαν να προσπαθείς να τρυπήσεις τη λαμαρίνα του πάτου. Γλιτώνεις κυριολεκτικά με διαφορά μερικών πόντων. Τρελαίνεσαι με οργή, γυρίζεις το όχημά σου και παίρνεις στο κυνήγι τον μαλάκα για να του εξηγήσεις εσύ, πόσο ηλίθιος μαλάκας είναι που σχεδόν σε σκότωσε! Σε βλέπει καθώς τον ακολουθείς κάνοντας διάφορες χειρονομίες και κάνει στην άκρη.

Καθώς ο ίδιος βγαίνει από το αυτοκίνητό του, πηδάς έξω από το αυτοκίνητο και γρήγορα τον πλησιάζεις αγριεμένος για να του σπάσεις τα μούτρα. Μυρίζεις από μερικά βήματα το αλκοόλ στην αναπνοή του και να αποφασίζεις ότι θα του κάνεις ένα μάθημα που δεν θα ξεχάσει ποτέ! Δεν σε νοιάζει, εσύ θες να τον τσακίσεις!

Ξαφνικά αποκαλύπτει ένα κλομπ που δεν είχες δει και χτυπάει με όλη του τη δύναμη το κεφάλι σου. Χάνεις το φώς σου, πέφτεις στο έδαφος χτυπώντας δυνατά το κεφάλι σου πάνω στην άσφαλτο και δεν ξυπνάς ποτέ ξανά. (Αυτό το γεγονός έγινε παρ’ ολίγο και το πρόσωπο στο οποίο έγινε ήμουν ΕΓΩ, – δεν ήμουν ακόμα 20 ετών και είχα πολύ περισσότερα αρχίδια παρά μυαλό – το καλό είναι ότι είχα λάβει σοβαρή εκπαίδευση για 10 χρόνια μέχρι τότε και ο άλλος τύπος ήταν πολύ μεθυσμένος. Αποτέλεσμα Zak-1, Μεθυσμένος-0. Δεν συστήνω αυτή την προσέγγιση σήμερα. Τη γλίτωσες;; Σήκω φύγε γιατί δεν ξέρεις με ποίον μαλάκα πας να κάνεις και μέχρι που είναι πρόθυμος να το τραβήξει! Ένα πράγμα μόνο χρειάζεται να Αναρωτηθεί κανείς. Αν το κλομπ που δεν είχα δει στο χέρι του μαλάκα ήταν πιστόλι; Τι; Αφοπλισμός αλα Κραβ Μαγκά; Ας μην είμαστε αφελείς…)

Σενάριο 5

Ξυπνάτε τη νύχτα ακούγοντας «περίεργους» ήχους στο σπίτι που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Σηκώνεσαι σιωπηλά να ρίξεις μια ματιά. Καθώς προσπαθείς να επεξεργαστείς αυτό που συμβαίνει, περπατάς αθόρυβα ξυπόλητος μέχρι τη κουζίνα, παίρνεις ένα μαχαίρι από τη θέση του και προχωράς προς τους ήχους και τους ψιθύρους στο σαλόνι.

Από τη γωνία του διαδρόμου βλέπεις δύο σκοτεινές σκιές να περιφέρονται μέσα στο χώρο και να ψαχουλεύουν τα υπάρχοντά σου. Αποφασίζεις να τους τρομάξεις ανάβοντας το φως με την ελπίδα ότι θα το σκάσουν τρέχοντας. Αντί αυτού, από τον τρόμο τους, στρέφονται προς το μέρος σου, τους παρατείνεις το μαχαίρι και ο διαρρήκτης που βρίσκεται μακρύτερα από σένα τραβάει ένα όπλο και πυροβολεί.

Το τελευταίο πράγμα που θυμάσαι είναι ένας απότομος, καυτός πόνος στο στήθος καθώς πέφτεις στο πάτωμα. (Αυτό το γεγονός πράγματι έλαβε χώρα στη Νότιο Αφρική και το πρόσωπο που πέθανε ήταν ο φίλος μου ο Dudley. Ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος. Είχε 2 παιδιά και μια γυναίκα και τους λείπει τρομερά.)

Σενάριο 6

Είσαι σε ένα μικροκατάστημα να κάνεις κάποιες αγορές τροφίμων που έχεις ανάγκη για την οικογένειά σου. Ξαφνικά ακούγονται άγριες φωνές μιας αντιπαράθεσης που παρατηρείς ότι γίνεται μεταξύ της ιδιοκτήτριας του μικροκαταστήματος και ενός ασιάτη αλλοδαπού που είναι τελείως εκτός εαυτού και ουρλιάζει στη ξένη γλώσσα του.

Αποφασίζεις να παρέμβεις για να κατευνάσεις τα πνεύματα και να αποφευχθεί το ενδεχόμενο κλιμάκωσης. Πλησιάζεις σιγά-σιγά μιλώντας ήρεμα και ξαφνικά ο εξαγριωμένος άνδρας βγάζει πιστόλι, το κραδάνει απειλητικά και σε πυροβολεί! Ευτυχώς σε πετυχαίνει στο μηρό! Πέφτεις κάτω κρατώντας το μπούτι σου που έχει πάρει φωτιά! Σε πλησιάζει ακόμη τρελαμένος από το μίσος του και για μια στιγμή έχεις την αίσθηση ότι ήρθε το τέλος!

