Πρέπει να αναφέρουμε ότι μόνο ΔΥΟ συστήματα έχουν αναγνωριστεί στο Ισραήλ ως αυθεντικά ισραηλινά συστήματα. Tο Hisardut® και το Krav Maga®. Μεταξύ των δύο συστημάτων το Hisardut® καλύπτει πολύ ευρύτερο φάσμα (έχοντας αντικαταστήσει εν μέρει το KAPAP) και θεωρείται ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΙΤ. Οι υπόλοιποι (πολίτες και IDF) μαθαίνουν Krav Maga, ενώ το ένοπλο/άοπλο σύστημα του KAPAP έχει εξαπλωθεί πια περισσότερο στη Βόρειο Αμερικανική αγορά και όχι στο Ισραήλ. (Και αυτοί έχουν οργανωθεί και επιχειρούν να το «προωθήσουν» με τον ίδιο τρόπο στον υπόλοιπο κόσμο.)
Άλλος λόγος για το τελευταίο είναι ότι ενώ το σύστημα του KAPAP κάλυπτε άοπλη και ένοπλη μάχη σώμα-με-σώμα, είχε και ΑΛΛΑ. Δηλαδή επιπλέον, ένα συνδυασμό πρώτων βοηθειών πεδίου μάχης, εκπαίδευση στα εκρηκτικά, εκπαίδευση στα πυροβόλα όπλα και στις διαβιβάσεις, σκληρή φυσική κατάσταση, καθώς επίσης και εκπαίδευση επιβίωσης στην έρημο. Όλα τα παραπάνω γίνονται πλέον από την IDF (Israeli Defence Force) και όχι από κάποια ιδιωτική οργάνωση ή σύλλογο.
Οι όροι Krav-Maga και KAPAP χρησιμοποιήθηκαν εναλλάξ από τις αρχές του 1950 και λόγω της δημοτικότητας και μεγαλύτερης εξάπλωσης του Krav-Maga σήμερα, το ένοπλο/άοπλο σύστημα του KAPAP έχει γίνει λιγότερο γνωστό. Μάλιστα, το Hisardut® (Εβραϊκά – Επιβίωση) πολλές φορές κατατάσσεται λανθασμένα ως το ίδιο πράγμα, ακόμη και από πολλούς Ισραηλινούς (δεν ασχολούνται όλοι με τις «πολεμικές τέχνες»). Αυτό γίνεται μάλλον λόγω της γενικής φύσεως της ορολογίας. Δηλαδή, αυτό που γίνεται με τον όρο Καράτε ο οποίος κατέληξε να καλύπτει όλα τα συστήματα Καράτε.
Από το 1987, σε αντίθεση με ότι προωθείται από τον κάθε ανενημέρωτο, επιλεγμένες ελίτ ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ, δεν δέχονταν ΚΑΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ στη ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ Krav Maga®. Αλλά, σε ένα σύστημα που ονομάζεται Hisardut® (Εβραϊκά – Επιβίωση) το οποίο είχε υιοθετηθεί «πειραματικά» από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 (μέσω του Αριελ Σαρόν που ήταν τότε υπουργός Εθνικής Αμύνης – διαθέτουμε και βίντεο της παρουσίας του σε εκδήλωση του είδους).
Μέχρι τότε οι διάφορες Ελίτ Ειδικές Δυνάμεις διδάσκονταν τα άοπλα και ένοπλα στοιχεία του χρονολογικά παλαιότερου KAPAP. Την εποχή εκείνη η στρατιωτική ηγεσία έψαχνε για ένα πιο «προηγμένο» σύστημα μάχης σώμα-με-σώμα για αυτές τις Εξειδικευμένες Ομάδες Κρούσης (το ένοπλο CQB παίζει μεγάλο ρόλο σε αυτές – εξηγήσεις σε επόμενο άρθρο).
