Είναι γεγονός ότι η σκληρή σωματική εξάσκηση, σε όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικές συνθήκες που πιθανά να αντιμετωπίσει κανείς, είναι απολύτως απαραίτητη. Αποτελεί κοινή λογική και θα ήταν παράλογο αν κάποιος το αμφισβητούσε.
Όσο περισσότερες σωματικές ιδιότητες και ικανότητες έχουμε, τόσο το καλλίτερο για εμάς.
Ένας μεγαλόσωμος, δυνατός, ταχύς, ικανός και ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ άνθρωπος σίγουρα έχει καλύτερες πιθανότητες να τα βγάλει πέρα προβάλλοντας μεγάλη ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. Ιδιαίτερα όταν είναι αποφασισμένος ν’ αποκτήσει αυτό που ΘΕΛΕΙ (τα υπάρχοντά μας, την αξιοπρέπειά μας (σώμα), τη ζωή μας). Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε την ΑΓΡΙΑ ΠΡΟΘΕΣΗ του και την ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΥΜΠΟΝΙΑΣ και ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, έχουμε απέναντί μας έναν ΠΟΛΥ επικίνδυνο αντίπαλο.
Σε περίπτωση που υπολειπόμαστε κάποιων στοιχείων από τα παραπάνω… βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση.
Κανείς δε μπορεί αγνοήσει ή να ξεφύγει των παρακάτω δεδομένων:
- Όσο περισσότερη ΜΥΪΚΗ μάζα έχουμε, συνήθως τόσο πιο ΔΥΝΑΤΟΙ είμαστε.
- Όσο καλύτερη ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ έχουμε, τόσο μεγαλύτερη ΑΝΤΟΧΗ έχουμε.
- Όσο πιο ΣΚΛΗΡΑΓΩΓΗΜΕΝΟΙ είμαστε, τόσο πιο ανεκτικοί θα είμαστε στον ΠΟΝΟ.
- Όσο περισσότερη ΤΑΧΥΤΗΤΑ έχουμε, τόσο πιο ΕΚΡΗΚΤΙΚΟΙ θα είμαστε.
Κ.ο.κ
Όλα τα παραπάνω στηρίζονται στην κοινή λογική.
Ο καθένας από εμάς θα πρέπει ειλικρινά να αναλογιστεί:
Μπορούμε να υπερασπιστούμε επιτυχώς τον εαυτό μας, την οικογένεια μας ή τους φίλους μας σε μία ώρα ανάγκης, ρεαλιστικά, με την ΠΑΡΟΥΣΑ φυσική μας κατάσταση;
Καταλαβαίνω την ισχυρότατη τάση του κόσμου να ΠΙΣΤΕΥΕΙ ότι μπορεί να καταφέρει όσα νομίζει, αλλά το τι ΝΟΜΙΖΕΙ κανείς, με το τι μπορεί να ΚΑΝΕΙ στην πραγματικότητα, είναι δυο ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ πράγματα.
Οι ασκούμενοι του C.G., εκτελούν σχετικά «βαριά» προπόνηση ενδυνάμωσης, ενισχύοντας σημαντικά την φυσική κατάσταση όλου του σώματος. Οι ασκήσεις και οι σειρά τους είναι ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ σχεδιασμένες από γυμναστή ΤΕΦΑΑ.
Χρησιμοποιούμε ένα ειδικά διαμορφωμένο πρότυπο Φυσικής Αγωγής, για την αύξηση της δύναμης, της ταχύτητας, της εκρηκτικότητας και της αντοχής, που δημιουργήθηκε ειδικά για μάχη σώμα με σώμα. Η άσκηση πρώτα επικεντρώνεται στο «χτίσιμο» του κορμού του σώματος (body core) και προοδευτικά ενδυναμώνει και τα άκρα. Είναι η ΙΔΙΑ μέθοδος προπόνησης που χρησιμοποιείται από πυγμάχους, παλαιστές και αθλητές του τζούντο επιπέδου Ολυμπιακών αγώνων.
