Επέλεξα αυτήν την κοινότητα διότι σε αυτήν την γενιά δεν υπάρχει ασφάλεια , ήθελα να δω πως είναι να ξέρεις κάποια βασικά πράγματα για να κυκλοφορήσω με ένα μεγαλύτερο ποσοστό ασφάλειας στον δρόμο. Πιστεύω ότι ήταν σωστή αυτή μου η απόφαση διότι μόνο καλό μου έχει κάνει όλο αυτό. Αυτά τα δυο χρόνια, όσα έμαθα μου φάνηκαν αρκετά χρήσιμα. Θα σας πω μια ιστορία…
Ένα κορίτσι σε ηλικία 12 ετών πήγαινε κανονικά το πρωί στο σχολείο της. Η ώρα 8 το πρωί, μέσα σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων το μάτι της έπεσε πάνω σε έναν συγκεκριμένο, για κάποιον λόγο της φάνηκε περίεργος και δεν έκανε τίποτα άλλο πέρα από το να αλλάξει πεζοδρόμιο, το οποίο ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε να κάνει. Ξαφνικά, αυτός ο περίεργος άνθρωπος άρχισε να την ακολουθά , όταν η κοπέλα τον είδε κατάλαβε ότι ερχόταν κατά πάνω της. Η κοπέλα κατάλαβε αμέσως ότι κάτι συνέβαινε κ επιτάχυνε το βήμα της. Όταν και το αγόρι έκανε το ίδιο, ήταν σίγουρη πλέον ότι πήγαινε για εκείνη. Σταμάτησε να τον αντιμετωπίσει. Την στιγμή εκείνη η κοπέλα ένιωθε ότι οι παλμοί της είχαν ανεβεί κατά πολύ. Όταν πλέον ήταν σε απόσταση 80 πόντων ακολούθησε ο εξής διάλογος:
- Αγόρι, πλησιάζοντας: κοριτσάκι !
- Κορίτσι: Κάτσε εκεί και πες μου τι θες!!
- Φέρε την τσάντα σου!
- Πάρτη!
Το αγόρι δεν έφυγε παρόλο που πήρε την τσάντα στο χέρι του. Το άλλο χέρι του ήταν στην τσέπη του. Το κορίτσι πρόσεξε ότι το αγόρι προσπάθησε να τραβήξει το χέρι από την τσέπη του και δεν το άφησε. Του έπιασε το χέρι έτσι ώστε να μην μπορεί να το βγάλει από την τσέπη, με το άλλο χέρι τον χτύπησε δυνατά στον αντίθετο ώμο και του φώναξε κάτι σε …καθημερινά Γαλλικά… Το αγόρι τρομοκρατήθηκε, πέταξε την τσάντα κάτω και το έβαλε στα πόδια.
Μέσα στην τάξη το κορίτσι συνειδητοποίησε τι είχε γίνει και άρχισε να τρέμει. Μετά από 15΄ κατάλαβε ότι τόση ώρα είχε παγώσει από το σοκ ή το στρες που ευτυχώς το “freeze to death” έγινε μετά το όλο συμβάν. Μετά από αυτό, το κορίτσι σε όλη την διάρκεια της ημέρας άκουγε τα κορδόνια της να σέρνονται και σταμάταγε να τα δέσει έχοντας στο μυαλό της ότι θα χρειαστεί να τρέξει. Αυτό συνεχίστηκε για καμία βδομάδα. Ήταν πάντα προσεκτική πιο πολύ από τις προηγούμενες φορές πριν το συμβάν. Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να είναι ψεύτικη ή κάλλιστα ένα σενάριο ή ακόμα και ένα παράδειγμα για την κοινότητα μας.
Κι όμως το κοριτσάκι σε αυτήν την ιστορία είμαι εγώ. Ναι εγώ. Ούτε εγώ το περίμενα. Άμα δεν είχα πάρει την απαραίτητη γνώση από το Combatives δεν θα είχα αντιδράσει έτσι. Και σίγουρα δεν θα ήμουν έτοιμη για κάτι τέτοιο. Μετά από καιρό που το σκεπτόμουν ξανά και ξανά, όλο αυτό μέσα στο κεφάλι μου παιζόταν ξανά και ξανά σαν μια ταινία. Παρατήρησα πράγματα που έκανα. Δηλαδή στο σημείο που με την δύναμη μου που (δεν ήξερα ότι έχω τόση πολλή!) κράτησα το χέρι ενός μεγαλύτερου παιδιού από μένα μέσα στην τσέπη του μου φάνηκε για τις δυνατότητες που είχα, υπερβολικά καλό. Και πριν έρθω στην κοινότητα μας ακόμα είχα ακούσει για πολλά τέτοια περιστατικά αν όχι ίδια, σίγουρα παρόμοια. Αυτό που έχω συμπεράνει από όσα έχω μάθει είναι ότι όσα περισσότερα πράγματα μαθαίνω τόσα πράγματα εξηγούνται και καταλαβαίνονται πιο εύκολα. Όσο ανεβαίνω επίπεδα όλα αρχίζουν και συνδέονται μεταξύ τους ακόμα περισσότερο. Για παράδειγμα, μερικές ασκήσεις που κάνουμε είναι και για κατανόηση θεωρίας αλλά και για μια τελειοποίηση στα απόμενα επίπεδα. Έχω παρακολουθήσει μαθήματα και από άλλες πολεμικές τέχνες αλλά τίποτα δεν έχει σχέση με αυτό, η κοινότητα του καράτε με μια απλή κίνηση μπορεί να καταφέρει να κολλήσει το σκεπτικό τους και να τους μπερδέψει. Στο combatives μαθαίνουμε πράγματα που είναι απλά βάρβαρα γρήγορα και ολοκληρωτικά. Και συνήθως εύκολα.
Μου έχουν κάνει εντύπωση μερικές αλλαγές πάνω στο σώμα μου. Πριν έρθω στην κοινότητα του combatives ήμουν τελείως αγύμναστη, ενώ τώρα με την γυμναστική που κάνουμε η μυϊκή μου μάζα έχει αυξηθεί κατά πολύ. Πέρα από αυτό όταν βγαίνω στο δρόμο μόνη μου ή με τους φίλους μου έχω στο νου μου ότι κάτι μπορεί να γίνει οπότε είμαι περισσότερο προετοιμασμένη. Έχει αλλάξει η νοοτροπία μου προς το καλύτερο.
Εντύπωση μου κάνουν οι δυνατότητες που είχα και δεν ήξερα ότι τις είχα. Είναι απίστευτο να βλέπεις κάποια πράγματα να αλλάζουν και οι αντοχές σου να έχουν αυξηθεί και να κάνεις πράγματα που δεν ήξερες ότι μπορείς. Μου αρέσει που μέσα από αυτήν την εκπαίδευση όλα αλλάζουν.
Αυτό που μου φαίνεται αρκετά χρήσιμο και ίσως τελικά απαραίτητο για να μαθαίνεις και ταυτόχρονα να περνάς καλά είναι η καλή διάθεση να ακούσεις καινούργια πράγματα και να πειραματιστείς.
Ευχαριστώ τον Δάσκαλό μου για την υπομονή του!
Και την πολύτιμη βοήθεια του!