Αυτοάμυνα – Πολύπλοκο θέμα που λίγοι καταλαβαίνουν το βάθος του
Είναι ανάγκη να τραυματίσει ή να σκοτώσει κανείς έναν επιτιθέμενο για να γλιτώσει από τραυματισμό ή θάνατο;
Η κοινή πεποίθηση είναι συχνά
«Ναι!»
Η κοινότητα του Combatives Group διαθέτει άλλες, εναλλακτικές επιλογές, οι οποίες μας εκθέτουν σε λιγότερες φθορές και νομικούς κινδύνους.
Η σύγχρονη εγκληματολογία έχει ερευνήσει και αναλύσει διεξοδικά την ανθρώπινη συμπεριφορά του «κοινωνικού αρπακτικού» (social predador) και τους εγκληματίες. Συχνά όμως μόνο ένας επιστήμονας συμπεριφοράς (behavioural scientist) μπορεί να την κατανοήσει. Οι απλοί νομοταγείς πολίτες (και κυρίως αδιάφοροι σε τόσο πολύπλοκα θέματα) χρειάζεται να λάβουν γνώση του θέματος με απλό τρόπο, ώστε να το κατανοήσουν.
Ανέκαθεν στη κοινωνία η συμπεριφορά του «κοινωνικού αρπακτικού» δεν αφορούσε απαραίτητα ΜΟΝΟ έναν ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ. Σε μικρότερη κλίμακα μπορούμε να χαρακτηρίσουμε έτσι και έναν ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΤΗ ή νταή (bully).
Όλοι γνωρίζουμε τον τύπο αυτό του ανθρώπου, που ενεργεί μόνος του ή σε ομάδα για να τραμπουκίσει και να τρομοκρατήσει τρίτους. Τέτοιες συμπεριφορές παρατηρούνται από το νηπιαγωγείο (Δείτε – Bullying το ανάθεμα – ναι, τόσο νωρίς είτε το πιστεύετε είτε όχι), κατόπιν στη σχολική ηλικία και τελικά ακόμη και σε ενήλικες. Κοινωνικά απροσάρμοστοι άνθρωποι υπάρχουν δυστυχώς σε όλες τις ηλικιακές ομάδες.
Το θέμα του bullying υπάρχει σε όλες τις ηλικίες και σχεδόν σε κάθε εργασιακό περιβάλλον. Θα γίνει εκτενής ανάλυση σε μια σειρά άρθρων μελλοντικά.
Όταν όμως συζητάμε για το φαινόμενο νταήδων ή και εγκληματιών τα πράγματα θέλουν προσοχή. Ο τρόπος δράσης τους στηρίζεται στον ίδιο περίπου μηχανισμό ΣΚΕΨΗΣ και κυρίως ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗΣ, αλλά ο ΤΡΟΠΟΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥ τους σε κάθε ομάδα είναι ελαφρώς διαφορετικός.
Κοινώς δεν φέρεσαι σε παιδί όπως φέρεσαι σε στυγνό, βίαιο εγκληματία (εκτός αν είσαι ο ίδιος εγκληματίας). Με τους ενήλικους νταήδες και ακόμη και στην περίπτωση του εγκληματία, η αντίδραση ενός σωστού πολίτη πρέπει να είναι και ΝΟΜΙΜΗ.
Βέβαια, άλλες ηλικίες, άλλοι κανόνες…
Θα επικεντρωθούμε στους 2 τύπους που φοβίζουν περισσότερο λόγω της ΒΙΑΣ που ασκούν:
- Νταής (Σχολείου ή Εργασιακού χώρου)
- Εγκληματίας (Βιαστές, Ληστές, Φονιάδες)
Οι υπόλοιποι εγκληματίες (απατεώνες, διαρρήκτες, εγκληματίες «λευκού γιακά» κ.λπ.) συνήθως δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής Φυσικής Αυτοάμυνας επί του παρόντος, αν και είναι απαραίτητη η άσκηση απέναντί τους, τακτικών Προσωπικής Ασφάλειας και Αυτοπροστασίας.
Στη συζήτησή μας εδώ θα καθυστερήσουμε λίγο να μπούμε στο «ζουμί», που περιγράφει περιληπτικά ο τίτλος που έχουμε δώσει. Ο λόγος είναι ότι πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε την ΦΥΣΗ του προβλήματος.