Ακόμα και αν ΔΕΝ πιστεύετε πως ο τρόπος που εκπαιδεύουμε τους μαθητές του Combatives Group στις Αίθουσες Άσκησης Combatives, είναι για όλους, η ταπεινή μας γνώμη είναι ότι είναι ανάγκη υγείας να γυμναστείτε. Οι λόγοι δεν χρειάζονται και πολλή εξήγηση. Πρέπει να βελτιώσουμε την φυσική μας κατάσταση και να βελτιώσουμε όποια άλλη δυνατότητα και ιδιότητα μπορούμε. Αυτός είναι ο λόγος που έχει δημιουργηθεί για το Combatives το πρόγραμμα φυσικής αγωγής του Combat Fitness.
Forging Steel #3:
Κατά την διάρκεια που απαιτείται για ν’ αποκτηθεί αυτού του είδους η φυσική δύναμη, το καρδιοαγγειακό σύστημα αναπτύσσεται σταδιακά μέσω ασκήσεων που είναι σχεδιασμένες για την αύξηση της ΕΚΡΗΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ και της ΑΝΤΟΧΗΣ.
Προσθέτοντας στα παραπάνω μία καλά σχεδιασμένη προπόνηση με μέτρια βάρη ή αντιστάσεις, χτίζουμε παράλληλα τη μυϊκή μάζα και τη δύναμη του ασκητή. Στοιχεία απαραίτητα στη βαριά φυσική επαφή και την κρούση (πάλη, ρίψεις και όλοι οι τρόποι κτυπήματος που χρησιμοποιούμε).
Typical Combatives Class #1:
Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η προπόνηση με ΒΑΡΗ μπορεί να ΜΕΙΩΣΕΙ την ΤΑΧΥΤΗΤΑ και την ΕΥΛΥΓΙΣΙΑ τους, το οποίο είναι γεγονός ΟΤΑΝ ένας ασκητής ΔΕΝ χρησιμοποιεί ΟΛΗ την έκταση της κίνησης του μυ για την οποία είναι ικανός.
Combat Fitness – Kettlebell #1
Οι ελαφριές ΔΙΑΤΑΣΕΙΣ αποτελούν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ κομμάτι για την μάλλον μέτρια ελαστικότητα και ευλυγισία που απαιτούνται για το Combatives, καθιστώντας τους μύες ΛΙΓΟΤΕΡΟ επιρρεπείς σε ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥΣ.
Όταν ο ασκούμενος αποκτήσει την επιθυμητή ελαστικότητα, πρέπει να καταβάλλει κάθε προσπάθεια να την ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙ.
Τελικά, μετράει η τεχνική;
Είμαστε της γνώμης ότι ΟΛΑ βοηθούν σε μια μάχη ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. Κάθε είδος και κάθε στάδιο της μάχης που μπορεί να δώσουμε, απαιτεί τις αρετές και ιδιότητες που προαναφέραμε. Οτιδήποτε διαφορετικό ισχυρίζεται κανείς, εμπεριέχει «άλλους» σκοπούς.
Μερικοί φοβούνται να «ζορίσουν» τους μαθητές τους στην πιθανότητα να τους χάσουν και, κατά προέκταση το εισόδημα που αυτοί τους αποφέρουν. Άδικη συμπεριφορά πρός αυτούς το λιγότερο. Προσωπικά θεωρώ ότι το να «αρμέγει» κανείς χρηματικά τους μαθητές του είναι ανήθικο από πολλές απόψεις. Αν δεν μάθουν για το τι ΕΙΝΑΙ ικανοί ή ΟΧΙ, μπορεί να κινδυνεύσουν ΘΑΝΑΣΙΜΑ. Οι ψευδαισθήσεις τέτοιου τύπου σκοτώνουν!
Όσον αφορά στους μαθητές που δεν πραγματοποιούν επαρκή έρευνα για να εξασφαλίσουν την ασφάλεια τους, είμαι της άποψης ότι αυτού του τύπου οι άνθρωποι ποτέ δεν ενδιαφέρονταν πραγματικά να καταφέρουν τίποτα. Και πιθανά, λόγω της έλλειψης αντικειμενικότητας και πυγμής τους, στην περίπτωση που τις «φάνε», μόνο κακά λόγια θα έχουν να πουν για την όποια σχολή.
