Οι αριθμοί βοηθούν και εμάς…
Το να αντιμετωπίσουμε ΜΟΝΟΙ μας ομαδικές επιθέσεις, ΣΙΓΟΥΡΑ αποτελεί τον ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ εφιάλτη μας.
Η αλήθεια είναι ότι ΠΑΝΤΑ αισθανόμαστε λίγο πιο ΘΑΡΡΑΛΕΟΙ, όταν μας την «πέφτουν» και βρίσκεται ένας ή μερικοί φίλοι στο πλευρό μας.
Με δύο, τρεις ή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ φίλους στο πλευρό μας, ΑΚΟΜΑ κι ‘αν οι επιτιθέμενοι είναι στο ΙΔΙΟ μέγεθος και βάρος με εμάς ή αν ΥΠΕΡΕΧΟΥΝ και τα πράγματα είναι ΔΥΣΚΟΛΑ και ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ, βρίσκουμε περισσότερο ΘΑΡΡΟΣ από ό,τι θα είχαμε ΜΟΝΟΙ.
Έχοντας κάποιον για να καλύψει την πλάτη μας είναι πιο παρήγορο, έτσι δεν είναι;
Φυσικά τα πράγματα ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΡΙΖΙΚΑ όταν οι επιτιθέμενοι είναι ΚΑΙ ΟΠΛΙΣΜΕΝΟΙ.
Και όπως προαναφέρθηκε:
«…Δεν είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσετε την ΑΛΗΘΕΙΑ και με ειλικρίνεια, θα παραδεχτούμε ότι τα πράγματα πάνε από το κακό στο θανατηφόρο, σε ελάχιστο διάστημα. Το βάρος των αριθμών μας θέτει αυτόματα σε ΠΟΛΥ μειονεκτική θέση…».
Τα «3-Α της Ασφαλείας», οι κανόνες της ΑΠΟΥΣΙΑΣ, ΑΠΟΦΥΓΗΣ και ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ παραμένουν οι ΠΡΩΤΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ που θα πρέπει να εφαρμόσουμε, δεδομένου ότι η αυτοσυντήρηση (και τελικά η επιβίωση) είναι ΥΨΙΣΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ.
Αν υποθέσουμε ότι αυτές οι επιλογές δεν είναι διαθέσιμες για οποιοδήποτε λόγο, ποιο είναι το επόμενο βήμα;
Θα έχετε δει την ταινία «300» και ίσως θα θυμάστε μια σκηνή όπου οι Σπαρτιάτες σπάνε το μέτωπο και την παράταξή τους και ορμάνε μπροστά ανάμεσα στον εχθρό, σπέρνοντας τον «όλεθρο». Αν και αυτό έγινε για δραματικούς σκοπούς, στην πραγματική ζωή αυτή η τακτική θα αποτελούσε αυτοκτονία. Η φάλαγγα ήταν ο σχηματισμός μάχης για το βαρύ πεζικό και η διάλυση της παράταξης σήμαινε καταστροφή. Κάθε άνδρας προστάτευε τον άνδρα στα αριστερά του με την ασπίδα του και του δινόταν η ίδια προστασία από τον άνδρα στα δεξιά του.
Το κλειδί σε όλη αυτή την τακτική ήταν να μείνουν ΕΝΩΜΕΝΟΙ.
Έτσι, σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν αφήνουμε τον όχλο να μας ΑΠΟΜΟΝΩΣΕΙ και να μας ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΕΙ όπως στις ταινίες, γιατί ΔΕΝ μπορούμε να μαχόμαστε σε πολλά μέτωπα.
