Φίλε @Shadowrulzalways, πολύ καλή και εύστοχη ερώτηση! Θα προσπαθήσουμε να είμαστε ακριβείς και ξεκάθαροι όσο γίνεται με τα δεδομένα που γνωρίζουμε.

Το παραδοσιακό Jujutsu (προ-εποχής Judo) διδασκόταν και γινόταν sparring με τρόπο που ήταν βαθιά ριζωμένος στην αποτελεσματικότητα στο πεδίο της μάχης, στον ρεαλιστικό αγώνα και σε αυστηρές παιδαγωγικές δομές. Σε αντίθεση με τις σύγχρονες τέχνες πάλης, δεν ήταν άθλημα –ήταν ένα σύστημα σχεδιασμένο για καταστάσεις ζωής και θανάτου. Καταθέτω μια ανάλυση του πώς διδασκόταν συνήθως και πώς το sparring (όταν γινόταν) διέφερε από το σημερινό randori ή την προπόνηση που βασίζεται στον ανταγωνισμό.

Πώς Διδασκόταν το Παραδοσιακό Jujutsu

1. Εκπαίδευση με επίκεντρο το Kata

Το παλιό Jujutsu (πριν την περίοδο Meiji, δηλαδή πριν το 1868) διδασκόταν κυρίως μέσω kata (προκαθορισμένες φόρμες) αντί για ελεύθερο sparring. Αυτά τα kata είχαν σχεδιαστεί για να ενσταλάξουν τη σωστή τεχνική, την τακτική και τη φονική αποτελεσματικότητα. Κάθε κίνηση είχε έναν στρατηγικό λόγο ύπαρξης, αντανακλώντας σενάρια μάχης των σαμουράι. Δηλαδή η εκπαίδευση και εφαρμογή των τεχνικών βασιζόταν σε δοκιμασμένες τακτικές και πρακτικές πεδίου μάχης.

• Δομή του Kata: Το kata είχε συνήθως έναν επιτιθέμενο (uke) και έναν αμυνόμενο (tori), με τον αμυνόμενο να εφαρμόζει τεχνικές ενάντια σε ρεαλιστικές επιθέσεις (γροθιές, κλωτσιές, λαβές ή όπλα). Αυτές δεν ήταν «χορευτικές» φόρμες, αλλά δομημένες ασκήσεις για την εφαρμογή της μάχης.
• Πρόοδος: Ο αρχάριος ξεκινούσε με πολύ βασικές κινήσεις, αλλά προοδευτικά εκτίθετο σε πιο σύνθετα και βίαια σενάρια, συμπεριλαμβανομένων των ένοπλων συγκρούσεων.
• Εκπαίδευση νοοτροπίας: Δεδομένου ότι το Jujutsu προοριζόταν αρχικά για τους σαμουράι, η πνευματική προετοιμασία ήταν εξίσου σημαντική με τη σωματική δεξιότητα. Αυτό σήμαινε ότι η προπόνηση περιλάμβανε σωματική, ψυχολογική και πνευματική συγκέντρωση, ανοχή στον πόνο και σοβαρή προσέγγιση στη μάχη, αντί για νοοτροπία αθλητισμού.

2. Ο Ρόλος των Όπλων

Επειδή το Jujutsu σχεδιάστηκε ως μια συμπληρωματική μορφή άοπλης μάχης για τους ένοπλους και πάνοπλους πολεμιστές, πολλά σχολεία ενσωμάτωναν kenjutsu (τεχνικές σπαθιού), tantojutsu (μάχη με μαχαίρι) jojutsu (μάχη με ράβδί περ. 120cm) και bojutsu (μάχη με ραβδί 180+cm). Ορισμένες τεχνικές Jujutsu υποθέτουν ότι και οι δύο μαχητές είναι οπλισμένοι και επικεντρώνονται στον αφοπλισμό, τον έλεγχο ή τη γρήγορη εξουδετέρωση του αντιπάλου.