Γιατί;
Διότι ελάχιστοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να αναλάβουν τόσο τις ευθύνες όσο και το προσωπικό τους φταίξιμο.
Το μόνο που κάποιος μπορεί να προβλέψει με σιγουριά σε μια μάχη επιβίωσης, είναι το ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ.
Ενώ ο κύριος σκοπός ενός πολίτη είναι η ΔΙΑΦΥΓΗ, αντίθετα, ένας επαγγελματίας ΠΡΕΠΕΙ να εμπλακεί σε μια βίαια κατάσταση. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει το ενδεχόμενο να χρειαστεί ΕΛΑΦΡΩΣ ΕΥΡΥΤΕΡΟ φάσμα τεχνικών και δεξιοτήτων ανάλογα με την πορεία της συμπλοκής (π.χ. Τεχνικές Σύλληψης).
Οι όποιες δεξιότητες θα χρειαστούν, υποβοηθούνται με όσες περισσότερες αρετές και ιδιότητες διαθέτει κανείς σε διαφορετικό βαθμό. Συνεπώς, ενώ ο πολίτης χρειάζεται ΛΙΓΟΤΕΡΟ τις ιδιότητες και τεχνικές για ρίψεις και μάχη εδάφους επειδή ο σκοπός του είναι η διαφυγή, ένας αστυνομικός και σύγχρονος στρατιώτης (που επιχειρεί ανάμεσα σε πολίτες), πιθανά να χρειαστεί να τις μάθει για να εξασφαλίσει τις ικανότητές του στην αυξημένη πιθανότητα χρήσης τους που παρουσιάζει η σύλληψη.
Ο καταιγισμός κτυπημάτων είναι η ΨΥΧΗ του συστήματος Combatives.
Τα ισχυρά χτυπήματα, απαιτούν από έναν ασκούμενο, την ικανότητα να επιταχύνει ΑΚΑΡΙΑΙΑ την μάζα του σώματός του προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Για το Combatives είναι σχεδόν πάντα ευθεία μπροστά.
Είναι δεδομένο ότι η αυξημένη μάζα και εκρηκτικότητα προς μια κατεύθυνση βοηθά πολύ στο αποτέλεσμα/αντίκτυπο ενός δυνατού χτυπήματος.
Η πάλη, είναι μόνο ΜΙΑ λύση του Combatives, στην μάχη σώμα με σώμα.
Είτε ένας άνθρωπος το παραδέχεται είτε όχι, οι δεξιότητες όρθιας πάλης ή πάλης εδάφους, είναι χρήσιμες αν θέλει να είναι προετοιμασμένος κανείς για την πάσα έκβαση ενός καυγά, αυτό που συνήθως καταλήγει σε «αρπαχτοκλοτσομπουνίδι» ή εν δυνάμει θανατηφόρα συμπλοκή.
Το Civilian Combatives είναι εξειδικευμένο για τους σκοπούς της αυτοάμυνας. Οι τεχνικές πάλης ΔΕΝ παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο, διότι ο ΣΚΟΠΟΣ της αυτοάμυνας είναι ο ΜΕΙΩΜΕΝΟΣ χρόνος συμπλοκής και ο ΣΤΟΧΟΣ η γρήγορη ΔΙΑΦΥΓΗ.
Στο Street Combatives γίνεται πιο έντονη η παρουσία των παλαιστικών ιδιοτήτων λόγω της διαφορετικής προσέγγισης της βίας. Μια προσέγγιση σχεδιασμένη για επαγγελματίες. Ένας αστυνομικός π.χ. μπορεί να χρειαστεί να κάνει σύλληψη σε σθεναρά αντιστεκόμενο ύποπτο καταλήγοντας στο έδαφος.