Το Krav Maga τότε (όπως και σήμερα) διδασκόταν στα τακτικά στρατεύματα της IDF. Στην πραγματικότητα, το 1987, ανατέθηκε από την ισραηλινή στρατιωτική ηγεσία στον Dennis Hanover, να αναπτύξει ένα σύστημα για ένα νέο (τότε) αντιτρομοκρατικό πρόγραμμα που ονομάζεται LOTAR (ακρωνύμιο για Lochama B’Terror). Το πρόγραμμα είναι ενεργό από τότε.
Σήμερα, ο ίδιος άνθρωπος (ο ιδρυτής του Hisardut® – Dennis Hannover, που παρουσίασε στο History Channel – The Human Weapon το Krav Maga) είναι και έμμεσα ο λόγος για αυτή την εκρηκτική παγκόσμια επέκταση των ισραηλινών συστημάτων.
Ο Dennis έχει υπόβαθρο Judo, Ju Jutsu και Kyukushinkai Karate και έχει αναπτύξει ο ίδιος το Hisardut® βασισμένο στις προσωπικές του εμπειρίες και, στις εμπειρίες του πάντα μάχιμου σώματος μαθητών του (πάνω από 6.000 το 1993 μόνο στο Ισραήλ). Είμαι πολύ περήφανος και ευγνώμων για την σχέση μου μαζί του, διότι υπήρξε καθοριστικός παράγοντας στην επαναφορά της πορείας μου (έχω λάβει 3ο Νταν το 1993 στο Hisardut από τον ίδιο). Μπορώ να διαβεβαιώσω όλους όσους διαβάζουν αυτό το κείμενο ότι ακόμη και σήμερα, έχοντας πατήσει ήδη τα ογδόντα συν του έτη, ο Dennis παραμένει μαχητικός όσο ποτέ(!).
Για όσους νομίζουν ότι οι Ισραηλινοί γνωρίζουν ή ασχολούνται μόνο με τα προαναφερθέντα συστήματα, σπεύδω να ενημερώσω ό, τι οι Ισραηλινοί έχουν εξίσου εξαιρετικά δυνατή ανάπτυξη και σε πολλά παραδοσιακά ασιατικά συστήματα.
Τώρα…, γιατί οι Τακτικές Δυνάμεις του Ισραήλ δεν ακολουθούν ή διδάσκουν αυτή την ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ του Krav Maga;
Οι λόγοι για αυτό είναι πολύ απλοί…
Ο κυριότερος είναι ότι ένας ισραηλινός στρατιώτης, όπως και κάθε άλλος στρατιώτης σε έναν σοβαρό στρατό, έχει ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΙ να ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ τα ΟΠΛΑ του ΠΡΩΤΑ! Δεν θα ρίξει τα όπλα του στο έδαφος για να πάρει μέρος σε μια δίκαιη άοπλη μάχη ή μια μάχη με μαχαίρι. (Αυτά είναι για τους αφελείς και το Χόλυγουντ.)
Γιατί;
Ένας καλός στρατιώτης δεν είναι ποτέ άοπλος!
Εν ολίγοις…
Η ΑΟΠΛΗ μάχη σε επιχειρησιακό περιβάλλον δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο σημαντική όσο αρέσκονται κάποιοι να την προβάλουν.
Αυτό δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει ο κάθε έξυπνος άνθρωπος, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που αγνοούν αυτό το απλό γεγονός και… παραμυθιάζουν όσο παραμυθιάζονται.
Και μόνο η σκέψη ενός άρτια εκπαιδευμένου στρατιώτη που είναι οπλισμένος να αντιμετωπίζει τον εχθρό του άοπλος, είναι γελοία. Ένας στρατιώτης, ακόμη και αν δραπετεύσει ΑΟΠΛΟΣ από αιχμαλωσία, αυτόματα θα σπεύσει να ΟΠΛΙΣΤΕΙ (κλέβοντας ή κατασκευάζοντάς ή σηκώνοντάς το όπλο από το περιβάλλον του). Όπως και να ‘χει, αντιμέτωπος με το «δίλλημα» επικείμενης ΕΝΟΠΛΗΣ ή ΑΟΠΛΗΣ μάχης ενώ είναι ΗΔΗ οπλισμένος, θα επιλέξει να πυροβολήσει πρώτα!