Η ιδιοκτήτρια στέκεται κατατρομαγμένη και άναυδη καθώς ο άνδρας συνεχίζει να απειλεί βρίζοντας ακαταλαβίστικα σημαδεύοντας το όπλο. Αλλάζει γνώμη και φεύγει από το κατάστημα βρίζοντας και απειλώντας. (Αυτό το συμβάν έλαβε μέρος εδώ στην Αθήνα και θύμα ήταν ένας συνεργάτης μου πριν δέκα χρόνια. Ο Σπύρος είναι εξαιρετικά ήπιος άνθρωπος, καλλιεργημένος και γλυκομίλητος, καθώς και μικρόσωμος και καθόλου απειλητικός. Πιστεύω ότι εκείνη τη στιγμή παίχτηκε η ζωή του κορώνα-γράμματα, απλά επειδή θέλησε να βοηθήσει την κατάσταση χωρίς να είναι προετοιμασμένος ώστε να καταλαβαίνει την διαφορά μεταξύ καβγά και πραγματικής απειλής. Και δεν συζητάμε για αφοπλισμό αλα Κραβ Μαγκά, γιατί σε απόσταση ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ότι και να λέει ο «ινστρούχτορας»)

Σενάριο 7

Παίρνεις την έγκυο γυναίκα σου στο νοσοκομείο να γεννήσει το δεύτερο παιδί σας. Καθώς τη βοηθάς την μπει στο αυτοκίνητο, για να καταγράψεις το χαρμόσυνο γεγονός, βιντεοσκοπείς με την βιντεοκάμερα στο χέρι σου. Είσαι πολύ χαρούμενος και το γεγονός σου έχει αποσπάσει όλη τη προσοχή, καθώς δύο άνδρες που δεν βλέπεις σε πλησιάζουν. Σε καρφώνουν τρεις φορές χωρίς να πουν κουβέντα. Παίρνουν την βιντεοκάμερα και απομακρύνονται τρέχοντας.

Πεθάνεις στο δρόμο γνωρίζοντας ότι ποτέ δεν θα δεις το αγέννητο παιδί σου ή την οικογένειά σου ξανά. (Αυτό το γεγονός έλαβε πράγματι χώρα εδώ στην Ελλάδα και η ιστορία με επηρέασε βαθύτατα, γιατί θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Αντί αυτού, τρεις οικογένειες καταστράφηκαν εκείνη την ημέρα. Αυτό το συμβάν με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι λόγω των οικονομικών προβλημάτων που βιώνει η Ελλάδα, η θανατηφόρα βία γρήγορα θα γίνει κοινό συμβάν και οι Έλληνες συμπολίτες μου δεν είναι προετοιμασμένοι για αυτό.)

Το θέμα της προετοιμασίας του πολίτη με ΑΠΛΕΣ και ΕΦΑΡΜΟΣΙΜΕΣ μεθόδους ώστε να αντιμετωπίσει τη βία έχει γίνει προσωπική προτεραιότητά μου. Όποιος επιθυμεί να μάθει όσα χρειάζεται χωρίς «σάλτσες» είναι ευπρόσδεκτος. Αρκεί όταν μας έρθει να δεχτεί ότι ο Κύριος του έχει δώσει δύο μάτια, δύο αυτιά και ΕΝΑ στόμα και (ευχόμαστε) την κοινή λογική να τα χρησιμοποιεί με αυτή τη σειρά.

Σενάριο 8

Φεύγεις από το γραφείο και προχωράς με το κεφάλι κάτω βάζοντας γραμμή για το αυτοκίνητό σου στο χώρο παρκινγκ που έχεις νοικιάσει. Στο δρόμο περνάς από ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο που έχει παραμείνει έτσι εδώ και χρόνια. Έχει κρύο και βιάζεσαι επειδή βραδιάζει γρήγορα. Καθώς περνάς τις λαμαρίνες που καλύπτουν την είσοδο του εγκαταλελειμμένου κτιρίου, σε αρπάζουν και σε τραβούν προς τα πίσω με ένα μαχαίρι στο λαιμό σου. Ο επιτιθέμενος σε απειλεί ότι θα κόψει το λαιμό σου, εάν δεν συμμορφωθείς με τις εντολές του.

Ακολουθεί άγριος ξυλοδαρμός, σκίσιμο ρούχων, απογύμνωση κι’ άλλο ξύλο και βάρβαρος βιασμός κατ’ επανάληψη.