Αν και ένα μεγάλο μέρος των αρπαγών (takedown – δεν έχουμε βρει αντίστοιχη Ελληνική λέξη – αποδόμηση;;) και της όρθιας πάλης, έχει να κάνει με την ΜΗΧΑΝΙΚΗ του σώματος, υπό ΠΙΕΣΗ, υπάρχει πάντα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ με την μορφή της ΔΥΝΑΜΗΣ.
Υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης της φυσικής δύναμης του αντιπάλου, με τεχνικές ΜΟΧΛΟΥ, αλλά το να διαθέτει κανείς σωματική δύναμη για να υποβοηθήσει την τεχνική αποτελεί πάντα ένα επιπλέον προσόν.
Στην μάχη εδάφους η ΕΥΛΥΓΙΣΙΑ παίζει επίσης μεγάλο ρόλο, περισσότερο από κάθε άλλο είδος μάχης (δηλ. κτυπήματα, όρθια πάλη, ρίψεις). Η ευλυγισία όμως περιορίζεται κατά πολύ όταν ο ασκητής είναι αστυνομικός ή στρατιωτικός λόγω του φέροντος εξοπλισμού.
Οι ρίψεις είναι λύση υψηλής τέχνης στην μάχη σώμα με σώμα εξαιρετικά στενής εγγύτητας.
Οι περισσότεροι άπειροι συμπλεκόμενοι όταν βρίσκονται κάποια στιγμή εγκλωβισμένοι σε μία λαβή ή αγκάλιασμα όρθιοι, δεν ξέρουν τι να κάνουν και προσπαθούν ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ στα τυφλά, να ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΝ. Εδώ είναι που παρουσιάζεται η ευκαιρία για ρίψη.
Η ΡΙΨΗ ενός αντιπάλου στο έδαφος, είναι εφαρμογή της ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ μέσω ΜΟΧΛΩΝ.
Σε συνδυασμό με άμεσα εφαρμοσμένες τεχνικές κτυπημάτων και αρπαγών μάχης σώμα με σώμα, οι ρίψεις παρέχουν μία πραγματικά εφαρμόσιμη και δραστική / καταστρεπτική λύση σε όποιον ξέρει πώς να την εκτελέσει.
Από την στιγμή που η αντίσταση του αντιπάλου στην προσπάθεια ρίψης από εμάς, είναι δεδομένη. Είναι πάντα ευπρόσδεκτη λίγη ΕΠΙΠΛΕΟΝ σωματική δύναμη ενισχύοντας τον έλεγχο της απόστασης (σπρώξε- τράβα) με σκοπό την καλύτερη αξιοποίηση της τεχνικής. Όπως και στις τεχνικές ΠΑΛΗΣ στο ΕΔΑΦΟΣ, οι τεχνικές ΡΙΨΕΙΣ από ΟΡΘΙΑ θέση ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ επίσης σε κάποιο βαθμό όταν ο ασκητής είναι αστυνομικός ή στρατιωτικός λόγω (ξανά) του φέροντος εξοπλισμού (περισσότερα επ’ αυτού σε επόμενο άρθρο)
Εννοείται πως δεν χρειάζεται κανείς να κάνει ΟΛΗ αυτήν τη σκληρή άσκηση με βάρη ή αντίσταση κάποιου είδους που αναφέρθηκε νωρίτερα, για να μπορεί να εκτελέσει καλά μία τεχνική. Είναι όμως συνετό να την κάνει.
Συμπέρασμα
Υπάρχουν πολλές ιστορίες μικρόσωμων ή μεσαίου μεγέθους ανθρώπων, όλοι θεωρητικά δεξιοτέχνες ασκητές στο είδος τους, με κανονικό/μέτριο μυϊκό σύστημα (χωρίς σωματική ενδυνάμωση και σκληραγώγηση), που υποτάξανε αφηνιασμένους και θηριώδους μεγέθους αντιπάλους. Αυτές οι ιστορίες πολλές φορές αποκτούν και διαστάσεις θρύλου!
Κάποιοι έχοντας δει μικρόσωμους τύπους στην Άπω Ανατολή να κάνουν εντυπωσιακά πράγματα με το άγγιγμα του δαχτύλου τους, θα επιμείνουν ότι τελικά ΜΟΝΟ η τεχνική μετράει (έχω γίνει μάρτυρας πραγμάτων που αγγίζουν την σφαίρα του μεταφυσικού).