• Πολλές τεχνικές προσαρμόστηκαν για περιπτώσεις όπου ένας πολεμιστής έχανε το όπλο του στη μάχη.
• Κάποια συστήματα ενσωμάτωναν Jujutsu για μάχες με πανοπλία (Yoroi Kumiuchi), κάτι που απαιτούσε προσαρμογές, όπως έμφαση στις λαβές αντί για χτυπήματα (καθώς τα χτυπήματα δεν ήταν αποτελεσματικά ενάντια στην πανοπλία).

3. Αντοχή στον Πόνο και Ενδυνάμωση

Το παλιό Jujutsu δεν προστάτευε τους μαθητές του. Οι πτώσεις (ukemi) διδάσκονταν με αυστηρό τρόπο έως και αδυσώπητα σκληρό, όπως και οι λαβές στις αρθρώσεις, οι πνιγμοί και οι επιθέσεις στα νεύρα. Η προσδοκία ήταν ότι αν ένας μαθητής δεν μπορούσε να αντέξει την ταλαιπωρία στην προπόνηση, δεν θα επιβίωνε σε πραγματική μάχη.

Υπήρχε Sparring;

Ναι και όχι. Το παραδοσιακό Jujutsu δεν βασιζόταν στην ελεύθερη μάχη όπως το σύγχρονο BJJ ή Judo, αλλά υπήρχαν ελεγχόμενοι τρόποι για να δοκιμάσουν και να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους.

1. Περιορισμένο Sparring (Randori)

• Ορισμένα σχολεία επέτρεπαν ημι-ελεύθερη πρακτική, αλλά δεν ήταν μια μάχη πλήρους επαφής (αυτό που εφαρμόζουμε εμείς στο Combatives Group). Σε άλλες ήταν δομημένη, ελεγχόμενη και συνήθως επικεντρωμένη σε συγκεκριμένη δεξιότητα (πάλη, ρίψεις ή χτυπήματα –στην κοινότητά μας τα συμπεριλαμβάνουμε όλα).
• Η αντίσταση εφαρμοζόταν σταδιακά -οι μαθητές δεν πάλευαν ανεξέλεγκτα αλλά δοκιμάζονταν υπό πίεση (ένα βασικό στοιχείο που έχει παραμείνει στην αρχή στο Combatives Group με όψη την σταδιακή αύξηση).
• Η ασφάλεια ήταν μεγάλος προβληματισμός, καθώς πολλές τεχνικές ήταν πολύ επικίνδυνες για πλήρη εφαρμογή σε ζωντανό sparring (πρόβλημα που έχουμε λύση κατά μεγάλο βαθμό φορώντας προστατευτικό εξοπλισμό).

2. Αγώνες Πρόκλησης (Shiai)

• Ορισμένα σχολεία Jujutsu συμμετείχαν σε μονομαχίες ή αγώνες πρόκλησης, όπου μαθητές ή δάσκαλοι δοκίμαζαν το σύστημά τους απέναντι σε άλλες σχολές.
• Αυτοί οι αγώνες μπορούσαν να είναι βίαιοι, με εξαρθρώσεις, διασείσεις και ακόμη και θανάτους εάν η κατάσταση εκτραχυνόταν (σε προχωρημένο επίπεδο τα αντιμετωπίζουμε και εμείς σήμερα, πλην τον θάνατο βέβαια).
• Δεν υπήρχε σύστημα βαθμολόγησης – η νίκη συχνά κρινόταν από μια καθαρή και αποφασιστική τεχνική, όπως μια ρίψη που καθήλωνε τον αντίπαλο, ένα σπάσιμο άρθρωσης ή ένας πνιγμός που τον έκανε να χάσει τις αισθήσεις του (κάτι που και εμείς εφαρμόζουμε ευτυχώς συνήθως με λήξη knock–down, knock–out ή υποταγής).

(Το παραδοσιακό σύστημά μας –αυτό που διδάσκουμε μετά το απλό σύστημα αυτοπροστασίας αυτοάμυνας Combatives– βασίζεται στο Tenjin Shinyo Ryu Jujutsu που ήταν γνωστό για τα χτυπήματά του. Είναι αυτά τα χτυπήματα που αφαιρέθηκαν από το Judo προς μεγάλη αντίδραση του Seishi Teppei, ιδρυτικό μέλος του Kodokan και την τελική αφαίρεση του από τα αρχεία της σχολής.)

