Εκτός από αυτούς της νομοθεσίας…
Δυστυχώς υπάρχει εσφαλμένη αντίληψη όσον αφορά την μαχητική άθληση και τη βία του δρόμου.
Για το ευραίως αδαή κοινό, οποιοδήποτε σύστημα περιέχει γροθιές, block, αποκρούσεις, λαβές, ρίψεις στο έδαφος, πάλη εδάφους, χρήση παραδοσιακών όπλων κ.λπ., θεωρείται λανθασμένα πολεμική τέχνη ή μέσο αυτοάμυνας.
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι κάποια ελάχιστα από τα συστήματα αυτά απέχουν παντελώς από αυτό που ΙΣΩΣ ήταν κάποτε ιστορικά. Σήμερα, ακόμα και πολύ «σκληρά» συστήματα όπως η μάχη σε «κλουβί» έχουν κανόνες.
Στην πραγματικότητα όμως, η βία του δρόμου και του πολέμου δεν περιέχει κανόνες!!!
Τουλάχιστον όχι για τους εμπλεκόμενους την στιγμή που ασκούν βία.
Στη πραγματικότητα βέβαια για πολίτες ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ ακόμη και στον «δρόμο» και, για τους ενήλικες, ονομάζονται «Αστικός και Ποινικός Κώδικας της Ελλάδος»!
Αν και οι σοβαροί ασκούμενοι του πολύ διαδεδομένου MMA (Mixed Martial Arts) αναγνωρίζονται ως υπεραθλητές, ακόμα κι’ αυτοί περιορίζονται από κανόνες (έχουν φυσικά πολύ ευρύτερες και εφαρμόσιμες γνώσεις από τους αθλητές συστημάτων ημι-επαφής ή καθόλου επαφής). Για παράδειγμα:
- Δεν θα δει κανείς σε μια σχολή πολεμικών τεχνών ή σε μια μάχη σε κλουβί μια πισώπλατη επίθεση με μαχαίρι μέσα στο σκοτάδι.
- Ούτε επίθεση πολυάριθμων επιτιθέμενων με δολοφονική πρόθεση.
- Ούτε μια δόλια επίθεση.
Αυτά όμως, ΓΙΝΟΝΤΑΙ στην πραγματικότητα του δρόμου.
Συνεπώς, χρειάζεται κανείς ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ και ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ πραγματικής αυτοάμυνας με ΑΛΛΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ. Όμως, ο κόσμος «κοπαδοποιείται» από τα εκατοντάδες νέα «σούπερ» συστήματα που προβάλλονται, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψη πόσο ΑΝΕΠΑΡΚΗ είναι στο να αντιμετωπίσουν τις παραπάνω καταστάσεις. Καταστάσεις οι οποίες περιγράφουν μόνο τρία από όλα τα πιθανά πραγματικά σενάρια.
Για παράδειγμα, επί χρόνια διδασκόταν το άθλημα του Βραζιλιάνικου Ζίου Ζίτσου επί εδάφους διότι εκεί είναι το φόρτε τους. Όμως, σήμερα για να μπορέσει να προσελκύσει ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς, άρχισαν να εμφανίζονται νέες τεχνικές μέσα από διάφορα βίντεο αυτού του είδους που έχουν να κάνουν με την προώθηση της ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ.
Ουσιαστικά, αυτό που έκαναν οι διάφοροι δάσκαλοι του συστήματος (όπως έχουν κάνει και σε άλλα) είναι ότι ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΑΝ ΤΕΧΝΙΚΕΣ από ΑΛΛΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ και ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΣΑΝ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ του Βραζιλιάνικου Ζίου Ζίτσου. Με μια εξέταση στο παρελθόν του συστήματος αυτού, αποδεικνύεται ότι αυτή η πρακτική αποτελεί πράγμα που δεν διδασκόταν ποτέ και πουθενά στο συγκεκριμένο σύστημα. Το ίδιο το σύστημα χρησιμοποιήθηκε από τους εκάστοτε «πατριάρχες» των διαφόρων οικογενειών που το δίδασκαν μόνο σε έναν προς έναν προκλήσεις άλλων δασκάλων πολεμικών τεχνών και αγώνες!
Όχι όμως σαν σύστημα αυτοάμυνας. (Οι εγωιστικά φορτισμένοι τσακωμοί του δρόμου δεν αποτελούν αυτοάμυνα αλλά βλακεία.)
Παρά ταύτα, είναι γεγονός ότι η κύρια προσέγγιση τους παραμένει ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ και η ΔΙΑΔΟΣΗ του συστήματός τους και καλά κάνουν!
Δεν πρέπει όμως να πέφτουμε στην ΠΑΓΙΔΑ που πέφτουν όλοι.
Δηλαδή, να πιστεύουμε ότι ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ κάνει και για ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ.
Λόγοι αποτυχίας της αθλητικής «αυτοάμυνας»
Αυτό το σύντομο κεφάλαιο μπορεί να προκαλέσει κάποια ενοχλημένα σχόλια. Όμως είναι άκρως αληθινό και όσοι είναι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΙ θα ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ τα υστερήματα των Αθλητικών Συλλόγων παρακάτω:
- Πάρα πολλές τεχνικές
– Κατά του Συστήματος Αυτοάμυνας του Combatives Group, είναι καλύτερο να είσαι άριστος σε λίγες που προσαρμόζονται ευρέως.
- Όχι ρεαλιστική προπόνηση
– Κατά του Συστήματος Αυτοάμυνας του Combatives Group, οι Ρόλοι, Προσομοιώσεις και τα Σενάρια με πλήρη σωματική επαφή φορώντας προστατευτικό εξοπλισμό, η χρήση της φωνής και οι πολλοί επιτιθέμενοι (και συχνά οπλισμένοι επιτιθέμενοι) και οι δόλιες επιθέσεις είναι απαραίτητα στοιχεία.
