Αρχικά θα πρέπει να αναφέρω πως δεν υπήρχε κάποιος άμεσος η αναγκαίος λόγος βάσει εμπειριών, όπως θύμα σωματικής βίας, απειλή ζωής ή επιτακτική ανάγκη μάθησης της αυτοάμυνας λόγο κακών συναναστροφών ή διαμονής σε κακόφημες περιοχές. Ήθελα καιρό να ασχοληθώ με κάποιου είδους πολεμική τέχνη, αρχικά σαν άθληση και σαν τεχνικές παρά σαν κάποιο μέτρο αυτοπροστασίας. Έχοντας ένα κοντινό μου πρόσωπο που είναι μέλος του combatives για αρκετά χρόνια, η κουβέντα έφερνε συχνά στο θέμα τα μαθήματα του και την προπόνηση στην αυτοάμυνα που έκανε σε αυτό το group, το τι αφορά, τι μαθαίνουν ακριβώς εκεί και γιατί είναι τόσο χρήσιμο. Η όλη συζήτηση που είχαμε σχετικά με το combatives μου κίνησε αρκετά το ενδιαφέρον ώστε να πάω δειγματικά σε μιά προπόνηση και να δώ περι τίνος πρόκειται από κοντά. Με την πραγματοποίηση του πρώτου μαθήματος και από τα λεγόμενα του δασκάλου, είχα ήδη πάρει τις πληροφορίες που ήθελα καθώς και την πεποίθηση πως αυτό που είδα κόλλαγε στα δικά μου θέλω περισσότερο. Το μόνο που έμενε για να καταλάβω ακριβώς τι ήταν το combatives και γιατί το χρειαζόμουν περισσότερο απ ότι νόμιζα αρχικά ήταν το σεμινάριο για τη θεωρία της βίας και γιατί χρειάζεται στη ζωή μας η αυτοάμυνα και η αυτοπροστασία. Μετά απο αυτό πήρα μια απ τις ευκολότερες αποφάσεις τη ζωής μου. Να ξεκινήσω combatives! Και φυσικά να αναφέρω πως μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε και ο δάσκαλος και οι συμμαθητές μου στην προπόνηση. Ο πρώτος γιατί μέσα απο αυτό το σεμινάριο μου έδωσε με πολύ απλά λόγια και τρόπο να καταλάβω γιατί όλα αυτά που μαθαίνουμε εκεί ειναι τόσο αναγκαία για τη ζωή αλλα και στο πού αλλου μπορούν να βοηθήσουν στην καθημερινότητά μου. Τέλος οι συμμαθητές μου γιατί έδειξαν μεγάλη διάθεση να μου μάθουν αρκετά πράγματα ακόμα και απο την πρώτη προπόνηση, τόσο στο κομμάτι της γυμναστικής, όσο και στο κομμάτι της εκπαίδευσης και της σωστής νοοτροπίας. Με λίγα λόγια ήξερα ότι δεν βρισκόμουν απλά σε μια σχολή πολεμικών τεχνών αλλά σε ένα κλειστό γκρουπ γεμάτο ανθρώπους που έδειχναν μεγάλο πάθος, διάθεση και αφοσίωση για αυτό που μαθαίνουν και διδάσκουν.
Τι Εχω Συμπερανει Απο Οσα Εμαθα Μεχρι Τωρα
Μετά από 3 μήνες στο πρώτο επίπεδο μπορώ να πώ πως έχω μάθει αρκέτα πράγματα. Όχι τόσο ως προς τις τεχνικές και το πόσο πολύπλοκες είναι η δεν είναι (άλλωστε για αρχή δεν περίμενα κάτι τέτοιο), αλλά ως προς τη νοοτροπία και το κομμάτι του μυαλού και της ρεαλιστικής κατάστασης. Τι είναι πρακτικά εφαρμόσιμο και τι όχι. Τι δουλεύει και τι όχι όταν ο οργανισμός είναι υπό στρες και αδρεναλίνη. Τι διαφορά έχουν αυτά που μαθαίνουμε εδώ σε σχέση με άλλες πολεμικές τέχνες και γιατί οι περισσότερες απο αυτές μπορεί να μην έχουν τόσο καλή απόδοση σε ρεαλιστικά σενάρια κρίσης και πάλης στη ζωή. Πώς είναι να δέχεσαι χτυπήματα και πίεση και να αντιδράς. πόσο γρηγορα μπορεί να κουραστεί ο οργανισμός σου αν τραβήξει πολύ κάτι και γιατι είναι σημαντικό να τελειώνουν γρήγορα οι κρίσιμες καταστάσεις. Πόσο χρήσιμο είναι να μη σε νοιάζει αν θα παίξεις βρώμικα και με δόλο ή πώς θα φανεί αν κάνεις κάτι στον επιτιθέμενο, ο οποίος μπορεί να έχει στόχο ακόμα και τη ζωή σου, αλλά το αποτέλεσμα το οποίο είναι να φτάσεις σπίτι σου ασφαλής. Δύο θεωρώ όμως τα πιο σημαντικά μάθηματα που πήρα από αυτους τους πρώτους μήνες