Σύντομο ιστορικό εφαρμογής
Κάποιος που θα ερευνήσει για το Combatives και την ιστορία του, τις διδαχές, τη φιλοσοφία, το δόγμα, τη μεθοδολογία και την ρεαλιστική εφαρμογή του, θα διαπιστώσει εύκολα, ότι το σύστημα που σχεδιάστηκε από τους Αστυνομικούς Fairbairn και Sykes είναι ιδανικό για την Αστυνομία και άλλες ένοπλες υπηρεσίες.
Πρώτον, το σύστημα δημιουργήθηκε από αστυνομικούς και για αστυνομικούς. Οι αστυνομικές δυνάμεις της Σαγκάης έλαβαν την εποχή εκείνη εκπαίδευση Combatives/Defendu, με αποτέλεσμα ο αριθμός των αστυνομικών που σκοτώθηκαν την εποχή εκείνη μέσα στα 10 χρόνια μειώθηκε από 146, σε 42 στα 10 επόμενα χρόνια, ΑΦΟΥ έλαβαν σύντομη και περιεκτική εκπαίδευση. Και αυτό σε 666 ένοπλα με πυροβόλα περιστατικά που καταγράφτηκαν. Δηλαδή ένας αστυνομικός στα κάθε 15,8 περιστατικά. Αν αναλογιστούμε ότι η Σαγκάη ήταν τότε βαριά οπλισμένη και εντελώς αδίστακτη ζώνη πολέμου συμμοριών, η μείωση είναι συγκλονιστική! Πάνω από 347% μείωση!
Πολλά χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια του Β’ΠΠ, έγιναν μικρές τροποποιήσεις στο σύστημα, ώστε να καταστεί κατάλληλο για τους στρατιωτικούς στο πεδίο μάχης. Τα αποτελέσματα αποδείχτηκαν ένα πραγματικό «αγκάθι στο κόρφο» των δυνάμεων του άξονα. Η εκπαίδευση παρείχε στις συμμαχικές Ειδικές Δυνάμεις και Μυστικούς Πράκτορες, δεξιότητες που ήταν εύκολα αφομοιώσιμες και αντιγράψιμες από τους πολλούς και, σύμφωνα με τις καταγεγραμμένες ιστορικές μαρτυρίες, πολύ αποτελεσματικές. Πολλές αναφορές από το πεδίο της μάχης και των επιχειρήσεων τεκμηρίωναν αυτό το γεγονός.
Σήμερα, το Combatives Group Σύστημα μας έχει βασιστεί σχεδόν εξ ολοκλήρου σε αυτή τη φιλοσοφία, μεθοδολογία, δόγμα και εφαρμογή, αν και με μια πιο επιστημονική προσέγγιση. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι η κοινότητα μας επικεντρώνεται στην εκπαίδευση πολιτών (Civilian Combatives) και μόνο κατόπιν αιτήματος εκπαιδεύει επαγγελματίες (Street Combatives).
Στην εκπαίδευση πολιτών, η κοινότητα του Combatives Group επικεντρώνεται πρωτίστως στο πως να ερμηνεύουν εύστοχα μια κατάσταση και να ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ, να ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ και να ΑΠΟΔΡΑΤΤΟΥΝ από συγκρούσεις. Μόνο όταν αυτά τα κριτήρια δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν για λογικούς λόγους, ενθαρρύνονται να θέσουν τις συνθήκες υπέρ τους, με την αναπόφευκτη και αναγκαστική σύγκρουση, και με τη νοοτροπία του
«Το απολύτως αρκετό, αρκεί!»
Ο πρώτος και σημαντικότερος κανόνας της κοινότητας του Combatives Group είναι:
Να φτάσει κανείς στο σπίτι του ασφαλείς και άθικτος στο τέλος της ημέρας.
Αυτό αφορά τους πολίτες. Και δεν κάνουμε συμβιβασμούς σε αυτό στις διδαχές μας.
Ποίοι άλλοι μας επισκέπτονται
Αρκετά συχνά, ένοπλοι επαγγελματίες παρακολουθούν τις σειρές των τρίμηνων σεμιναρίων μας. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι αστυνομικοί και αφού γνωρίζουμε πλήρως ότι οι ανάγκες τους είναι πολύ διαφορετικές, προσαρμόζουμε τη διδασκαλία μας ώστε να ανταποκριθούμε σε αυτές. Γνωρίζουμε ότι δεν μπορούν απουσιάζουν, να αποφεύγουν και να αποδράττουν από τη σύγκρουση, είναι καθήκον τους να εμπλακούν. Το γεγονός αυτό διαμορφώνει συχνά, διάφορες αρνητικές ψυχολογικές καταστάσεις.