Προσωπικά θεωρώ ότι χρειάζεται ακόμη μακρύς δρόμος για να μπορέσει ο άνθρωπος να χειριστεί ΑΝΑΙΜΑΚΤΑ ή ακόμη και ΑΝΩΔΥΝΑ το θέμα. Αυτό διότι απαιτείται ανώτερη ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΔΙΕΡΓΑΣΙΑ και ΨΥΧΙΚΗ ΩΡΙΜΑΝΣΗ για να ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ από το ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΗΣ ΒΙΑΣ. Συνεπώς, συμβουλή μας στο C.G. είναι η ΠΡΟΛΗΨΗ και η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ για παν ενδεχόμενο.
Η νοοτροπία του αρπακτικού
Τα αρπακτικά είναι κυνηγοί. Απτό και απλό.
Στη σημερινή κοινωνία ο θηρευτής δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο, από αυτό που ήταν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν.
Το αρπακτικό ΠΑΝΤΑ θα ψάχνει για τον πιο ΕΥΚΟΛΟ στόχο και θα ζυγίζει ΠΑΝΤΑ τον ΚΙΝΔΥΝΟ, με τα πιθανά ΟΦΕΛΗ του εν λόγω κινδύνου.
Ο νταής ψάχνει για το πρόσωπο που προβάλλει μια ΑΔΥΝΑΜΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ μέσω της ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ και της γενικής του ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ, το οποίο πιστεύει ότι μπορεί να το τρομοκρατήσει κυρίως για την ικανοποίηση του εγωισμού του και όχι μόνο.
Ο βίαιος εγκληματίας ψάχνει για τα ΙΔΙΑ χαρακτηριστικά, αλλά θα ΠΡΟΣΘΕΣΕΙ και το ΥΛΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ σε αυτό.
Στην περίπτωση του νταή, σε αντίθεση με ότι οι άνθρωποι γενικά λένε απαξιωτικά, «Το νταηλίκι χαρακτηρίζει μόνο τους δειλούς». Η πραγματικότητα ενός γνήσια ικανού (να βλάψει) είναι πάντα παρούσα. Ενώ ο αποφασισμένος βίαιος εγκληματίας συνήθως έχει γαλουχηθεί σε βίαιο περιβάλλον και η βία είναι «ψωμοτύρι» για αυτόν.
(Και για τις δύο περιπτώσεις διαβάστε επιπλέον – Επιλογή Θύματος.)
Πόσο δεσμευμένος είναι αυτός;
Ο νταής στο ΣΧΟΛΕΙΟ και το ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ περιβάλλον, είναι το ΙΔΙΟ ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΟΣ να ικανοποιήσει το εγώ του με τον ενήλικα εγκληματία, απλά σε ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ. Το ζητούμενο του είναι κυρίως η ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ του ΕΓΩ. Ενώ ο εγκληματίας άρπαγας αναζητά την ΠΡΟΣΘΕΣΗ και της ΛΕΙΑΣ. Παρόλα ταύτα και ο νταής μπορεί να αποσπάσει χρήματα ή και αντικείμενα (ληστεία) από τους συμφοιτητές του αρκετά συχνά. Είναι βέβαια και οι πρώτοι υποψήφιοι να εξελιχθούν σε εγκληματίες σε μεταγενέστερο χρόνο της ζωής τους.
Το επίπεδο της ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ τους πάντα θα υπόκειται στο ΡΙΣΚΟ και την ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ τους. Το κλειδί της αποτροπής τους είναι να γίνει η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ του ΚΕΡΔΟΥΣ, μια κατάσταση ΜΗΔΕΝ ΚΕΡΔΟΥΣ.
Η δημιουργία των ΚΑΤΑΛΛΗΛΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ώστε να ΑΝΑΒΛΗΘΕΙ η ΑΠΟΦΑΣΗ του νταή ή του εγκληματία να αναλάβει δράση, αποτελεί πραγματικό μηχανισμό «φρένου» στην υπηρεσία μας. Επομένως, αν δεν βλέπει ψυχολογικό ή υλικό ΟΦΕΛΟΣ από το θύμα, ΔΕΝ θα προβεί στη δέσμευση που είναι απαραίτητη για να δράσει (του λείπει το ΚΙΝΗΤΡΟ).
