Φίλε Γ. Π.,

Αν και δεν έχεις θέσει κάποια ερώτηση, παρά ταύτα διαισθάνομαι ότι θέλεις να καταλάβεις γιατί το κάνουμε αυτό. Σε απάντηση λοιπόν σε παραπέμπω στα εξής άρθρα:

Επιβίωση στο δρόμο
Η ανωριμότητα του ώριμου μαχητή
Αθλητισμός – Αυτοάμυνα – Combatives (Αυτοπροστασία)
Ο ευνουχισμός των πολεμικών τεχνών

Αναφερόμενος στο σχόλιό σου ότι δεν συμφωνούμε με παραδοσιακές πολεμικές τέχνες και τις καταχωρούμε μαζί με τα μαχητικά αθλήματα, δεν είναι ακριβώς έτσι. Για να ξεκαθαρίσω λοιπόν την θέση μας:

• Είναι η άποψή μας ότι δεν μπορεί κανείς να λέει ότι ασκεί «πολεμικές τέχνες» όταν αυτό που ασκεί έχει κανόνες, διαιτητές, περιορισμένο χρόνο και περιορισμένο χώρο εξάσκησης. Σε συνθήκες πολέμου ή μάχης σώμα-με-σώμα για επιβίωση στον δρόμο δεν υπάρχει τίποτα από τα παραπάνω.
• Οι περισσότεροι που έχουν έρθει στη σχολή μας έχουν παρελθόν  (μερικοί μάλιστα μακρύ παρελθόν) και στα δύο αυτά είδη («πολεμικές τέχνες» και μαχητική άθληση).
• Αυτό που έχουν διακρίνει όλοι τους είναι ότι το πνεύμα μας είναι πολύ διαφορετικό. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε και χειριζόμαστε τα πράγματα είναι ώριμος και υπεύθυνος απέναντι του νόμου παρόλο που δεν είναι καθόλου «αθλητικός». Επικρατεί σαφέστατα το πνεύμα της επιβίωσης σε συνθήκες πραγματικής απειλής κατά της ζωής, μια και το Combatives σε αυτό ακριβώς αποσκοπεί.
• Οι συνθήκες ψυχοσωματικής πίεσης που σκόπιμα προκαλούμε και με τις οποίες γίνονται οι προπονήσεις μας είναι κάτι που δεν έχει δει κανείς τους σε κανένα άλλο σύστημα.
• Όλοι οι μαθητές μας έχουν συμφωνήσει ότι αυτό που προσφέρουμε είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό σε σύγκριση με ότι άλλο έχουν δει ή βιώσει.

Εύχομαι να λύθηκε η όποια απορία σου.

Με εκτίμηση

Η ομάδα του Combatives Group