Ξέρει ότι έχεις δει το πρόσωπό του καθαρά και αποφασίζει ότι δεν θέλει μάρτυρα. Σε μαχαιρώνει μερικές φορές. Το τελευταίο πράγμα που βλέπεις από αυτή τη ζωή είναι τον βιαστή και δολοφόνο σου να φεύγει περπατώντας. (Αυτό το γεγονός είναι φανταστικό, αλλά ίσως να θέλετε να το επεξεργαστείτε ώστε να ΜΗ συμβεί κάτι τέτοιο σε εσάς, γιατί είμαι σίγουρος ότι έχει συμβεί κάπου στον κόσμο και μάλιστα ΠΟΛΛΕΣ φορές. Ωστόσο, γνωρίζω για ένα συμβάν διπλού βιασμού εδώ στην Ελλάδα, όπου μητέρα και κόρη βιάστηκαν από το ίδιο πρόσωπο, ο οποίος ενώ βίασε τη μία με μαχαίρι στον λαιμό της, απειλούσε την άλλη ότι θα σκότωνε αυτή που βίαζε αν μία από αυτές φώναζε για βοήθεια ή τον κατήγγειλε στην αστυνομία.)

Σενάριο 9

Κάθεσαι σε υπαίθριο καφέ με την κοπέλα σου απολαμβάνοντας την θέα του πάρκου γύρω σας και την αίσθηση του φθινοπωρινού ήλιου. Δεν παρατηρείς τον τύπο που σας παρακολουθεί, γιατί δεν κοιτάς γύρω σου καθώς συζητάς με την αγαπημένη σου που πρόκειται να παντρευτείς.

Ξαφνικά ένας τύπος στέκεται από πάνω σας με ένα μαχαίρι στο χέρι απαιτώντας τα χρήματά σας. Του δίνεις το πορτοφόλι σου χωρίς καμία αντίσταση. Σε καρφώνει δύο φορές στη καρδιά και φεύγει τρέχοντας ενώ η κοπέλα σου κάθεται φωνάζοντας αδιάκοπα από την απόγνωση, τον φόβο και τον χαμό της σοκαρισμένη. (Αυτό το γεγονός έλαβε πράγματι χώρα στην Νότιο Αφρική ένα Σάββατο πρωί. Ο νέος που δολοφονήθηκε παρά την συμμόρφωση του με τις απαιτήσεις του δράστη, ήταν συμμαθητής μου. Ο Ζώης ήταν και αυτός ήσυχος και ήπιος άνθρωπος με σχέδια για το μέλλον.)

Σενάριο 10

Καθώς περπατάς μια μέρα μιλώντας στο κινητό σου, γίνεσαι θύμα ληστείας από έναν τύπο που συμπεριφέρεται πολύ άγρια δείχνοντάς σου ξεκάθαρα ότι χέστηκε για την υγεία και την ζωή σου καθώς και τους ανθρώπους που εξαρτώνται από εσένα. Θέλει απλά την επόμενη δόση ναρκωτικών του και είσαι ΕΣΥ αυτός που επιλέχθηκε να είναι το θύμα του.

Σαστισμένος αργείς στις κινήσεις σου και αυτός πανικόβλητος σε καρφώνει με ένα μαχαίρι δύο, τρεις φορές και σιγά-σιγά βυθίζεσαι στο πεζοδρόμιο. Στην τελευταίες στιγμές της ζωής σου, το μόνο που βλέπεις είναι το πρεζόνι να απομακρύνεται με το φτηνιάρικο smart-phone σου και €20 που είχες στην τσέπη σου. (Πρόκειται αυτή να είναι η δική σου ιστορία…;)

ΤΟΣΟ πιστεύει ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΘΥΡΕΥΤΗΣ ότι αξίζει η ζωή σου!

Είσαι έκπληκτος;

Σοκαρισμένος;

Θυμωμένος;

Θα έπρεπε να είσαι, όχι με αυτόν, με τον ΕΑΥΤΟ σου!

ΓΙΑΤΙ;;

Επειδή η πραγματικότητα της κατάστασης είναι ότι ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΥΘΥΝΗ να ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΣ και να ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΙΣ σε θέματα ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ και ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ.

Και εδώ ίσως να σκέφτεσαι ότι αυτό καλύπτεται πηγαίνοντας στον τοπικό Αθλητικό Σύλλογο Πολεμικών Τεχνών που θα σε βοηθήσει να ασχοληθείς με απρόβλεπτες, άγριες και ανελέητες καταστάσεις όπως αυτές.

ΑΛΗΘΕΙΑ;;

Δείτε τη σειρά των βίντεο κλιπ “So you Think you can?” και “So you STILL Think you can?” στο κανάλι του Combatives Greece στο YouTube και κρίνετε μόνοι σας αν είστε σε θέση να αντεπεξέλθετε σε απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις βίας, με την εκμάθηση μιας «πολεμικής τέχνης» που είναι επίσης ΚΑΙ ένας πνευματικός δρόμος, ΚΑΙ μια φιλοσοφία, ΚΑΙ ένα άθλημα, ΚΑΙ μία μαχητική άθληση ΚΑΙ συνάμα, Αυτοάμυνα.

Αν όχι…, ελάτε να μας γνωρίσετε…