Πόσο δεσμευμένος είσαι εσύ;
Ο ΦΟΒΟΣ αποτελεί πραγματικό πρόβλημα, όταν πρόκειται για σχολικούς νταήδες. Μπορεί να γίνει τόσο μεγάλο το κακό, που είναι πια γνωστό ότι παιδιά έχουν αυτοκτονήσει προκειμένου να μην πάνε στο σχολείο. Τραγικό! Θα μπορούσε να γίνει αποτελεσματική διαχείριση της κατάστασης, με την προσεκτική παρατήρηση της συμπεριφοράς και του ύφους του εκφοβισμένου παιδιού.
Εδώ είναι σημαντικό οι ενήλικες να συνειδητοποιήσουν, ότι ένα παιδί σπάνια ξέρει πώς να χειριστεί ένα πρόβλημα τέτοιου τύπου. Σε ένα 10χρονο, για παράδειγμα, τα 10χρονα προβλήματά του συχνά του φαίνονται ανυπέρβλητα. Η δέσμευση για την επίλυση αυτών των προβλημάτων (ή τουλάχιστον ένα χεράκι βοήθειας) κανονικά πρέπει να ληφθεί από την πλευρά των γονέων και είναι σαφώς ευθύνη τους.
Όσο και να φαίνεται περίεργο, ενήλικοι νταήδες μπορεί να υπάρχουν και σε ένα εργασιακό περιβάλλον. Συχνά είναι άνθρωποι που τους έχει δοθεί εξουσία (καμιά φορά χωρίς να την έχουν κερδίσει), η οποία χρησιμοποιείται καταχρηστικά. Άλλες περιπτώσεις αφορούν την ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ατόμων από κλίκες λόγο της διαφορετικότητάς τους (ντύνεται περίεργα, συμπεριφέρεται αλλόκοτα, κλπ). Το πρόβλημα συνήθως λύνεται με την αναφορά του θέματος σε ανώτερα στελέχη ή σε ακραίες περιπτώσεις που δεν υπάρχουν απλές λύσεις, με αλλαγή χώρου εργασίας.
Στην περίπτωση του εγκληματία, η πλειοψηφία των ανθρώπων ΑΓΝΟΟΥΝ τις προσωπικές αδυναμίες τους και ότι μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ του εγκληματία. Λόγω λοιπόν αυτής της παράβλεψης ή έλλειψης σημασίας, μπορούν να στοχοποιηθούν. Κατά συνέπεια, λίγοι ΚΑΝΟΥΝ κάτι για να ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΝ το ενδεχόμενο μιας εγκληματικής επίθεσης και πέφτουν στην παγίδα σκεπτόμενοι ότι:
«Εντάξει μωρέ, δεν θα συμβεί σε εμένα!»
Είναι γνωστό ότι δεν είμαι της άποψης ότι όλοι πρέπει να είναι ειδικοί σε φυσικές δεξιότητες αυτοάμυνας, αλλά θα πρέπει τουλάχιστον να είναι ικανοί σε δεξιότητες αυτοπροστασίας. Αυτό από μόνο του απαιτεί τη δέσμευση τους όσον αφορά τον ΧΡΟΝΟ και την ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ για να μάθουν ότι είναι ΑΝΑΓΚΑΙΟ.
Επιπλέον το να έχει κανείς το νου του έτσι ΑΟΡΙΣΤΑ δεν έχει νόημα.
Πρέπει να μπορεί να αναγνωρίζει ΤΙ είναι αυτό που μπορεί εν δυνάμει να αποτελέσει κίνδυνο, τις συνθήκες, τα σημάδια κτλ. Βέβαια υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι στη γη, που ζουν τη ζωή τους ΧΩΡΙΣ να δεχτούν επίθεση από έναν εγκληματία, που υποστηρίζουν αυτή την άποψη ως κοινή λογική, και είναι! Δυστυχώς όμως, οι ίδιοι ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ, μέχρι να είναι ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ. Αποδέχονται το ρίσκο ή αποκηρύσσουν τις στατιστικές και με αυτόν τον τρόπο λόγο ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ καταλήγουν ξαφνικά, να είναι ένα ακόμη ατυχές συμβάν στις στατιστικές.
Αν από την άλλη πλευρά, ζείτε σε μια περιοχή επιρρεπή στο ΕΓΚΛΗΜΑ ή ο ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ σας ή η ΔΟΥΛΕΙΑ σας, σας θέτει σε ΚΙΝΔΥΝΟ, τότε κατά τη γνώμη μου:
Οι δεξιότητες Αυτοάμυνας είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ, κι’ ας μην τις χρειαστείτε ποτέ!
