Πουλάμε φόβο! Εδώ ο καλός φόβος!
(Μέρη αυτού του άρθρου είναι κλειδωμένα και προσβάσιμα μόνο με προσωπικό κωδικό.)
Η εκπαίδευση που βασίζεται στη Διαχείριση Φόβου, η οποία εξ ορισμού αγνοεί τις δεξιότητες της Διαχείρισης Κινδύνου, ενισχύει την αστεία πεποίθηση ότι:
«Ξαφνικά θα βρεθείς μπλεγμένος σε μία κατάσταση απειλητική για την ζωή σου και δεν θα έχεις άλλη επιλογή παρά να πολεμήσεις μέχρις εσχάτου για να την σώσεις!»
Όταν το μόνο που έχεις είναι ένα σφυρί, όλα σου φαίνονται σαν καρφί – Abraham Maslow
Όπως ήδη αναφέρθηκε, η εκπαίδευση που βασίζεται στο φόβο και συνεπώς η Διαχείριση Φόβου, πολύ βολικά ξεχνά να αναφέρει τα εξής ζητήματα:
- Επίγνωση (έχουμε εντοπίσει τον πιθανό κίνδυνο;)
- Εκτίμηση Κινδύνου (νοητικά έχουμε ανατρέξει στα κατάλληλα πρωτόκολλα;)
- Απουσία (έχουμε κρίνει πως η παρουσία μας εκεί μας θέτει σε κίνδυνο;)
- Αποφυγή (έχουμε κάνει κάθε προσπάθεια να αλλάξουμε διαδρομή;)
- Απόδραση (έχουμε κάνει τα πάντα για να αποδεσμευτούμε από τον κίνδυνο;)
Όλα τα παραπάνω καλύπτονται πλήρως από τους Εκπαιδευτές μας.
Τα άλλα ερωτήματα που πρέπει να κάνει κάποιος είναι:
- Πώς βρέθηκα ξαφνικά μπλεγμένος σε αυτήν την κατάσταση;
- Γιατί δεν το είδα να έρχεται;
- Πότε συνειδητοποίησα ότι βρισκόμουν σε κίνδυνο;
- Τί θα μπορούσα να είχα κάνει για να αποφύγω όλη αυτή την κατάσταση; (βλέπε – Πρωτόκολλα)
- Πού βρίσκεται η έξοδος; κλπ.
Δύσκολες ερωτήσεις για ν’ ασχοληθείς μαζί τους, όταν το μόνο πράγμα που θέλεις πολύ να κάνεις, είναι να δοκιμάσεις την τελευταία θανάσιμη τεχνική που δίδαξε ο Μάστερ Κίλλερ Fu-Ma-Ra, στο τελευταίο σεμινάριο.
Είναι καλύτερα να αποφεύγετε από το να τρέχετε, καλύτερα να τρέχετε από ό, τι να αποκλιμακώσετε, καλύτερα να αποκλιμακώσετε από το να πολεμάτε, καλύτερα να πολεμάτε παρά να πεθάνετε. – Rory Miller
Από την στιγμή που ένας άνθρωπος αγνοεί βασικά πρωτόκολλα, καθιστά τον εαυτό του ευάλωτο, ιδιαιτέρως όσον αφορά στην βία. Υπάρχουν πάντα σημάδια αν τ’ αναζητήσεις και για να τα βρεις, πρέπει να ξέρεις τί να ψάξεις.
Πολλά θύματα έχουν αναφέρει στοιχεία όπως:
- Δεν τον είδα να έρχεται
- Ξαφνικά χτυπήθηκα από πίσω
- Δεν κατάλαβα τι με χτύπησε
- Δεν είδα τον άλλο τύπο
- Τον ένοιωθα να με γρονθοκοπεί αλλά αυτός με μαχαίρωνε
- Δεν είδα το μαχαίρι
Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις παραπάνω μαρτυρίες. Προέρχονται από πραγματικά συμβάντα και όχι από τον κάθε αυτοαποκαλούμενο «Μάστερ». Πρόκειται για περιστατικά που στοίχισαν τη σωματική ακεραιότητα ή και τη ζωή σε κάποιους συνανθρώπους μας. Δεν πρόκειται για την εξάσκηση στον Αθλητικό Σύλλογο Πολεμικών Τεχνών ή στην «Ακαδημία Αυτοάμυνας» της γειτονιάς. Πρόκειται για απειλή κατά της ζωής μας και ο «Μάστερ» δε βρίσκεται πουθενά για να μας βοηθήσει.
Όλες αυτές και πολλές άλλες καταθέσεις τέτοιου είδους, υποδεικνύουν την ΑΝΑΓΚΗ βασικών πρωτόκολλων, παρατήρησης, επίγνωσης και δεξιοτήτων που διδάσκονται στις Αίθουσες Combatives.
Η βία είναι μία ακραία συμπεριφορά, αλλά είναι επίσης και μία προβλέψιμη διαδικασία και αυτό είναι γεγονός. Η βία δεν συμβαίνει απλώς, υπάρχουν πάντα σημάδια (φυσικές ενδείξεις της γλώσσας του σώματος) αν τ’ αναζητήσεις… και ξέρεις για τί να ψάξεις!! Δεν εμφανίζεται από το πουθενά. Χρειάζεται χρόνο για να σχεδιαστεί (απαιτεί μία διαδικασία για να παρθεί η απόφαση) και προσπάθεια για να φτάσει σε αυτό το σημείο.
