Για πολλα χρονια (15 τουλαχιστον) ασχολουμαι με τις πολεμικες τεχνες. Ξεκινησα οπως πολλοι αλλοι με παραδοσιακες πολεμικες τεχνες. Παρατηρησα οτι εστω και αν προσπαθησα τοτε δεν φαινοταν να εχει το αποτελεσμα που θα ηθελα σε υποτιθεμενες καταστασεις αυτοαμυνας, κατι το οποιο με ενδειεφερε. Δυστυχως αυτο που διαπιστωσα στις περισσοτερες σχολες, ηταν η μη ρεαλιστικοτητα και το αδρο ποσο που θα ζητουσαν για την εξεταση.
Για πολλα χρονια δεν εβρισκα αυτο που εψαχνα και κατεληγα να κανω μονος μου προπονηση των οσων γνωριζα.
Αυτο αλλαξε γνωριζοντας το combatives.
Απο το πρωτο μηνα κιολας διαπιστωσα την διαφορα τροπου σκεψης αλλα και τη διαφορετικη ΣΚΛΗΡΗ προπονητικη τακτικη αυτοαμυνας, τα οποια μου φαινεται, με πειθουν, οτι ειναι δεκα φορες πιο ρεαλιστικη απο παραδοσιακα συστηματα που ηθελαν ποντους ή μας μαθαιναν φορμες.
Σεναρια βιας τα οποια σε προετοιμαζουν για την ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΗ πραγματικοτητα απο αυτη που σε διδασκουν σε ενα DOJO.
Οι τεχνικες ειναι λιγες, απλες και εξυπηρετουν ακριβως αυτο που σχεδιστηκαν να κανουν, να σταματουν εκεινον που απειλει την ακεραιοτητα μας. Το ολο συστημα απαιτει βεβαια και αυτο δουλεια και προπονηση (οπως ολα στη ζωη αλλωστε) για να φερει το μεγιστο αποτελεσμα. Μεγαλη εντυπωση μου εκανε το θεωρητικο κομματι της αυτοαμυνας αλλα και κυριως της αυτοπροστασιας, δλδ. το πως θα αποτρεψουμε οσο ειναι δυνατον το να φτασουμε στη συμπλοκη και την αντιπαραθεση. Ο τροπος σκεψης αυτος μας κανει να αποφευγουμε τη μειωνεκτικη θεση και τις κακοτοπιες, που μπορουν να μας οδηγησουν οχι μονο σε βιαια συμπλοκη αλλα και σε νομικες συνεπιες που μπορει να εχουμε και σαν αμυνομενοι.
Οπως ειπε και καποιος σοφος:
«Καλυτερα να εισαι πολεμιστης σε ενα κηπο, παρα κηπουρος σε ενα πολεμο.»