Είναι η εκτίμησή μας ότι κάποιοι από τους αστυνομικούς που έχουν έρθει σε μας έχουν PTSD (Post-traumatic Stress Disorder – Διαταραχή Μετατραυματικού Άγχους). Πιθανά να μην το γνωρίζουν για τον εαυτό τους και, όσοι καταλαβαίνουν ότι αντιμετωπίζουν δυσκολίες, δεν είναι διατεθειμένοι να το παραδεχτούν. Αλλά αναγνωρίζουμε τα συμπτώματα.
Η διαταραχή μετατραυματικού άγχους είναι μια ψυχιατρική διαταραχή που μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα που έχουν βιώσει ή υπήρξαν μάρτυρες σε κάποιο τραυματικό γεγονός ή ακόμα και πολλά από αυτά.
Αυτό δεν είναι περίεργο, αφού και αυτοί είναι απλώς άνθρωποι με πολύ δύσκολη και συχνά ευαίσθητη εργασία που πολλές φορές (ιδιαίτερα για αστυνομικούς της πρώτης γραμμής) μπορεί επίσης να είναι πολύ επικίνδυνη.
Τι ψυχολογικές συνθήκες αντιμετωπίζουν οι αστυνομικοί
Παρόλο που η χώρα μας είναι σχετικά ασφαλής για να ζήσει κανείς σε σύγκριση με άλλες, όταν πρόκειται για βίαιο έγκλημα και εγκληματίες, υπάρχει πάντα το στοιχείο του άγχους και του φόβου. Κάποιες φορές λιγότερο και άλλες πολύ περισσότερο στρεσογόνες. Στοιχεία με το οποία ο αστυνομικός θα έρθει αντιμέτωπος και, θα πρέπει να το διαχειρισθεί.
Με λίγη σκέψη και προβληματισμό σχετικά με το θέμα και λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις συνθήκες και τους νόμους που διέπουν τις λειτουργίες της αστυνόμευσης και της τάξης, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η συνεχής ανησυχία και συχνά ο φόβος διέπουν την επαγγελματική ζωή αυτών των ανθρώπων. Συχνά ακόμη και τη προσωπική τους ζωή.
Υπάρχουν αφύσικες ψυχολογικές διακυμάνσεις στην καθημερινότητα των αστυνομικών. Π.χ. θα πρέπει σε κάποια περίπτωση ο αστυνομικός να αναγκαστεί να ασκήσει ή να δεχθεί βία ή να κατευνάσει έναν ψυχοπαθή ή να επιληφθεί ενός θανάσιμου τροχαίου με ακραίες εικόνες. Και, στο τέλος της βάρδιας του να «πατήσει ένα κουμπί» και ως δια μαγείας να γυρίσει στην οικογένειά του και να γελάει αμέριμνος καθώς παίζει με τα παιδιά του.
Η κοινή λογική μας λέει ότι ο φόβος τραυματισμού ή θανάτου είναι πολύ υψηλά στον κατάλογο των φόβων που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι. Σε σχέση με τη δουλειά τους, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πολλά πράγματα. Να απομακρυνθεί από την πρώτη γραμμή και να του δοθεί μια εργασία γραφείου με ανάλογη μείωση των αμοιβών του. Να είναι σακατεμένοι για μια ζωή. Να σκοτωθούν, αφήνοντας (ίσως μια νεαρή) οικογένεια πίσω για να φροντίσει για τον εαυτό της. Αυτές οι μόνιμες σκέψεις από μόνες τους μπορούν να «τρώνε» την ψυχή του.
132 νεκροί αστυνομικοί από το 1984 μέχρι το 2020 (36 χρόνια) – Πηγή – astynomia.gr
Που αλλού χτυπιούνται οι αστυνομικοί
Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι αστυνομικοί της πρώτης γραμμής στη χώρα μας (και σε πολλές άλλες σχετικά με αυτό το θέμα) είναι ο φόβος να κάνουν κάτι λάθος κάτω από ακραία ψυχοσωματική πίεση κατά τη διάρκεια της εργασίας τους.