ενασχόλησής μου με το combatives. Το πρώτο είναι πως η επικράτηση και η επιβίωση κάποιου εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό απο την αποφασιστικότητα του. Η παντελή έλλειψη δισταγμού σε ένα κρίσιμο σενάριο, μια σύγκρουση με έναν πιθανός πίο μεγαλόσωμο αντίπαλο είναι τις περισσότερες φορές αυτό που θα κρίνει και ένα αποτέλεσμα. Αυτό έχω ήδη παρατηρήσει πως συνδέεται με την καθημερινή ζωή γενικά και όχι μόνο με τη σωματική βία η τη σύγκρουση με κάποιον. Ο σκοπός και ο στόχος που πρέπει να έχεις για την αντιμετώπιση μιας κατάστασης πρέπει να είναι και άμεσα συνδεδεμένος με την πρόθεση και την θέληση που έχεις για να το πετύχεις. Είδα μέσα απο πολλές προπονήσεις πως για να βγούν ακόμα και τα χτυπήματα καλύτερα και πίο δυνατά και σωστά, πρέπει να υπάρχει απο πίσω θέληση και το 100% του εαυτού μου σε κάθε ένα απο αυτά για να πετύχει. Το δεύτερο μεγάλο μάθημα που πήρα από αυτό το σύστημα αυτοάμυνας είναι πως ουσιαστικά ΔΕΝ είναι ΑΜΥΝΑ. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό να το κατανοήσει κάποιος γρήγορα, διότι επηρεάζει ολόκληρη τη νοοτροπία σου, τη στάση σου αλλά και την πρόθεσή σου (όπου εξήγησα ήδη το πόσο σημαντική είναι) στην προπόνηση η και αργότερα σε πιθανή κρίση στην προσωπική σου ζωή. Η επιθετική νοοτροπία είδα πως είναι απαραίτητη για να βγεί καλύτερη απόδοση σε αυτό που κάνεις, για να κερδίζεις τους στόχους σου στη ζωή και σε σενάρια συμπλοκής πιο αποτελεσματικά και γρήγορα, καθώς και να τελειώνεις κρίσεις οι οποίες αν τραβήξουν πολύ κινδυνεύουν να φύγουν απ τον έλεγχό σου. Ο κάθε άνθρωπος που αποφάσισε να ασκήσει βία πάνω σου σε οποιαδήποτε μορφή η να επιβάλει μια κατάσταση κρίσης σε εσένα, είχε την ευκαιρία αλλά και τον χρόνο να αναθεωρήσει και να αλλάξει στάση. Του έδωσες τόπο για διαπραγμάτευση και διάλογο. Από τη στιγμή που αποφασίζει να τα προσπεράσει όλα αυτά και να προβεί σε μια επιθετική συμπεριφορά, σε αναγκάζει να ανεβάσεις επιθετικότητα αμέσως για να τελειώσεις την κατάσταση όσο πιο γρήγορα και ασφαλές γίνεται για εσένα αλλά και για εκείνον. Με τη στάση της άμυνας το μόνο που θα γίνει είναι να ξεφύγει η κατάσταση απ τον έλεγχό σου, να κινδυνέψει περισσότερο η ζωή σου ή τα δικαιώματα σου και ο επιτιθέμενος να κερδίζει έδαφος πάνω σου χωρίς φυσικά να αποθαρρυνθεί η να σταματήσει.
Αλλαγες / Εντυπωσεις
Αλλαγές αρκετές. Τόσο σωματικά και σε θέματα αντοχής μέσα από την γυμναστική και την προπόνηση, όσο και σε θέματα αντίληψης και νοοτροπίας σε αρκετά πράγματα. Η πρόληψη ατυχημάτων και βίας έχει αρχίσει να μπαίνει στη ζωή μου σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ ότι υπήρχε πρίν το combatives. Έχω γίνει πιό προσεκτικός πλέον στη ζωή μου και πιό παρατηρητικός με τον περίγυρο μου και τη ζωή γύρω μου. Έχω μάθει τη χρησιμότητα ορισμένων πρωτοκόλλων και το πόσο αναγκαία είναι για την αντιμετώπιση κρίσιμων καταστάσεων. Παρατήρησα πως για να κερδίσεις τον σεβασμό που δικαιούσαι στη ζωή από οποιονδήποτε πρέπει να μπορείς να το υποτηρίξεις και με τη στάση σου και με τη νοοτροπία σου αλλά και με την αποφασιστικότητα σου. Και όλο αυτό θέλει πολύ δουλειά τοσο σε θέματα τις αυτοάμυνας και των τεχνικών που μαθαίνουμε για περιπτώσεις σωματικής βίας, όσο και στο κομμάτι της ψυχολογίας και του τρόπου σκέψης που έχει κάποιος γενικά στη ζωη του.