Εκτός αυτού, έχετε δει ποτέ πόσο εξοπλισμό φέρουν αυτοί οι τύποι; Άντε να κάνεις και Krav Maga με συν 35 κιλά στην πλάτη!! (κι’ ας μην επεκταθούμε στο αν θα προλάβεις να τα ξεφορτωθείς σε αιφνίδια επίθεση για να είσαι πιο «μάχιμος», αυτά είναι για τους ευκολόπιστους.)
Δεν πρόκειται να δείτε ποτέ στρατιώτη, ούτε του τακτικού στρατού ούτε των ελίτ ειδικών δυνάμεων ή οποιουδήποτε άλλου σοβαρού στρατού να εφαρμόζει περίπλοκα πράγματα. Δηλαδή, να χρησιμοποιεί το όπλο του ή τον ιμάντα του όπλου με περίτεχνους (δείτε – παγίδευση, περιέλιξη, ακινητοποίηση) και άλλους εξαιρετικά αμφίβολους τρόπους, με σκοπό να ελέγξει έναν εχθρό ή να τον χειραγωγήσει την ώρα της μάχης.
Και αυτά είναι για τους ευκολόπιστους…
Ο δεύτερος λόγος είναι η ιδέα ότι ο κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως μεγέθους, ύψους ή βάρους μπορεί να νικήσει έναν «ανώτερο» εχθρό ή επιτιθέμενο, γίνεται όλο και πιο μακρινή όσο πιο ΠΟΛΥΠΛΟΚΕΣ γίνονται οι τεχνικές.
Αυτό δεν είναι μόνο επειδή έχουν γίνει πιο ΠΕΡΙΠΛΟΚΕΣ άρα και πιο ΔΥΣΚΟΛΕΣ να ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ, αλλά και επειδή ΠΟΛΥ περισσότερος ΧΡΟΝΟΣ και ΑΦΟΣΙΩΣΗ απαιτείται από κάποιον να μάθει πολύπλοκες τεχνικές και την εφαρμογή τους αποτελεσματικά ΥΠΟ ΠΙΕΣΗ.
Βάση αυτών οδηγούμαστε αυτόματα στο συμπέρασμα ότι, αν η ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ είναι μια απαίτηση ενός συστήματος μάχης, τότε ολόκληρες δεκαετίες μελέτης και πρακτικής είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ. Η προσέγγιση αυτή θα οδηγούσε φυσικά σε εκτεταμένα, μη εφαρμόσιμα συστήματα. Καμία στρατιωτική θητεία ΔΕΝ ΔΙΑΡΚΕΙ ΤΟΣΟ για ένα πολίτη, άρα δεν είναι εφικτό. Εξαιρούνται, παραδοσιακά συστήματα, όπως το κλασσικό Ju Jutsu (όχι συστήματα εδάφους) μόνο αν έχουν κάποια πολύ περιορισμένη εφαρμογή σε σύγχρονο στρατό (άνευ σπαθιού, λόγχης κτλ.), αρκεί να προσαρμοστούν από την μεσαιωνική προσέγγιση στην σύγχρονη.
Και πάλι, ας μην επεκταθούμε στην εξαιρετικά αμφίβολη χρήση των άοπλων συστημάτων π.χ. πυγμαχίας, κλασσικής πάλης, μπραζίλιαν ζίου ζίτσου και, οπλισμένων κάλι και νιντζούτσου. Ειδικά όταν μιλάμε για οπλισμένο στρατιώτη, διότι ΚΑΙ αυτά είναι για τους ευκολόπιστους.
Όπως και να ’χει, ένας άνθρωπος εκπαιδευμένος στην «παλιά σχολή» των ΑΡΧΩΝ του Combatives, εύκολα εντοπίζει τις επιρροές των ΕΝΝΟΙΩΝ του Combatives του Fairbairn και Sykes στο Ισραηλινό σύστημα του Krav Maga.