Σκεφτείτε, ασφάλεια υγείας, αυτοκινήτου, πυρκαγιάς κλπ. Υπάρχει πάντα αυτή η ΜΙΑ ΦΟΡΑ που μπορεί να χρειαστούν και εδώ είναι που θα εύχεσθε να είχατε αφοσιωθεί στον σκοπό απόκτησής τους. Βέβαια ο σκοπός παρακολούθησης Μαθημάτων Αυτοάμυνας απαιτεί ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο δέσμευσης μιας και σημαίνει ότι μια σημαντική θυσία απαιτείται σε ιδρώτα, όσον αφορά το χρόνο, το χρήμα και την προσπάθεια.
Η άλλη «επιλογή» στην οποία μπορεί να αρκεστεί κανείς, είναι η ΕΛΠΙΔΑ ότι δεν θα αποτελέσει στόχο.
Ξανά, η αναλογία είναι ίση με αυτή που ασφαλίζει κανείς την υγεία του, το σπίτι του ή το αυτοκίνητό του. Μπορεί να μη χρειαστεί ποτέ, αλλά αν σου κάτσει…;
Υποθέτοντας ότι έχετε κάνει την προαναφερθείσα δέσμευση και μία ημέρα αντιμετωπίζετε ξαφνικά έναν εγκληματία άρπαγα…
Τι ποσοστό δέσμευσης θεωρείτε ότι απαιτείται πραγματικά από την πλευρά σάς, ώστε να τον αποκρούσετε προς υπεράσπιση της υγείας και της ζωής σας;
Μπορείτε να τον σταματήσετε;
Το πραγματικό ερώτημα αντί του υπότιτλου είναι:
«Έχετε εκπαιδευτεί αρκετά σκληρά και αρκετά ρεαλιστικά σε συνθήκες που να προσομοιώνουν τέτοιες καταστάσεις, ώστε να είστε σε θέση να τον σταματήσετε;»
Θα πρέπει να είστε ΣΙΓΟΥΡΟΙ (όσο μπορείτε – αυτό απαιτεί σκληρή και, ουσιαστική εκπαίδευση), δεδομένου ότι οι επαγγελματίες εγκληματίες, όταν αντιληφθούν ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ εναντίον τους, είναι γνωστοί για τις ΑΚΡΑΙΕΣ τακτικές τους.
Είναι γνωστό ότι βίαιοι εγκληματίες έχουν τραυματίσει πολίτες και μπορεί εύκολα να φθάσουν μέχρι και την δολοφονία, όταν τους αντιστέκεται κανείς. Για αυτούς δεν είναι μόνο θέμα της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ανταμοιβής, αλλά επίσης και θέμα ΨΥΧΙΚΗΣ ικανοποίησης. Όπως επίσης και διαφύλαξης της ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ τους ΑΚΑΙΡΑΙΟΤΑΣ καθώς και διατήρησης της αίσθησης ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΥ τους (το πρόσωπο τους – το Εγώ – το πώς βλέπουν τους εαυτούς τους). Αυτό τους καθιστά πολύ βίαιους, όταν συναντήσουν την παραμικρή άρνηση στα αιτήματά ή τις προσταγές τους. Άνθρωποι έχουν χτυπηθεί βάναυσα, μαχαιρωθεί και πυροβοληθεί επειδή πρόβαλαν την παραμικρή αντίσταση.
Η ικανοποίηση του εγώ του εγκληματία ΣΠΑΝΙΑ περνάει από το μυαλό των «αμάχων» μη ειδικών.
Οι βιαστές, οι ληστές και οι φονιάδες αποκτούν μια αίσθηση της δύναμης/εξουσίας πάνω στα θύματά τους και κάθε πρόκληση/αντίσταση σε αυτή, αποτελεί για αυτούς ΑΠΕΙΛΗ. Αυτός είναι ο λόγος που μπορεί ΕΥΚΟΛΑ να γίνουν αμέσως ΠΟΛΥ ΒΙΑΙΟΙ. Μη σας φαίνεται περίεργο, αλλά αυτή η αντίδραση περιλαμβάνει και τον χειροδύναμο ικανό νταή οποιασδήποτε ηλικίας.