3. Ζωντανές Δοκιμές στη Μάχη

• • Πολλές τεχνικές Jujutsu δοκιμάστηκαν στο πεδίο της μάχης ή σε δρόμους γεμάτους εγκληματικότητα. Πολεμιστές, αστυνομικοί και σωματοφύλακες χρησιμοποιούσαν πραγματικά τις δεξιότητές τους.
  • Ορισμένα συστήματα προήλθαν από παραδόσεις πάλης τύπου sumo (δεν είμαστε σίγουροι για ποια ακριβώς), αλλά εξελίχθηκαν σε Jujutsu για το πεδίο της μάχης, με τεχνικές σχεδιασμένες να αφοπλίζουν ή να σκοτώνουν αποτελεσματικά.

Δες και αυτό το βίντεο από παλιότερες προπονήσεις ή και οποιοδήποτε σε αυτό το playlist.

Advanced Self defense | Old School Training | Freestyle Jujitsu 01 | CG

Πώς Άλλαξε Αυτό με το Judo

Όταν ο Jigoro Kano δημιούργησε το Judo το 1882, πήρε τεχνικές από παλαιότερα συστήματα (συγκεκριμένα Tenjin Shinyo ryu και Kito ryu) Jujutsu αλλά αφαίρεσε τις πιο επικίνδυνες, ώστε να επιτρέψει ασφαλή, πλήρη επαφή στο sparring (αρχικά ονομάστηκε Kano Jujutsu – κατόπιν Kano Judo). Το προ-Judo Jujutsu ήταν πιο βίαιο και άμεσο, αλλά επειδή υπήρχαν λιγότερες δοκιμές υπό πλήρη αντίσταση, κάποιες τεχνικές ίσως να μην ήταν τόσο ραφιναρισμένες.

Ο Kano εισήγαγε το randori, όπου οι μαθητές μπορούσαν να εφαρμόζουν ελεύθερα τεχνικές εναντίον ενός πλήρως αντιστεκόμενου αντιπάλου. Στο παλιό Jujutsu, τέτοιες προπονήσεις ήταν σπάνιες λόγω των κινδύνων τραυματισμού.

Το Βραζιλιάνικο Jiujitsu προέρχεται από αυτό το αρχικό Kano Jujutsu διότι εξήχθη στη Βραζιλία πριν κάνει την αλλαγή ο Κάνο σε Kano Judo για να εισαχθεί επιτυχώς στο σύστημα παιδείας της Ιαπωνίας.

Συμπεράσμα

• Το Kata ήταν η βάση των παραδοσιακών σχολών: Η εκπαίδευση ήταν επαναλαμβανόμενη και σχολαστικά δομημένη.
• Το sparring ήταν περιορισμένο αλλά υπαρκτό: Ήταν ελεγχόμενο και επικεντρωμένο σε συγκεκριμένες δεξιότητες για πολλές σχολές αλλά όχι όλες.
• Ήταν θανάσιμη τέχνη, όχι άθλημα (νόμιμος κληρονόμος είναι το Judo -η όποια προσπάθεια αθλητικοποίησης του jujutsu σήμερα με την ίδια ονομασία είναι άτοπη).
• Τα όπλα ήταν αναπόσπαστο μέρος (σήμερα έχουμε και εμείς νόμιμα όπλα ευκαιρίας).
• Οι αγώνες πρόκλησης μπορούσαν να είναι θανάσιμοι (αυτά δεν γίνονται σήμερα παρά μόνο σε πραγματικές καταστάσεις με όλες τις νομικές συνέπειες να ακολουθούν).

Το παλιό Jujutsu δεν ήταν κάτι που έκαναν για διασκέδαση -ήταν τέχνη επιβίωσης για τους σαμουράι.

Ευχόμαστε να έχουμε καλύψει επαρκώς την απορία σου.