Θα ήθελα να υπήρχε, μια μόνο λέξη που να περιγράφει τη βία…
Γιατί αυτό;
Γιατί θα ήταν πολύ εύκολο να την αντιμετωπίσουμε!!!
Δυστυχώς η βία είναι ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ και είναι θέμα ΤΥΧΗΣ, που σε κάποιους δεν χτύπησε ακόμα την πόρτα, αφού ένας στους πέντε, κάποια στιγμή, βάση στατιστικών δεδομένων, πέφτει θύμα βίαιων πράξεων. Ωστόσο το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων, εφησυχάζετε, με την ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
Η βία είναι ΕΔΩ και έχει τις ρίζες της ΠΑΝΤΟΥ, και με την ροή των κοινωνικών εξελίξεων, ενίοτε εκρήγνυται σταδιακά και άλλοτε ανεξέλεγκτα με διάφορες μορφές και πρόσωπα, όπως, φυσική βία, ψυχολογική βία, σεξουαλική βία, συναισθηματική βία, οικονομική βία, λεκτική βία, πολιτιστική βία, πνευματική βία, και την παραμέληση. Αν τις μετρήσουμε, θα
δούμε ότι οι μορφές της βίας, είναι εννέα. Επιστημονικά αποδεδειγμένες, οπότε και νομικά αξιόποινες. Όλες τους, έχουν στόχο… ΕΜΑΣ!!!
Και τα κίνητρα τους είναι:
α) Εξουσία, β) Υπάρχοντα γ) Σώμα, δ) Ζωή.
Εν δυνάμει, ασκείται ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ, (κράτος, οικογένεια, φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι, gay και straight, θρησκευόμενοι και μη). Αν έδινα έναν ορισμό, για το τι είναι βία, θα έλεγα ότι η βία, αναφέρεται σε πράξεις επιθετικότητας και κατάχρησης, που προκαλεί ή έχει σκοπό, να προκαλέσει τον εγκληματικό τραυματισμό και την διατήρηση του ελέγχου.
Οπότε σιγά σιγά, με τον ορισμό και με όλα τα παραπάνω, απαντάμε σε πολλά ερωτήματα:
α) Τι θεωρείται βία; β) Ποιες μορφές έχει; γ) Ποιοι την ασκούν; δ) Γιατί την ασκούν;
Ο ορισμός τι είναι βία περιέχει μέσα του ένα τρίπτυχο που κλιμακώνεται σταδιακά:
α) Επιθετικότητα, β) Βιαιότητα, γ) Εγκληματικότητα
Σε αυτό το σημείο μου γεννάται ένα ερώτημα:
«Τι πρέπει να κάνω εγώ, για τον εαυτό μου, με όλα αυτά, εναντίον μου;»
«Ευτυχώς» οι κοινωνικές εξελίξεις, μας οδήγησαν στη θεμελίωση της κοινωνικής αντίδρασης και της κοινωνικής άμυνας, πάντα μέσα στα πλαίσια της δικαιοσύνης, (βλέπε άρθρο 22/23, αυτοάμυνα και υπέρβαση αυτής). Δηλαδή… νόμους, αστυνόμους, δικαστήρια, φυλακές.
Ωραία όλα αυτά και «πολιτισμένα»… αλλά τι να κάνω, εγώ για τον εαυτό μου, όταν απειλούμαι άμεσα;
Κατά συνέπεια γεννιούνται ερωτήματα όπως:
«Τι πρέπει να κάνω για μένα μέσω της βίας;»
«Αφού εισπράττω βία, έχω διέξοδο μόνο μέσω της βίας;»
Αντιστρόφως το ερώτημα:
«Τι πρέπει να κάνω εγώ, για τη δίκη μου βία;»
«Να γίνω εγώ ο θύτης, για να σταματήσω τη βία, εναντίον μου;»
Σ’ αυτό το σημείο είναι που αργά ή γρήγορα μαθαίνουμε πως:
Όσο κλιμακώνεται η βία, στενεύουν τα περιθώρια του νόμου.
Ακριβώς εδώ είναι που χρειάζεται σχέδιο δράσης:
Απλό – Άμεσο – Αποτελεσματικό.
Όλα όσα προανέφερα, ήταν οι πρώτες πληροφορίες που πήρα, από την πρώτη, επαφή μου με το COMBATIVES GROUP και τον δάσκαλο μου, Ζαχαρία Καπανταϊδάκη, τον οποίο και ευχαριστώ.