Φίλε Παναγιώτη,

Χαίρομαι που κατάφερες να αποφύγεις σοβαρό τραυματισμό στις όποιες συμπλοκές είχες στον δρόμο, παρά ταύτα όμως πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι:

• Δεν μου έχεις περιγράψει τα περιστατικά λεπτομερώς και λόγο αυτού δεν γνωρίζω αν ήταν απλά ένας καυγάς που ήρθατε στα χέρια ή κάτι πιο σοβαρό (πραγματική απειλή κατά της ζωής σου).
• Δεν γνωρίζω αν ο/οι αντίπαλος/οι ήταν πραγματικά γνώστες πολεμικών τεχνών ή μαχητικών αθλημάτων ή κακοποιά στοιχεία οι ίδιοι (δηλαδή πραγματικά σκληραγωγημένα άτομα).
• Δεν γνωρίζω αν είχες να κάνεις με μόνον έναν επιτιθέμενο ή πολλούς.
• Δεν γνωρίζω αν ήταν οπλισμένος ή οπλισμένοι.

Σίγουρα είναι καλύτερο να κατέχει κανείς έστω παραδοσιακές πολεμικές τέχνες από το να μην γνωρίζει απολύτως τίποτα. Παρά ταύτα η πραγματικότητα μας έχει δείξει ότι:

• Ο σκοπός ενός επιτιθέμενου εξαρτάται κυρίως από το κίνητρο του (πρόκειται για απλή παρεξήγηση ή έχει κακό σκοπό;). Αν δεν έχει από μιας αρχής σκοπό την απόλυτη ωμή βία και ξεκίνησε με μια παρεξήγηση, τότε  οι  πιθανότητες είναι μεγάλες να παραμείνει καυγάς με το λεγόμενο «κλοτσομπουνίδι». Παρ’ όλα αυτά ενδέχεται να δημιουργήσει το δυναμικό μιας περεταίρω κλιμάκωσης, με κατάληξη έως και την θανατηφόρα απειλή κατά της ζωής (και ας μη το θεωρήσουμε “τραβηγμένο”, έχει γίνει).
• Σε έναν απλό «καυγά» δεν είναι απαραίτητο κανείς να γνωρίζει πολεμικές τέχνες για να τα βγάλει πέρα (κατά τη γνώμη μας). Όλοι γνωρίζουμε ότι ο ψυχισμός (attitude/mindset) πολλές φορές μετράει περισσότερο (από εκεί βγήκε η έκφραση «εσύ καράτε εγώ βαράτε» χωρίς να θέλουμε να αποξενώσουμε τους φίλους μας του Καράτε). Αν λοιπόν ο αντίπαλος δεν έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένο μαχητικό ψυχισμό (attitude/mindset) και δεν έχει «παίξει γερό ξύλο» μερικές φορές στην ζωή του, ή δεν νιώθει ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί περισσότερο ώστε να κινδυνεύσει, πολύ πιθανό να κάνει πίσω.
• Οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες σαφώς δίνουν ένα  προβάδισμα σε κάποιον ο οποίος πραγματικά τις κατέχει ενάντια σε κάποιον ανίδεο,  αλλά όχι πάντα (δες προηγούμενες παρενθέσεις).  Αλλά με μια ματιά, θα παρατηρήσει κανείς ότι καμία σχολή παραδοσιακής πολεμικής τέχνης δεν διδάσκει τακτικά ως μέρος της διδακτέας ύλης την πρόληψη, στρατηγικές, τακτικές και δεξιοτεχνίες για την αντιμετώπιση πολλών επιτιθέμενων. Αντιθέτως, λόγο του αθλητικού τους χαρακτήρα η προσέγγιση είναι πάντα ένας προς έναν και συχνά με “στημένη” την οπλισμένη επίθεση με πνεύμα συνεργασίας. Ακόμη και οι αγώνες τους έχεουν σωρεία κανόνες.
• Για να μην έχεις αναφέρει όπλο πουθενά, μάλλον δεν έχεις αντιμετωπίσει τέτοια περίπτωση. Αν είχες, θα σου ήταν αξέχαστη εμπειρία…

Τέλος, εμείς στο Combatives Group ξεχωρίζουμε σαφώς την αυτοπροστασία από την αυτοάμυνα. Άνθρωπος εκπαιδευμένος από εμάς ασχολείται κυρίως με την πρόληψη (αυτό-προστασία) πρώτα και κατόπιν την καταστολή (αυτό-άμυνα), μόνο όταν δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Οι πιθανότητες να εμπλακούν σε «καβγάδες» (που άλλωστε είναι παράνομοι) είναι μηδαμινές αν ακολουθούν αυτήν την μέθοδο. Στην περίπτωση που δεν υπάρχει άλλος δρόμος, η αυτοάμυνά τους ασκείται πάντα με γνώμονα τις νομικές κυρώσεις.

Επιπλέον, στους ασκητές του Combatives Group, σε όλη τη διαδικασία εκμάθησης καλλιεργείται επισταμένα ο κατάλληλος ψυχισμός για την αντιμετώπιση της βίας από έναν ή περισσότερους επιτιθέμενους, με ή χωρίς όπλο.

Με εκτίμηση

Η ομάδα του Combatives Group