Το Defendu θεωρείται σύγχρονη πολεμική τέχνη η οποία δημιουργήθηκε από τον William Ewart Fairbairn πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (στις αρχές του 1915). Είναι ένα σύστημα άοπλης και ένοπλης μάχης σώμα-με-σώμα το οποίο βασίστηκε σε προσωπική εμπειρία και πρακτική εφαρμογή με κυρίως το Ιαπωνικό τεχνικό υπόβαθρο του Τζου Τζούτσου – Ζίου Ζίτσου (Ju Jutsu) και της Κινέζικής Πυγμαχίας (Gung Fu). Ο κύριος σκοπός της δημιουργίας του ήταν για την χρήση του αστυνομικού σώματος της Δημοτικής Αστυνομίας της Σαγκάη – Δ.Α.Σ. (Shanghai Municipal Police – S.M.P.).
Ενώ αρχικά το σύστημα περιείχε κυρίως άοπλες τεχνικές, επεκτάθηκε γρήγορα και σε τεχνικές με κλομπ, μαχαίρι (Δείτε – Σχόλιο) και πυροβόλο όπλο Κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το σύστημα επεκτάθηκε και στην χρήση διαφόρων στρατιωτικών και συγκεκαλυμμένης δράσης όπλων και ονομάστηκε «Μέθοδος Fairbairn» (Fairbairn method) από τα αντίστοιχα υπουργεία αμύνης του Ηνωμένου Βασιλείου και Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό διότι οι δημιουργοί του κλίθηκαν να εκπαιδεύσουν τις μυστικές υπηρεσίες και ειδικές δυνάμεις του Ηνωμένου Βασιλείου και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Συγκεκριμένα ο Βρετανικό, Γραφείο Ειδικών Επιχειρήσεων – Special Operations Executive (S.O.E. – σήμερα ΜΙ6) και, το Αμερικανικό Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών – Office of Strategic Services (O.S.S. – σήμερα C.I.A.) όπως και πολλές ειδικές δυνάμεις.
Εκείνη την εποχή οι Fairbairn και Sykes σχεδίασαν και πειραματίστηκαν με το ομώνυμο μαχαίρι μάχης- F/S Fighting Knife. Oι διδαχές στο σύνολο της ύλης είναι ακόμη και σήμερα σε χρήση σε πολλές υπηρεσίες ανά τον κόσμο.
Ορισμός της Μάχης Σώμα-με-Σώμα (Hand-to-Hand)
Οι όροι H.T.H. ή H2H ή Hand-to-Hand combat (μάχη σώμα-με-σώμα) περιγράφουν μια φυσική σύρραξη μεταξύ δύο ή και περισσότερα άτομα σε πολύ κοντινή εμβέλεια. Η σύγκρουση μπορεί να είναι θανάσιμη ή μη και μπορεί να συμπεριλαμβάνει και όπλα. Πολλοί πιστεύουν λανθασμένα ότι επειδή χρησιμοποιείται ο όρος «σώμα-με-σώμα», σημαίνει ότι είναι και άοπλοι. Στην στρατιωτική του έννοια αυτά τα όπλα μπορεί να είναι οτιδήποτε από τα «κανονικά» τους όπλα (τυφέκιο, ξιφολόγχη), μέχρι και αυτοσχέδια (σκαπτικό εργαλείο – φτυάρι) ή και φυσικά όπλα (πέτρα, κλαρί κτλ.). Για αστυνομικούς τα όπλα μπορεί να διαφέρουν (Σπρέι πιπεριού, Tazer, κλομπ, υπηρεσιακό όπλο) και πολίτες, όπλα ευκαιρίας όπως στυλό, κινητό τηλέφωνο, τσάντα κλπ. ή οτιδήποτε άλλο βρεθεί στα χέρια.
Ορισμός της Μάχης Κοντινής Εμβέλειας (Close-Quarters Combat)
Οι όροι C.Q.C. – Close-Quarters Combat ή Close Combat, περιγράφουν την Μάχη Κοντινής Εγγύτητας/Εμβέλειας. Είναι μια τακτική έννοια που περιλαμβάνει σωματική αντιπαράθεση μεταξύ μερικών μαχητών. Μπορεί να πραγματοποιηθεί μεταξύ στρατιωτικών μονάδων, αστυνομίας και εγκληματιών και, σε άλλες παρόμοιες δράσεις/ενέργειες. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιο Πόλεμου συνήθως αποτελείτο από μικρές μονάδες ή ομάδες που αντιμετώπιζαν τον εχθρό με ατομικά όπλα σε πολύ μικρή εμβέλεια έως και 30 μέτρα, με εγγύτητα μάχης σώμα-με-σώμα, μέχρι την διαχείριση στόχου κοντινής Εγγύτητας/Εμβέλειας με πυροβόλα όπλα μικρής εμβέλειας.
Ορισμός της Μάχης Κοντινής «Σύρραξης» (Close-Quarters Battle)
Οι όροι C.Q.B. ή Close-Quarters Battle μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, περιγράφει την χρήση σκοπεύτρων σε τυφέκια ή άλλα όπλα μεγάλης εμβέλειας κατά την διάρκεια επιχειρήσεων σε τακτικό επίπεδο. Mια στρατιωτική συμπλοκή μεταξύ ομάδων στρατιωτών, πλοίων, αεροπλάνων, κ.λπ. Σήμερα ορίζεται ως η διαχείριση στόχου κοντινής Εγγύτητας/Εμβέλειας με πυροβόλα όπλα μικρής εμβέλειας ή και διαμέτρου.