Εξετάζοντας νομικές ενέργειες εναντίον αστυνομικών που είχαν διωχθεί στο παρελθόν, αυτός ο φόβος είναι πιθανώς πολύ έντονος στην Ελλάδα. Η κοινή λογική μας λέει επίσης ότι ο φόβος απόλυσης από τη δουλειά τους, η εμπλοκή τους σε μακροχρόνιες νομικές μάχες και ακόμη και η φυλάκιση για τυχόν λάθος τους είναι επίσης αιτία καθημερινής ψυχολογικής πίεσης.
Άλλο ένα ακόμη πρόβλημα που αντιμετωπίζουν μερικοί από αυτούς, είναι ο φόβος τυχόν αντιποίνων κατά της οικογένειάς τους και της περιουσίας τους από «περιθωριακές» ομάδες ή από κάποιον μωρό (ανόητο) ή ψυχικά διαταραγμένο, που πιστεύει ότι «έχει αδικηθεί» ή ακόμη, πιστεύει ότι προσφέρει σημαντικό «μήνυμα» ή «παράδειγμα» στους συμπολίτες του. Ακόμη και από το οργανωμένο εγκληματικό στοιχείο (πολύ σπανιότερα).
Από όσο γνωρίζουμε, οι αστυνομικοί είναι σε μεγάλο βαθμό μόνοι τους σε περίπτωση υλικών ζημιών που προκαλούνται από αυτές τις ομάδες. Ο φόβος των αντιποίνων εναντίον της οικογένειας από μόνος του μπορεί να προκαλέσει διαρκή αγωνία σε αστυνομικούς και να εντείνει το καθημερινό τους άγχος.
Ποιος δεν θα ανησυχούσε πολύ για αυτή τη πιθανότητα;
Οι περισσότερες αστυνομικές δυνάμεις σε «πολιτισμένες» χώρες σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν προβλέψει έναν ψυχολόγο στην υπηρεσία τους. Επειδή δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αναγνωρίζουν αυτές τις προκλήσεις, θα ήταν παράλογο να μην το κάνουν. Αυτό είναι αξιέπαινο. Το πρόβλημα όμως, είναι ότι ακόμη και η πρόθεση επίσκεψης σε αυτούς τους ψυχολόγους οδηγεί συχνά έναν αστυνομικό να κωλύεται από τις σκέψεις, ότι η υπηρεσία μπορεί να του αφαιρέσει το όπλο του, να μειώσει την αμοιβή του, ακόμη και να τον αφαιρέσει από την υπηρεσία εντελώς. Είναι γνωστό ότι πολλές αστυνομίες προσφέρουν, πολύ σωστά, τη δυνατότητα μετάθεσης αστυνομικών που βρέθηκαν σε ενδεχομένως τραυματικές καταστάσεις σε άλλα πιο ήρεμα τμήματα και θέσεις. Συχνά, οι αστυνομικοί αρνούνται να το πράξουν, αρνούμενοι και τις ψυχολογικές προκλήσεις τους και προβάλλοντας ψευδές«νταηλίκι» σε μια προσπάθεια να δείξουν «ατρόμητοι», «ευπροσάρμοστοι» και «σκληροί» στους συναδέλφους τους.
Αυτό που δεν αναγνωρίζουν ή εκτιμούν ή αποτυγχάνουν να παραδεχτούν, είναι ότι βιώνουν Διαταραχή Μετατραυματικού Άγχους (Post-traumatic Stress Disorder – PTSD).
Αυτό οδηγεί σε πλήθος άλλων φυσιοψυχολογικών προβλημάτων όπως:
- Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου
- Σοβαρές κοιλιακές διαταραχές
- Προβλήματα θυρεοειδούς
- Υψηλή αρτηριακή πίεση
- Αυτοάνοσα δερματικά
- Στυτική δυσλειτουργία
- Ξεσπάσματα θυμού
- Διαταραχή ύπνου
- Κρίσεις πανικού
- Ταχυπαλμία
- Κατάθλιψη
κ.α. για να αναφέρουμε μόνο τα πιο σημαντικά.