Σε όλες αυτές τις κατηγορίες χρειάζεται κάτι περισσότερο από την ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, για να τους σταματήσει κανείς. Η αντίσταση στον ενήλικα νταή για παράδειγμα, συχνά απαιτεί πιο άμεση δράση. Τουλάχιστον πιο άμεση από ό, τι ένα ΠΑΙΔΙ που ΠΡΕΠΕΙ να ενημερώσει τους ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ και τους ΓΟΝΕΙΣ του για την κατάσταση που βιώνει. Η αντίσταση σε έναν βιαστή, ληστή ή φονιά προφανώς απαιτεί ΠΟΛΥ περισσότερα από αυτό.
Στην πρώτη περίπτωση είναι πολύ λίγοι οι γονείς, που γνωρίζουν πόσο σοβαρό μπορεί να είναι το πρόβλημα και πόσο μεγάλη ζημιά μπορεί να γίνει στην αυτοεκτίμηση του παιδιού, που δεν έχει αναφέρει το περιστατικό αμέσως. Σοκάρονται που το καμάρι τους τις τρώει από άλλο παιδί, αλλά ταυτόχρονα, γεννιέται το ερωτηματικό:
«Που ήταν η παρατηρητικότητα τους;»
Αντιθέτως για κάποιον περίεργα σαδιστικό λόγο μερικοί χαίρονται όταν «το καμάρι» τους τις «μοιράζει», θεωρώντας ότι τουλάχιστον δεν είναι «μ******»!
Μπορεί και να μην είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο παιδί έχει παρενοχληθεί. Αν η κατάσταση ήταν διαρκής (και σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να συνεχιστεί για πολλά χρόνια), η ζημία που γίνεται στο παιδί θα το ακολουθεί σε όλη του τη ζωή, άσχετα με το τι λέει η παιδοψυχολόγος. Η έκφραση που έρχεται κατά νου είναι ότι:
«Τα Παιδιά μπορούν να φέρονται πολύ σκληρά.»
Ο έφηβος ή ενήλικας, σε ακραίες περιπτώσεις χρόνιας κακομεταχείρισης, μπορεί να νιώσει πολύ έντονη ΑΠΟΓΝΩΣΗ. Μάλιστα η απόγνωση πιθανόν να τον οδηγήσει σε σημείο να ΟΠΛΙΣΤΕΙ και να σπείρει τον θάνατο στο χώρο μάθησης ή εργασίας του σε ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ.
Όπως έχει συμβεί στις ΗΠΑ και άλλες χώρες : Το 2019 στις ΗΠΑ από την αρχή του χρόνου μέχρι το τέλος, συνέβησαν 435 τέτοια περιστατικά μαζικής βίας με 517 θανάτους και 1,648 τραυματίες. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!! – πηγή Associated Press, USA Today.
Όσον αφορά την άμεση εκδήλωση της βίας ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ, οι κατά συρροή βιαστές, ληστές και φονιάδες έχουν διαπράξει βία και στο παρελθόν και σε πολλές περιπτώσεις. Αναλογιστείτε μόνο, το ΠΩΣ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ αυτοί οι κοινωνικοί θηρευτές, που η ΕΚΤΑΣΗ και ΕΝΤΑΣΗ της βίας που είναι διατεθειμένοι να προκαλέσουν είναι ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ για τους ίδιους. Δηλαδή, δεν τους είναι ΠΕΡΙΕΡΓΟ που αρκετοί εξ αυτών έχουν δηλώσει σε ανακριτές και δικαστήρια:
- «Την χτύπησα επειδή αντιστεκόταν!»
- «Τον μαχαίρωσα/πυροβόλησα επειδή αντιστάθηκε!»
- «Τον σκότωσα επειδή προσπάθησε να με σκοτώσει!!!»
Είναι γεγονός, ότι οι «άρπαγες» έρχονται στη σκηνή ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΠΡΑΞΟΥΝ ΒΙΑ, σε κάποιον/α που ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ από την ΑΡΧΗ, ότι είναι του χεριού τους άρα και ΕΥΚΟΛΟ ΘΥΜΑ.
Από την άλλη πλευρά, το θύμα επειδή ΔΕΝ έχει μεριμνήσει να λάβει καμία εκπαίδευση αυτοπροστασίας μέσα από ένα ΕΓΚΥΡΟ σύστημα αυτοάμυνας, είναι ως επί το πλείστον ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟ και ως εκ τούτου ΣΟΚΑΡΙΣΜΕΝΟ, ΕΚΠΛΗΚΤΟ, ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΕΝΟ και συχνά ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΜΕΝΟ σε σημείο υποταγής.