Θορυβώδεις καυγάδες είναι ο πιο συνηθισμένος τύπος βίας, όπου δύο ή περισσότερα άτομα συμμετέχουν στην δημιουργία, στην κλιμάκωση και στην διεξαγωγή της βίας. Συμμετέχοντας σε καυγάδες, όλα τα άτομα που εμπλέκονται αποτελούν μέρος του προβλήματος, ανεξάρτητα πως δικαιολογεί ο καθένας τις πράξεις του.
Για τους περισσότερους, ο κύριος λόγος για την εμπλοκή τους σε συμπλοκές, είναι ότι αγνοούν τα προειδοποιητικά σήματα που προηγούνται της σύγκρουσης. Κάθε ένας παραμένει ακλόνητος στην πεποίθησή του ότι είναι δικαιολογημένη η αντίδρασή του και ενισχύει την πεποίθηση αυτή, με την ανάγκη του καθενός να επικρατήσει στη διαμάχη. Η αντίληψη της δικής τους πραγματικότητας, τους εμποδίζει να δουν τί ακριβώς πράττουν (βλέπε – Αντικειμενικότητα). Μια διαμάχη μπορεί να ξεκινήσει με χλευαστικά σχόλια, να κλιμακωθεί με άσεμνες χειρονομίες και βωμολοχίες και κάποια στιγμή ο μάγκας που «έχει πάντα δίκιο», όταν δεχθεί μία ξαφνική κλωτσιά στα «καρύδια», μένοντας άναυδος. Όταν πια συνέλθει, αδυνατεί να χωνέψει το γεγονός ότι ενώ αυτός επιτέθηκε λεκτικά ΜΟΝΟ στον άλλον, ο άλλος απάντησε με σωματική επίθεση!
Πώς μπορεί ένας «μάγκας» σαν και του λόγου του, να ξαφνιάζεται από κάτι τέτοιο;
Είναι απλό, ο ηλίθιος μάγκας είναι αυτός που ξεκίνησε την επίθεση πρώτος πιέζοντας την κατάσταση!
Η βασική νομική άποψη για το θέμα είναι καταπέλτης – Και οι δύο εμπλεκόμενοι είναι ένοχοι παράνομης ΑΣΚΗΣΗΣ βίας και ένοχοι για διατάραξη της δημόσιας τάξης.
Για ποιο λόγο;
Επειδή οι άλλοι νόμιμοι και λιγότερο οδυνηροί τρόποι χειρισμού αυτού του στενόμυαλου και αδιάλλακτου ατόμου θα ήταν:
- Να απομακρυνθεί…
- Να χρησιμοποιήσει κοινωνικές δεξιότητες
Και το ερώτημα που ανακύπτει είναι:
Τι κάνουμε αν οι κοινωνικές δεξιότητες δεν λειτουργήσουν…;
Τότε απομακρυνόμαστε! Αν ο ηλίθιος ξεροκέφαλος ξερόλας δεν επιτρέπει την αποκλιμάκωση της έντασης τότε έχουμε πλέον το λογικό και νόμιμο δικαίωμα της ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ απώθησης μίας ενδεχόμενης επίθεσης. (Διαβάστε το καλά αυτό.)
Αυτό είναι το ουσιαστικό πρόβλημα στα περισσότερα συστήματα πολεμικών τεχνών που πουλάνε Διαχείριση Φόβου. Δεν διδάσκουν «Αυτοπροστασία», δεν διδάσκουν καμία στρατηγική πρόληψης και ρίχνουν τους μαθητές τους σε άσκοπη βία που θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει. Δεν τους μαθαίνουν πώς να «βλέπουν» την έκβαση μιας συμπλοκής πολύ πριν αυτή εξελιχθεί, ούτε πώς να στήνουν με την κατάλληλη στρατηγική «το παιχνίδι» στα μέτρα τους ώστε όταν χρειαστεί να καταστείλουν τη βία άμεσα, γρήγορα και με τον πλέον ανώδυνο τρόπο για όλους.
Κάθε μάχη πρέπει να έχει στρατηγική, αλλιώς είναι αποτυχημένη.
Η στρεβλή συμπεριφορά, αυξάνει τον κίνδυνο σωματικού τραυματισμού όπως επίσης και τον κίνδυνο νομικών επιπτώσεων, εξαιτίας της ενεργής συμμετοχής στην δημιουργία μίας βίαιης κατάστασης (αυτό για τους τραμπούκους, ηλίθιους, μαλάκες, ξεροκέφαλους και ξερόλες).
Η εκπαίδευση που βασίζεται στο φόβο δεν ενθαρρύνει την ανάγκη ανάπτυξης κοινωνικών δεξιοτήτων.
Δυστυχώς, οι Αθλητικοί Σύλλογοι Πολεμικών Τεχνών και Μαχητικών Αθλημάτων που προωθούν ότι είναι ΚΑΙ σχολές ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ, δεν καλύπτουν καθόλου θέματα ζωτικής σημασίας όπως Επαγρύπνηση, Επίγνωση, Εκτίμηση Κινδύνου, Απουσία, Αποφυγή, Απόδραση, Αποκλιμάκωση κλπ. και πολλά άλλα που συζητάμε και διδάσκουμε στο Combatives Group. Μπορεί να υποστηρίζουν ότι διδάσκουν αυτές τις δεξιότητες, όμως στην πραγματικότητα, δαπανούν τον περισσότερο χρόνο στην εκμάθηση του να διδάσκουν ανθρώπους ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ή πώς να δέρνουν ο ένας τον άλλον παίζοντας ξύλο στους δρόμους.
Δηλαδή «σπέρνουν» την βία και «θερίζουν» τις νομικές συνέπειές της.