Οι συχνά δύσκολες συνθήκες εργασίας των αστυνομικών
Προσθέστε σε αυτά το γεγονός ότι οι αστυνομικοί περιπολούν τους δρόμους σε κάθε είδους καιρικές συνθήκες και ανά πάσα στιγμή σε διάστημα 24 ωρών και επιπλέον, το γεγονός ότι δεν έχουν «φυσιολογική» οικογενειακή ζωή λόγω του συχνά ασταθούς ωραρίου και έχουμε ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΠΙΕΣΗ.
Προσθέστε επιπλέον σε αυτό τα συχνά φρικτά πράγματα στα οποία γίνονται μάρτυρες και την τακτική έκθεσή τους στον ανθρώπινο πόνο και δυστυχία και τα επίπεδα άγχους αυξάνονται πολύ πέρα από τα όρια που μπορεί να χειρίζεται ένας κανονικός άνθρωπος σε καθημερινή βάση χωρίς να υποφέρει από τις ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ.
Τέλος, τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν όλοι οι αστυνομικοί σε παγκόσμιο επίπεδο συνδέονται με τη σχετικά χαμηλή αμοιβή που συχνά δημιουργεί δύσκολες προσωπικές οικονομικές συνθήκες. Για παράδειγμα, εδώ στην Ελλάδα, βιώνουμε κάποια σοβαρά οικονομικά ζητήματα την τελευταία δεκαετία. Χιλιάδες απλοί άνθρωποι που δεν έχουν αντιμετωπίσει ποτέ τέτοιες προκλήσεις και κινδύνους παρόλα αυτά έχουν οδηγηθεί σε αυτοκτονία εξαιτίας αυτού.
Πώς όλα αυτά να μην επηρεάζουν ένα άτομο ψυχολογικά ή ακόμα και σωματικά;
Τι μπορεί να προσφέρει το Combatives Group
Πώς μπορούμε εμείς, η Κοινότητα του Combatives Group να βοηθήσουμε αστυνομικούς με αυτά τα θέματα;
Πιστεύουμε ότι ένα μεγάλο μέρος αυτού μπορεί να μετριαστεί με εκτεταμένη και αποδεδειγμένη κατάρτιση, ψυχική, ψυχολογική και σωματική.
Γνωρίζουμε ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα που βασίζεται σε δοκιμασμένες μελέτες, έχει αλλάξει τη ζωή των ανθρώπων προς το καλύτερο, απαλλάσσοντάς τους από διάφορους φόβους όπως τον φόβο της ανεπάρκειας και την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό τους. (Δείτε – Ρόλοι, Προσομοιώσεις και Σενάρια και Που στηρίζεται η Μεθοδολογία μας.) Το Combatives Group Σύστημα δημιουργήθηκε από αστυνομικούς και για αστυνομικούς. Έχει δοκιμαστεί σε πραγματικές συνθήκες ακραίας αστικής και πολεμικής βίας και ως εκ τούτου, δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την επιτυχία του.
Δυστυχώς, λίγα πράγματα μπορούμε να κάνουμε για τον «φόβο του θανάτου» αφού αυτό είναι μέρος της ψυχής του κάθε ζωντανού οργανισμού. Αλλά σίγουρα μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τους ανθρώπους πολύ καλά, δίνοντάς τους τα εργαλεία για να καταπολεμήσουν τους φόβους τους.
Η επαφή μας με αστυνομικούς κατά τη διάρκεια των ετών μας οδήγησε να εκτιμήσουμε ότι η δουλειά τους δεν είναι εύκολη. Είναι γεμάτη από κινδύνους που τους επηρεάζουν δυσμενώς, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Παρόλα αυτά το φρόνημά τους παραμένει υψηλό και η διάθεση για προσφορά στον συνάνθρωπο, αμείωτη.
Μπορούμε να αγνοήσουμε το πρόβλημα τους σκεπτόμενοι ότι ήταν επιλογή τους η δουλειά αυτή, μπορούμε να συμπάσχουμε με το πρόβλημά τους αλλά να μην κάνουμε και τίποτα ή μπορούμε να τους βοηθήσουμε να κάνουν κάτι γι’ αυτό με ανώτερη εκπαίδευση. Εμείς στο Combatives Group προσφέρουμε την τελευταία επιλογή.
Οι πόρτες μας είναι ανοιχτές.
Contributing Advisor – Κωνσταντίνος Μπενέκης – Ανθυπαστυνόμος