Στις σπάνιες περιπτώσεις που αντεπιτίθενται, αν δεν το πράξουν ΑΜΕΣΑ και ΑΠΟΤΕΛΕΜΑΤΙΚΑ, η ακραία αντίδραση (σε βαθμό κακίας) που προκύπτει από τον βίαιο εγκληματία, αποτελεί ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ με ΑΒΕΒΑΙΟ ΤΕΛΟΣ.
Αυτό που απομένει να διερευνηθεί είναι το «ΓΙΑΤΙ», το «ΠΟΤΕ» και το «ΠΩΣ» λαμβάνουν χώρα επιθέσεις και ΤΙ πρέπει να ΚΑΝΟΥΜΕ γι’ αυτές.
Απρόθυμοι ή Ανίκανοι
Και τώρα στο «ζουμί» της υπόθεσης. Στον χειρισμό δηλαδή μιας εν εξελίξει επίθεσης.
Δύο λέξεις που πρέπει να θυμόμαστε καλά, όταν έχουμε να κάνουμε με τα αρπακτικά κάθε είδους, είναι οι λέξεις «ΑΠΡΟΘΥΜΟΣ» και «ΑΝΙΚΑΝΟΣ».
Το ένα ή και τα δύο απαιτούνται, για να αναγκαστεί ένα «αρπακτικό» να επανεξετάσει τη θέση του. Το κοινό στοιχείο και στα δύο είναι ότι ΕΣΥ θα γλιτώσεις και ΑΥΤΟΣ «χάνει». (Προσοχή! Αυτό μπορεί να τον κάνει και εκδικητικό.)
ΑΠΡΟΘΥΜΟΣ είναι όταν κάνετε πράγματα που στερούν από τον δράστη τη ΒΟΥΛΗΣΗ/ΘΕΛΗΣΗ για τη έναρξη ή τη συνέχιση της επίθεσής του.
Τι θα κάνετε για να τον κάνετε Απρόθυμο;
Μπορεί να είναι οτιδήποτε. Από το να ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΕ μια σίγουρη «στάση» (ποζάρισμα) ή να τον πλήξετε σε σημείο όπου δεν είναι πλέον ΒΙΩΣΙΜΗ επιλογή γι’ αυτόν να συνεχίσει την επίθεσή του. Και αυτό διότι θα μπορούσε να σημαίνει ΕΞΟΥΘΕΝΩΤΙΚΗ ή ΜΟΝΙΜΗ βλάβη στον ΕΑΥΤΟ του.
ΑΝΙΚΑΝΟΣ είναι, όταν κάνετε πράγματα, που στερούν από τον εν δυνάμει επιτιθέμενο ή τον ήδη επιτιθέμενο την ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ να διεξάγει μια επίθεση.
Τι θα κάνετε για να τον κάνετε Ανίκανο;
Είναι τα πράγματα που γίνονται κυρίως ΠΡΙΝ από μια επίθεση, όπως να Απουσιάζετε ή να Αποφύγετε την επίθεση ή και να Αποδράσετε κατά τη διάρκεια της. Μπορείτε, επίσης, να αντιδράσετε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι αδύνατο για αυτόν να ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ, προκαλώντας του εξουθενωτική ή και μόνιμη βλάβη (άρα ανίκανος. Φυσικά ΜΟΝΟ αν είναι λογικό/εύλογο και απαραίτητο).
Οποιοδήποτε από αυτά αρκούν για Αυτοπροστασία ή Αυτοάμυνα, αν είστε ΠΟΛΙΤΗΣ. Επίσης θα πρέπει ΠΑΝΤΑ η εφαρμογή τους να γίνεται υπό το ΗΘΙΚΟ έρεισμα, ακολουθώντας την ηθική «πυξίδα» σας.
Το θέμα της ΗΘΙΚΗΣ αναφέρεται εδώ, επειδή είναι πράγματι στατιστικά πολύ σπάνιο στην Ελλάδα (προς το παρόν) ένας άνθρωπος να αναγκαστεί να ΣΚΟΤΩΣΕΙ για να σώσει τον εαυτό του.