Όμως, αυτός ο ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΟΣ αριθμός ανθρώπων ζουν ΟΛΗ τους τη ζωή, κάνοντας καθημερινά και ώρες επί ωρών ΜΟΝΟ αυτό. Σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι από εμάς χρειάζεται να εργαστούμε για τα προς το ζην… Συνεπώς καλά τα όνειρα να τους μοιάσουμε, αλλά πρακτικά αυτό είναι αδύνατον!
Ο αντικειμενικός σκοπός του Combatives, δεν συμβαδίζει με το ν’ αφιερώσει κάποιος σαράντα ή και περισσότερα χρόνια στην εκμάθηση μίας σύνθετης «πολεμικής» τέχνης ή στην επίτευξη ενός συγκεκριμένου κατορθώματος, τουλάχιστον όχι για τον μέσο δυτικό άνθρωπο. Το να καταλήξουμε να ζούμε τη ζωή του μόνιμου ασκητή για το ενδεχόμενο να πέσουμε σε μια τέτοια περίπτωση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ.
Κατά την γνώμη μας, το να προετοιμαζόμαστε για κάποια εξαιρετικά σπάνια ενδεχόμενη στιγμή να χρειαστούμε τέτοιες δυνατότητες για να αντισταθούμε σε έναν επιτιθέμενο είναι χάσιμο χρόνου και προσπάθειας. Και, πέρα από τις ελάχιστες πιθανότητες να συναντήσουμε έναν τέτοιον σπάνιο άνθρωπο στο δρόμο, τι…; Θα επιχειρήσει και να μας ληστέψει;;
Ο κόσμος είναι γεμάτος από αδύνατους άνδρες και γυναίκες που έχουν πολύ ΛΙΓΑ περιθώρια να γίνουν πιο σωματώδεις. Και μάλιστα, στην πραγματικότητα, μπορεί να μην το επιθυμούν!
Η ταπεινή γνώμη μας και πάλι, είναι ότι ειδικά ΑΥΤΗ η κατηγορία ανθρώπων θα επωφεληθούν από το Σύστημα Combatives της κοινότητάς μας, γιατί είναι το ιδανικό σύστημα γι’ αυτούς από άποψη πρακτικής.
Η εξαπάτηση, ο αιφνιδιασμός και, το προληπτικό κτύπημα σε ευάλωτους στόχους αποτελούν τον κορμό της στρατηγικής του γνήσιου Combatives.
Πιστεύουμε πως αυτή η στρατηγική δεν απαιτεί εξωπραγματικά σωματικά προσόντα. Όμως, όπως παρουσιάζονται τα πράγματα από αθλητικούς συλλόγους πολεμικών τεχνών, αυτό που παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό είναι:
«Μπορεί στα αλήθεια ένας αδύναμος άνθρωπος που εξασκείται σε ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΘΛΗΣΗ, αντιμέτωπος με έναν άγριο και πρόθυμο να τον βλάψει, επιτιθέμενο (βλέπε: γυναίκα, μικροκαμωμένο άνδρα) να παράγει την απαιτούμενη ισχύ για να τον ρίξει στο έδαφος ώστε να δημιουργήσει δίοδο διαφυγής.»
Η συμβουλή οποιουδήποτε υπεύθυνου εκπαιδευτή Combatives (εκτός από την απουσία, την αποφυγή και την απόδραση), είναι:
Απόφυγε την επαφή μαζί του και, αν δεν μπορείς, οπλίσου, χτύπα πρώτος, χτύπα δυνατά και συνέχισε να χτυπάς μέχρι να εξουδετερωθεί η απειλή.
How to Win
Ή κάνε ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ… ΚΑΙ… επιπλέον Combat Fitness δυό-τρεις φορές την εβδομάδα για μία σκληρή προπόνηση!!
Κάποιοι σίγουρα έχουν σκεφτεί ή πει ότι θα έλυναν τα προβλήματά τους οπλισμένοι με μαχαίρια, πιστόλια, τσεκούρια και μπαλτάδες.
