…και νόημα για αυτοάμυνα
Έχω παρακολουθήσει πολλά σεμινάρια, όπου «μεγάλοι δάσκαλοι» έρχονταν για να εκπαιδεύσουν ασκούμενους 4ου και 5ου Νταν του ενός ή του άλλου συστήματος. Μου ήταν πάντα πολύ κουραστικό και ανιαρό να τους βλέπω να σπαταλάνε το χρόνο των μαθητών με ΑΣΗΜΑΝΤΕΣ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ του χεριού ή του ποδιού.
Έλεος!
Σε τι στο διάολο εκπαιδεύεται ο ασκούμενος τόσα χρόνια;
Στο να αλλάζει την συστροφή της γροθιάς του κατά μία μοίρα (1ο)! Μπορεί αυτή η μικροσκοπική γωνιακή ρύθμιση να κάνει την διαφορά στο πως θα σπάσεις την μύτη του επιτιθέμενου καθάρματος;
Θεωρώ ότι σε αυτό το επίπεδο εκπαίδευσης σε οποιοδήποτε σύστηαμα, ο ασκούμενος δεν πρέπει να κάνει τίποτα άλλο παρά συνεχή έμπρακτη εφαρμογή τεχνικών, δοκιμάζοντάς τις σε συνθήκες όσο γίνεται πιο πραγματικές,
Η τρέλα του Mac Ντότζο (σαν να λέμε Mac Donald’s – παντού βρίσκονται) που σάρωσε τον κόσμο από την δεκαετία του ‘70 μέχρι και σήμερα, μας έδειξε ότι ο κόσμος είναι απίστευτα αφελής και εύπιστος. Και αν δεν έφτανε αυτό, οι διάφορες «αυθεντίες» στο ένα ή το άλλο σύστημα που αυτοαποκαλούνται «μάστερ» και υποτίθεται ότι ξέρουν, δημιουργούν ευφάνταστες τεχνικές. Το απίστευτο του θέματος; Ο κόσμος απλώς ακολουθεί! Πως αλλιώς μπορεί κάποιος να εξηγήσει την διαιώνιση τεχνικών (και καλά) «αυτοάμυνας» που συνήθως είναι βλακώδεις, πολύπλοκες και αναξιόπιστες για να μην επισημάνουμε, άκρως επικίνδυνες για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα; Γιατί λοιπόν κατέληξε να ευνουχίζεται μία εκ φύσεως αμιγώς επιθετική πρακτική; Μήπως δεν ήταν ποτέ πραγματικά «Πολεμική Τέχνη» και ονομάστηκε λάθως; Η μάχη σώμα με σώμα (Hand to hand Combat – και κατ’ επέκταση τα Combatives – τα της μάχης) δεν αναπτύχθηκε ως άθλημα. Ανεπτύχθη πάνω στο πεδίο μάχης όπου θυσιάστηκαν αμέτρητες ψυχές για να αχρηστεύουν, να ακρωτηριάζουν και να σκοτώνουν τον εχθρό. ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ. Γιατί, λοιπόν, να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας; Όσον αφορά την ΣΗΜΕΡΙΝΗ βιομηχανία πολεμικών τεχνών, αυτό που συμβαίνει εδώ και δεκαετίες είναι εμφανές για όσους θέλουν να το δούν αντικειμενικά. Πρόκειται για τον ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟ και η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ μιας ΚΑΠΟΤΕ απλής, αποδοτικής και αποτελεσματικής τεχνοτροπίας αυτοάμυνας για τον καθένα σε μια «τέχνη» και κατόπιν, σε μία τεράστια βιομηχανία θεάματος δισεκατομμυρίων. («Άρτος και θέαμα» θυμίζει τίποτα;) Η αλλαγή είναι αποδεκτή γιατί έτσι είναι η ζωή η ίδια σε όλη τη φύση. Όμως, υπό ποια έννοια προωθείται το αποτέλεσμα ΑΥΤΗΣ της αλλαγής ως το ίδιο πράγμα με την αυτοάμυνα; Η Αυτοάμυνα και ο Αθλητισμός δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Η απλή αλήθεια είναι ότι η βιομηχανία των Πολεμικών Τεχνών που είναι ΚΑΙ Αθλητισμού ΚΑΙ Αυτοάμυνας ΚΑΙ Πνευματικής Ανάπτυξης ΚΑΙ Μιλιταίρε… κλπ. παράγει ΧΡΗΜΑ! Πλέον κατά κανόνα συσκευάζει, εμπορεύεται και πουλά… φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Κάθε κομάντο του καναπέ κυριολεκτικά ΑΥΤΟΑΝΑΚΗΡΥΣΣΕΤΑΙ σε ειδικός σε αυτό, εκείνο ή το άλλο «φονικό» (Πολεμικό Μαχητικό Αθλητικό κατά τα άλλα) σύστημα «πολεμικών τεχνών». Αυτοί οι «ειδικοί» το διδάσκουν σε όσους το δυνατόν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ, δίνοντάς τους βαθμούς υψηλότερων επιπέδων όσο το δυνατόν ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΑ (με το ανάλογο οικονομικό τίμημα). Στη συνέχεια, τους ενθαρρύνουν να ιδρύσουν νέους συλλόγους που θα παράγουν μια από τα ίδια (ΠΑΛΙ με το ανάλογο οικονομικό μηνιαίο τίμημα). Ο στόχος είναι πάντα η οικονομική τους επιτυχία μέσω της διαιώνισης και του πολλαπλασιασμού των ανίδεων για την πραγματική βία προβάτων. Γιατί κανείς άλλος δεν λέει αυτές τις απλές αλήθειες; Η απάντηση είναι απλή: «Γιατί να επιτρέψουμε στα πρόβατα να γνωρίζουν την αλήθεια; Στο κάτω, κάτω, αυτά πληρώνουν τους λογαριασμούς!» Ορίστε, λοιπόν, γιατί κανείς δεν θέλει να παρουσιάσει την αλήθεια σε ένα αφελής, εύπιστο καικαθησυχασμένο κοινό. Εξάλλου, μια πραγματική «Τέχνη του Πολέμου» θα οδηγούσε σε πολύ αραιωμένους αριθμούς (ποιότητα όμως θα είχανε όσοι έμεναν…)