Συν το χρόνο υποπτεύομαι, ότι μπορεί και να φτάσουμε στο σημείο να μην είναι τόσο σπάνιο. Μπορεί να αμφιβάλλετε για αυτό, αλλά επειδή έχω ζήσει στη Νότιο Αφρική για πολλά χρόνια, βλέπω πολλές από τις τάσεις της βίας, σιγά-σιγά να εμφανίζονται και εδώ.
Ένα άλλο σημείο που θα ήθελα να αναφέρω εδώ, είναι το ζήτημα της αντιμετώπισης ενός ΕΝΟΠΛΟΥ επιτιθέμενου και η δυνατότητα να τον καταστήσει κανείς ΑΠΡΟΘΥΜΟ ή ΑΝΙΚΑΝΟ. Φυσικά ΠΑΝΤΑ εντός ηθικά και νομικά αποδεκτών πλαισίων.
Έχω συχνά ρωτηθεί:
«Τι γίνετε αν ένας επιτιθέμενος (σε σπάνια περίπτωση της μοίρας) μου επιτίθεται με ένα μαχαίρι; Δικαιολογείται, να τον σκοτώσω;»
Παρότι νομικά ΠΙΘΑΝΑ να ήμουν καλυμμένος, κρατώ πάντα επιφυλάξεις για τις νομικές «λεπτομέρειες» και τον «ανθρώπινο» παράγοντα του θέματος. Συνεπώς όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ήδη ότι η απάντησή μου είναι:
«Εξαρτάται …»
Σε αυτό το σημείο ήδη μπορώ να ακούσω τους κομάντο του καναπέ να φωνάζουν:
«Μαλακίες! Εγώ θα τον σκότωνα!»
Είναι εύκολο για κάποιον να θεωρήσει, ότι εφόσον ο άλλος είναι οπλισμένος και φαινομενικά έχει κάθε νομικό δικαίωμα να τον σκοτώσει, ότι θα μπορέσει να το κάνει κιόλας!
Το τι πλασάρεται για αυτοάμυνα από τους «ειδικούς» των αθλητικών συλλόγων, είναι θεωρίες στα πλαίσια της αχαλίνωτης φαντασίας. Ας μας αποδείξουν πρώτα, πόσες τέτοιες επιθέσεις έχουν αντιμετωπίσει από έναν στυγνό εγκληματία φονιά, το πού και πότε και το συζητάμε… Εγώ από την άλλη πλευρά δεν είμαι τόσο σίγουρος γι’ αυτό, δεδομένου ότι γνωρίζω, ότι η κατάσταση και η περίσταση διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο σε αυτά τα θέματα και τα επακόλουθα δεν είναι πάντα προς όφελος του αμυνόμενου, αν δεν πράττει νόμιμα.
Γιατί;
Επειδή η παραμικρή αλλαγή στις παραμέτρους μπορεί να επιφέρει ένα ΝΕΟ σύνολο καταστάσεων και περιστάσεων…
Επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω κάποια σενάρια και στην συνέχεια να εξηγήσω…
- Ας υποθέσουμε ότι πιάνεστε εξαπίνης σε μια επίθεση από μεθυσμένο, που μες τη «σούρα» του παρουσιάζει τρεκλίζοντας ένα μαχαίρι και το κραδαίνει απειλητικά. Κλοτσάτε τον επιτιθέμενο στα «καρύδια» τόσο δυνατά, που πέφτει στο έδαφος λιπόθυμος, ξερνώντας, σπαρταρώντας και αφρίζοντας από το στόμα. Τι κάνετε τώρα;
- Ας υποθέσουμε ότι πιάνεστε εξαπίνης σε μια επίθεση με μαχαίρι… και με τύχη βουνό (ή υπέρ εξαιρετικό επίπεδο δεξιοτήτων) αμύνεστε αποφεύγοντας και διώχνοντας την λάμα συνέχεια. Κάθε φορά χτυπάτε και κλοτσάτε τον επιτιθέμενο, μέχρι που σταματάει την επίθεση και αποφασίζει ότι είστε πολύ μεγαλύτερος μπελάς απ’ ότι υπολόγιζε και δεν έχει να κερδίσει τίποτα από την επίθεση. Κοιτάει τριγύρω πανικόβλητος για σημείο απόδρασης και την κάνει… Τι κάνετε τώρα;