Ευσεβής πόθοι και μεγάλα λόγια…
Υπάρχει πάντα το ερωτηματικό του κατά πόσο πραγματικά ξέρουν να χειρίζονται το όπλο της επιλογής τους σε συνθήκες ακραίας πίεσης και κινδύνου. Και, ξεχνούν ότι θα χρειαστούν και μια βαθιά τσέπη για δικηγόρους και μεγάλη ανεκτικότητα σε μεγαλόσωμους, ιδρωμένους, σεξουαλικά στερημένους και επιθετικούς άνδρες στη «στενή».
Ειδικά τα τελευταία χρόνια πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι είναι ειδικοί στη χρήση των όπλων. Η απορία μου είναι: ΠΟΥ, ΠΟΤΕ και σε ΠΟΙΟΝ το έχουν ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ και ΔΕΝ τους έχει πάρει είδηση ο νόμος; Διότι δεν μπορεί να θεωρηθεί κανείς «ειδικός» χωρίς συχνή εφαρμογή σε επιθέσεις ή σε επιτιθέμενο που έχει σκοπό να σε σκοτώσει. Ο σκοπευτικός σύλλογος και το sparring στη σχολή με ψεύτικα μαχαίρια ΔΕΝ μετράει, διότι κανείς δεν προσπαθεί να σε σκοτώσει στην πραγματικότητα. Δεν επιφέρει καν τον ελάχιστο πόνο με την αντίστοιχη δυσφορία… (εκτός αν είναι έστω με ελαφριά ρούχα και Airsoft όπλα σε πολύ κοντινή εμβέλεια ή είναι άνευ προστασίας, με σκληρά αντίγραφα μαχαιριού ή Shocknife®). Όμως ΚΑΙ ΤΟΤΕ, άλλο το παιχνίδι, άλλο η απειλή κατά ζωής.
Το Civilian Combatives (τα τρία πρώτα επίπεδα των αρχών, των εννοιών και των τεχνικών), παρέχει μία εφαρμόσιμη και ισχυρή λύση στην βία που διαπράττεται εναντίον μας.
Παραμένει η γνώμη μας πως είναι καλύτερα να έχουμε όσο το δυνατόν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ σωματικές ιδιότητες, που θα συμπληρώσουν τις δεξιότητες που προσφέρει το Combatives, παρά να βρεθούμε λειψοί σε κάποιες από αυτές.
Προτείνουμε εντόνως, σε όποιον έχει αποφασίσει να πάρει στα σοβαρά την προστασία του ιδίου και της οικογένειας του, να κάνει μία αποφασιστική προσπάθεια να βελτιώσει τις σωματικές του ιδιότητες.
Πέρα από το να μπορεί κάποιος, να αντιδράσει σε μία επικίνδυνη κατάσταση, η προσπάθεια βελτίωσης της σωματικής εικόνας του, με τα συνεπακόλουθα αποτελέσματα, θα τονώσει την αυτοπεποίθηση και το σημαντικότερο όλων, την υγεία του.
Η «άλλη» επιλογή είναι να αφιερώσουν 40 χρόνια να γίνουν μάστερ σε κάποια πολεμική τέχνη που στην πραγματικότητα είναι «πολεμική» κατ’ όνομα αλλά όχι κατ’ ουσία, διότι το «μυστικό» που δεν παραδέχεται κανείς είναι ότι είναι ΑΘΛΗΜΑΤΑ.
Και γιατί επιμένουμε σε αυτό;
Για δύο βασικούς λόγους:
- Διότι αν ήταν πραγματικά «πολεμικές» τέχνες, δεν θα υπάγονταν στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων αλλά…, στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης!
- Διότι κανένα από αυτά τα αθλήματα δεν έχουν δοκιμαστεί σε πραγματικό πόλεμο. Αντιθέτως, το Combatives ΕΧΕΙ δοκιμαστεί και χρησιμοποιείται ακόμη από σοβαρούς επαγγελματίες ανά τον κόσμο.