- Ψυχοσωματικό στρες
– Κατά του Συστήματος Αυτοάμυνας του Combatives Group, μια πραγματικά βίαια συμπλοκή μπορεί το λιγότερο να σε κάνει να τρέμεις ασταμάτητα από εκκρίσεις αδρεναλίνης, αν όχι να κάνεις εμετό και να στέκεσαι σε μια λιμνούλα ούρων. Αυτές οι αντιδράσεις μετριάζονται με την ρεαλιστική προπόνηση και την πραγματική εμπειρία στους δρόμους (πράγμα που δεν συνιστούμε).
- Αμυντική λογική
– Κατά του Συστήματος Αυτοάμυνας του Combatives Group, η πραγματική βία συχνά απαιτεί ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ και συνήθως ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ νοοτροπία και ΠΡΟΘΕΣΗ να κάνει κανείς όσο κακό ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ για να επιβιώσει.
- Αθλητική προσέγγιση
– Κατά του Συστήματος Αυτοάμυνας του Combatives Group, η πραγματική βία δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με την αθλητική προσέγγιση και πνεύμα. Ο επιτιθέμενος δεν λειτουργεί με θεμιτούς κανόνες και η τεχνοτροπία του αμυνόμενου συχνά δεν πιάνει τόπο διότι οι τρόποι επίθεσης που αντιμετωπίζει είναι ξένες στο περιβάλλον που γνωρίζει.
Αυτά είναι μόνο τα βασικά, υπάρχουν πολυάριθμοι και πιο περίπλοκοι παράγοντες που τα συνοδεύουν.
Το σωστό εργαλείο για τη δουλειά
Δεν χρησιμοποιείς ΤΣΙΜΠΙΔΑΚΙ όταν χρειάζεσαι ΣΦΥΡΙ! – Ζακ Καπανταϊδάκης
Αυτή είναι κοινή λογική.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των σημερινών πολεμικών τεχνών και το Σύστημα Αυτοάμυνας Combatives όσον αφορά την προσέγγιση.
Εκτός από τις προφανείς τεράστιες διαφορές που είναι η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, το ΣΚΕΠΤΙΚΟ, η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ, ο ΣΚΟΠΟΣ και ο ΣΤΟΧΟΣ, πρέπει να εστιάσουμε και στις προσωπικές ικανότητες του κάθε πολίτη.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι!
Μια και η ΕΠΙΒΙΩΣΗ γενικά δεν περιορίζεται από γνωστούς θεμιτούς κανόνες, ηθική και όρους, δεν υπάρχει η ΑΝΑΓΚΗ για άρτιες τεχνικές προς την περιοχή του επιτρεπόμενου στόχου. Ούτε για ρίψεις, λαβές, ακινητοποιήσεις και κατακρατήσεις που πρέπει να γίνουν με ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ για να φέρουν τη νίκη όπως γίνεται σε αγώνες.
Οι σημερινές πολεμικές τέχνες λειτουργούν με τη λογική του ευ αγωνίζεσθαι, του βραβείου και της δόξας, ίσως και σε κάποιες περιπτώσεις, της ματαιοδοξίας. Σίγουρα, καλά θα ήταν αν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αυτά σε πραγματικές συνθήκες. Όμως, η ψυχοφυσική επιστήμη αποδεικνύει ότι μάλλον δεν είναι δυνατό για τον καθένα (υπάρχουν πολλοί παράγοντες που το αποκλείουν).
Οι παλιοί μεγάλοι δάσκαλοι μπορεί να χρησιμοποιούσαν συστήματα και μεθόδους άμεσης εξουδετέρωσης (Todome waza – one strike kill technique), αλλά ζούσαν την πολεμική τους τέχνη κάθε μέρα, όλη μέρα. Τέτοια επίπεδα γνώσης και δυνατοτήτων είναι σήμερα πολύ σπάνια αφού οι περισσότεροι πρέπει να κάνουν μια, δυο ή και τρεις δουλειές!
Αυτό που είναι αναγκαίο σήμερα είναι ένα σύστημα ειδικά φτιαγμένο για την πολυάσχολη κοινωνική ζωή μας. Ένα σύστημα που δεν θα προϋποθέτει ΠΟΛΥΑΡΙΘΜΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, που θα διαθέτει μια ΚΑΜΠΥΛΗ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΕΚΜΑΘΗΣΗΣ, θα είναι ΑΠΛΟ, ΑΜΕΣΟ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ. Ένα σύστημα που θα μπορεί να εφαρμοστεί σε ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΝΤΟΝΟΥ ΣΤΡΕΣ όπου ο ΦΟΒΟΣ και η ΣΥΓΧΥΣΗ θα είναι ΦΥΣΙΚΗ ΣΤΑΘΕΡΑ. Και τελικά, ένα σύστημα που θα καλύπτει όσες ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ γίνεται, ΧΩΡΙΣ να χρειάζεται να μάθεις ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΑ την καθεμία.
Δε μπορούν να υπάρχουν περίπλοκες τεχνικές και, καθόλου κινήσεις που να χρειάζονται λεπτή χρήση των αρθρώσεων για τον ασκούμενο των Civilian Combatives.
Όλα θα πρέπει να είναι βασισμένα σε ΑΠΛΕΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ που θα ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΘΟΥΝ ΕΥΚΟΛΑ (μέσω της επανάληψης) και να ΕΚΤΕΛΕΣΤΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ υπό την ΠΙΕΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ και του ΚΙΝΔΥΝΟΥ.
Ότι δεν ακολουθεί αυτή τη προσέγγιση αποτελεί ΑΘΛΗΜΑ ή ΤΕΧΝΗ.