- Τι λέτε για αυτό το σενάριο; Ας υποθέσουμε ότι πιάνεστε εξαπίνης σε μια επίθεση με μαχαίρι… και με τύχη βουνό (ή υπέρ εξαιρετικό επίπεδο δεξιοτήτων) καταφέρνετε να τον αφοπλίσετε. Τι κάνετε τώρα;
- Και ένα προτελευταίο σενάριο. Ας υποθέσουμε ότι πιάνεστε εξαπίνης σε μια επίθεση με μαχαίρι… και με τύχη βουνό (ή υπέρ εξαιρετικό επίπεδο δεξιοτήτων) καταφέρνετε να τον ΑΦΟΠΛΙΣΕΤΕ. Για να τον «ξεκάνετε», τον κλοτσάτε στα «καρύδια» τόσο δυνατά, που πέφτει στο έδαφος λιπόθυμος, σπαρταρώντας και αφρίζοντας από το στόμα. Τι κάνετε τώρα;
- Ίδιο σενάριο με το προηγούμενο μόνο που εδώ τον αφοπλίζετε και τον «ξεκάνετε» με το μαχαίρι του. Τι κάνετε τώρα;
Εδώ είναι οι προσωπικές απόψεις μου ανά περίπτωση, για το πώς θα πρέπει να χειριστείτε κάθε κατάσταση, χωρίς απαραίτητα να χρειάζεται να σπέρνετε τον θάνατο, πιστεύοντας ότι είστε κομάντο με τα «ανάλογα δικαιώματα»:
- Ασκήστε την κοινή λογική σας και εξαφανιστείτε. Στη συνέχεια επικοινωνήστε με το δικηγόρο σας για καθοδήγηση, διότι ο επιτιθέμενος μπορεί να μηνύσει ΕΣΑΣ για επίθεση! Μερικοί άνθρωποι είναι ΚΑΙ ηλίθιοι ΚΑΙ δειλοί ΚΑΙ σκατένιοι! Ξεκινάνε έναν καυγά, τους κόβεις την μαγκιά, κλαψουρίζουν και κατηγορούν εσένα για την δική τους βλακεία!
- Ασκήστε την κοινή λογική σας και εξαφανιστείτε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μεταβείτε στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, δίνοντάς τους μια καλή περιγραφή του επιτιθέμενου.
- Ασκήστε την κοινή λογική σας και εξαφανιστείτε. Πάρτε μαζί το μαχαίρι και μεταβείτε στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, δίνοντάς τους μια καλή περιγραφή του επιτιθέμενου (Τι πρόκειται να κάνει; Μήνυση στην αστυνομία που σου επιτέθηκε ένοπλος και του πήρες το μαχαίρι; Αυτό αποτελεί βέβαια μια επιλογή, εάν μπορείτε να κρατήσετε άθικτα τα δακτυλικά αποτυπώματα του.)
- Ασκήστε την κοινή λογική σας και εξαφανιστείτε. Στη συνέχεια επικοινωνήστε με τον δικηγόρο σας, διότι ο επιτιθέμενος μπορεί να μηνύσει ΕΣΑΣ για επίθεση! Γιατί; Διότι του επιτεθήκατε, ΑΦΟΥ τον είχατε καταστήσει ΑΝΙΚΑΝΟ να συνεχίσει την επίθεση και δεν αποτελούσε πλέον απειλή για εσάς… Δεν με πιστεύετε; Έχει ήδη συμβεί και είναι ο ΝΟΜΟΣ!!!
- Τρέξτε το συντομότερο στον δικηγόρο σας γιατί μόλις διαπράξατε ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ και δεν υπάρχει περίπτωση να μη φάτε την καμπάνα του εισαγγελέα. Και αυτό δεν το πιστεύετε; Και αυτό έχει ήδη συμβεί και είναι ο ΝΟΜΟΣ!!!
Οι συμπλοκές στον δρόμο και η άσκηση βίας σε έναν συμπολίτη (ακόμη κι’ αν είναι εγκληματίας) έχουν πάντα ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ.
Θα παρατηρήσετε ότι σε κάθε περίπτωση αναφέρω την φράση «Ας υποθέσουμε ότι πιάνεστε εξαπίνης …» Αν είστε εκπαιδευμένοι από την κοινότητα του Combatives Group, δεν θα έπρεπε… και ο λόγος για μένα είναι προφανής…
Γιατί δεν ασκούσατε τον βασικότερο κανόνα της Αυτοπροστασίας;